Ik ben er even zo klaar mee. Met alles, met die hele molen, met iedere keer die teleurstelling en minder goed nieuws. Na zoveel jaar vind ik dat ik wel eens aan de beurt mag zijn, maar blijkbaar moet ik nóg meer geduld opbrengen. Of moet ik misschien me gaan klaarmaken voor het moment dat we beseffen dat het nooit meer zal gebeuren. Mijn leeftijd (40), mijn extreem lage eicelreserve (wat we pas sinds dinsdag weten), de cystes die er blijkbaar in mijn linker eileider zit, de baarmoeder die toch grilligheden vertoond (een terugkerende vleesboom, en blijkbaar ontwikkeld de ene helft van mijn baarmoeder zich anders/sneller/meer dan de andere (nooit geweten dat er blijkbaar helften bestaan als je over baarmoeders spreekt), dat ik wéér een hysteroscopie en een laproscopie moet ondergaan om de cystes en vleesboom te onderzoeken en te verwijderen en de binnenkant van mijn baarmoeder te bekijken (wat ik dan weer sinds vandaag weet), maken het dat ik mij wel eens afvraag wat ik ik hemelsnaam zo fout heb gedaan in een vorig leven dat ik dit blijkbaar verdien ... Al die jaren heb ik mij er met opgeheven hoofd doorheen gesleept, altijd geloofd dat het echt allemaal wel goed zou komen, stond er altijd heel open en strijdvaardig in ... en nu voor het eerst knal ik met 200 km/u tegen die muur aan. En hij komt echt keihard aan ... Pffff, sorry voor mijn klaagzang ... maar ik moest het even kwijt
Dit verdient niemand!! Ik hoop zo verschrikkelijk dat er een moment komt dat je zo gelukkig nieuws hebt! Heel veel geluk!! Ik leef met je mee
Ach meiss toch...Wat is je gevoel gewoon toch zo logisch en menselijk!!! Het al jaren leven tussen hoop en vrees breekt je op een gegeven moment op, dat kan niet anders. Zelf heb ik er ooit therapie voor gehad. Ook wij hebben op een gegeven moment gedacht, we kappen ermee, het beheerst je leven en doen en laten gewoon. Alle ziekenhuis afspraken, hormonen, gezond eten en nooit drinken want je weet maar nooit... Weet je, wij zijn ook al 12 jaar bezig, maar inmiddels ouders geworden van een zoontje uit China. We hebben het geluk dat we nog jong zijn, ik ben 32 jaar, mijn man is 34 jaar. Wij hebben nog de tijd. Op de Hashimoto ben ik gewoon gezond en kan ik zwanger worden en volgens de artsen is de kans gewoon meer dan 90% dat we een brusje zullen krijgen voor ons manneke. Omdat we de tijd nog hebben en ik gezonde eitjes heb en een nette cyclus. Alleen nu die schildklier en TPO goed onder controle houden. In nederland hebben ze dit never nooit onderzocht, en in Gent kwamen ze meteen achter mijn probleem. In ned bleven ze alleen op mijn man gefixeerd, terwijl ik toen al 4 MA s achter de rug had. (inmiddels 6, twee erbij in GEnt. toen kwamen ze dus achter de Hashimoto) Ik weet niet in welk ziekenhuis je loopt, maar ik weet dat ze in Dusseldorf en in Gent heel veel verder kijken dan in nederland en ze met je meedenken aan het slagen van je o zo diepe kinderwens. In elk geval heel veel sterkte, en het is wel eens goed om flink te janken! Heel veel liefs
Oh en dan lees ik nu pas je onderschrift....schaam schaam schaam...jullie zijn al in Dusseldorf... Daar gaat mijn goedbedoelde advies...sorry.. Wij doen KID, er bestaat toch ook eiceldonatie? Of is dat maar een klein deel van het grotere probleem?
