nou we komen net weer terug van de gyn, we hebben maandag een afspraak met de psycholoog. Voor nu, tja, ik heb het er erg moeilijk mee. even laten bezinken..
hey meis, snap dat je het nu even moeilijk hebt en dat je het allemaal even moet laten inwerken. Maar positieve is dat jullie samen naar een psycholoog gaan, das al beter dan dat je alleen had moeten gaan. Hoop echt dat deze professional jullie goed kan begeleiden zodat alles op een rijtje gezet kan worden. Ga er zonder verwachtingen heen en probeer zo blanco mogelijk te zijn, dan valt t altijd mee. Heel veel succes en heb je ook nog een echo gehad?? ben benieuwd hoe die was.... ik vind je een topper hoor echt waar!
hier weer een update.. het gaat momenteel echt slecht met mij... gisteren eerste gesprek gehad met psycholoog, dit was echt drie keer niks, meneer was meer aan het woord dan mij en als ik wat zei dan ging hij er vaak doorheen, lietmij niet uitpraten etc, gek genoeg washij daar heel rustg,ik voelde mij wel voorgelogen,ook omdat ik aan ik hem vrijdag er uit had gezet en dat hij terug wou komen, hij ontkende dit, als ik mij daarover druk maakte zei hij steeds... sssst doe eens rustig.. is niet nodig, kortom ik werd er neer gezet als een complete gek. ik voel mij echt bedonderd en bedrogen aan alle kanten, Ik heb besloten om geen contact meer met hem te willen. Ik heb vanmorgen een kliniek gebeld voor info, ik wou toch eens weten wat het toch allemaal ter weeeg brengt. ik ben mij wezeloos geschrokken, wat een ingreep, ik ben er helemaal van slag van!!! ik zal dat nooit kunnen!!!!!!!!!!! maar nu? wat moet ik nu?????? ik weet dat niemand daar een antwoord op heeft, maar ik weet het echt niet meer.....
Wat jij moet doen kunnen wij niet zeggen! De keus is echt aan jou. Je weet dat je het kan! Maar dat het niet gemakkelijk is/zal worden ook. Veel sterkte met je beslissing. En laat hem inderdaad in zn eigen sop gaar koken.
ik weet dat niemand dat kan zeggen, maar ik had eindelijk mijn leven weer op regel, korte samenvatting, ben gescheiden, veel ellende, mensen om mij heen die ik kwijt raakte, waaronder ook mijn ouders, bij hun kwam dat weg uit onbegrip, oudewets, scheiden doe je niet zomaar, daarnaast in een half jaar tijd 3 keer met mijn zoontje verhuisd omdat we nergens woonplek hadden, gingen echt op en neer, konden overal tijdelijk wonen, was een drama, toen een nieuwe vriend leren kennen, deze was echt een lul, had losse handjes, kleineerde mij, heeftmij financieel helemaal leeg geplunderd, aangifte mishandeling etc allemaal gedaan, maar het was mijn woord tegen dat van hem. na vechten en ziek zijn vn alle ellende klom ik er langzaam op eigen kracht boven op, ik woog nog maar 54 kilo (ben 1.78m) dus das weinig, toen ik alles weer een beetje opregel had ben ik opzoekl gegaan naar new woonruimte, ik had nog wel schulden, of eigelijk mijn ex, maar ik kon er voor opdraaien, dit heb ik door mij suf te werken allemaal weg gekregen. Ik ontmoette bijna een jaar later een jongen waar k echt stapel gek op werd, ik wou geen relatie, ik drufde dat niet, ik vertrouwde geen mensen, ik was bang.. ect en uiteindelijk ben ik toch een relatie met hem begonnen, ik kon hm vertrouwen, hij was nit zo, hij was anders, aldus mijn vriend... we hdden het leuk, natuurlijk ups en downs, maar goed, tot dat i zwanger werd, toen was alles mis en stond ik er wel alleen voor, kijk ik wou dit verhaal eigenlijk er niet bij halen, maar het beinvloed wel mijn manier van denken nu, het voelt alsof ik in een sneltrein leef en heb maar 1 vraag... wanneer mag ik uitstappen? wanneer heb ik rust? wanneer mag ik genieten na al die stress jaren..... het is en blijft rottig en ik weet gewoon niet wat er gebeurd als ik nu alleen voor het kindje kies.... maar als ik het weg haal, krijg ik dan spijt? ik hou van kinderen.... vandaar dat ik zo erg twijfel met alles, het is echt moeilijk.
