Na de miskraam in juni heb ik mijn wens voor zwangerschap op een laag pitje gezet. We wilden graag een kindje, maar de zwangerschap is al na 5 weken afgebroken. Ook aangezien we 3 oktober zouden trouwen wilden we ons eventjes daar op focussen. Met de bruiloft kregen we het zo druk. Een kindje..... wilden we natuurlijk nog altijd graag maar daar dachten we even helemaal niet aan. Na de bruiloft zijn we een week naar portugal gegaan. En begin van de vakantie moest ik ongie worden maar die bleef uit. Nog dachten we er helemaal niet bij na. Tot ik aan een cocktail zat in een kroeg naast een drogisterij. Toen merkte ik pas dat ik vanaf die vrijdag dat we gingen trouwen mezelf niet was, niet zo lekker was, wat buikpijn en snel moe. Omdat ik aan een cocktail zat leek het ons verstandig te gaan testen. Meteen een test gehaald en in de kroeg op de wc heb ik de test meteen gedaan. Ik kon ook niet wachten tot we in het appartement terug waren. De test was vrijwel meteen positief Het voelde zooooooooooo, zooooooooo geweldig maar ook zo onwerkelijk. Ik heb later die week weer een test gedaan, die was nog positiever. Zelfs na de vakantie in Nederland terug heb ik nog twee testen gedaan die duidelijk positief waren. Het is dus echt zo! Maar naast blijdschap ben ik zoooo onzeker. De miskraam heeft me erg onzeker gemaakt. Ik ben zo bang dat het weer mis zal gaan. Heb neigingen steeds opnieuw te testen. Ik zal zo blij zijn als we 11 november de eerste echo hebben gehad en dat we het hartje hebben horen kloppen. Dan ben ik stukken geruster. Maar we zijn gewoon zooooo blij .
Daar heb je heeeelemaal gelijk in . Het voelt allemaal goed, en voel me echt zwanger. Dus ik/we gaan gewoon lekker genieten en positief blijven .
Ook gefeliciteerd meid. Ik zie dat het bij jou ook niet zo snel is gegaan. Duurt lang he, wachten tot je eerste echo. Ik moet 11 november, was het maar zover .
Proficiat, meid! Ik bergijp je bezorgdheid compleet, heb ook al meerdere malen opnieuw getest om te zien of de lijn duidelijker wordt We gaan van het positieve uit, ok! Genieten maar...
We blijven gewoon positief inderdaad. De eerste miskraam was na 4 weken, dus heel vroeg. Het voelt nu ook allemaal goed, misselijk, geen trek in eten, moe etc. Maar toch maalt die onzekerheid in je hoofd. Zoals mij moeder me vertelde: "zolang je niet gaat bloeden, en geen vreselijke steken hebt, is er nog niets aan de hand"! Daar trek je je dan maar een beetje aan omhoog. Ik begin langzaam aan het ook wel echt te geloven hoor. Ik hoop gewoon snel dat ik de termijn echo heb gehad. Dan ben ik echt gerust . Maar genieten doen we nu zeker wel, voorzichtig aan ga je toch meer aan de toekomst denken, aan hoe het zal zijn. Maar de vorige miskraam was zo'n grote teleurstelling voor ons. Ergens durven we nog niet zo goed alvast verder te denken, we bekijken het nu eerst per week. Wat een spannende tijd zeg