Volgens mij erger je je aan je zwager en niet zozeer aan het kind. In gesprek gaan: jouw huis, jouw regels.
mee eeens. en waarschijnlijk hoef je dat slechts 1 keertje te doen. want dat vinden ouders zo erg dat ze zelf wel iets aan de opvoeding gaan doen.als t goed is.
Maj. Ik ga daar ook niet spontaan van uit m'n dak toch Al ligt het een beetje aan de manier waarop natuurlijk. Heb het tot nu toe denk maar 1x gedaan trouwens.. Ten was dochterlief denk nog 2 ofzo.. In de speeltuin lekker aan het spelen met schepje van iemand anders. Die moeder zei "pak maar hoor!" Dus tja dat deed ze. Gebeurd hier eigenlijk altijd.. Als het speelgoed maar weer terug komt hoor je er niemand over. En dat meisje pakte het af... Want het was HAAR schepje. Dus de moeder geeft Anne een emmertje... (Klinkt allemaal heel lief he bedoel.. Alle peuters doen dat toch.) E dat meisje legt zo d'r arm om de nek van Anne... (Wurggreep zegmaar) En de moeder zegt niks... Want stond net de andere kant op te kijken... Dus ik zei er wat van.. Nouja prima.. Niks meer aan de hand... En een kwartier later mocht Anne best op dat meisje d'r fiets.. En ik had inmiddels meer zoiets van laat maar zitten... Maarja.. Toch op dat fietsje. En dat meisje komt er aan en zet gewoon 2 handen op Annne d'r keel. De moeder keek toe en zei niks Dus toen toch letterlijk het kind van m'n dochter afgetrokken en gezegd dat dat dus de laatste keer was dat ik zoiets zag. (1x is een rare actie.. Maar 2x gewurgd door een mede-peuter vind ik echt te gortig. ) Moeder komt aanlopen omdat dr kind begon te huilen... En ineens was mijn dochter de boeman... (Je zou toch denken dat ik dan hoogstens de boeman zou zijn trouwens..) E achter me rug hoor ik haar tegen iemand zeggen "ja, dat leert ze van d'r vader he!" Echt.. Wtf
En hardhandig ook nog.. Zo ben ik normaal helemaal niet Was helemaal van de leg daarna... Heb manlief gebeld en ben naar huis gegaan. Maar pak soms wel een kindje bij de arm als ik wat wil zeggen. Niet om heel hard te knijpen maar zodat ik zeker weet dat ze doorhebben dat ik tegen ze praat En dan ga ik er toch niet vanuit dat jij spontaan mij aanvliegt
Daar gaat het niet om. Niemand heeft het recht om aan mijn kinderen te zitten. Dan kom je met je verhaal naar mij toe maar een vreemde blijft toch echt van mijn kindjes af. Kom nou
Tot op zekere hoogte vind ik er niets mis mee als kindjes dingen zelf leren 'uitvechten' mits ze aan elkaar gewaagd zijn en het niet te bond gemaakt wordt. (Ik doe wel een poging te leren dat ze lief voor elkaar moeten zijn natuurlijk) Anders zeg ik wat tegen het kind, pas als het blijft duren zou ik de ouder er op aanspreken. Wel leuk mijn dochter van toen ruim 1,5 werd nogal hardhandig behandeld door een 'vriendje', de moeder deed er maar halfhartig iets aan. Mijn dochter had vlug door dat dat wel haar taak was en steeds als het jongetje weer wat deed ging ze haar echt zo aankijken van ga je hier nou nog wat aan doen. Als je dat je kind nou kan leren.
Wel grappig dan mensen zo anders zijn. Ik heb er totaal geen problemen mee als iemand mijn kind terecht aanspreek en als daar niet hardhandig een arm bij vastgehouden zou worden ook niet. (Ze moet wel vaker naar andere volwassenen luisteren) Als iemand mij aan zou spreken dat ik wat aan mijn kind moet doen zou ik me eerder ongemakkelijk voelen.
Ik ben daar heel simpel in, had vroeger toen ik klein was ook zo situatie gehad. Ik was toen de peuter en me buurjongen gaf me een stomp. Mn ma heeft hem eruit gezet met zijn ouders want die vonden het doodnormaal. Dus ik zeg al bij voorhand tegen mijn vriend, willen ze er niks van zeggen komen ze er ook niet meer in. Dadelijk moet ik met mijn kind naar de eerste hulp omdat een ander niet weet op te voeden. Ik kijk dan al gauw verder. En sowieso als hij al lacht om het feit dat zijn kind losse handjes heeft om de kinderdagverblijf vind ik al helemaal absurd.
Ik zou je neefje zelf goed toespreken dat zoiets niet mag en daarna naar je zwager gaan en bespreekbaar maken. Als ik zie dat andere kindjes mijn kindjes pijn doen of wat dan ook zeg ik daar gerust wat van. Laatst was ik bij ballorig en mijn zoontje van 2 ging van de rodelbaan. Een meisje van een jaar of 8 (gok ik) wil hem zo een zetje geven met dr voet...dat vond ik dus niet nodig en daar heb ik wel even wat van gezegd. Als mijn zoontjes iets bij andere kindjes doen wat niet mag dan wil ik dat er plekke dat er sorry gezegd word. Ik zie ook wel dat de sommige ouders dat dan wel waarderen.
Tja.. De ene peuter zal de andere peuter vast meteen het ziekenhuis in slaan.... Beetje overdreven hoor