Geloof me ik vind die reden van studeren, ook zo absurd!! Maar probeer hem dat maar eens aan zijn verstand te brengen :s Zijn opvatting is dat hij de kinderen alles wil kunnen geven.. Niet dat ze bij ons iets te kort zouden komen.. Maar de toekomst is en blijft onvoorspelbaar.. Dat is ze nu ook hoor met drie kids.. ik heb het gevoel dat hij gewoon met een angst zit voor de toekomst.. Maar ja ik kan hem ook niets garanderen...
oooh sorry voor jullie verlies!! zo erg!! Maar weet ze zal er altijd zijn, je kan ze niet zien maar misschien wel voelen! Ik hoop dat je man bijdraait!! Ik kijk ook veel verder dan dat.. Alhoewel ik niet zoveel beren op de weg zie.. Ik heb drie geweldige zwangerschappen gehad, drie doorslapers vanaf dat ze 3 weken oud zijn, ze hebben elk hun kamer (ook als nr 4 zou komen), we hebben al een auto met 7 plaatsen en we hebben al zoveel spullen.. Hebben beide een baan, een goed inkomen , mijn man is ook wel bij de brandweer waardoor ik soms wel alleen ben maar dit doe ik nu ook met drie kids.. Eerlijk ik zie die beren niet echt .... :s
Nou, hier is het totaal omgeslagen, dezelfde dag dat ik dit hier schreef begon manlief in de avond ineens te vertellen...al een tijdje was hij ook bezig met deze wens maar hij wilde niet te vroeg reageren. We hebben heel veel gepraat en besloten dat we april/mei gaan starten met proberen opnieuw zwanger te worden. Gisteravond hebben we onze dochters verteld dat we hopen dat ze er een broertje of zusje bij krijgen. In al ons enthousiasme zijn we iets te hard van stapel gelopen en ben ik benieuwd naar de menstruatie van volgende week....
Spannend voor jou kikker! Hier heb ik een beetje hetzelfde 'probleem'. Ik wil zo graag een 6e misschien nog wel een 7e. Maar manlief niet. Ik vraag me soms ook wel af gaan die dromen/kriebels ooit nog weg? Heb het er soms ook echt moeilijk mee. Eigenlijk mag ik niet klagen, we hebben 5 prachtige kids...maar toch..het gevoel compleet te zijn heb ik totaal (nog) niet.
Hoop dat jullie droom voor nog een kindje waarheid mag worden! Hier zwanger van onze vierde wonder, lange weg moeten bewandelen met veel verdrietige tegenslagen.
Mijn man wou het ook niet, en nu in juni gaan we ervoor Ik zou blijven praten erover, niet teveel, maar zoals luckynumber4 zegt het onderwerp warm houden.
Zulke grote gezinnen, dat vind ik zo mooi...ik denk dat die kriebels er inderdaad altijd blijven...mijn man zou hier echt nooit in mee gaan.
Manlief is echt helemaal om, erg fijn wel. Hij heeft ergens het praktische plan opgevat om ervoor te kiezen niet eerder dan in april te willen starten met proberen...dit in verband met kerst etc. Ik moet zeggen dat ik uit enthousiasme het wachten nogal lastig vind. De kindjes zijn door het dolle heen, ze weten dat het nog lang duurt (nog zeker een jaar) maar toch leuk om ze er vast bij te betrekken. Bij een daadwerkelijke zwangerschap vertellen we het ze pas als we de eerste periode door zijn. Schoonmoeder ook vast op de hoogte gebracht, die vond het leuk maar vroeg zich af of we er wel goed over na hadden gedacht...
Ja bij sommigen blijft die kriebel. Ik zal er ook mee moeten dealen, hier blijft het echt bij 4 prachtige kindjes. Met mijn verstand zeg ik ook echt het is goed zo, maar dat gevoel..ik zou er zo nog 1 (of waarschijnlijk daarna nog 1) willen. Ben je trouwens wel ongesteld geworden? Gaan jullie er nu gewoon voor of toch nog even wachten tot april/mei? Spannend hoor!
Oh haha was nog aan het typen. Of je er goed over na hebt gedacht, whaha als iemand dat echt zou doen zouden er geen kindjes meer geboren worden denk ik Ach ja mensen hebben er altijd wel wat over te zeggen, lekker langs je heen laten glijden. Jullie gezin, jullie beslissing.
Nou, het was toch mis. Ik moet zeggen dat ik daar deze maand niet heel rouwig om was; het ging wel heel snel ineens terwijl ik het deze keer graag heel bewust wil ervaren allemaal.... Wachten...ik vind het een dingetje hoor maar volgende maand gaan we starten.
Hey, wat leuk dat jullie er toch ook voor gaan. Volgens mij heb je weleens op een topic van mij gereageerd toen mijn man het nog niet wou.
ik heb 2.5 jaar gewacht op zijn ja woord nog 3 maandjes (februari is bijna voorbij ) en dan is het juni
Hier een mama van 3, met beginnende twijfels. Na de laatste zwangerschap dacht ik wel dat het gezinnetje compleet is.. maar nu dan toch de twijfel. Zou het niet leuk zijn om er nog 1tje groot te mogen brengen? Opgroeien met zijn/haar broers en zussen... maar dan de twijfel.. past het wel in huis / auto (ookal hebben we 7zitter) en gaat het financieel lukken, zeker als ze straks naar de middelbare gaan...? Wat manlief betreft.. hij zou zich laten helpen na de 3e zwangerschap, maar tot op heden heeft hij er geen haast mee. En denken aan een 4e doet ie niet. Hij vind het wel best zo. Ook hij maakt zich zorgen om het financiële deel.. Maar hey wat is zo onvoorspelbaar ? Juist het leven... We kunnen allemaal niet in de toekomst kijken. Waar we 3 eten kunnen er 4 ook denk ik dan. Maar waarom (naast manlief) toch die twijfels ?
Heel herkenbaar. Hier ook ergens twijfels voor nog een derde kindje. Wij hebben 2 dochters en heb altijd gezegt. Nu is het klaar. Maar nu zijn de meiden 8 en 4 jaar en begint het bij mij wel erg te kriebelen. Manlief is niet direct van nee of ja. Dus op dat punt wil hij denk ik ook nog wel.