Ik betrap me er zelf de laatste tijd op dat ik mezelf een beetje kwijt ben geraakt. Ik kan Eliza heel moeilijk bij iemand anders achter laten zonder dat ik een schuldgevoel krijg. Dus doe weinig meer voor mezelf.. Zelfs als mijn man met dr thuis blijft heb ik nog een gehaast gevoel dat ik onmisbaar ben. Herkennen jullie dit? Of wat doen jullie hieraan? Straks komt er een 2e en zoals het nu gaat, kom ik dan de deur helemaal niet meer uit.
Ik ben gaan werken, 1x in de 14 dagen op zaterdag. Maar begrijp wat je bedoelt. Ik doe voor de rest dus ook niets meer. Moet daar dus echt bewust weer eens iets gaan ondernemen.
Ik heb hier geen last van. Ik vind het heerlijk om af en toe Vigo bij Oma te laten of lekker een 'papa en Vigo dag' te geven zodat ik wat voor mezelf kan doen Komt overigens niet vaak voor, maar zo af en toe moet je toch ook wat voor jezelf kunnen doen? Wel belangrijk hoor!
Ik laat Florine rustig thuis bij mijn man en ga even shoppen hoor. Maar ja, ze heeft ook 2,5 week in het ziekenhuis gelegen, dus ik moest haar gelijk al een beetje loslaten. Over oppassen heb ik nog niet nagedacht, maar ik ga het wel gewoon doen, want ik ben er zelf ook nog natuurlijk. Linda
ik herken het! Heb precies hetzelfde! Laat Erik nooit acht bij een oppas. Heel soms wel bij papa en dan ga ik snel ff maximaal 2 uurtjes naar de stad. Niet dat ik hem niet vertrouw met de kleine. Maar Erik houd het meestal maar een uurtje vol en gaat dan om mij huilen en is dan met geen mogelijk stil te krijgen. Dus ik weet dat als ik wegga en dan weer terug kom ik ALTIJD een oversture baby weer thuis aantref. Hoop gewoon dat als ie ouder is dat het beter gaat en hij zich ook bij papa of bij opa en oma kan gaan vermaken. Nu kom ik gewoon even op de laatste plaats, niks aan te doen.
Ik herken het ook, maar toch vind ik het ook fijn om even weg te gaan. Al is het maar boodschappen doen. Ik ben dan wel weer blij als ik thuis ben en zorg dan dat dat snel is. Loslaten vind ik best moeilijk en zie als een berg op tegen januari, als ik weer aan het werk ga.
Ja, heb ik ook! Mijn man heeft altijd een dag "papa dag" en dan kan ik doen wat ik wil. Ik ga soms shoppen, soms naar de sauna, naar een vriendin toe en soms blijf ik gewoon lekker thuis. Maar door wel iets voor mezelf te doen kom ik weer een beetje tot mezelf en ik merk wel dat het nodig is. Even weer opladen, even tot jezelf komen. Bijna onmisbaar denk ik.
Ik kom eigenlijk door dit topic tot de ontdekking dat ik sinds Jelle er is, eigenlijk nog niks leuks voor mezelf heb gedaan. De eerste keer dat ik alleen (zonder kind)wegging, was toen Jelle 3 weken oud was, om mijn verstandskies te laten trekken.. Niet echt een "leuk" uitstapje dus. (al was ik wel blij dat ik van de pijn af was, slapen op een coldpack is ook niet alles.. ) Tuurlijk, ik ga wel naar vriendinnen enzo, maar dan gaat Jelle mee. Of ze komen bij mij op de koffie. En ik werk dan wel 18 uur per week, maar dat is toch ook geen ontspanning. Dat is niet het leuks wat ik in gedachten heb.. lol Aanstaande zaterdag ga ik er voor het eerst een hele dag op uit zonder kind... Naar de Margriet Winterfair... Aan de ene kant voel ik me schuldig, aan de andere kant word het ook wel weer tijd om mezelf een beetje te verwennen... Ik ben benieuwd hoe ik het ga vinden..
