Mijn babytje ging vanaf 15 weken naar de creche. 1 dag per week. We hadden/hebben er echt een goed gevoel bij. Lieve leidsters, leuke speelmogelijkheden etc etc etc. Toch blijf ik maar zitten met een onderbuik gevoel. Ik probeer sterk te zijn maar ik vind het vreselijk om mijn kindje weg te moeten brengen. We moesten bij het intake gesprek ook een handtekening zetten of ze ons kindje 5 min mogen laten huilen. Ik dacht dat is geen probleem, want thuis huilt hij ook soms even 5 min voordat hij gaat slapen. Toen we bezig waren met het gesprek lag er al een kindje zeker 15 min te huilen. Uiteindelijk ging ze er wel heen. Laatst kwam ik mijn zoontje ophalen van het wennen (de deur stond open vanwege werkzaamheden dus ik kon doorlopen zonder dat ik aan hoefde te bellen bij de groep) Toen ik binnenkwam waren er 5 kindjes aan het huilen en 1 leidster was de vloer aan het dweilen. Ook mijn baby zat in een hoekje te huilen. Natuurlijk snap ik dat ook dit een momentopname is omdat ze daarna weer mogen spelen als de vloer schoon is.. Ook toen ik tijdens het wennen meeliep naar de bedjes lag er ook een kind lang te huilen. Ze duwde het bedje op wielen met haar voet weer terug nadat ze het kindje erin had gelegd. Ik vond de babyfoon zo zacht staan. Je kunt amper horen of er kinderen huilen. Ik weet ook dat je met 9 kindjes op een groep niet alle kindjes aandacht kunt geven dus ik wil echt niet zeuren.. maar mijn onderbuikgevoel is zo naar dat ik mijn kindje af moet staan. Ik kan me gewoon niet concentreren op mijn werk. Laatst moest ik mijn kindje brengen en begon hij bij het zien van de leidster al te huilen. (Nu krijgt hij een beetje die fase van meer kunnen zien van de omgeving en af en toe huilen bij vreemden) Ik moest zo sterk zijn om naar mijn werk te gaan. Ik hoorde hem krijsen en kokhalzen aan het einde van de gang. Ik zou zo graag willen dat mijn moeder oppaste. Daar huilt mijn kindje bijna niet. Maar helaas de afstand is te ver voor wekelijks. Gelukkig is ze er wel voor me wanneer ik een dagje extra oppas nodig heb. Misschien juist omdat ik zo het verschil zie tussen hoe mijn kindje is bij mijn moeder en hoe hij is op de opvang doet het me alleen maar meer pijn. Ik weet niet waarom ik het typ. Elke dag dat de crechedag dichterbij komt krijg ik gewoon meer buikpijn. Hem eraf halen is ook niet mijn intentie want als hij strakjes wat groter is zal hij het vast super naar zijn zin hebben. Natuurlijk heb ik ook aan gastouderopvang gedacht of eventueel aan een oppas aan huis maar ik durf ook niet op basis van een advertentie mijn kind ergens te laten zonder dat er toezicht is. Dat vind ik dan weer het fijne aan een creche. Ik ben echt makkelijk met mijn kindje en zie mezelf helemaal niet als een overbezorgde moeder. Ik laat hem gerust bij andere mensen even etc etc. Maar als ik hem ophaal met opgedroogde tranen langs zijn wangen dan voel ik me zo vreselijk..Het is gewoon meer dat ik niet kan controleren hoe het daar gaat als er geen ouders bij zijn. Herkennen andere moeders dit?
Ik werk op n baby groep maar 5 huilende kinderen en dan dweilen, dan doe je iets verkeerd! Dweilen kan ook als de kindjes slapen of in de box spelen. Ik heb ook wel eens na het eten, korsten over de grond. Huilende baby's, dan speel ik met ze.. En ja dan eten er een paar andere baby's alvast wat korsten op, maar laat ze niet huilen. Kan je het huilen in bed niet wijzigen naar niet huilen in bed? En anders raad ik je een gast ouder aan!! Max 4-5 kindjes en veel huiselijker.
Ik denk dat je gewoon niet bij de juiste crèche zit. Dochter ging naar een onthaalmoeder, één persoon dus, die 6 kindjes tot 2,5 jaar onder het hoede had. Maar ik heb dochter nooit weten thuiskomen met opgedroogde tranen op haar wangen. En ik ben absoluut zeker dat ze nooit langer dan vijf minuten ofzo heeft moeten huilen. En ze kreeg al helemaal wel een op een aandacht. Dus ik zou op zoek gaan naar een andere plek.
Dit zou voor mij echt een reden zijn om op zoek te gaan. Je gevoel houd je niet voor de gek. Ik zou in je zoektocht ook eens naar de optie van een gastouder kijken!
Als ik dit zo lees.. dan zou ik snel op zoek gaan naar wat anders! Wat jij beschrijft vind ik inderdaad niet zoals het hoort te zijn op een KDV. Zelf zitten we bij een gastouder, veel huiselijker, veel meer tijd, en ik haal mijn zoontje altijd met een lach op z'n gezicht op! En als je je er zelf ook gewoon niet goed bij voelt.. dan is de keuze snel gemaakt toch?
Je kunt twee dingen doen: het gesprek aan gaan met het kdv, of een nieuwe opvang zoeken. Luister naar je gevoel!
