Ervaring met curettage?

Ten eerste, wat vervelend voor je dat het niet goed is.
Ik heb een curettage gehad. Het viel me mee hoor. Ze geven je een roesje, dus je bent er zelf niet bij. Ik heb eigenlijk daarna geen pijn gehad. Wel een week ongeveer nog bloed verloren. De ingreep zelf duurt nog geen half uur.

Sterkte.

 

Lieve Aukje,

Allereerst, wat ontzettend verdrietig dat je een MA hebt.

Wat betreft ervaring met curettage ..... helaas drie ervaringen hier. Ik heb zelf voor directe curettages gekozen, omdat ik niet wilde wachten op de natuurlijke weg, maar dat is natuurlijk heel persoonlijk.

Ik was volledig onder narcose tijdens de curettages. Heb weleens gelezen dat ze het ook anders doen, maar in het ZH waar ik was, deden ze het zo, m.n. vanwege de emotie.

Toen ik wakker werd op de uitslaapkamer had ik wel pittige buikpijn, maar kreeg morfine en dat hielp zeker. Daarna naar de kamer en dan ging het al weer een stukje beter. Na een paar uur mocht ik dan weer naar huis. Ik weet niet meer precies hoe lang ik buikpijn heb gehad. In ieder geval de eerste dag het heftigs en daarna leek het op ongi buikpijn, soms heftige ongi buikpijn. Niet alle curettages waren hetzelfde qua buikpijn. Het bloedverlies was ook wel verschillend moet ik zeggen.

Mooier kan ik het niet maken. Het kan lichamelijk pijnlijk zijn, maar emotioneel is het pijnlijker denk ik.

Ik wens je heel veel sterkte.

XX
I S



Je mag de moed opgeven, maar nooit de hoop verliezen!

 

Maar zoals gezegd is het emotionele het heftigste hoor! Dat voel je nu helaas ook!
En ik wil je natuurlijk niet bang maken, maar ik kan ook niet zeggen dat ik het niet heb gevoeld. Maar elke curettage is anders. Mallory heeft het minder erg ervaren.
Dat wachten is heel erg heftig en naar, dan toch maar hopen dat het snel uitzichzelf komt. Is ook niet pijnloos, maar dan is het lichamelijke achter de rug (helaas zelf 2 ervaringen mee).

Heel veel sterkte Aukje.


Je mag de moed opgeven, maar nooit de hoop verliezen!

 

Ha Aukje, wat erg voor je. Wat komt er dan veel op je af hè, van roze wolk naar patiënt in een mum van tijd.

Een curettage kan onder plaatselijke of algehele verdoving. Ik heb het meerdere keren met plaatselijke verdoving gedaan en vond het goed te doen. Ik wilde er juist vanwege het emotionele aspect wél bij zijn.'En mijn man mocht er omdat het een poliklinische ingreep was ook gewoon bij zijn. De napijn viel me ook erg mee. Die had ik vaak niet eens, en bloedverlies was vaak met een paar dagen wel over.

Dan de nadelen: je loopt een verhoogd risico op een ontsteking, maar ook op verklevingen. Dat heet het syndroom van Asherman. Vraag daar goed over door, want het is echt heel naar als je dat krijgt. Je moet dan geopereerd worden om de baarmoeder weer te laten openmaken, soms meerdere keren, en sommige vrouwen (een enkeling, maar toch) worden blijvend onvruchtbaar. Door sommige artsen wordt vaak gezegd dat Asherman heel erg zeldzaam is, maar het is niet zo zeldzaam als soms beweerd wordt. Wel iets om goed over na te denken dus.

Een andere optie is medicatie. Vraag om Mifegyne en Cytotec. Het eerste middel laat je lichaam weten dat de zwangerschap ten einde is, van het tweede krijg je krampen en bloedverlies. Ook Cytotec heb ik meer dan eens gebruikt, en dat is me goed bevallen. Je bent gewoon thuis en je doet het zelf, dat vond ik de grote voordelen. Het nadeel van medicatie is dat er in zeldzame gevallen een dusdanig hevige bloeding optreedt dat je alsnog naar het ziekenhuis moet. Wat ik zeg, dat gebeurt zelden, maar je moet het wel weten zodat je op tijd contact kan opnemen met een arts als dat gebeurt.

Afwachten is voor je lijf nog het allerbeste, maar geestelijk heel zwaar. Jij bepaalt hoe lang je het volhoudt. Er is geen medische reden om volgende week al in te grijpen. Je kunt voor jezelf een termijn vaststellen hoe lang je wilt wachten, bv een week of 2, en met de arts afspreken dat je daarna als nog medicatie/curettage krijgt.

Wat je ook beslist, heel veel sterkte.

Suus

 

Ten eerste, heel veel sterkte. Het is een flinke klap om te horen dat je roze wolk een donkere wolk wordt. Alsof dat nog niet heftig genoeg is komt het dan ook nog niet natuurlijk op gang...