Jeetje wat n ellende heb je al gehad! Pffoe denk je iemand te hebben die goed is voor jullie. Heb je dit weer.... Ik snap echt dat het moeilijk is om een keuze te maken hoor. Tuurlijk hou je van kinderen anders had je er geen 3. Maar denk ook aan jezelf, stel dat je het wel weg zou laten halen en je krijgt er ooit spijt van dan moet je wel een goeie reden voor jezelf zodat je denkt jaa t was zo gek niet toen. Staat hier misschien een beetje raar, maar tis goed bedoeld. Toen ik 16 was ben k gaan werken er was thuis altijd ruzzie wilde snel sparen en op mn eigen!! Nu heb ik wel ns spijt dat ik niet verder heb geleerd maar als ik dan denk waarom ik het toen NIET wou denk ik ja je had gelijk. Is iets heel anders maar ff als voorbeeld. Snap je m nog? Denk goed na over wat je wilt, je heb nog even de tijd geloof ik. Weten je kids nu dat je zwanger bent trouwens?
ik heb maar 1 kindje hoor ee zoontje van 4.. hij weet van niks, hijwil niks liever dan een broertje of zusje.... ik wil het ook graag zo houden dat hij niks weet... natuurlijk overweeg ik alles, ook als ik het zou houden, dan heb ik 2 kids van twee verschillende vaders, miss heel ego, maar daar zit ik niet op te wachten, ook zal ik dan in contact moeten blijven met de vader van dit kindje, tja weet ook niet of ik dat wel wil laat ik het weg halen, tja ik weet niet, ik kan er miss ooit mee leven, maar dat weet je niet, het doet mij erg veel verdriet om te weten dat dit gaat gebeuren, of dat die kans er is.... ik twijfel te veel... is lastig...
wat naar allemaal zeg, had zo gehoopt dat t gesprek met de psych wat uit kon halen.. maar zo te lezen heb je helaas een hele verkeerde getroffen. T zit je ook echt niet mee meis. Er zijn zulke goede psychologen en jullie krijgen een jan lul voor je neus bah! Had t je zo gegunt, dat je even met iemand over alles kon praten, je ei kwijt kunnen je gehoord voelen. maar nee, t zou jou wel eens meezitten zeg.. gatver. Kan me zo goed voorstellen dat je nu half op instorten staat, ik kan alleen maar hopen en wensen dat er betere tijden voor jou komen, want ik gun het je zo. Die zonnenschijn na die vreselijke regenbuien. Ik herken je schrik van de verhalen van de kliniek.. toen ik hoorde hoe het in zijn werk gaat, nou.. toen was ik ook genezen van t laten weghalen. ik heb zelfs een abortusfilmpje op youtube bekeken.. heb zo zitten huilen. Ik zou t nooit kunnen. Maar ik kan die keuze voor jou niet maken. Je hebt al zoveel meegemaakt en ik snap dat je er helemaal tegenop ziet, welke keuze je ook maakt, ik sta achter je, want jij weet zelf, als mama en als jezelf, wat het beste voor je is. En laat die "vriend" maar even gaan..hij maakt je alleen maar meer van slag. sterkte meissie..
hey meid, Wat naar allemaal! Heb je al zoveel meegemaakt en dan dit... Misschien is het een goed idee om voor jezelf een psycholoog te vinden, waar je vriend buiten staat. Sterkte met alles. Liefs Susy
Dank jullie voor al jullie steun, dat doet mij goed, ik ga er nu ff lekker tussenuit, ook mijn verhaal ff vertellenaan iemand, ik heb vernomen dat mijn ex het al aan de hele wereld heeft verteld, dus waarom zou ik dan niet mogen praten? ik hou jullie op de hoogte
Hoi lady, Ik heb je hele topic net zitten lezen en zit met ongeloof te lezen wat jouw ex jouw aan heeft gedaan. En wat een moeilijke keuze moet jij maken zeg, ik wil je daarbij heel veel succes wensen!
