Wat ik ook niet kan uitstaan is in meervoud praten, zo van WE gaan naar bed, ipv JE gaat naar bed. Snap in 1 keer waarom al die kids bij mama willen slapen, want mama heeft toch gezegd WE gaan naar bed hihi.
Vind het niet eens zo raar eerlijk gezegd. Denk dat je man je alleen maar wil helpen. En mannen denken nou eenmaal niet héél ingewikkeld maar heel logisch dus vandaar zijn reactie. Hier gebeurt dat regelmatig over en weer, maar ja zo te lezen doen we het helemaal verkeerd
Idd zo zijn mannen nou eenmaal. Die van mij doet het ook wel eens, maar ik vind het niet zo'n probleem.
Mijn man doet het ook. Hij bedoelt het niet verkeerd, hij wil alleen maar helpen, maar ik vind het ook vervelend. Als ik met de oudste een strijd heb wat betreft het opruimen van zijn speelgoed, dan komt manlief aangesneld vanuit de keuken om zoonlief te vertellen dat ie moet opruimen. Dan bijt ik hem gewoon toe 'hallo, ik kan het ook wel alleen af hoor' en dan druipt ie weer af Op dat moment ziet ie in dat dat inderdaad niet zo handig van hem was.
Mijn man heeft er ook geen bijbedoeling mee: hij wil me oprecht helpen, dat geloof ik ook wel. Ik ben alleen bang voor 2 mogelijke gevolgen op lange termijn: 1. Dat Sil niet meer naar mij alleen luistert, maar alleen maar als papa zegt dat dat moet 2. Dat Sil alleen nog maar met zijn ogen rolt als we hem iets verbieden, want dat deed ik vroeger zelf ook omdat er altijd iemand het nodig vond mijn moeder te herhalen. Toen ik een keer iets behoorlijk beangstigends had gedaan, kreeg ik een preek van mijn moeder. Daar was ik nog wel van onder de indruk. Vervolgens vond mij opa het nodig precies hetzelfde allemaal nog een keer te zeggen. Tja, dan wordt het alleen nog maar irritant en is de preek van mama ook snel vergeten... Nog niet, nee, maar hij wordt vanzelf groter en gaat dus ook meer begrijpen. Dan kan ik er beter nu iets aan doen, toch...? Maar goed, ik ga vanavond even met manlief aan tafel en dan komen we er vast wel uit. Dank voor alle meningen!
Volgens mij doet mijn man dit niet. Het is me niet opgevallen in ieder geval. Wat wij hier hebben is dat mijn zoontje nog wel eens naar de ander loopt als hij van de één iets niet mag. Dan stuurt de ander hem weer terug naar degene van wie hij iets niet mocht. We hopen dat hij zo leert dat er geen tweedeling te zaaien valt en dat je je veilig kunt voelen om iets uit te praten (in dit geval nog uit te laten leggen) met je mama of papa en dat we dus niet boos zijn. Maar dat is dus net een beetje anders dan de situatie waar jij het over hebt volgens mij.