Ik ben toch even benieuwd, en daarom voor het duidelijke overzicht maar even een poll: hoe verliep jullie miskraam? Ik ben namelijk zondag op de eerste hulp beland omdat ik enorm bloedde en helemaal wegzakte door het bloedverlies. Ze zeiden daar dat het slechts enkele keren per jaar voorkomt, dat ze vrouwen op deze manier binnenkrijgen. Terwijl ik hier toch redelijk veel verhalen hoor van meiden die ook zo'n heftige miskraam hebben gehad... Dus daarom even benieuwd hoe het bij jullie verliep. Ik heb de optie voor meerdere antwoorden open gezet, zodat je het ook in kunt vullen als je meerdere miskramen hebt gehad.
Misschien handig om er ook nog de opties 'kwam niet vanzelf' of 'pillen werkten niet' erbij te zetten? Komt ook voor. Suus
O, ga even kijken of ik dat nog kan wijzigen idd... Hmm, nee dus Nouja, ik wilde iig eens zien of dat beeld van artsen enzo nou wel klopt... Ik hoor hier zoveel heftige verhalen, dat ik me bijna niets voor kon stellen bij: we zien het hier maar een paar keer per jaar. (Uiteindelijk, hoe heftig het ook was, vond ik het niet echt veel heftiger dan een aantal verhalen die ik hier toch ook echt gelezen heb).
Ik heb ingevuld als een zware menstruatie/veel bloedverlies, maar thuis te doen. Maar als ik eerlijk moet zijn vond ik het niet aandoen als een zware menstruatie, maar had het toch echt meer weg van een bevalling. Ik stond ook echt te kijken van de hoeveelheid weefsel die ik ben verloren (nog afgezien van de enorme stolsels) Dus vele malen heviger dan menstruatie. Ik heb ook echt een aantal dagen zeer hevige krampen gehad. Pas toen ik het laatste stukje weefsel verloor was dit over.
De heftige verhalen maken ook meer indruk. En als je iets heel heftigs meemaakt, zul je er ook eerder over schrijven. Denk ik. Maar ik ben heel benieuwd wat er uit de poll komt...
Dat klopt wel. Het is een mini-bevalling, voor zover ik daarover kan meepraten. Ik liep echt te kotsen toen ik de ergste weeën had. Toch heb ik dat 1000 keer liever dan een curettage.
Ik ben bij twee miskramen met spoed naar het ziekenhuis gebracht als gevolg van teveel bloedverlies en wegvallen. Bij één van deze twee had ik wel cytotec gebruikt. Mijn buuf is een tijdje geleden door de brandweer uit huis getakeld. Ze had ruim drie liter bloed verloren, veels te lage bloeddruk en was hard bezig om dood te gaan. Overigens had zij ook pillen gebruikt om het op te wekken. Ik weet niet of jouw ziekenhuis complicaties bij het gebruik van cytotec ook meetelt, maar anders komt het zeker wel vaker voor dan een paar keer per jaar.
Ik vond trouwens sommige miskramen uberhaupt niet te vergelijken met menstruatie. Qua pijn, verloop, stolsel, hoeveelheid bloed totaal anders. Ik heb meerdere keren pijn gehad die vergelijkbaar is met ontsluitingsweeen. Aan de andere kant. Ik heb ook weleens een miskraam gehad waarbij ik met veel pijnstillers op ben gaan picknicken en ik heb ook ooit tijdens een miskraam tussen de weeen/krampen door een tent opgezet. Ik heb mijn boosheid met behulp van een hamer flink losgevierd op de haringen . Miskramen kunnen zo verschillende verlopen!
absoluut niet te vergelijken met een menstruatie! Maar meer een mini bevalling die begon met het breken van de vliezen (in een keer mijn broek nat) met echte heftige weeën en naweeën. Maar ik denk dat het ook wel uit maakt met hoeveel weken je de miskraam krijgt, maar dat weet ik niet want heb er maar 1 gehad en die was na de 12 weken. Hoewel het ziekenhuis een bbz ook als miskraam rekent is de pijn niet te vergelijken.