Lieve Ladyblabla, Ik denk dat het heel zinnig is om jezelf nu de rust te gunnen. Niemand kan voor jou bepalen wat je moet doen: je vriend, je schoionmoeder, je psycholoog, je zoontje. Uiteindelijk val je altijd terug op jezelf. Hoe veel je ook meegemaakt hebt, je bent er - zo lees ik dat in al je posts - als een sterke vrouw uitgekomen. Het opvoeden van je eerste kindje heb je alleen gedaan, zelfs in tijden waarin het je bijna onmogelijk werd gemaakt (bijvoorbeeld door je ex-vriend met losse handjes). En kijk eens in de oogjes van je zoontje nu. Hij is gegarandeerd hartstikke gelukkig met een mamma als jij. Ik denk persoonlijk dat je je gevoel nu bij jezelf moet houden en niet moet denken aan wat 'de grote boze buitenwereld' wel niet van jou zal denken. Je hebt het over twee kindjes van twee verschillende pappa's, maar realiteit is dat je altijd een tweede kindje van een andere pappa zou krijgen, aangezien de eerste pappa niet meer in beeld is. Dus probeer die gedachte los te laten. Daarbij is het een gevoel dat je wordt 'opgedrongen' door de buitenwereld in plaats van dat het bij jouw gevoel hoort. Lees je eerste post nog maar een keer... daar spreekt zoveel liefde uit voor je kindje dat in jouw buik groeit. Ik ben zo bang meid dat je het jezelf later kwalijk gaat nemen als je je eigen liefde laat ontnemen door te kijken naar anderen in plaats van naar jezelf. Mij hebben ze vaak genoeg verteld dat je niet lief kan hebben zonder eerst van jezelf te houden. Misschien is dat een gedachte die ik je mee mag geven. Neem je rust, laat vooral je ex-vriend je leven niet meer beheersen en denk aan jezelf. Als je wilt praten weet je dat je hier terecht kan. Liefs, Josien
ik vind het heel erg voor je allemaal. hoe die vent jouw behandeld.. dat is echt geen liefde hoor... dat jij wél van hem houdt, dat is duidelijk.. maar dat betekend niet automatisch dat die 'echte liefde' ook wederzijds is... eigenlijk is het best simpel (in mijn ogen dan) Die vent dwingt jou om een keuze te maken,. zodat Zijn leven perfect blijft.. hij denkt daarin geen 1 seconden aan jouw leven, jouw gevoelens.. hoe kan zo'n vent van jou houden? t is heel duidelijk.. hieruit maak ik, dat jij niets voorstelt voor hem.. je bent gewoon zijn poppetje die naar zijn regels moet leven.. alles gaat goed en hij is lief etc.. Totdat er iets is dat niet in ZIJN planning voor komt, en dan draait hij door?? Hoe kan jij voor zo'n man kiezen... Zo'n smeerlap kiezen boven je eigen kind.. ? je hebt al een kindje, je weet hoe het is om zwanger te zijn. de eerste echo's. de eerste schopjes... de bevalling.. de kraamweek.. eerste lachje, eerste stapjes.. eerste woordjes en de rest wat volgt.. hoe kun je nog overwegen om met een man, die dat van jouw af wilt pakken, verder te leven, en denken dat je happily ever after leeft... dat is een sprookje,, deze man wilt alleen dat hij happily ever after leeft.. en alleen hij... dat jij je eigen kind daarvoor moet weg laten halen, dat maakt hem geen reet uit.. Bah.. wat een smeerlap,een hele grote egoist !! .. als ik jou was zou ik nog geen seconden meer denken om terug bij hem te gaan.. (dit is geen aanval op jou.. ik weet dat je heel veel van hem houdt, en natuurlijk over alle opties nadenkt. ik wil alleen even duidelijk maken, hoe ik denk dat het in mekaar zit.. )
Ik heb net je topic helemaal gelezen en ben ook wel benieuwd hoe het nu met je gaat. Ik hoop dat alles goed gaat met je.