Ik heb al een hele tijd heel af en toe een galstenen koliek aanval, eens in de 6 maanden misschien? Niet vaak genoeg om er wat mee te doen, en ik dacht altijd dat het mijn darmen waren. Pas toen ik zwanger was van mijn tweede (ik deed al 3 maanden heel enthousiast koolhydraatarm eten en 12 kg afgevallen) kreeg ik meer last. In de eerste 12 weken van de zwangerschap bijna elke week wel een heftige aanval, ik kroop over de grond. Maar, niks in kunnen nemen qua pijnstilling en pcm doet niks. Dus uiteindelijk op een avond in het ziekenhuis beland, tramadol meegekregen en een verwijzing voor de arts en een echo. Bij de echo bleek mijn hele galblaas goed vol te zitten en er zat ook een steen klem. Advies was om het uit te zingen, zover het ging. zo min mogelijk tramadol in te nemen, en als het echt niet meer ging moest ik geopereerd worden. Maar... Heel riskant. Uiteindelijk gestopt met het dieet, magerdere producten gehaald en na een paar aanvallen geen last meer gehad. Eenmaal bevallen begon alle ellende weer. Lag ik met pasgeboren zoon in bed, die niet van mijn lijf af wilde want anders gillen, te kronkelen van de pijn. Durfde niks in te nemen vanwege het samen slapen... Ik heb gehuild van ellende. Nu zijn de ergste aanvallen niet meer voorgekomen maar ik heb nu eigenlijk elke dag gewoon een ongemakkelijk gevoel. Alsof er een steen klem zit ofzo , neem nu tramadol in als ik het niet uit hou. Nou zal je je vast afvragen waarom ik niet naar de dokter ga? Ik heb net een heel pittig traject afgelegd voor mijn jongste, en dat is me niet in de koude kleren gaan zitten. Er komt nu langzaamaan weer ademruimte op een dag, en zodra het lukt ga ik even naar de dokter. Ik denk alleen dat ze niet veel kan doen, behalve doorverwijzen naar het ziekenhuis. En dan mijn vraag, wie heeft er ervaring mee. Wat zijn de mogelijkheden. Ik vermoed dat het kreng er uit moet, omdat ik nu niet af val, niet dieet en niet vet eet. Maar toch dagelijks last heb. Een operatie op korte termijn gaat niet lukken, ik heb geen vangnet voor de thuissituatie. Als bij jou je galblaas is verwijderd, heb je er last van? Ik zou heel graag weer koolhydraatarm willen gaan eten, ik voelde me daar heel fit bij alleen dat is een vetter dieet.... Dus ben beetje bang dat het niet meer gaat.
Als je nu zoveel last hebt laat hem er aub uithalen. Ja het is een operatie en het heeft een korte herstel periode nodig. Maar je bent 100% van alle klachten af. Stenen kun je trouwens ook krijgen door het afvallen
Bij mij is een paar jaar terug ook mijn galblaas verwijderd en ik ben er superblij mee! Ik had geen koliek aanvallen, maar door de galstenen wel constant buikpijn en misselijk. Als ik iets te vet at of alcohol dronk was het geheid weer spugen. Sinds m'n galblaas eruit is voel ik me veel beter en heb ook meer energie hierdoor. Je constant niet lekker voelen vreet gewoon energie. Het herstel ging prima. Ik ben hiervoor wel een paar weken thuis geweest, maar ik werk op een 0-2 jarigen groep in de kinderopvang en om alles goed te laten genezen mocht ik niet zwaarder dan 5 kilo tillen. Als je fysiek lichter werk hebt, dan zal je eerder weer aan het werk kunnen. Het enige waar ik nu nog last van heb is dat ik geregeld diarree krijg nadat ik wat te vet heb gegeten. Omdat de gal zich niet meer in je galblaas verzameld en in 1 keer eruit gaat na een maaltijd om deze te verteren, maar nu constant rustig wat gal direct in je darmen sijpelt, zijn vettige etenswaren wat moeilijker juist te verteren. Maar 10 keer liever dit dan hoe het was voor de operatie!
Mijn galblaas is er nu 5 jaar uit en ik eet graag koolhydraatarm! Bevalt me prima! Wat betreft het herstel: een weekje, toen werkte ik al weer! Even geen zware dingen tillen en dan komt het zeker goed!
Mijn galblaas is ook verwijderd, zo geen spijt van! Herstel ging rap en zo fijn om geen aanvallen meer te hebben. En daarna ook kh-beperkt gedaan en nergens last van. Misschien kan je iets van thuiszorg regelen voor de herstelperiode? In ieder geval veel succes!