Ja, ik vond het zelf dus ook een kleine bevalling, maar merk dat veel mensen, waaronder VK´s, maar bijvoorbeeld ook mijn baas, dat toch niet helemaal beseffen ofzo. Ik bedoel: als ik de pijn enzo vergelijk met de bevalling van Thirza, was het peanuts. Maar vergeleken met eem menstruatie? Ach jee, nee, dat is echt appels en peren vergelijken. En hoe mijn ziekenhuis dat allemaal doet? Wat ik van hen begreep, bedoelden zij echt dat ze maar een paar keer per jaar iemand met zo heftig bloedverlies binnenkrijgen. Maar zal idd wel verschillen hoever je bent enzo. Mijn gyn had me wel voorbereid op heftig, omdat er ondanks het lege vriuchtzakje (wat zo'n 3 cm zou zijn: nou, het is echt veel groter, denk wel een cm of 6), veel weefsel zat van onder andere de placenta enzo. En ik had zelf ook wel zoiets van, op een gegeven moment was ik al zoveel stolsels verloren, en dat bleef maar komen en komen, met al dat bloed erbij... Wel weer 'grappig' bedenk ik me nu: een van de woongroepen waar ik werk, (is een soort van leefgemeenschap met vrijwilligers, waartussenin onze clienten wonen die begeleiding van mij krijgen), had al gemaild om sterkte te wensen, (ik had mar vast even aangegeven waarom eea rondom begeleiding en gesprekken met hen zelf dingen niet door konden gaan), dat ze hoopten dat ik me niet ziek hoefde te melden. Ehm, wat?!? My, de optie werken is hier uberhaupt niet in the picture geweest en nu ook nog ff niet... Dus wel frappant, dat er van miskramen toch wel heel erg het beeld bestaat dat je dan je gewone ding wel normaal door kunt laten gaan. Maar goed, misschien wordt mijn beeld idd erg gekleurd door wat ik nu zelf heb meegemaakt en de verhalen die hier de ronde doen.
Natuurlijk verschilt dat per persoon. Ik heb ook flink pijn gehad en erg gebloed maar had het ergste in het weekend. Vond het erger dan een menstruatie, heb echt weeën gehad en veel bloed verloren. Maar heb geen seconde gedacht dat ik dat niet thuis zou kunnen doen. Heb zelfs mijn man en dochter de deur uit gestuurd, ik wilde haar dit niet aandoen. Ik kon gewoon het niet in stilte opvangen en moest wel kreunen. Onze dochter was daardoor erg verdrietig. Mijn man is met haar dus maar een aantal uren weg gegaan. Ben de maandag erna gewoon weer aan het werk gegaan.
Wel jammer dat je vaak van vk's hoort dat het net een menstruatie is. Ze zouden beter moeten weten, van al die verhalen van vrouwen, maar ze zijn er natuurlijk nooit bij, hè. Jouw verhaal is inderdaad wel extreem heftig, maar een miskraam doet gewoon pijn, fysiek en geestelijk. Ik heb zo veel mogelijk doorgewerkt, maar wel thuis. (Dat is een optie voor mij, gelukkig.) Maar de meeste vrouwen zullen hoe dan ook geestelijk en lichamelijk wat tijd nodig hebben om weer enigszins te herstellen en de wereld weer tegemoet te treden. Suus
Bij mij was het ook een soort weeen wat ik voelde. Ik moest ook pijnstillers nemen omdat ik veel pijn in mijn buik had. En toen het eruitkwam voelde ik geen pijn meer. Het was meteen over. Echt heel raar. Ik ben gewoon gaan werken ook al wist ik dat er een mk zou komen. Ik durfde alleen niet naar de wc te gaan, dus heb ik de hele dag mijn plas op moeten houden. Pas toen ik thuiskwam durfde ik naar de wc. En na de mk ben ik ook gaan werken, omdat ik de afleiding nodig had.
ik had een opgewekte miskraam met 13 weken (MA van 9,6 week). Er was zeker veel bloed- en stolselverlies. dit duurde ongeveer 2 uur, daarna werd het bloedverlies snel minder. Heb bijna geen pijn gehad. Het was alleen niet afdoende. Ben een week later alsnog gecurreteerd. Ben na het weekend (was op vrijdag) weer gaan werken. Kon lichamelijk goed en was er mentaal ook erg aan toe om even met iets anders bezig te zijn. Maar goed, dat is erg persoonlijk. Wist al 5 weken dat ik een miskraam zou krijgen, dus toen het achter de rug was, was ik blij dat ik kon werken. Helaas een week later een curretage, maar daar heb ik ook maar 1 dag voor verzuimd.