@ Ukoldaatje: Ja, idd lopen we al in Dusseldorf en alles wat we nu weten is daar dus aan het licht gekomen. Maar het geeft de burger gewoon geen moed wat dat betreft. Ik ben ook vooral boos dat ze dit nu niet eerder hebben kunnen vinden in NL, maar onderzoeken vinden ze hier blijkbaar niet belangrijk. Ik ben daar ook vreselijk boos over. We zijn ook een adoptieprocedure gestart. We zitten momenteel te wachten totdat we een uitnodiging voor de VIA krijgen. Maar gezien onze leeftijden (mijn man is 41) wordt ook dit een moeizaam proces vrees is. ECD kan zeker een optie zijn, maar ik weet niet in hoeverre mijn baarmoeder onderdeel is van het probleem. Dat het niet goed is dat is wel duidelijk, maar hoeveel dat moeten we nu weer gaan uitzoeken. En dat is eigenlijk ook het punt. Iedere keer als we denken dat we vooruit gaan, worden we weer teruggezet. We doen 2 stappen vooruit, en dan wordt je weer 1 stap teruggezet. En zoveel tijd hebben we gewoon niet meer, en dat beangstigd me vreselijk. Dit ook, we hadden zo gehoopt om in mijn volgende cyclus de 3e IVF te doen, met alle aanvullende behandelingen, maar nu ze dit eerst willen zien, zie ik het pas in januari gebeuren. @ Marik: dank je wel *knuf*
Strijkkraal@ Lieverd wat lees ik nu ? Stom rot lijf van je je weer heerlijk aan het foppen? Heb je nog niet genoeg ellende gehad? dacht het toch wel. Ik weet niet echt goed wat je moet doen meis wil je die vleesboom er uit en die andere onderzoeken nog ? of wil je tegen die vreselijke muur blijven staan ? Zeggen ze dat er dan nog een kans is en hoeveel vinden jij en je man dat waard ? Wat zegt je mannetje er van? Ik snap heel goed dat je bang bent dat het over en uit is . En dat zou zomaar kunnen. Het zou ook kunnen dat als de boom er uit is dat de oorzaak is. En de andere onderzoeken ook. Maar als ik mijn ervaring pak en weet dat mij vleesboom er vanaf 2009 uit is en tot nu maar 1 zwangerschap tot stand gekomen is. helaas mk maar het kan wel maar ja net als bij jou word het mij niet gegund. Of het aan de boom gelegen heeft weet ik niet . Mis moet / kun je eens met je twee een goed gesprek voeren en alles overwegen en daar uit een keus maken. Willen we al deze dingen nog wel ? kunnen we het nog eens aan? ga zo maar door, ik zou niet zo maar stopen eerst samen over wegen , of heb je dat al gedaan? En anders meis moet je het accepteren wil het niet graag zeggen maar doe het toch. Het is een moeilijk proces om door heen te moeten maar je zelf blijven plagen en niet meer andere dingen leuk gaan vinden is ook slopend meis geloof me. Ik had liever ook niet gestopt maar had geen keus jullie nog wel. Hoop dat je er uit komt samen. Als je wat wil weten over wat dan ook[vleesboom staat een topic van mij in mijn statistieken ]vraag gerust dikke knuf kan meer niet voor je doen helaas de keus moet je zelf maken.
Hi Lieve Marnat, Ja, ik weet het ook allemaal niet. vleesboom eruit of niet? Sja, het doet mijn bm ook geen goed als er weer een nieuw littekenweefsel komt te zitten. het is wat dat betreft wss kiezen tussen twee kwaden. Mijn man is wat dat betreft was positiever op dit moment. "Het is nog niet helemaal over" zegt hij, en daar heeft hij ook wel gelijk in. Stoppen is gewoon niet een mogelijkheid waar wij beiden over na willen denken nu. We zijn daar beiden nog niet klaar voor ben ik bang. Het is gewoon dat ik zo vreselijk bang ben dat wel echt met lege handen komen aan het einde van de rit. Geen zwangerschap, geen adoptiemogelijkheid ... niets. En telkens als ik daar aan denk dat breekt er paniek uit bij mij. We wachten maar weer af, en kijken dat Dusseldorf gaat zetten. Misschien durft hij het wel. Ik weet het allemaal ook niet meer ...
