Als je een abortus pleegt, zou dit niet altijd tussen jullie in blijven staan? Ook niet als blijkt wanneer jullie later kinderen willen, het ineens niet meer lukt/kan? Jullie hebben de leeftijd, jullie hebben een huis en inderdaad; wat iemand hier al opmerkte: er zijn meiden die het met heel wat minder dan dat moeten doen. Ik wens je heel veel succes, kracht en wijsheid de komende tijd!
ik heb dit meegemaakt! ik heb gekozen voor myn kind, en moest als 26jarige bij papa en mama thuis intrekken...(na tig jaar op mezelf gewoond te hebben) niet omdat ik dat zo leuk vond, maar omdat de vader van myn zoontje zijn verantwoording niet kon nemen!... ik ben gestopt met werken, kreeg een bijstandsuitkering (nou dikke hap hoor) en woonde met een baby bij "vader en moeder/opa en oma" niet de ideale toestand nee... maar ik zou het zo wéér doen, de glimlach van je eigen kindje, dag in en dag uit.... al moest ik op straat in een kartonnen doos leven bij wijze van spreken, dit had ik voor geen goud willen missen! en tegen de glimlach, beweging en alles van je eigen kindje, kan geen vent, geen huis en geen baan tegenop, door myn zoontje.. die gezond is.. voel ik me zelfs met een bijstandsuitkering miljonair!! Meid AUB..denk hier heel goed over na.. en goedkomen komt het altijd! ik ben levend bewijs! ondertussen heb ik een nieuwe vriend, woon daarmee samen, en myn zoontje is gelukkig! krijgt alles wat hy nodig heeft en nu heeft hy eindelijk DE papa die zyn biologische vader nooit voor hem wilde zyn alleenstaande moeder zyn is totaal niet moeilijk! alleen hier op het forum barst het al van de alleenstaande moeders, het is zo moeilijk als je het zelf maakt... je bent niet de eerste die een kind alleen groot zou brengen, tig zyn je voorgegaan en tig zullen je nog volgen...
Lieve Ikke, Zoals al veel mensen schrijven lijkt het alsof je je keus gemaakt hebt. Jij wilt dit kind. Maar voor welke keus sta je eigenlijk op korte termijn misschien de keus voor of huis en vriend of baby. Maar kijk ook naar de lange termijn, levenslang spijt met vriend en huis of je eigen kind en weet ik veel wat er nog meer op je pad komt. Je moet er nu niet aan denken maar wie weet een nieuwe vriend en huis, of je vriend blijft toch bij je, dat is allemaal niet in te vullen. En een niewe baan of niet heel breed hebben... Ik heb de ervaring dat het altijd goed komt! Bedenk dat je nu nog 8 maanden hebt om aan de situatie te wennen en alles op orde te krijgen.. Heel veel succes met je beslissing. Jooze
Hier ben ik het ook helemaal mee eens! En het komt echt wel goed hoor! Mijn moeder zegt nog steeds dat haar tijd als alleenstaande moeder (op haar 22 en met mij, toen ik net geboren was) de geweldigste tijd van haar leven was! Ze had mij en dat was alles wat telde.
Wat een móóie omschrijving! Maar ik kan me nog wel voorstellen dat dit een hele moeilijke beslissing is. Er zijn veel vrouwen die voor abortus zouden kiezen in deze situatie. Maar als je zelf zó blij bent met dit kindje, dan kun je dat jezelf niet aandoen. Ik hoop ook dat je vriend alsnog bijdraait. Laat je tanden maar even zien meid! Heel veel sterkte de komende tijd! Hij klinkt trouwens als een lieve vriend. Niet alle mannen zouden naar venlo verhuizen voor hun vriendin .