Bedankt voor alle reacties, super fijn om te horen dat het alleen maar beter werd en het herstel mee viel! Ik probeer het eigenlijk uit te zingen tot de eerste week van januari, dan heeft mijn man vakantie en is mijn nu nog verse baby een stuk ouder. Ik zit er een beetje doorheen, heftig kraamperiode, ziekenhuis in en uit voor kleine man en ondertussen ook nog een peuter en heftig slaaptekort. Ik ben op dit moment hard bezig om weer tot mezelf te komen, bij te slapen, te herstellen en weer balans te vinden in mijn gezin. Ik slik dus echt liever nog even tramadol, om dan relaxt een eventuele operatie in te gaan... Ik weet hoe dat klinkt, maar het idee dat ik nu ziek na een operatie thuis zou komen te zitten... Daar krijg ik direct al paniek van.
Doe wat goed voelt! Als jij nu nog niet toe bent aan een operatie; niet doen! Maar, overleg dat wel even met je arts... Toen mijn galblaas verwijderd werd was deze ontstoken, er zaten stenen in en hij was al aan het scheuren. Ik was net op tijd zei de chirurg. Dit gebeurt lang niet bij iedereen hoor, maar wat extra controle is dan misschien fijn als je nog even wilt wachten
Mijn galblaas is er ook uitgehaald. Ochtend om 8:00 binnen en om 12:00 uur moest ik weer baar huis. Ik vond het niet veel voorstellen hoor. Klein weekje ben je echt weer de oude
Informeer even naar de wachttijden. Bij ons in het ziekenhuis in Delft maar ook in de ziekenhuizen in de omgeving is de wachttijd 4 tot 6 maanden.. Dan kan je beter alvast naar de chirurg en anasthesist zodat je in januari ook daadwerkelijk geopereerd kan worden.
Hier ook de galblaas verwijderd. Bij mij is het niet gedaan met een kijkoperatie met sneetjes in je buik. Maar het is vaginaal verwijderd. Klinkt misschien raar, maar hierdoor heb ik geen littekens in mijn buik. Operatie was trouwens heel goed te doen, geen na pijn.
Hier ook zonder galblaas. Idd wel diarree bij bijvoorbeeld vet eten. Gelukkig houd ik daar sowieso niet zo van. En de keren dat ik echt vet eet weet ik het en zorg ik dat ik bij een wc in de buurt ben Hier helaas wel minder positief mijn herstel heeft 3 maanden geduurd, maar was een medische fout. Dus kans daarop is minimaal. Alle andere mensen die ik ken waren na een week al redelijk hersteld. Maar ondanks alles ben ik echt blij dat hij eruit is. Niks zo erg als die koliek aanvallen.
Als je nog geen operatie wilt: er is nog een andere methode om de galstenen eruit te krijgen. Dat hebben ze eerst bij mij gedaan. Later is alsnog mijn galblaas operatief verwijderd, want die andere methode zorgt er weliswaar voor dat de galstenen die er nu zitten, eruit gehaald worden, maar je galblaas blijft stenen aanmaken, dus over een poosje heb je ze dan weer. Bij mij zijn ze (terwijl ik een roesje had) met een slang door mijn slokdarm naar binnen gegaan, tot ze in mijn galblaas terecht kwamen. Aan het uiteinde van die slag zat een ballonnetje. Eenmaal in de galblaas aangekomen, werd het ballonnetje opgeblazen en toen werd de slang weer naar buiten getrokken. Het ballonnetje sleepte de grootste stenen mee en zo was ik even van mijn galstenen verlost. Maar zoals gezegd: als je galblaas weer opnieuw stenen aanmaakt, zal hij er toch echt uitmoeten. Dat met dat slangetje is een korte termijn oplossing. Na de echte operatie, toen mijn galblaas eruit gehaald is, was ik snel weer op de been. De eerste paar dagen heb je last van de wondjes (kijkoperatie), maar dat geneest snel!
Ik ga niet aanstaande week, maar de week erna wel even naar de dokter. Dan heeft mijn man vakantie en kan ik zonder kinderen gaan! Dat scheelt me op dit moment even veel stress haha. Tja qua eten, wat is vet eten he? Kha eten is vetter dan hoe ik nu eet, met de roomboter, mascarpone etc
Ik zou er niet te lang mee wachten. Als de boel gaat ontsteken, dan is er geen agenda of vakantie van je echtgenoot die zich naar jou schikt. Je partner zal een paar dagen verlof moeten nemen, desnoods zorgverlof. Dit zijn dingen die je serieus moet nemen. Om die simpele reden: het kan zeer vervelend uitpakken waardoor herstel nog langer duurt. Dus..hup naar de arts, laten verwijderen, even kalm aan en daarna kun je gewoon weer doen wat je wilde. Ook minder koolhydraten enzo. Die van mij is er ook uit. Twee dagen op bed gelegen, met tussendoor er echt wel uit en binnen twee weken kon ik gewoon alles wel weer. Al moet je echt wel even opletten. Maar in basis kun je gewoon weer van alles.
