4 Weken geleden ben ik gecuretteerd, het gaat best goed met me, op vlagen van zeer verdrietig zijn na. Nu blijf ik in mijn hoofd de weken steeds doortellen, zo zou ik nu 14 weken zwanger zijn en opeens ga ik op zoek naar info over 14 weken zwanger en vraag me dan af of het al te zien zou zijn etc. Dit lijkt me niet echt de bedoeling en ik pijnig mezelf er alleen maar mee. Wie heeft hier ervaring mee en gaat dit weer over? Of pas totdat uitgerekende datum voorbij is? Die lijkt me trouwens ook zeeeeeeeeer moeilijk. Of ben je er dan al redelijk 'gewend' aan het feit dat er echt geen baby komt?
Bij is het niet overgegaan, ik zou 21 augustus uitgeteld zijn en tot die tijd tel ik nog steeds door. Nu een nieuwe mk, ik hoop dat ik nu niet weer tot maart 2012 blijf doortellen...
ik zou 7 januari 2010 uitgerekend zijn van onze tweede, en ook ik denk nog aan 'belangrijke' data van dat moment... (en dat terwijl ik alweer een gezond zoontje heb mogen krijgen en weer in verwachting ben van ons derde kindje) 2 april begin van die cyclus, 29 april posi test, 1 mei eerste bloedverlies, 19 mei eerste echo, 3 juni tweede echo, 7 juni vruchtje verloren, 13 juni vruchtje begraven... 7 januari uitgerekend... ik weet niet of het wel/niet goed is, het was een deel van jou, een deel van jullie samen. het heeft tijd nodig denk ik, en wat maakt het uit dat je er nog mee in je hoofd zit, als het maar niet je leven gaat bepalen denk ik kan het geen kwaad.
ook ik blijf doortellen met name van de eerste miskraam die het verst is gekomen en gevolgd werd door een curretage. ik denk dat het normaal is en ik krijg het steeds moeilijker hoe dchterbij de uitgerekende datum ik kom. heel normaal en hoort bij het rouwproces denk ik. want dat is het immers. van mensen die ik spreek die jaren terug een mk hebben gehad hoor ik dat de uitgerekende datum en datum miskraam hun hele leven elke keer lastige dagen zijn. het schijnt wel dragelijker te worden als je daarna eenmaal een gezonde zwangerschap hebt gehad, maar ondanks dat is het iets wat je je hele leven mee zult dragen.
Een miskraam kan zo'n trauma zijn voor een vrouw dat ze hier zelfs na het voldragen van een zwangerschap nog last van kan hebben. Ik was 2 maanden na mijn MK weer zwanger (vruchtbaarheidsbehandelingen), maar ondanks het wonder in mijn buik denk ik nog steeds 'anders was ik over 2 weken al uitgerekend'. En vind ik het moeilijk om geconfronteerd te worden met vrouwen die half augustus zijn uitgerekend. Ik ben het gewoon nog niet vergeten Hoe blij en gelukkig ik ook ben gezien mijn banner Het is niet gek. Gun jezelf de tijd om het te verwerken...
Heel herkenbaar hoor! Ik heb in 2008 twee miskramen gehad en tel nu na 2 kindjes nog steeds door. ALS ... DAN... Die kindjes zijn gewoon nog steeds belangrijk, niet vervangen door nieuwe kinderen, wat veel mensen automatisch denken. Is dus niet gek denk ik hoor, bovendien is het bij jou echt nog vers! Sterkte!
Dus toch heel herkenbaar....... Maar waren jullie al ver op weg dan? Ik 10 weken, op zich nog niet zo heel erg ver, maar hield eigenlijk geen rekening meer met het feit dat het nog fout kon gaan...... We hadden immers toch al een aantal weken achter de rug, waarin we zeer gelukkig waren met het wondertje in mijn buik.
