Och krijg je dat ook nog eens op je bordje! Heel veel sterkte meis. Kan je niet een vriendin oid bellen?
Oh nee toch .. zo beestje kan zo erg je maatje zijn veel sterkte .. hopelijk heb je lieve mensen om je heen die een beetje kunnen opvangen ?
Dan is de eerste stap aangeven dat je zo niet langer samen wilt leven met je partner en je, al dan niet tijdelijk, alleen verder gaat. Ik denk ook dat er een belangrijk onderscheid zit tussen de verantwoordelijkheid voor de problemen binnen de relatie en de verantwoording voor het vreemdgaan. Problemen binnen een relatie veroorzaak je samen. Daar is de partner bij. Vreemdgaan buiten de relatie doe je zelfstandig. De partner heeft daarin geen medestem, geen kans erop te reageren omdat het buiten medeweten van de partner om gebeurt. Daarom alleen al ben ik het met meerderen hier eens dat TO absoluut niet 'schuldig' is aan de keuze van haar partner het buiten de relatie te zoeken.
Ik had het ook niet over TO, ik had het over vreemdgaan in het algemeen. Vreemdgaan en grenzen, goed en fout zijn nou eenmaal niet zo duidelijk als de meeste mensen denken. Er speelt vaak zoveel mee. Vreemdgaan hoeft niet altijd het einde van de relatie te zijn. TO weet niet waarom het gebeurde, denk dat het voor de verwerking goed is om te weten hoe en wat en er samen achter komen waar het fout ging. Aan hen of ze bij elkaar willen blijven en zo ja, hoe. Wij kunnen hier met ons allen wel heel hard roepen dat ze uit elkaar moeten of juist niet maar ze moeten het samen gaan oplossen. Relatietherapie kan daarbij helpen, of ze nou bij elkaar willen blijven of niet. Ts wat verdrietig van je hond. Alsof alle ellende in 1x keer moet komen
Huh, wie heeft het over uit elkaar gaan dan? Volgens mij roept helemaal niemand dat. Ik ben het helemaal eens met de post van jouw voorganger. Het verschil tussen het aandeel in de (eventuele) relatieproblemen en het vreemdgaan op zichzelf. Dat laatste is toch echt een keus die iemand individueel maakt hoor, hoe je het ook wendt of keert. Oh, en wat betreft grenzen en goed en fout; die zijn binnen onze relatie echt wel erg duidelijk. Als mijn man zijn lul in een ander duwt, dan gaat hij ver over mijn grenzen. Het is maar net waar je samen bepaald waar de grenzen in de eigen relatie liggen. In TO's geval was het volgens mij wel duidelijk dat er een grens gepasseerd is, voor beide partijen. Misschien komen TO en partner er nog uit en misschien niet. In ieder geval veel sterkte lieve TO.
Je vroeg in een eerder post: "Maar wat als het praten niet gaat en je blijft vastzitten. Of dat de ene partner wel ja knikt maar nee doet?" en op die vraag reageerde ik, in het algemeen. Overigens vind ik vreemdgaan wel grensoverschrijdend en duidelijk verkeerd van degene die het doet. Als je namelijk tekort komt in je relatie en bakzeil haalt bij je partner is het niet zo dat je geen andere keuze hebt dan het dan maar buiten de deur te zoeken. Er zijn nog altijd meerdere uitwegen die je kunt nemen zonder daarbij je partner te besodemieteren. Of je er nu voor kiest bij je partner te blijven en te accepteren dat die niet aan bepaalde behoeftes kan voldoen, weggaat of voldoening voor die behoeftes stiekem buiten de relatie te zoeken is in alle gevallen volledig je eigen keuze. Daar verandert de reden van vreemdgaan niets aan. Het heeft in mijn ogen iig niets met de schuldvraag te maken als het op vreemdgaan aankomt. Vreemdgaan vind stiekem plaats, buiten de relatie om, en degene die daarvoor kiest is daar zelf 100% verantwoordelijk voor. Om misverstanden te voorkomen: ik stel niet dat de relatieproblemen 100% de schuld zijn van de vreemdganger. Ik stel dat de relatieproblemen en vreemdgaan twee verschillende dingen zijn en de keuze om vreemd te gaan voor 100% bij de vreemdganger zelf ligt. En of een (goede) relatie vreemdgaan overleeft is denk ik in beginsel heel erg afhankelijk van de mate waarin de vreemdganger zijn/haar verantwoordelijkheid neemt, ongeacht de bestaande problemen binnen de relatie.