Vet eten kan een aanval uitlokken. Maar ook andere dingen, het is al lang geleden. Maar volgens mij zelfs spinazie. Zoiets staat me nog vaag bij. Anyway, ik zou hem er lekker uit laten halen. Beter nu dan morgen, hij kan ook helemaal ontstoken raken. Dan ben je verder van huis, daarbij tramadol slikken is ook niet echt goed voor je. (weet niet of je dat nog doet) Ik moest een tijdje wachten voordat ik geopereerd werd aan mijn galblaas toendertijd. Op het laatst woog ik nog maar 48 kg, en had ik flinke ondergewicht. Ik at nog maar amper, bang om een aanval te krijgen. Blij dat ik van dat rotding ben verlost zeg. Paar uur na de operatie was ik alweer thuis. Heb wel enorm lang last gehad van de narcose ofzo. Dan werd ik opeens enorm moe en moest ik acuut slapen.. Maar tot Januari uitzingen lijkt me echt geen goed idee. Succes en heel veel sterkte!
Ik ben 6 weken na de bevalling van mijn dochter godzijdank geopereerd en is mijn galblaas verwijderd. Wat was ik blij dat kreng eruit ging. Bijna dadelijks heftige heel pijnlijke aanvallen ik kon op die uren niet voor mijn dochter zorgen of überhaupt functioneren van de helse pijn. Eten kon ik nog maar amper iets was als de dood voor een aanval. Dus toen mijn dochter net 6 weken was geopereerd en eruit met dat ding. Daarvoor al hele heftige borstontsteking gehad waarvoor ook operatie nodig was en daarna aansluitend galblaas eruit. Traject zwanger worden was een hel en daarna ging de hel nog steeds verder. Na de galblaas operatie heeft het dikke week geduurd en toen begon ik eindelijk op te knappen. Eten kan ik alles, maar soms nog last van naar de wc moeten rennen, kan van vanalles zijn niet percee het. Is al minder dan vlak na de operatie. Koolhydraat beperkt gaat perfect Uitzingen tot januari lijkt me zeer onverstandig. Als je galblaas en of milt gaat ontsteken ben je nog vele male verder van huis en gaat het herstel en de operatie alleen maar langer duren. Dus ik zou toch naar de dokter gaan, wat moet dat moet en dan ben je er vanaf
Ik zou hem sowieso laten verwijderen, want iedere dag last is geen doen. Maar goed dat je nadenkt over je herstel en complicaties, deze kunnen namelijk best heftig zijn zoals bij iedere operatie. Bedenk ook goed wat tramadol met je lijf doet, een verslaving aan pijnstillers is ook geen pretje en lastig vanaf te komen! Vraag inderdaad of je man zorgverlof op kan nemen indien nodig. Waarschijnlijk loop je heel makkelijk het ziekenhuis weer uit, maar zo niet dan ben je vast voorbereid.
Zorgverlof is helaas op gegaan tijdens mijn zwangerschap, ik ben van ziektewet naar heftige kraamtijd gegaan en ben er daarom ook wel even klaar mee Ik heb iig volgende week een afspraak gemaakt bij de dokter.
Mijn galblaas is verwijderd met een kijkoperatie, ik had meer last van de narcose dan de echte operatie. Met een week ging het weer goed. Kon nog iets langer niet tillen en deed het rustig aan. Naast vet eten kreeg ik ook meteen pijn bij een gekookt ei, gebakken ging beter. Nu ondertussen alweer jaren geleden en kan alles eten. Mijn lichaa, geeft heel duidelijk aan wanneer het genoeg is. Als ik daar niet naar luister krijg ik pijn in mijn zij. Ben zeer blij dat ik de operatie heb gehad, heb heel veel pijnaanvallen gehad midden in de nacht. Ik zou ook zeker beginnen met een traject want ik moest ook nog maanden wachten.
Laat hem er alsjeblieft uit halen. Mijn man is paar x weg gestuurd en zat toen met een ontstoken galblaas. Heeft 4 maanden geduurd voor t hele geintje klaar was