Hier ook 2 curettages meegemaakt en bij de eerste zag ik er ook enorm tegen op. Gelukkig viel het me 200% mee (oke, lichamelijk dan). Globaal hoe het gaat:

Na de foute echo (ik was 11 weken, hartje gestopt met 8) doorgestuurd naar de gyn en een curettage afgesproken omdat het vruchtje er al 3 weken leveloos op zat. Door naar de dagopname om een afspraak te maken en naar de anethesist. Hier werd me niet gevraagd wat ik wilde (narcose of verdoving) maar ik zou toch voor een narcose gegaan zijn dus dat kwam 'goed uit'.
Ik moest me de ochtend er op nuchter melden en kreeg een infuus. Prikje voel je even maar that's it. Werd begin van de middag naar de OK gehaald en na het mondkapje en inbrengen van de narcose vloeistof was het met 10 seconden bekeken. Vervolgens een 20 min wakker worden op de uitslaapkamer maar binnen 1,5 uur totaal was ik al weer op mijn kamer. Wat gegeten, rustig aangekleed en naar huis. Na 2 dagen kreeg ik redelijkwat kramp, wilde stoer zijn en geen paracetamol nemen, vraag me niet waarom. Dit heb ik bij de 2e curettage wel gedaan (was toen de dag er op al weer gaan werken, best stom..) op voorhand en toen niets gevoeld.
De curettage viel me dus 200% mee, lichamelijk althans...
Geestelijk ben ik van de eerste miskraam echt een maand of 4 van slag geweest, tot het depressieve aan toe... Helaas overkomt dit je en kun je nog zo hard willen om gelukkig te zijn maar je gevoel kun je niet dwingen.

Ik hoop dat het jou ook mee zal vallen en vooral dat je het geestelijk goed kunt verwerken. Als je nog vragen hebt, stel ze gerust! Sterkte

 

Aukje wat en verdrietig nieuws. Sterkte meid.

Hier 1 juni 2011 curettage gehad.( ook leeg vruchtzakje) Ik zag er heel erg tegen op. Heb eerst drie weken gewacht of het zelf zou komen maar dit gebeurde niet. Gestelijk trouwens ook slopend oor. Maar ik had erge angst voor de curettage.
Uiteindelijk toch voor curettage gekozen omdat ik het risico ( ookal is het klein) dat je gaat bloeden en alsnog gecuretteerd moet worden met spoed wilde vermijden.
De curettage is me meegevallen. Had ook een beeld in mijn hoofd dat ik daar gespreid moest gaan liggen en alle instrumenten al klaar zouden liggen. Dat doen ze pas als je onder narcose bent.
Ik mocht gewoon op de ok tafel gaan liggen met een warme deken. Ze waren erg lief op de ok. Narcose is me ook meegevallen. Toen ik eenmaal wakker werd had ik geen pijn. Had wel pijn medicatie gekregen voor de ok (paracetamol). Ik heb de dagen daarna ook geen pijn gehad soms wat zeurderig een lichte menstruatiepijn. Bloed verlies viel ook mee. twee dagen helder en daanra bruin en lichtroze. Na vijf dagen zo af en toe nog eens bruin.

Vond het emotioneel wel moeilijk. Je hebt niets om af te sluiten. Mijn man en ik hebben en ballonnetje opgelaten met een kleine boodschap erop.

Wat je ook kiest doe wat oor jou het beste voelt. Sterkte

 

Balen zeg dat het mis gaat en veel sterkte.
In 2009 ook een curettage gehad ivm een missed abortion. Met 9 weken bloedverlies, eerst helder en later met wat stolsels. Omdat de zwangerschapstest twee keer over moest voordat ik een plusje zag, wist ik gelijk dat het niet goed zat. Toch kleine hoop omdat ik met de oudste ook met 9 weken bloed verloor. Na de echo een afspraak met gyn gehad. Die schoof de keus voor medicijnen gelijk aan de kant omdat hij de ervaring had dat daarmee de boel vaak niet helemaal schoon werd. Curettage viel me erg mee, laten doen op m'n vrije woensdag, dag erna koninginnedag en daarna vakantie. Paar dagen buikpijn en bloed verlies, wel die dagen paracetamol geslikt.

 

Het slagingspercentage van cytotec alleen is 70 procent, gebruik je er mifegyne bij dan is het zelfs 90. Dus als je graag pillen wilt en je gyn is er tegen, vraag dan om een andere gyn. Er zijn steeds meer ziekenhuizen waar ze juist liever geen curettage meer doen en de pillen prefereren vanwege het risico op verklevingen (Asherman) en ontstekingen.

Suus

 

Hai Aukje, ik ben vorig jaar in Italie een curetage ondergaan na een onvolledige miskraam toen ik daar op vakantie was. Ze spraken weinig tot geen engels en ze konden me niet goed uitleggen wat ze gingen doen, dus ik was best in paniek. Het is me lichamelijk 100% meegevallen. Het was onder volledige narcose. Ik had vrijwel geen buikpijn daarna en ik heb denk ik een week nagebloed, maar helemaal niet heftig. Wellicht ook een troost: ik ben ruim twee maanden erna weer zwanger geworden (ondanks dat mn cyclus erg overhoop lag) en ben inmiddels bijna dertig weken onderweg. Heel veel sterkte toegewenst!

 

hier ook een curettage gehad op 19 mei. Week ervoor kwamen we erachter dat het hartje niet meer klopte, bijna 11 weken zwanger en hartje met 9 weekjes gestopt helaas

ik was gewoon bij, wel een zwevend goedje dat je je wat dizzy voelt maar kreeg wel alles mee. vriend mocht er ook bij zijn gelukkig.
Viel me reuze mee de ingreep, nu alleen nog wachten tot de nacontrole..

 

Goh, TS, wat naar voor je zeg! Ik wil je toch heel veel sterkte toewensen en ik kan me voorstellen dat welke keus je ook maakt, het geen makkelijke zal zijn

Ik wil toch even zeggen dat ik de tips en reactie van Suus heel fijn en informatief vind om te lezen. Hoewel ik er zelf geen ervaring mee heb, kan ik me voorstellen dat haar reactie voor TS informatief kan zijn.