Dat zegt niks Ellen, ik heb 2 mensen in mn omgeving die met pil EN condoom gebruik toch echt een kindje kreeg. De ander had een morning after pil ingenomen en toch bleef de zwangerschap intact. Ook al gebruik je het goed, er is altijd een kans.
Die kans is heel klein en misschien dat er wel iets was. Het is gewoon een vraag. Waarom zou iemand de pil en een condoom gebruiken. En jij kent twee van dat soort stellen? Bijzonder...
Dan val je toch gewoon onder de ziektewet? Blijkbaar werkte je dus al niet voordat je dit kreeg... En dan alsnog kun je na je zwangerschap hoogst waarschijnlijk wel weer werken.
Ik slikte de pil en was opeens 7 weken zwanger en moest nog stoppen met de pil. Dus idd het kan iedereen overkomen...ik heb het ook gered.
Vind ik ook! Nou ja, zal een moeilijke keuze voor je zijn. Maar voor een vriend die jullie kindje niet eens een leven gunt, had ik er allang een punt achter gezet!
Denk je dat ik meer geld heb dan iemand met hoge schulden? Ik heb tot nu toe alles gekregen van gulle mensen omdat ik zelf niet eens kleertjes kan kopen! Alles wat wij hebben is tweedehands en ik ben er superblij mee. Het is een kwestie van prioriteiten, wie weet zelfs een kwestie van karakter! En over moeilijke keuzes hoeft niemand mij iets uit te leggen hoor, wij hebben de moeilijkste keus die er bestaat moeten maken... Dat is mijn referentiekader en daarom kan ik slecht begrip opbrengen voor mensen die dit al als 'zwaar' zien...
Nou, heel vaak is er gewoon geen reden voor hoor.. ik ben ook door de pil heen zwanger geworden, zonder reden! dus er MOET geen reden voor zijn hoor Als je ook alle meiden hoort die zoiets meemaken/hebben gemaakt, geloof ik ook niet meer dat de pil een betrouwbaarheid van 99.9% heeft!
En jij doet het ook maar mooi alleen! Levend bewijs van iemand die wel doorzet voor haar kind, ook al heeft de pil niet gewerkt. Je kunt gaan lopen piepen en denken: het is oneerlijk en mijn partner wil dit niet, of je kunt denken: ik ben volwassen en dit kind verdient ook een kans... Of gewoon niet denken en doen wat een ander je opdraagt, is ook een optie natuurlijk.
Ik ben het er mee eens dat geld geen excuus is. Je kunt ontzettend veel toeslagen en dergelijke van de overheid krijgen (600 euro per maand meer dan ik bijvoorbeeld waardoor het verschil in bestedingsruimte vrij minimaal is, maar dat is weer hele uitgebreide berekening waar ik je niet mee zal vervelen) en met het geld dat je uiteindelijk hebt, kun je prima van leven hoor. Natuurlijk zal het niet makkelijk zijn en moet je op iedere cent letten, maar het is te doen. Ik kan me voorstellen dat je het liever ruim hebt zodat er niet constant opgelet moet worden, maar je kunt je geluk ook ergens anders vandaan halen. En ik denk ook wel dat het een stukje persoonlijkheid is ja.
En gewoon als mijn moeder: een kindje zien als het meest geweldige dat in je leven kan overkomen! Zodoende bestempelt zij de eerste paar jaar met mij nog steeds als haar gelukkigste tijd van haar leven, terwijl ze moest rondkomen van de bijstand.
om het financiele hoef je inderdaad geen abortus te doen! EN ik spreek zeer zeker uit ervaring, want oen wij onze 1ste kleine kregen zaten wij in de wsnp door schulden en hadden 50 euro per week en een beeb aan de fles om rond te komen en ook dat lukt hoor. tuurlijk is het zwaar en kan je bepaalde dingen niet, maar so what. het geluk dat je kindj je schenkt daar kan het geld vd wereld niet tegen op. Ook bij Dylano zaten we nog inde wsnp het eerste ha;f jaar en daarna hebben we nog een hele tijd van een uitkering moeten leven (gelukig nu niet meer), maar ook dat hebben we gered. en zoals vlinder84 zegt met 2e hand spul kom je er ook en een baby beseft dat echt niet hoor.