Gewoon doen wat je gevoel zegt meid, zoals velen hier zeggen. En trouwens, hij heeft er toch net zo hard aan meegewerkt dat je zwanger bent? Ik zou het wel weten, k zou het kindje gewoon houden, of hij het nou wil of niet. Maar is allemaal je eigen keus, suc6
hoi hoi ik wil je graag ook nog even wijzen op dit als jij niet voor de volle 100% bij de abortuskliniek kan aantonen dat je écht dit kindje niet wilt en écht niet voor kan zorgen word er pas een abortus uitgevoerd anders niet als jij daar naartoe gaat met de meededeling dat je vriend het niet wilt word er géén abortus gepleegt dus zo makkelijk gaat dat namelijk ook niet ik vind persoonlijk jullie zijn niet bepaald jong jullie hebben een goede basis voor een kindje en zijn nu zwanger WIE WEET LUKT HET HIERNA NOOIT MEER EN DAN HEB JE JE ENIGE KINDJE WEG LATEN HALEN HOEVEEL VROUWEN ZITTEN HIER OP HET FORUM IN DE ZOVEELSTE CYCLUS EN NOG STEEDS NIET ZWANGER je moet je eigenlijk de vraag stellen kun je dit kindje alleen opvoeden, die vraag heb ik me bij al me kinderen voorgelegt waarom omdat het nu eenmaal een feit is dat een man gewoon kan opstappen waneer hij wilt je hebt nu eenmaal geen zekerheid groetjes en succes nathalie
Ik weet niet of dit wel 100% waar is... Een vriendin van mij zat huilend in de abortus kliniek. Ze was zwanger maar het kwam haar niet uit Ze heeft vroeger een geslachtziekte gehad waarmee ze te lang heeft rondgelopen , vree altijd zonder comdoom (vaste vriend) buiten haar vruchtbare periode en ze dacht eigenlijk dat ze door die geslachtsziekte geen kids meer zou kunnen krijgen... Maar dus zwanger....... Dus ze wilde het weg laten halen, maar was bang dat ze later misschien niet meer zwanger zou worden.... En die man in die abortuskliniek zegt doodleuk tegen haar! Wat ben je nu dan? zwanger toch? Dan kan het toch? Maak je daar maar niet druk om hoor........... Dat lukt vast wel weer..... Ben benieuwd hoe lang het gaat duren voordat ze echt kinderen wilt en of het dan ook echt zal gaan lukken.. Ik hoop van harte van wel voor haar! Maar ik persoonlijk ben echt fel tegen abortus. Als je sex hebt, weet je van de risico's. Dan moet je de gevolgen ook kunnen dragen.. (ze spreekt overigens nooit over haar abortus, ik denk dat het haar toch wel erg heeft geraakt.....)
o en dan wilde ik ook nog even dit kwijt stel je heb je carriere gemaakt en je man ook leuk huisje boompje beestje enz enz en je vriend zegt oke nu zijn we klaar voor een baby en stel jij bent 1 van de gelukkige snel weer zwanger, je bent dan een x aantal weken zwanger en opeens raken jullie beide je baan kwijt, je koophuisje kun je niet meer betalen dus zul je op zoek moeten gaan naar iets goedkopers wat dan? zekerheid heb je in het leven nu eenmaal nooit zelfs niet als je miljonair bent niet doe wat je gevoel je ingeeft er komt altijd een nieuw vriendje maar dit kindje ben je voor altijd kwijt, en het gemis begint juist als je een volgend kindje krijgt en je ZIET wat je heb gemist het liefst zou ik je door elkaar schudden echt gewoon door de computer heen maar oke dat kan niet groetjes nathalie
