Vandaag bij het cb geweest voor mijn dochter haar tweede prikjes. Nadat ze gezet waren liep ik terug naar de aankleedruimte. Kennelijk hadden ze in een bloedvaatje geprikt want haar beentje zat onder het bloed en ik ook ( niet ernstig ofzo maar ik moest wel even een doekje hebben). Ik had haar neergelegd en wilde haar niet weer oppakken omdat alles al onder zat en ik was in het wit (niet slim dus). Er waren veel ouders die aan het wachten waren en ik vroeg of iemand mij misschien een doekje kon aangeven. Niemand reageert dus! En een moeder die op dat moment bv aan het geven was, liep als voedend naar de kraan om daar een doekje te pakken. Zullen nog wel de hormonen zijn maar wat vond ik dat een lieve vrouw! De rest keek me glazig aan Trouwens thuis aangekomen had ik ook bloed op me wang en dat had iemand toch ook wel even kunnen opmerken. Zucht sommige mensen.
Belachelijk dat niemand even helpt (behalve die ene lieve vrouw dan!) Zo zie je maar weer, alleen op de wereld... en het sociaal zijn is ver te zoeken soms!
Tip: als je hulp wilt, spreek dan één persoon aan met een vraag. Maak oogcontact en zeg: kun jij me een doekje aangeven? Anders denken mensen allemaal dat iemand anders het wel zal doen... Gelukkig was er uiteindelijk iemand die wel zag dat zij je kon helpen.
Doet me een beetje denken aan toen ik met een 36 weken buik in de Amsterdamse metro stond en iedereen gewoon bleef zitten....
Dat snap ik nou echt niet.. Ik had je zeker te weten geholpen! hou er totaal niet van dat iedereen maar een beetje toekijkt terwijl iemand even hulp nodig heeft/iets nodig heeft.
Heb ik idd ook gehad in de trein met 36 weken, na 15 minuten staan en bang zijn om te kukelen (was nogal een hobbeltrein) heb ik de eerste zittende aangesproken met;'Mag ik hier zitten?' En hop, ik had plek! Maar echt zooo bizar dat je daar om moet vragen. Ik ben zelf écht iemand die altijd meteen opstaat voor ouderen/minder validen/zwangeren, zo zuur dat je er vervolgens zelf om moet vragen...
Ja, ik sta zelf ook altijd op voor anderen.. maar ja, helaas is niet iedereen zo. een vriendin van me vertelde dat toen ze hoog zwanger was, ze in de trein een vrouw vroeg of ze haar dochter van een jaar of 2 op schoot wilde nemen, maar dat wilde ze niet .. en ze liet mijn vriendin gewoon staan .... rare mensen...
Ts, wat naar is dat dan he, bah. Daantje, zo herkenbaar! Ik ben, hoog hoogzwanger, op een gegeven moment maar opgestaan voor een hoog bejaarde in de bus. Iedereen deed net of ze het niet zagen:x
Raar hè. Toen ik nog in Italië woonde en met bus of metro ergens heen moest sprong iedereen gelijk op toen ik hoog zwanger was en zelfs toen ik pas op de helft was. Hier is er maar een enkele die zou opstaan.
Ja hier in de bus gehad 39 wk zwanger. Niemand stond op. Ja mn buurvrouw van 80+ wilde opstaan terwijl zij zelf amper kan staan/lopen. Belachelijk dat er zo weinig hulpbiedende mensen zijn ! Moest laatst de kinderwagen met dochter er in uit de bus tillen omdat het 50 cm hoog was ofzo. 2 jongens stonden achter me, woest werd ik. Bah.
Gelukkig krijg ik bij in- en uitstappen van de trein altijd wel hulp, ook al is de instap gelijk aan het perron en gaat het prima zonder hulp Laatst zelfs iemand die me op het station de trap op wilde helpen, heb vriendelijk bedankt en gewezen op de aanwezigheid van een lift
Ik heb een keer meegemaakt dat ik met mijn ongeveer 30 weken buik gevraagd ben om op te staan in de tram.... door een oud, knorrig en duidelijk zeer geirriteerd heerschap.... dat een halte later weer uitstapte.
Ik werd een keer afgesnauwd toen ik 15 was en op de minder validen plek in de bus zat; ik móest opstaan van een mevrouw. Ik was zo overrompeld dat ik alleen maar kon stamelen. Man naast me;'Maar mevrouw, ze heeft haar been in het gips!' Dat had ze niet gezien dus, ook niet de krukken tussen m'n benen
Erg hé, zowel de ervaring van TS als dit. Ik ben nou nog niet zo oud, 'maar in mijn tijd' stond ik altijd recht. Is er als kind door mn moeder ingedramd! Weet dus wat me te doen staat metbmn klein kneusje En idd zoals eerder gezegd iedereen verwacht van de ander dat die zal helpen. Wet van de omstaander... Iemand persoonlijk aanspreken heeft wel effect. Maja, dat zou echt niet mogen nodig zijn!
Heel herkenbaar, vroeger was 15 nu 28 in een overvolle bus, ik met een gekneusde enkel, heeft de buschauffeur de bus stil gezet, omdat niemand op stond voor een bejaarde meneer (allemaal scholieren)... Ondanks oproep van de chauffeur.. Ik ben maar gaan staan met krukken en op 1 been... Bleek later een meisje haar tas balangrijker als de meneer... Tas stond op een zitplek...
Oh dat herken ik helemaal niet, ik ben nog maar 26 weken zwanger, maar heb al een flinke buik (vind ik). Ging vandaag sinds het eerst sinds tijden met de bus en er was direct een jongen die voor mij op stond. Afgelopen weekend wouden 2 mensen mij al voor laten bij de kassa. Nou is dat helemaal niet nodig, maar vond het toch wel lief.