een keuze maken...

Lovemiracle jij staat voor een moeilijk besluit. Een besluit dat niemand hier op het forum voor jou kan of mag maken. Je zit nog vroeg in je zwangerschap. Het zou goed zijn wanneer je naar het FIOM of naar het VBOK gaat. Hier kan je er met iemand over praten en zij kunnen je een realistischer beeld geven. wat je kan verwachten wanneer je het kindje houdt (en welke instanties je kunnen helpen) of wanneer je het weg laat halen. Alleen de keuze zal je uiteindelijk zelf moeten maken. Ik wens je heel veel wijsheid en sterkte bij deze moeilijke keuze. Liefs

 

moeilijke keuze idd..
of het respect van je ouders of alleen voor je kindje opdraaien..
mijn mening(nu krijg ik er waarschijnlijk veel over me heen)
je was en bent oud genoeg voor sex terwijl dit ook niet goed word gekeurd in een islamities gezin
dan is mijn mening dat je ook voor d consequenties op moet draaien en ja dat is in jou geval een zwangerschap.
carriere heel leuk maar je heb wel een wezentje in je zitten die recht van leven heb...

nogmaals dit is mijn mening
en nee ik heb niet makkelijk praten'
ik moet ook mijn ouders vertellen dat ik voor de 3de x zwanger ben en ik ben alleenstaand dus ook mijn ouders waren niet erg trots op mij,,

 

Ik kan niet voor jou bepalen wat je moet doen.
Wel kan ik je vertellen dat, hoe slecht het er nu uit mag zien..het komt allemaal weer op zn pootjes terecht.
Ook ik had hele andere plannen dan alleenstaand moeder worden. Eerst carriere, dan trouwen en daarna kindjes..als er iemand in dat sprookje geloofde dan ben ik het wel.
Toch is het ook voor mij heel anders gelopen. Nou ben ik geen moslim maar heb wel een italiaanse vader en die kunnen ook behoorlijk streng zijn. Ik was dan ook heel bang voor zijn reactie, bang om hem teleur te stellen. Maar ik was in de 1e plaatst zeer zeker niet van plan om het kindje weg te laten halen. Dan had ik maar beter uit moeten kijken en, klinkt misschien overdreven, maar vanaf het moment dat ik die positest in handen had voelde het al heel sterk als míjn kindje en dus míjn verantwoordelijkheid en daarvoor had ik wel alles op het spel willen zetten.
Om nu een heel lang verhaal kort te maken..mn ouders hebben vanaf dag 1 achter me gestaan, ze steunen me en zijn mijn troost en toeverlaat. Opa is dol op zn kleinkind en mn dochtertje is echt dol op hem, 2 handen op 1 buik.
Klinkt als een heel mooi verhaal, en dat is gelukkig ook wel zo, maar ik ben er van overtuigd dat ik het ook wel allemaal had aangekund zonder de goedkeuring van mn ouders uiteindelijk.
Mijn mening is, dat op het moment dat je kinderen krijgt, die kinderen ALTIJD voor gaan. Dus ook voor op je ouders en zeker wel voor op de vooroordelen van de rest van je omgeving of van mij part, de wereld.
Je bent natuurlijk maar pas zwanger, t is heel pril en je voelt er niets van, maar toch zit er een deel van jouw in je buik en al is het nog maar zo klein..t is al wel je kindje. Dus denk goed na, dat is het enige advies dat ik je mee kan geven. Verder is het allemaal aan jou..en daarbij wens ik je heeeeeeeeeeeeeeel veel sterkte en succes!

 

Je bevindt je in een hele complexe situatie waar niemand je het juiste antwoord kan geven. Ik adviseer je ook om met iemand te gaan praten van een instantie. Zij hebben zo vaak met dergelijke situaties te maken en kunnen je vast helpen in je besluitvorming.

Hoop dat je voor jou de juiste beslissing neemt!

 

Meid, het is jouw leven maar was ik jou zou ik het houden.
Dit is een zegen, echt waar.
Ik begrijp dat je bang bent maar je bent niet alleen in deze situatie.
Ik was getrouwd en wij woonden samen en alles was halal en mijn "man" heeft mij uiteindelijk ook in de steek gelaten en nu sta ik hier ook met mijn meisje alleen.
Ik ben helemaal niet bang meer, maar ik ben het wel geweest.
Als je die voetjes voelt trappelen in je buik smelt je helemaal.
Denk aub goed en zoals ik in je andere topic zei, los geen zonde op met een andere zonde.

 

lieve meid

de keus die je wil maken is heel erg moeilijk maar wat je zelf al zegt je bent 28 al die kleine er is een hele mooi leeftijd.
ik ben gepland zwanger geraakt en ik heb ook het gevoel gehad ik ben hier helemaal niet klaar voor en nu ik ben bijna 36 weken en ik ben er echt klaar voor tuurlijk is het vreemd maar je went er echt aan.

nare reacties weet ik alles van ik heb alleen van mijn eigen moeder een leuke reactie gehad. mijn vader heb ik geen contact meer mee doordat hij gelijk zei je laat het weg halen en het is belachelijk dat je je het zwanger laten maken etc. mijn schoon ouders vonden het een ongelukje en het moest maar fout gaan.mijn vader heeft mij dus ook voor de keuze gestel of contact of de kleine ik heb gekozen voor de kleine.mijn vader heeft mij vroeger helemaal in elkaar geschopt en geslagen en het bleek nu goed te gaan tot ik dus zwanger was de keuze voor ons kindje heb ik gemaakt op grond van een ouder hoor onvoorwaardelijk van zijn kind te houden.het is een moeilijke keuz meid maar denk er goed over na heb je ook maar enige twijfel denk dan nog meer na. zorg dat je geen spijt krijgt van iets wat je niet kan terug draaien

 

Hier sluit ik me helemaal bij aan!

Ten eerste kun alleen jíj die beslissing nemen, kijk wat je gevoel zegt, gun jezelf ook de gedachte dat het oke is wat je ook beslist. Jouw keuze is goed, waar je ook voor kiest.
Kom je er niet uit en wil je graag met iemand praten zou ik naar het FIOM gaan, daar kunnen ze je goed op weg helpen, alles op een rijtje zetten, met je meedenken. Dat kun je nu wel goed gebruiken denk ik en geeft je ook wat steun.

Heel veel sterkte en succes met het maken van een beslissing.

Veel liefs,
Lizz