Hey Meis, Wat moeilijk, kan me beide situaties goed voorstellen.. Volg je hart! En ik hoop voor je dat je van je beslissing geen spijt gaat krijgen... Ik wil je dan ook heel veel sterkte wensen met je beslissing... Liefs Devana
Even een iets ander geluid: Realiseer je je dat hij ondanks het feit dat hij dat niet wil - vader wordt. In mijn optiek heeft hij een keuze maar die heb jij ook. Een heel lastige maar je hebt 'm wel. Abortus is niet per definitie een slechte keuze en je hoeft daar ook helemaal geen last van te hebben (zowel fysiek als mentaal niet). Ik ben het eens dat je je niet moet laten dwingen maar dat moet hij ook niet. Probeer een paar vragen voor jezelf te beantwoorden: - waarop ben je trots? Het feit dat je zwanger bent of het feit dat je zwanger bent van hem? - Zwanger zijn is stap één (en niet gemakkelijk, geloof me) maar een kind hebben, verzorgen en verantwoordelijk zijn is twee. Kun en wil je dat alleen? - Kan je het financieel aan om het alleen te doen? - Je wilt geen spijt krijgen van een keuze om de zwangerschap te beëindigen maar je wilt ook geen spijt krijgen dat je het kind hebt laten komen... - Wat anderen overkomt is niet relevant. Wat vind jij? - Een abortus of curretage is een medische ingreep, geen sloopactie. Dit heeft in principe geen gevolgen voor je vermogen om later weer zwanger te worden. doe wat je gevoel je ingeeft er komt altijd een nieuw vriendje maar dit kindje ben je voor altijd kwijt, en het gemis begint juist als je een volgend kindje krijgt en je ZIET wat je heb gemist DIT is heel persoonlijk en hoeft helemaal niet het geval te zijn!!!!! Kindjes maak je samen, beslissen ook. Sterkte
Ik denk niet dat de TS spijt zal krijgen wanneer ze het kind laat komen. Ze geeft aan er erg blij mee te zijn! En natuurlijk heeft de 'vader' (hij verdient de titel eigenlijk niet) ook recht om te beslissen. Maar hij zegt: nee is nee. Alsof je een klein kind een snoepje ontzegt... Idioot gewoon! En wat is lief? Dat hij voor jouw naar Venlo verhuist? Mijn vriend is voor mij vanuit Zuid Afrika naar Nederland verhuist. Heeft vrienden, familie, omgeivng alles in de steek gelaten voor mij! En toen ik ongepland zwanger bleek (studeren allebei nog, woonden in een kleine studio, hadden nauwelijks geld om boodschappen van te halen etc.) zei hij: we gaan het wel redden met z'n drietjes! Nooit heeft hij mij verder de grond in getrapt of gezegd: ik wil dit kind niet, nee is nee of je zoekt het maar uit. En toen ons prachtige dochtertje stierf, heeft hij dagenlang aan mijn bed gezeten en mijn hand vast gehouden. Zo iemand verdien jij ook! Want dat was pas lief! Dat is onvoorwaardelijke liefde, elkaar niet in de steek laten, hoe moeilijk ook. En wij hebben moeilijke tijden gekend hoor en nog steeds... En nooit zou hij zijn rechten en plichten als vader zelfs maar willen ontlopen. Mensen zeggen weleens: wat lief dat hij niet is weggegaan toen je onverwachts zwanger raakte! Dan denken wij: wat een onzin, het is niet meer dan normaal dat wanneer een man zijn ballen gebruikt, hij vervolgens ook laat zien dat hij ze ook wel echt heeft!