Hier ben ik 't mee eens, maar bij mij was 't niet echt weefsel wat ik verloor. Gewoon een vruchtje (van bijna 13 weken) en heel veel bloed.
Ik heb met 7w4d een miskraam gehad nadat ik al 1,5 week bloedverlies had dat steeds heftiger werd. Aan de ene kant was ik voorbereid op mijn miskraam (omdat het bloedverlies steeds heftiger werd), maar aan de andere kant ook niet omdat ik in die bewuste 1,5 week 3 mooi echo's heb gehad! Ze gaven bij mij in het ziekenhuis trouwens wel aan dat een miskraam te herkennen was aan het heftige bloedverlies en dat het veel meer dan een menstruatie zou zijn. Toen mijn miskraam eenmaal begon zat ik helaas op mijn werk. Ik kreeg een licht menstruatie-achtig gevoel en voelde het langs mijn benen stromen. Eenmaal op de wc voelde ik een duidelijke plop en wist toen eigenlijk wel zeker dat dat het vruchtje geweest moest zijn. Een collega heeft me toen naar het ziekenhuis gebracht (nadat ik gebeld had) waar ze een controle-echo hebben gemaakt en de miskraam bevestigde. In mijn geval was het zeer zeker ook meer dan een normale menstruatie. Verloor naderhand ook nog veel bloed en grote stolsels. Na 3 dagen was het vloeien gelukkig helemaal over.
Het bloedverlies viel al bij al nog mee, de pijn daarentegen kon ik vergelijken met die van mijn bevalling. Ik was kotsmisselijk van de pijn en kon amper lopen. Het was wel gedaan na een uurtje, maar toch, zo'n pijn had ik niet verwacht. Het was een natuurlijke miskraam, niet opgewekt. I
Ik denk dat het over het algemeen erg onderschat wordt. Ik heb van verloskundige begrepen dat het een soort menstruatie is met mischien iets meer bloed. Nu bloed ik al behoorlijk tijdens een menstruatie maar dit had ik nooit verwacht. Ik heb de spoedpoli gebeld omdat het bloed eruit stroomde.. ik heb een uur op de wc gezeten en daarna op mijn knien op de grond gezeten, al snel was het kraamverband doorweekt, kussen waar ik op zat was doorweekt, badjas zat onder het bloed, ik was echt even bang dat helemaal verkeerd zou gaan. Gelukkig is het bloeden minder geworden toen de verloskundige het vruchtje eruit trok, deze zat "vast" in de opening van de vagina, om zo maar even te zeggen. Zij heeft het ziekenhuis afgebeld en zei dat het bloedverlies niet abnormaal was. Toen ze de dag erna kwam controleren vertelde ze dat ik toch te veel had gebloed voor een normale miskraam.
Mijn miskraam verliep heel anders dan jullie verhalen, maar ik denk dan ook dat het vruchtje al vroeg is gestopt met groeien want ik vond het niet erg groot (ong 2,5 cm doorsnede). Ik had maar een beetje pijn en het bloedverlies was dan wel een stuk meer, het was niet dat ik kraamverbanden nodig had. Heb ook geen stolsels gehad, maar nu moet ik erbij zeggen dat ik ook na de bevalling van mijn zoon geen enkel stolsel heb verloren. Dus, het was voor mij meer als een zware menstruatie. Gelukkig voor mij zijn mijn menstruaties vrij licht en pijnloos. Het zal hoogstwaarschijnlijk ook erg schelen per termijn, want bij mij was het baarmoederslijmvlies uiteraard niet zo dik als het met 10 weken bijv is en er was ook nog geen placenta..
Ik vond het ook wel wat anders dan een menstruatie. Ik heb met 12 weken een opgewekte miskraam gehad, was zwanger van een tweeling maar ze waren al heel vroeg gestopt met groeien. Thuis heb ik die Cyotecpillen gebruikt. Ik heb altijd behoorlijk last van mijn menstruatie maar dat was echt niets vergeleken hierbij, het stroomde echt eruit en ik kreeg weeën en later persweeën. Bij de controle bleek helaas dat één vruchtzakje weg was maar dat het andere vruchtzakje er nog zat, dat kindje wilde niet bij me weg, dat gevoel had ik, zo suf. Diezelfde dag ben ik gecurretteerd en kerstavond 2009 kwam ik terug thuis uit het ziekenhuis. De curettage met ruggenprik en het herstel hiervan is me lichamelijk 100% meegevallen.