titel zegt het al ik ben zo bang voor de bevalling, ik moet nog wel een hele weg afleggen maar toch begint het al..ben niet bang voor de pijn maar gwn dat er iets mis gaat tot die tijd of tijdens, zit er zo rg over dat ik er nachtmerries over heb..tot nu toe gaat alles wel goed met me meisje maar toch blijf ik bang..tijd gaat ook zo langzaam..
je groeit er nog wel naartoe, vaak op het einde ben je gewoon blij dat je mag gaan bevallen en denk je steeds minder erbij na, het is wel raadzaam als je angstig bent om een cursus te doen en je kan bv als je in het ziekenhuis wilt bevallen een infoavond volgen daar, alleemaal dingen om het wat minder eng te maken dus.
ja in februari kan ik terecht voor een info avond..ik ben sowieso een stresser en met die hormonen word het alleen maar mooier..
ja daar zijn hormoontjes goed in, je moet proberen nuchter en rationeel te denken (wat lastig is MET hormonen) praat er veel over en maak het iets "normalers" door jezelf goed voor te bereiden en een cursus met ademhalingsoefeningen om je rustiger te maken of yoga ofzo zou ook wat kunnen zijn. Er is nog nooit een baby blijven zitten en de meeste zijn zelfs ondanks de ergste bevallingsverhalen nog in staat om een tweede of zelfs 3e te willen dus blijkbaar zakken die gevoelens dan toch af haha, beetje vertrouwen in je lichaam hebben DIE is ervoor gemaakt, wees een trotse vrouw, gemaakt om zwanger te zijn, bevallen e.d. echt waar zoveel beter als mannen (dan bleven we allemaal enigskind haha)
wat dacht je van een cursus zwangerschapshaptonomie? echt een aanrader! Ik werd minder angstig voor de bevalling en kon er goed 'bij' blijven!
Ik zie er toch ook wel tegenop op hoor naar mate het nu dichterbij komt, ben as donderdag uitgerkend van ons tweede kindje dus ik weet een beetje wat er komen gaat!
Komt helemaal goed meid ! Toen ik halverwege was zag ik ook wel tegen de bevalling op maar je groeit er idd naar toe. een paar tips: - ga naar een zwangerschapscursus, hier krijg je ook ontspanningsoefeningen en wordt je ook precies uit gelegd wat er gaat gebeuren. - praat er over met je vk - als je echt bang blijft dat er iets fout gaat tijdens de bevalling, ga dan voor een bevalling in het ziekenhuis als jou dat gerust steld.
hahaha erg herkenbaar dat dacht ik ook tot ik van de 1e op het einde liep! Toen was ik het zat! kon ons meisje wel uit onze buik kijken! Toen was mijn water gebroken en toen scheet ik peuken! Vroeg me af waar ik aan was begonnen en of ik het wel aankon een bevalling.. Toen het echt begon, werdt ik ineens erg rustig en alles is vlekkeloos gegaan. Bij me 2e minder last van die spanningen, ik wist wat me te wachten stond. Ik denk dat je bij je 1e beebje gewoon onzeker bent omdat je niet weet wat er komen gaat en hoe het gaat voelen