ik ben een keer mijn zoontje vergeten bij mijn moeder ik doe de kinderen hun jas aan en loop weg met de meiden en kijk naar binnen staat mijn kleine man daar met jas aan.
Ik kan dat goed begrijpen (je kind ergens vergeten). Daarom: als ik uit de auto stap; kijk ik op de achterbank. Als ik vertrek met de auto roep ik of iedereen mee is en dan knijp ik (zachtjes gewoon eens voelen)eens in elk beentje om zeker te zijn dat ze mee zijn. Heb ooit eens mijn zoontje een ganse middag opgesloten op zijn kamer. Wij doen de deur op slot omdat hij slaapwandelt. Ik was een dutje gaan doen en manlief was beneden met de jongste. Ik hoor hem vertrekken en denk dat hij zoontje ook meeheeft. Niet dus, om 18u of zo komt man weer thuis en vraagt waar zoontje is??? Grote paniek: gelukkig had hij speelgoed genoeg
Ik was een nieuwbakken moeder en was voor het eerst boodschappen aan het doen met manlief en ander kind. Ik had het boodschappenlijstje in mijn handen en de maxicosi aan het duwen. Heel verwoedt ben ik boodschappen doen tot mijn man ineens zegt ben je niet wat vergeten? en precies op dat moment hoor ik een heel klein gemurmel ( hij was net 2 weken oud ofzo dus sliep voornamelijk nog ) en denk SHHHIIIIITTTTTTTTTT.... Lag hij ergens bij de appels en de bananen Ik was nog zo niet gewend om met z'n 4 en op stap te gaan en die grote zoon mar tegen mij aan kletsen.
Ik ben wel eens vergeten de babyfoon aan te doen. Had lekker de kleine man na bed gedaan voor zijn middag dutje (duurde toen cc 2 uurtjes) En dacht ik ga op de bank ook eens een lekker dutje doen. Wordt ik na een tijdje wakker van een vaag geluid. KIjk op de klok waren er inmiddels 2,5 verstreken,en het geluid was het gehuil van mijn zoontje die er inmiddels eruit wou. En door de muren klonk dat zachter dan door de babyfoon,dus hij had al een tijdje liggen huilen
ik ben vroeger toen mijn oudste klein was,vergeten d rem op de kinderwagen te zetten,en de kleine viel op de stoeprand met zijn hoofdje. nu 7 jaar later voel ik me nog schuldig zo dom van me.
even of topic vanmorgen was ik met de kids en man naar de speelgoedwinkel geweest,en naast me parkeerde een auto. die vrouw stapte uit en liet de 2 kinderen van 2 en 3 alleen achter in de auto met de ramen dicht. ik zei mevr gisteren is er een kindje dood gegaan door de warmte in de auto.dat is gevaarlijk,ze zei ja dank je maar ben zo terug zei ze,ja ze was ook binnen 5 minuten terug want ik heb opgelet,maar die kleintjes waren in paniek en huilden heel hard dat hun mama hun achterliet. stel ik me nu aan want ik vondt het heel erg moest bijna zelf ook huilen zo erg hard huilde die kleintjes. als ze niet was terug gekomen had ik de politie gebeld.
Ik kan me niet voorstellen dat ik mijn kleine man vergeet. Ik ben altijd zo druk met hem en denk bij alles wat ik doe aan hem dat ik het me echt niet kan voorstellen. Wel heb ik 2 keer een fout gemaakt: Ik had M. op de commode liggen en pakte achter uit de kast een pakje en toen lag hij al op de grond. Gelukkig huilde hij direct heel hard en was er niks ernstigs aan de hand. ik denk dat ik harder heb gehuild als hij haha. Ik heb toen hij een paar dagen oud was per ongelijk in zijn vingertje geknipt. Zo zielig. Hij heeft nog steeds een hekel aan nagels knippen
Ik heb nog een trauma om nagels te knippen en ben 32 jaar, Mijn moeder deed het altijd ja lees: met een keukenschaar.... En toen heeft ze ook een flinke hap uit mijn vinger geknipt. Ik durf ook geen nagels te knippen hier door bij mijn kinderen dat moet mijn man altijd doen, ( wij hebben wel een nagelknippertje) Je kind vergeten in een auto, kan me niet voorstellen, maar een kind vergeten op te halen van het KDV of bij een supermarkt oke daar kan ik mij wel voorstellen omdat je denkt van mijn man haald haar op of ze is bij mijn man aan het winkelen. Ik heb ook wel eens vergeten om mijn kindje vast te zetten, mijn dochter zei: mag ik los in de auto vandaag oeps nee schat je moet vast zitten...
Oh ja, die klinkt ook wel erg bekend. Ik heb nog niet gehad dat ze lag te huilen, maar wel dat ik in slaap viel terwijl het geluid van de babyfoon uitstond . Dan voel je je inderdaad wel ff schuldig!
Ik was op vakantie en moest een trappetje op van 3 treden met de buggy. Dus ik vraag mijn broertje (17) om achterkant op te tillen en ik zou de voorkant doen. Dus ik verwacht dat hij achterkant op tilt, maar op dat moment zag hij iemand dus draaide weg en ik til dus heel hard de voorkant op zonder dat mn broertje de achterkant vast heeft, dus mn dochter knalt met buggy en al op de grond pfffff janken natuurlijk maar gelukkig had ze verder niks. Ja mn broertje had ik wel bijna een knal verkocht maar dat is niet relevant nu
nog niet vergeten, al moet ik zeggen toen hij heel klein was hadden we hem klaargezet in de maxicosi om te vertrekken en liepen we samen naar buiten kwamen er wel in de gang al achter. Daarentegen is die wel uit de wandelwagen gevallen!
Ooh heb ik ook eens gehad! Dat bloedt als een rund! Had ik een baby met een pleister om haar vingertje Maar mijn man is de hond (meerdere malen) wel eens vergeten. Heb een keer gehad dat hij met de auto (en hond dus) thuis kwam en ik moest meteen door naar de fysio. Onder het rijden dacht ik al: wat is dat toch voor geluid. Bij de fysio aangekomen bleek dat de hond nog in de kofferbak zat
Oh en vaak genoeg de gordel van de oudste Maar dat komt puur omdat ze zelf in de auto klimt en ik achter haar aan loop en de deur altijd dicht gooi. Dan zet ik de jongste in de auto en vergeet de oudste dus vast te maken Gelukkig is de bij de hand genoeg en zegt ze altijd: Mama, nou ben je weer vergeten mij vast te maken, dat mag niet van de politie hoor!