Strijkkraal@ Je mannetje heeft wel gelijk als je deze kans niet grijpt krijg je mis spijt denk ik , stel dat het een wonder op leverd. En tja boom er uit of niet dat kan ik niet voor jou bepalen en nog een littekenweefsel is dat al een snee ? zo ja die gaan ze dan vaak weer openen meis , en van de binnen kant weer dichten . Ik had nog geen snee nu wel dus bikini lijn zeg maar heel klein . hoe groot is de vleesboom is dat al bekent ? mocht je zwanger raken kan de boom jou wondertje wel plagen in de weg zitten zeg maar. De mijne zat op de baarmoeder en was 4,5 centimeter en kon een zwangerschap in de weg zitten. Ik kan je niets dwingen maar ik denk dat ik hem zelf wel weg had laten halen stel dat ie bij mij terug komt haal ik hem wel weer weg , ondanks het geen wonder op leverd. want zins die er bij mij uit is 2009 ben ik nog niet weer flauw gevallen en geen epilepsie weer gehad. Maar dat is mijn keus , voel me wel beter zins die tijd . buiten andere prive omstandigheden. Het is een grote opgave wat jou nog te wachten staat maar ik denk dat ik die kans wel greep, en daarna pas overweeg te stoppen mocht het op niet uit lopen. Mijn keuzes zijn al op meis en jij hebt er nog 1 , bedoel het goed meis . Knuf lieverd
Suzy Q: Jeetje meis, Ik krijg tranen in mijn ogen van je bericht. Het is logisch dat je een keer een enorme klap krijgt. En dit is nog maar het begin vrees ik. Jarenlang opgeheven hoofd, breekt uiteindelijk. Ik weet er alles van, maar dan op andere gebieden. Ik gun dit niemand. Ik wil je alleen maar een hele dikke knuffel geven. Volg vooral je gevoel, al kan ik me voorstellen dat verstand en gevoel nu niet echt overeenkomen met elkaar. Ik blijf voor je duimen en hopen dat het goed mag komen. @ Marnat, ook voor jou een dikke knuf. Ik heb weleens stukjes gelezen van je, en weet gewoon geen juiste woorden te vinden voor waar jullie doorheen zijn gegaan. En toch altijd maar opnieuw voor iedereen klaar blijven staan. Soms is het leven zo oneerlijk! Dikke knuf
musicalfan@ Dankje meis tja we hebben geen keus meer en slaan ons er door heen zo goed als kwaad dat lukt. Het gaat ons aardig goed af.
Ahh meid wat een bericht ik vind het zo akelig voor jullie! Ik zou willen dat ik wat zinnigs kon zeggen verder, naast het feit dat ik ontzettend hoop dat er een wondertje voor jullie zal komen. Als het ff zou kunnen had ik zo bevruchte eicellen in je buik gestopt.. Weet nog wel dat ik je tegenkwam toen ik zwanger probeerde te worden 3 jaar terug, toen was je ook bezig en nu nog steeds.. Sorry voor mijn loze woorden, maar ik hoop dat je toch nog ergens de moed kan vinden om door te gaan, ik duim voor jullie iig en denk aan jullie
Pfff wat een groot verdriet! ik kom nog maar weinig bij vruchtbaarheidsbehandelingen, maar als ik dan jouw verhaal lees, en ook van Marnat voel ik zo met jullie mee! Het is zo unfair dat het niet lukt... Ik kan je geen advies geven, alleen maar zeggen dat ik meevoel met jou en met alle dames waarbij het maar niet wil lukken. Sterkte en weet dat ik (en met mij veel dames) heel hard hoop dat je eens een keer geluk hebt Liefs
@ lieve Marnat: ja, op zich gaat het wel weer. Positief blijven he ! De gyn in dusseldorf heeft ondertussen ook gekeken, en heeft bevestigd wat de gyn hier in het ziekenhuis ook heeft gezien. Dus eerst een kijkoperatie om de cystes te verwijderen, en dan verder. Dat moeten we ook positief zien, de arts in Dusseldorf zei dat die cystes wel degelijk voor innestelingsproblemen kunnen zorgen, en dat dat wellicht de reden van de 3 MK's zou kunnen verklaren. Morgenochtend moet ik langs de poli om de papieren op te halen en een afspraak te maken met het opnamebureau van het ziekenhuis, en hoop dan maar dat we snel aan de beurt kunnen zijn. Het herstel van een kijkoperatie hoeft blijkbaar niet lang te duren, dus dan zouden we snel weer verder kunnen. @ desiree & purk: dank jullie wel *knuf*
Strijkkraal@ lieverd idd posi blijven zolang er kansen zijn hoe moeilijk ook. Je gaat er voor meis goed van je, hoop met je mee dat het daar aan licht. En de vleesboom dan? wat gaan ze daar mee doen? blijven ze die wel in de gaten houden? Succes lieverd dikke knuf mee . Hou je me op de hoogte zo ver dat lukt?
Ze gaan ook de hysteroscopie doen gelijk als ik er lig. Het is beetje afhankelijk hoe hij zit denk ik. Beide gyns konden niet echt zien op de echo's hoe groot en waar die zat (in de wand of uitstulpend). Ik zal je op de hoogte houden .