Ik heb hiervoor ook bij zo een kdv gewerkt en vond dat echt stom stom. Na het middageten moesten we naast de kinderen stofzuigen en dweilen! Het is alsof je mijn oude werk vertelt.. Pff ik zou een andrre kdv zoeken. Ik werk daar ook niet meer , vond het niks.
Ik verbaas met over dat formulier, daar heb ik nog nooit van gehoord. Ik zou op zoek gaan naar een ander kdv, je kindje is nog harstikke jong dus dan is een overgang naar een andere crèche nog niet zo ingrijpend. Het is voor één dag, dus dat moet niet te moeilijk zijn lijkt me.
Alle kindjes waren inderdaad in stoelen en boxen gezet zodat de vloer vrij was. Ook de grotere kinderen stonden in babyboxen te huilen. Ik snap het best hoor. Als er een smerige vloer is en kinderen doen alles in hun mond dan heb ik als ouder ook natuurlijk een schone vloer als ze dat in 3 min doen.. maar toch het is meer dat onderbuik gevoel bij al die bedjes. Het lijken net konijnenhokken
Daar was het indd ookxo, of in de kinderstoelen of op de vloerkleed op de grond, er was dan wel soms een andere leidster die oplette. Maar ik vond het toen ook niet kunnen. Er kwamen wel soms ouders naar binnen en toen moesten we even stoppen maar ze zagen het gewoon. Ok het is vies maar ik vind het niet kunnen naast de kinderen stofzuigen en dweilen. Hoe doen de andere kdvs dat dan. Natuurlijk aan het einde van de dag doen de schoonmakers het. Bij ons had je geen schoonmaker. Wij moesten als de kinderen weg earen weeer schoonmaken. Met stoffer en blik kan wel maar dweilen etc daarom vond ik het niet meer leuk daar. Je hebt indd huilende kinderen dan. De ene wast af, de andere dweilt, de andere verschoont. Niemand let op
Als ik je verhaal zo lees krijg ik er zelf buikpijn van. Je arme kereltje met opgedroogde traantjes ophalen, klinkt vreselijk. Ik zou idd op zoek gaan naar een ander kdv of naar een gastouder. Helaas weet ik uit ervaring dat het er bij meer kdvs zo aan toe gaat. Arme kindjes.
Moedergevoel is een oergevoel dat altijd klopt! Dus nooit aan jezelf twijfelen! Wat anderen ook zeggen: óf je kaart het aan, geeft het een kans op verbetering, óf je zoekt iets anders. Succes!
Hier hoeven de leidsters echt niet zelf te dweilen en te poetsen. Misschien als er een keertje een ongelukje is gebeurd. Ze hebben gewoon een poetsploeg buiten de openingstijden. En zo hoort het ook. Je betaald voor goede begeleiding. En daarbij, een beetje vies mag best, in die zin dat te schoon ook niet goed is voor kindjes.
Je kindje is 4 maanden en hij moet daar nog tot zijn 4de. Ik zou dus op zoek gaan naar een ander plekje want het is duidelijk dat dit niet het meest ideale plekje is.
O jee, ik zou ook mijn kindje niet achterlaten daar... Ik vind het nog steeds moeilijk om mijn dochter achter te laten op het Kdv, maar er huilen daar nooit kindjes in bedjes of boxen, ze worden er altijd getroost juist. Ik kom ook altijd onregelmatig halen en zie ook wat ze op andere tijden doem, maar ze zijn altijd met de kindjes bezig, schoonmaken wordt aan het eind van de dag gedaan, als de kindjes naar huis zijn. En vijf minuten laten huilen en daarvoor tekenen?! Dat vind ik nog het aller-raarst!
De meeste reacties zeggen het al, volg en luister naar je gevoel. Onze oudste heeft nu 2 verschillende kdv meegemaakt, ivm verhuizing. Een keer huilen? Tja dat kan je lastig voorkomen. Maar dit klinkt anders! Bij ons zijn ze veelal met z'n tweeen. Dit mis ik in jouw verhaal. Waar is de ander? Er geldt immer het 4-ogen principe voor elk kdv. Ga eens kijken bij een ander kdv.
Ik heb een keer gehad in de eerste week dat ik een heel naar gevoel had bij het ophalen. Er waren toen meerdere huilende kindjes en ook mijn zoontje was niet blij. Het leek een grote chaos. Daarna heb ik het niet meer meegemaakt. De ene keer is het drukker dan de andere keer, maar zelfs aan het einde van de dag zijn de kindjes op de groep vaak vrolijk. Het leukste is als de leidsters op de grond met de kindjes aan het knuffelen zijn, super schattig! Je moet naar je gevoel luisteren en anders zoeken naar een ander kdv. Is het trouwens ook niet moeilijk wennen omdat hij maar een dag gaat?
Heb als ouder ervaring met inmiddels 3 verschillende kdv en zo gaat/ging het daar echt niet aan toe... Heb altijd een goed gevoel er bij gehad en ook gehouden. Het gevoel dat er goed voor mijn kind werd gezorgd en ook goed naar mij als ouder werd geluisterd. Nooit problemen gehad met wegbrengen. Zou dus zeker voor iets anders gaan kijken. Er zijn zeker weten veel betere plekken voor je kindje!