Ik begrijp je helemaal en dat is ook de reden dat ik niet zou gaan. Ik zou geen seconde kunnen genieten. Nu heb ik vliegangst dus ik ga uberhaupt niet meer vliegen (in t verleden wel gedaan maar elke keer werd de angst erger) Ik heb het al met een avondje uit met manlief, de boel zou maar afbranden met ons erin, kind meteen wees. Ik probeer het los te laten maar meer als 1 nacht kan ik gewoon echt niet.
Als een brief schrijven je rust geeft zou ik dat gewoon doen. Ik begrijp je wel.. ik ben zelf ook een type dat zich vanalles in haar hoofd haalt en het dan ook nog kan gaan geloven Als jullie al zo lang ernaar uitkijken om samen daar naartoe te gaan en het jullie enige kans nog is, dan zou ik die grijpen. Hoe lastig het ook is om dit zonder je zoontje te doen. Succes met je beslissing!
Heel herkenbaar! Ik heb het al als ik de kleine bij de oppas moet brengen als ik ga werken.. Kzou gewoon die brief schrijven in ieder geval. En goed nadenken wat je wil. Wel of niet gaan. Ik zou denk ik niet gaan Zou denk ik niet kunnen relaxen dan haha
Je angsten snap ik heel goed...voor ik moeder werd had ik nooit last van angsten maar nu...noem het de hormonen, het moederschap, alles!maar geen haar op m'n hoofd die eraan denkt zonder m'n kind weg te gaan...! Nu ben ik inmiddels alleenstaande mama dus ga ik zeker niet alleen maar daarvoor ook niet... Ik denk als je het niet kan, niet doen!het kan over n jaartje ook, mocht je eraan toe zijn of neem je kind mee...!anders geniet je toch niet van je reis!
Die angsten heb ik ook altijd en niet als we op vakantie gaan (de kindjes gaan altijd mee, zou ze nooit achter kunnen laten, ik zou echt niet kunnen genieten en hele tijd afvragen waar zijn ze, doen ze voorzichtig enz.) ik zit altijd te denken, stel wij komen te overlijden bij wie zullen we ze dan achter laten of hoe bij wie komen ze terecht aangezien we dat niet hebben aangegeven? Ik kan ook wel janken bij het idee dat hun zonder hun papa en mama zouden zijn. Bah echt een hele nare gedachte
Heel herkenbaar en voor mij pa een reden om niet zonder de kleintjes op vakantie te gaan. New york ligt er over tien jaar ook nog wel, gaan we dan wel zoiets doen. maar als jij zo'n brief wilt schrijven doe je dat toch gewoon?
vind t niet gek die brief hoor en kan me helemaal in je verplaatsen , ik zou t ook denken hoor . ik zou zelf mn kindje niet alleen laten maar dat ben ik en tjha mannen denken over zoiets toch veel nuchterder dan wij vrouwen . denk als jij die brief wil schrijven dat je dat gewoon lekker moet doen . fijne vakantie
Ik snap je gevoel en zou zeker die brief schrijven!!! Wie doe je er nou kwaad mee? En als het je helpt? Geniet van je vakantie!
Je hebt een prachtig boek dat heet: mam vertel eens.. Zelf heb ik het boek dat loopt tot de pubertijd. Dat heet mam en pap vertellen over jou.. Elk jaar een aantal levensvragen en ruimt om zelf wat te schrijven. Een beetje een oei ik groei boekje, maar dan met vragen die wat verder gaan dan het eerste lachje. Kan je deze angsten ook in kwijt
Ja die is mooi, die heb ik ook aan mijn mamma gegeven ! Dat is een nog beter plan, maakt het wat minder zwaar...