Ik had dus juist het idee dat de snelweg gevaarlijker is omdat je daar zo hard gaat en als je dan een botsing krijgt...
Ik herken het ook helemaal... Maar ik heb het opgegeven helaas. Hier is het ontstaan uit zware vermoeidheid na ziekte. Het begon op wegen zonder 'uitweg' -> tunnels, smalle bruggen.. maar werd steeds erger. Hyperventileren, duizeligheid, zwart voor de ogen... Wat mij nog wel een tijdje geholpen heeft was de hyperfree, een 'apperaatje' (ter grote van een cassettebandje) waarin je kan ademen om je hyperventilatie snel onder controle te krijgen. Werkte prima en vaak was het al voldoende om het ding bij me te hebben. Maar oke, ik heb het dus sowieso en niet zozeer met m'n dochter in de auto. Ik heb één keer alleen met 'n dochter een klein stukje over de snelweg gereden, toen het écht moest (omdat ik binnendoor te weinig tijd had om daarna op m'n werk te komen) en ik vond het eigenlijk juist een afleiding dat ze er bij zat. Maar oke, de oorzaak ligt dan ook wel ergens anders. Maar ik herken wel wat je zegt: Snelweg lijkt enger, door de snelheden. Terwijl ik al tijdens m'n rijlessen indertijd zoiets had: Wow, snelweg is zóveel beter dan binnendoor! Maar gewoon lekker rustig rechts blijven hangen en als het écht niet gaat, dan maar even bekomen op een parkeerplaats of in noodgeval op de vluchtstrook.
Ik heb na een ongeluk een ontzettende hekel gekregen aan de snelweg. Hyperventileren, en helemaal naar wordt ik er van. Ik heb mezelf een aantal jaar geleden gedwongen toch weer stukjes te gaan rijden op de snelweg. Dat gaat nu redelijk, alleen inhalen durf ik niet zo goed. Gek genoeg ging het met mijn mannetje in de auto prima! Alsof ik wel moest, en niet naar mocht worden. Ik zet hem dan ook naast me op de bijrijdersstoel, en we kletsen aan 1 stuk door! Succes!
Ik herken het niet, maar wilde toch even wat delen. Zoals intussen al meerdere keren werd geschreven is een 80km/u weg echt veeeeel gevaarlijker. Daar gebeuren veel meer ongelukken, omdat je daar tegemoetkomend verkeer hebt, bomen en water langs de weg, bochten, in het donker vaak slechte verlichting, enz. En als slak of zondagsrijder de snelweg op is veel gevaarlijker dan gewoon 120 rijden. Probeer maar eens in te voegen als je veel langzamer gaat dan de rest, hartstikke moeilijk! Kan je niet voor die verjaardag oefenen met je man naast je? Gewoon een klein stukje op de snelweg, dan krijg je misschien je zelfvertrouwen weer terug. Succes!
helemaal mee eens, blijven oefenen hoor, het is toch een stukje zelfstandigheid wat je dan houdt. 80 km wegen zijn idd gevaarlijker. ik moet wel om de dag de snelweg op met mijn meisje voor mijn werk en heb er daardoor ook geen moeite mee.
Ik herken het helemaal niet, ik cros dan ook het hele land door met mn dochter achterin. Maar ik zou het gewoon doen, dan zie je misschien dat het gewoon goed gaat?
ik herken dat ook hoor... heb al een poosje geen auto meer gereden maar er staat er weer een voor de deur voor mij dus ik ga weer eens de weg op met mn meiden... de snelweg rijd ik gewoon rustig aan meestal rond de 110... als je dan achter een vrachtwagen blijft dan hoef je ook niet keihard te rijden... vindt ik wel fijn eigenlijk alleen hebben veel weggebruikers er een hekel aan he... in de bebouwde kom heb ik er geen last van.... maar ik ga wel weer meer de auto pakken want anders kom je nooit van dat gevoel af denk ik... dus gewoon proberen meid.. je angsten overwinnen... ik heb vaak gehad als ik dan weer eens richting zwolle reed naar een vriendin van me dan dacht ik ach waar maak ik me toch druk om want het stelt echt niks voor autorijden... hihi...
Ik heb geen angst voor de snelweg, maar merk wel dat ik met zoontje in de auto toch voorzichtiger rij (ja echt truttig dus, ach past bij de gezinsbak hahaha). Misschien een lesje nemen, met kind achterin!
Mijn eigen moeder zei toen; maar toen TIm in de buik zat, vond je het toch ook niet eng? Miss helpt die wetenschap jou ook? Want sindsdien gaat het erg goed..