Ik d8 zelf 12 weken te zijn maar toen het geboren was zeiden ze dat het 14/15 weken was. Je gaat er na iedere goede echo vanuit dat het goed komt. Als je weer een goed kloppend hartje hebt gezien dat je dan weer gerustgesteld bent en de kans dat het nog fout gaat is dan erg klein.. Maar wel aanwezig. Bij ons was de kans nog 10% maar je zal er maar net bij zitten
ook hier herkenbaar... heb 2 vmk's gehad... en denk nog op die dag... goh eigenlijk zou ik nu bevallen zijn..... De weken van de zwangerschap had ik dat niet zo, maar dat kwam omdat ik de mazzel had dat ik gelijk weer aantelde..... Sommige vrouwen hebben dat... en blijven dat houden... mn moeder vertelde me van de week dat haar MA eigenlijk nu 18 jaar zou zijn geworden!!! dus zelf zij telt nu nog door.... Sterkte met het verwerken van het verdriet... xxx
Ik zou 1 oktober moeten bevallen, en terwijl ik nu opnieuw zwanger ben blijf ik daar nog een beetje mee bezig. Komt ook omdat deze zwangerschap misschien afgebroken gaat worden. Ik denk dat het pas voorbij gaat als je voorbij de uitgerekende datum voorbij bent, maar misschein ga ik dan weer denken, goh, kindje was nu zo oud geweest. Ik weet het niet.
Ja , hoor.. hier ook. 2x MK en 1x MA. 2 gezonde kindjes en nu zwanger vd derde... Ik ben vd derde uitegerekend precies op de dag dat ik 5 jaar gelden mijn 1ste MK kreeg... Heeeel appart. Als ze me toen hadden gezegd dat ik 5 jaar later op dezefde dag uitgerekend zou zijn van mijn derde kindje had ik dat vast niet geloofd... Maar echt.. alle 3 de * blijven in mijn gedachten, dit is mijn 6de zwangerschap en doe daar ook absoluut niet geheimzinnig over.... en heb alle data in mijn geheugen gegrift staan...
ik ben er inmiddels aardig aan gewend, maar ja, ik blijf de weken ongeveer ook doortellen. Ik had nu rond de 30 weken zwanger moeten zijn. Maar ik moet toegeven, het slijt, in het begin wist ik precies de week, nu is het 'ongeveer' geworden.
Hier met 11 weken een missed abortion gehad. Ik telde de weken ook door. Ik denk dat je dat automatisch doet tot de uitgerekende datum. Je denkt toch: Hoe had ik er nu uit gezien, had ik het kindje al gevoeld, zou het al geboren zijn geweest? Inmiddels is het bijna twee jaar geleden en elk jaar op de uitgerekende datum denk ik: Vandaag was ons kindje zoveel jaar geworden. Ik denk dat je zoiets niet vergeet, hoe lang het ook geleden is. Sterkte!
Ik heb ook lang doorgeteld. Vooral na de eerste mk (met 11,5 weken). Dat vond ik het heftigst. Daarna gelijk weer een mk met 7 weken. Maar dat voelde meer als een trap na. Ik had eigenlijk meer verdriet nog om de eerste. Toen ik daarna weer zwanger raakte (toen ging t gelukkig wel goed), heb ik toch een tijd twee 'tellingen' bijgehouden. Ik zat ook weken aan te hikken tegen de uitgerekende datum van de eerste. En toen opeens was het de dag na de uitgerekende datum. Hij was voorbij gegaan zonder dat ik er erg in had. Het zal wel hebben meegeholpen dat ik toen inmiddels alweer 18 weken zwanger was en soms een beetje 'van de wereld' daardoor. Nu kan ik echt wel zeggen dat ik het een plekje heb gegeven. Maar dat heeft best even geduurd. Ook al kreeg ik snel wel een goede zwangerschap. En ik schrijf ook bij dit soort topics, dus vergeten doe ik het nooit. Ook al is het al bijna 2 jaar geleden. Misschien dat het ook komt omdat ik over een tweede aan het nadenken ben. En dan komt de gedachte op dat het best wel weer eens mis kan gaan. Goed, ik dwaal af. Het doortellen is volgens mij echt normaal. En voor jou TO is het maar zo kort geleden. Hopelijk heb je snel een goede zwangerschap en kun je dan de weken gaan tellen met een blij gevoel!
Hier ook heel herkenbaar.. maar bij mij is het 4 keer fout gegaan en wat ik wel raar vind van de eerste tel ik alleen maar door. hij zou nu 1 jaar en bijna 7 maand wezen. De uitgerekende datum vind ik ook erg moeilijk. Vandaag nog hadden we nog een feest en op gegeven moment dacht ik goh hier hoort een kleine te lopen. Maar weet niet hoe het gaat als je snel weer zwanger bent. Heel veel sterkte met het verlies
Ja, ook hier een 'teller'! Ik denk ook dat je een miskraam moet hebben meegemaakt, wil je je kunnen voorstellen waarom je dat doet. Ik kreeg vandaag hierover weer eens een lompe opmerking voor mijn kiezen, van iemand die nooit een miskraam zelf heeft meegemaakt. Dat doet echt pijn.