Ik denk ook dat ik gewoon die stap eens moet nemen. Ik ben op dit moment 2 dagen aan het werk.. Het werk bevalt me helemaal niet en stop er ook mee als ik met verlof ga. (het bedrijf en de mensen liggen me niet) Ik wil wel weer ergens anders beginnen, omdat ik mijn werk opzich wel leuk vind. Dan zullen dit 3 dagen worden. Ik heb altijd een gehaast gevoel, sochtends Eliza naar de oppas.. smiddag zit ik er tegenaan te rijden om haar weer op te halen.. Snel snel wat eten maken voor een ieder.. Savonds om 20.00 plof ik op de bank neer en dan is mijn dag voorbij.. Het lijkt dat ik altijd op de vlucht ben, het zit me altijd achter.. Ook als ik dus eens een paar uurtjes wegben.. het zit me gewoon achter dat ik naar huis wil.. Dan ben ik weer de tijd voormezelf kwijt.. Ik kan me eigenlijk ook niet bedenken wanneer ik nou eens alleen echt wat leuks heb gedaan. Eliza gaat altijd mee, en als ik alleen ben, is het vaak omdat ik moet werken. Ik zit er soms best mee.. ik moet ergens een keertje de knoop doorhakken en gewoon iets doen.. alleen vind het zo moeilijk..
Ik herken wel dat ik te weinig tijd voor mezelf neem. Ik wil al weken naar de sauna, maar het komt er niet van. Ik werk 4 dagen en ik vind de tijd die ik thuis ben dus ook leuk om met m'n man en Emme of 's avonds alleen met m'n man door te brengen. Het is dus niet zo zeer het gevoel van niet achter kunnen laten, maar geen tijd voor mezelf nemen. Wat je schrijft over je de hele dag gehaast voelen. Dat is een kwestie van alles relaxter benaderen, de druk voor je zelf niet te hoog opvoeren. Bij mij werkt het wel. Ik ben ook heel druk op de dagen dat ik werk (06.00 opstaan, werken van 08.30 tot 18.00 uur en dan nog de avondriedel en rond 20.00 uur pas weer tijd voor me zelf.) Dus bijvoorbeeld iets eerder opstaan zodat ik rustig kan ontbijten met Emme, en bijvoorbeeld niet zo gehaast koken en eten 's avonds omdat Emme naar bed moet, maar lekker relaxed en dan ligt Emme maar een kwartiertje later dan gepland in bed. Succes! Pim
Ach, wat is tijd voor jezelf? Ik heb altijd al veel gewerkt hier en met een kindje erbij is het nog drukker. Toch vind ik het best te doen. Ben af en toe gewoon super moe, maar ik denk dat het erbij hoort. Ik probeer gewoon te genieten voor de momenten dat ik met Sem ben en als hij slaapt dan heb ik lekker even de tijd om iets voor mezelf te doen. Is niet altijd super veel, maar dat geeft niet. Ik werk ruim 40 uur per week, maar het is zo over de week verdeeld dat ik wel drie middagen en avonden met Sem ben. Dat vind ik echt heerlijk. Als ik even wil winkelen (kan hier ook lekker op zondag) ofzo gaat hij mee of blijft mn man thuis. Ach, en voor dat Sem er was, had ik ook niet zo veel vrije tijd. Als ik mn moe voel of eigenlijk weg wil ofzo, kijk ik mn naar Sem en die lacht vrolijk naar me en dan is mn dag weer helemaal goed!
hoihoi Ik heb met mijzelf de afspraak dat ik 1 keer per maand een dag voor mijzelf heb! Dan spreek ik met vriendinnen af, ben al bij een concert geweest, uit eten geweest, heerlijk dagje wezen shoppen! En dat zonder Tijn! Was de eerste keer moeilijk, maar voelde zo goed achteraf! Even tot rust komen! Als ik dan weer naar huis ga, wil ik wel weer snel naar huis om Tijn te zien, maar verder gaat het goed! Verder sport ik ook nog minimaal 1 keer per week, maar dat zijn maar 2 uurtjes, ik doe dit met een vriendin, dus heerlijk beppen/roddelen tijdens het sporten! Meestal doe ik dit ook als Tijn slaapt. Voor de rest neem ik Tijn overal mee naar toe! Maar ik heb de mazzel dat mijn man, in ploegendiensten werkt. Dus overdag altijd wel een halve dag thuis is! Zo kan ik ook wat makkelijker weg! Volgende week begin ik weer met werken, 3 hele dagen per week, ben benieuwd hoe het dan gaat, zal Tijn zeker heel erg missen, en de overige 2 dagen doordeweeks ook helemaal aan hem benutten! maar die ene dag per maand...die blijft van mij! Ik mis meer het samen met mijn man zijn/dingen doen! Maar zaterdag gaan we lekke ruit eten en naar de bios, en Tijn gaat lekker bij de buuf slapen! kus miek