ik heb dit jaar twee mk gehad bij de laatste zwangerschap heb ik een zwangerschaps app op mijn telefoon gezet. ik kijk nog iedere dag op de app hoe ver ik zou zijn. de eerste zwangerschap kan ik 'volgen'via mijn overbuurvrouw. die is gelijk zwanger geworden toen ik het ook was. Dus heel herkenbaar.
Och ja, die app............kan me zo indenken dat je die niet 'kunt' verwijderen en toch steeds blijft kijken............ad ene kant heel mooi en ad andere kant steeds zo confronterend allemaal. Ik heb gelukkig niemand in mijn omgeving die net zo ver als ik was, zoals een overbuurvrouw, want dat lijkt me ook heel erg naar.......
hier word ook nog steeds door geteld.. erg vervelend maar kan er niks aan doen.. Ik zou nu 18 weken zijn.. en mn buikje zou al flink gegroeid zijn en ik zou het kindje miss al kunnen voelen.. maar helaassss.. niet meer zwanger, buikje is leeg, en voel geen kindje bewegen...
Dit heb ik na mijn eerste miskraam ook nog heel lang gedaan. Op een gegeven moment was ik (god dank) de tel kwijt ( al was dit pas ruim over de 25 weken) maar toen keek ik heel beangstigend naar de uitgetelde datum. Dit was even dubbel pijnlijk omdat ik toen net een maand eerder de 2e miskraam gehad had . Gelukkig heb ik daarbij weinig doorgeteld. Misschien omdat ik de maand er op weer zwanger was en me daar dus mee bezig hield (met alle angst die daarbij komt kijken maar gelukkig is werd dit onze prachtige dochter). Het terug denken doe ik nu nog vaak. Onze eerste kleine zou nu al bijna een jaar zijn. Vreemd idee. Gelukkig denk ik er nu op een andere manier aan terug "Ik heb alle pijn en verdriet ervoor over gehad, deze kleine was het wachten meer dan waard". Wel laat ik onze vlinders nog vaak terug komen. Op onze geboorte kaartjes bijvoorbeeld en op haar kamertje heb ik een 'vlindermuur' met 2 grote vlinders erop geschilderd. Het voelt niet als broertjes of zusjes maar wel als haar beschermengeltjes. Hun zorgden ervoor dat ik deze prachtmeid mocht krijgen, en daar ben ik ze heel dankbaar voor. Ik zal ze nooit vergeten . Hopelijk gaat voor jou (jullie) het gevoel ook ooit een beetje weg, of mag het een positievere wending krijgen. Sterkte
Ik tel ook nog steeds door. Mensen zeggen vaak van die dooddoeners; je weet dat t kan, maak je geen zorgen, t komt goed, je was pas 7,5 week, enz. Maar zo denk ik niet. Dit was echt al MIJN kindje, ONS kindje. Waar we al zo lang op wachten. Wat ik nu zou voelen, zou zien groeien, waar ik deze vakantie n kamertje voor zou hebben gemaakt, die ik echt mis. Geen van m'n vriendinnen is zo lang bezig (geweest). Iig niet dat ik weet. Iedereen is binnen t jaar zwanger en veel binnen n half jaar. Ik had na m'n miskraam weer n cyclusticker gemaakt en doe moest ik aanpassen. Toen kwam ik op Lilypie ook m'n zwangerschapsticker tegen.... Dat deed toch echt even zeer. Ik denk dat t normaal is en misschien wel nooit verdwijnt. Xx