Goh lastig. Mijn man is vreemdgegaan. Met hem praten had geen zin want ik was gewoon een zeur en ik moest me niet zo bemoeien met hem. Opeens had hij ook een code op zijn telefoon terwijl wij al die jaren geen codes erop hadden. We keken nooit bij elkaar maar hadden ook geen geheimen en vonden het irritant om elke keer een code in te toetsen. Toen ik een keer de kans had heb ik wel in zijn telefoon gekeken en het was gelijk jackpot. Ik had gelijk duidelijkheid. Ook als ik ernaast had gezeten zou ik me niet schuldig voelen. Dan had hij maar niet zo vaag moeten doen. Ik zou het wel eerst proberen te onderzoeken zonder zijn telefoon te controleren, maar als dat niet helpt zie ik dat wel als een laatste middel.
Ik zou praten met je vriend. Eerlijk duurt het langst. Misschien dat hij dan “gewaarschuwd” is en het langer duurt voordat het echt fout gaat, als hij inderdaad vreemd gaat. Maar als hij niet vreemd gaat geef je jullie relatie tenminste een eerlijke kans, anders is de toon gezet. Ik zou zéker niet die vriendin van die vriend gaan appen.
Mocht hij vreemdgaan en je confronteert hem zonder bewijs, dan is het makkelijk blijven ontkennen voor hem en wordt het voor jou alleen maar onduidelijker. Ik zou toch eerst bewijs zoeken. Het ligt ook een beetje aan wat voor band je hebt met zijn vriend. Maar ik zou vanavond inderdaad eerst je vriend proberen te bellen, mocht hij niet opnemen dan die vriend. Als je gaat appen kan die vriend in de tussentijd alweer hebben nagevraagd aan jouw vriend waar die uithangt.
Ik zou geen berichtje sturen, kans is groot dat hij dan een smoes kan verzinnen voor jouw vriend. Ik zou die vriend vanavond bellen met een of andere kutsmoes (stroom is uitgevallen en moet ik alleen maar het knopje omzetten of nog iets doen??). Dan is er geen tijd om te overleggen en als ze samenzijn, heb je tenminste wel nog een zinnige vraag. Als ik echt dat vermoeden zou hebben, zou ik het eerst verder uitzoeken voordat ik hem ging contronteren. En ook dus bewijs zoeken.
Vervelend en erg lastig om hier duidelijkheid in te krijgen. Een gesprek aan gaan is de meest nette manier, alleen betwijfel ik of het je echt wat op gaat leveren in dit geval. Als hij niet vreemdgaat zal hij ontkennen en als hij wel vreemdgaat zeer waarschijnlijk ook. Dus eerlijk gezegd zou ik toch wel proberen zelf duidelijkheid te krijgen. En bij slecht nieuws hem confronteren. Ik zou alleen geen vrienden hierbij betrekken.
Ik zou met hem over zijn gedrag praten en aangeven wat het met je doet. Hij zoekt blijkbaar iets bij een ander wat hij tussen jullie niet vindt, dáár moet het over gaan. En misschien gaat hij niet vreemd, maar dat betekent niet dat alles koek en ei is, want er treedt verwijdering op tussen jullie. Ik zou uitzoomen van het wel of niet, maar ingaan op wat er tussen jullie gebeurt.
Wat vervelend ts. Als je het echt vermoed dan zou ik in zijn telefoon kijken. Want als je het aan hem vraagt gaat hij het hoogstwaarschijnlijk ontkennen en jou een schuldgevoel aanpraten. Dan maar een eventuele schuldgevoel van het kijken in zijn telefoon. Zijn vriend zou ik niet appen, grote kans dat hij (als het zo is) gelijk je man inlicht, of misschien weet die vriend ervan en heeft hij belooft te zeggen dat ze inderdaad samen op stap zijn. Sterkte.
Ik vind het erg moeilijk het idee dat hij nu met een andere vrouw is om vreemd te gaan maakt me echt gek
Sinds de geboorte van onze zoon is het wel veranderd tussen ons maar ik denk dat bijna elk nieuw ouderpaar dit wel heeft. Kan me niet voorstellen dat hij daarom misschien vreemdgaat.
Ik zou hem dan nu bellen. Met een smoes. Zou hij naar een kroeg gaan? Dan hoor je gauw genoeg aan de telefoon of hij daar is.
Maar gebruik dit dan als aanleiding om in gesprek te gaan. Houd het bij jezelf, geef aan dat je merkt dat het anders is en leg uit wat het met je doet. Vraag hoe hij dit ervaart etc. Echt meid, als hij écht vreemd gaat komt het vroeg of laat uit... klote voor jou als het wat later is. Maar als hij niet vreemdgaat kun je zoveel kapot maken met wantrouwen. Gun jullie jonge gezin een echte kans en dan kunnen jullie hier alleen maar sterker uitkomen.
Sterkte! Maar of het klopt of niet, maak duidelijk aan hem wat je voelt, dat je erg boos bent en wil dat ‘het’ stopt (bijv al dat hij continu op zijn telefoon zit, als je verder geen ‘bewijs’ hebt). Héél duidelijk zijn is mijn advies. Hij moet nadenken over zijn gedrag! Confronteren heeft geen zin (is mijn mening).
Ik zou denk ik niet in zijn telefoon kijken. Mijn ex ging vreemd, ik had al 3 maanden vermoedens toen hij een fout maakte en de imessage berichten van betreffend meisje op de ipad binnen kwamen die ik vast had. Uiteindelijk maken ze allemaal een foutje. Daar zou ik op wachten. Wel na hem meermaals gesproken te hebben, natuurlijk.
Ik als ervaringsdeskundige zeg verzamel bewijs en confronteer hem ermee. Die van mij zei dat mijn hormonen een loopje met me namen. Hij bracht het zo dat ik echt aan mijzelf ging twijfelen. Maar zelfs zijn eigen moeder zei tegen mij dat ik gelijk had. (Ze had hem gezien met een andere vrouw maar wilde haar eigen zoon niet confronteren) het duurde nog twee maanden voordat ik bewijs had en de scheiding in gang kon zetten.
Ik vind die stroom uitgevallen excuus ook wel goed. Zat ik ook aan te denken. Ik zou hem bellen en je hoort direct of hij op café zit.