En zo is het precies! En dat er toch nog zoveel vrouwen zijn die gewoon niet nadenken, geen eigen mening hebben lijkt wel en er gewoon op ingaan wat hun opgedragen wordt door hun vriend.. nou bahbah! Als hij zegt spring in het kanaal doe je het ook niet hoop ik? En idd het zal moeilijk worden in je eentje, financieel EN emotioneel... maar we zijn allemaal volwassen mensen en om zo'n ukkie ten koste van alles te laten gaan vind ik ERG onvolwassen..
@ vlinder Ik val je niet aan hoor. Maar als je nog niet in de situatie zit dat je een kindje kan onderhouden waarom begin je er dan aan? Want je zegt dat je alles van andere hebt gekregen en niet eens kleertje kan kopen.
Ik voel me ook niet aangevallen hoor Ik ben de eerste keer ongepland zwanger geraakt. Dat was toen en ik krijg steun van mijn ouders. Gelukkig studeer ik over enkele weken af en kan ik mijn gezin, samen met mijn vriend, onderhouden.
Ja je weet maar nooit.. je had het ook niet goed op kunnen vatten Dat is fijn dat je ouders jullie er in steunen
Had makkelijk gekund ja Ik heb ook erg veel geluk met zulke ouders! Al doen ze het ook wle voor zichzelf geloof ik. Nu groeit hun kleinkind op in hun huis (de eerste tijd althans) en volgens hun is dat echt heel leuk!
jeetje... ik lees t hele verhaal nu. en ja, net als wat de rest zegt, bij alles wat je zegt laat je blijken dat je dolgraag t kindje wil houden. t is mooi dat hij je in moeilijke tijden heeft geholpen, maar dat hoort ook zo in mijn ogen als je bij elkaar bent . maar je zegt ook ik krijg veel en hij doet veel voor je. je leeft samen, dus neem aan dat je samen alles doet? en sorry, maar dat is mijn mening, liefde is niet te koop en dus dat je veel krijgt, betekent nog niet dat ie zo super lief is! t is mooi dat t kan en gebeurt. ik vond deze zin heel mooi! doe wat je gevoel je ingeeft er komt altijd een nieuw vriendje maar dit kindje ben je voor altijd kwijt, en het gemis begint juist als je een volgend kindje krijgt en je ZIET wat je heb gemist. de één is feller op abortus dan de ander, en ja ik ben er ook op tegen. en zoals een aantal meiden ook al zeiden om de financiele kant hoef je t niet te laten. genoeg toeslagen e.d. die je kunt krijgen. maar ja, t is maar wat je wil he!
Dan heb je geluk dat je alles hebt gekregen! Niet iedereen heeft dat geluk en dat moet je niet vergeten. Zoals ik zei kun je geen enkele situatie met elkaar vergelijken! En geen enkel mens is hetzelfde. Ik heb een zoon van 6 uit een eerdere relatie, ik was 18 toen ik hem kreeg zijn vader heeft ie nooit gekend want die wou hem liever niet. Ja ik heb er toen voor gekozen om mijn zoon wel op te voeden en daarnaast mijn studie te blijven volgen en te werken. Maar ik begrijp dat iemand twijfelt. Een kind opvoeden is niet zomaar iets! Ik heb het alleen gedaan,maar ik zeg je eerlijk het was harstikke zwaar! Je moet alles alleen doen, er is geen man die s'nachts uit bed gaat om een nachtvoeding te geven zodat jij een nacht kan doorslapen, er is geen man die je even helpt in het huishouden of het eten voor je kookt. Jij komt misschien wel van weinig rond,maar je doet het samen met je vriend! En daarnaast heb je er zelf bewust voor gekozen om dit te doen dus ook om van weinig rond te komen. Ik kan me voorstellen dat anderen daar anders over denken. Ik wou pas aan een 2de beginnen met mijn vriend wanneer we alles financieel goed voor elkaar hadden, omdat ik weet hoe het is om alleen van een studifinanciering rond te komen. En tja met weinig heb je altijd nog heel veel liefde aan je kids te bieden en dat is het belangrijkste , maar ik heb graag ook altijd geld op de bankrekening want een kind kost ontzettend veel geld. Je komt altijd voor onvoorziene situaties te staan waar weer geld voor nodig is, hoe wil je dat dan op lossen. Je kunt dus wel zeggen dat jij het ook niet makkelijk hebt! Ik weet prima waar ik over praat. Je bent niet de enige. Jij hebt er zo voor gekozen en ander maakt weer een andere keuze. Ik snap heus dat je haar wil uitleggen dat ze het ook wel alleen kan of dat ze het samen met weinig geld kunnen doen. Maar ieder mens heeft andere principes. En niet iedereen is even sterk om zo'n keuze te maken.