ik ben voor mijn vriend naar krimpen verhuist, had net een baan hier, nu me baan kwijt vanwege het feit dat ik zwanger ben, ik en me man wou het dan wel heel graag en we zitten ons echt af te vragen hoe we deze maand onze vasten lasten gaan betalen omdat we het van 1 salaris moeten doen, hij werkt zich helemaal kapot en komt dan thuis en moet ook nog de was en alle andere huishoudelijke dingen doen omdat ik het niet meer mag heb namelijk bloedingen gehad en moet me absoluut rustig houden dus als wij het kunnen ookal moeten we het van 1 salaris doen kunnen jullie het ook en ik had ook z'n vader nee betekent ook echt nee, nou sorry ik heb me daar nog nooit aangehouden mijn ex heeft me ook gedwongen om me vorige kind weg te laten halen, en heb daar nog elke dag spijt van dat ik daar mee ingestemd heb, wou hem namelijk ook niet kwijt dacht dat ik zonder hem me leven niet kon leiden , en kijk mij nu is ben getrouwd en krijg over 37 daagjes hopelijk een gezonde zoon of dochter, je leven bestaat niet alleen maar uit je vriend die het niet wilt er zijn meer vogels in de zee die jij wel verdiend en die maar al te graag een kind willen samen met jou ongeacht een carriere of niet
Dit is pas onvoorwaardelijke liefde! Wauw, ik krijg er tranen van in mijn ogen meid. Voor de TS: Er is maar 1 ding belangrijk op dit moment en dat is het kind dat jullie SAMEN hebben laten ontstaan uit liefde. Jullie kindje verdient het geboren te worden, met of zonder hem! Carriere, een huis en het feit dat hij voor jouw heeft klaargestaan in moeelijke tijden of dat hij voor jouw naar venlo is verhuist, weegt niet op tegen het kind in jouw buik. Ik proef een beetje onzekerheid in jouw berichtjes. Logisch, het is ook niet gemakkelijk. Maar je bent sterker dan je denkt. Op het moment dat er leven in je buik ontstaat, word er ook een moeder gecreerd. Maar wat doe je als hij "nee" blijft zeggen? Laat je jullie kind weghalen voor hem? Het is niet jouw keus. Kun je hem dit vergeven? Houd je ons op de hoogte?
Hee meid, Allereerst sterkte! Ik denk dat je eigenlijk wel weet wat je wilt (en de baby, en je vriend en jullie nieuwe huis), en misschien draait je vriend ook wel bij. Als ik jou was zou ik het eerst een tijdje laten rusten. Want bij mannen aan hun hoofd zeuren, dat heeft meestal geen effect. Wat ik zou doen: eerst met een hele hoop informatie komen. Namelijk: de risico's van een abortus (fysiek zijn ze misschien niet zo groot, maar ze zijn er wel), de risico's van wachten (hoe lang wil hij eigenlijk wachten) en het risico van emotionele schade: misschien drijft dwat jullie wel uit elkaar en heeft hij uiteindelijk nog niets. En jullie allebei niet: jij geen kind, hij geen vriendin. het is natuurlijk belangrijk om dit allemaal heel rustig te brengen en niet als dreigement ofzo want daar zit ie natuurlijk niet op te wachten. Vervolgens zou ik gewoon een week niets erover zeggen. Laat het bij hem ook een beetje bezinken. En waarschijnlijk komt ie dan wel naar je toe en zegt ie wat ie er echt van vindt. Misschien kan je ook al vantevoren tegen hem zeggen dat je hem er over na laat denken en dat je hoopt dat hij dat serieus wil doen. Je kan hem niet dwingen voor jouw standpunt te kiezen, maar hij kan dat andersom ook niet dus het is gewoon wel zo eerlijk als hij serieus overweegt om het kind te houden. En wat betreft de kosten: je kan het natuurlijk allemaal zo duur maken als je zelf wilt. Heel veel sterkte! Lindangel
om heel eerlijk te zijn, ja mijn vriend is ook echt heel erg lief, hij geeft me verder alles wat ik nodig heb en helpt me met alles. ik moet zeker niet klagen want hij doet echt nergens moeilijk over, heel wat anders dan mijn vorige relatie waarin ik echt niks mocht, ja werken eten koken en schoonmaken daar had je het dan ook wel mee gehad, daarom is deze keuze ook gewoon heel moeilijk omdat ik weet dat mijn vriend het echt niet slecht bedoelt. ik ga vanavond maar weer eens een poging wagen. thanx
@ ikke Stel dat je het weg laat halen en later wil hij het wel. Maar het lukt dan miss niet meer.. daar zal je dan veel spijt van hebben. Ik ken iemand die had het weg laten halen en daarna is het nooit meer gelukt om zwanger te worden.
Mee eens! En hoe langer ze wacht,hoe meer het een echt mensje word al. Maargoed, ik zou mn kind iig nooit voor mn mag weg laten halen, dan mag hij vertrekken.