Ahum. Ik ben dus tegen klagen over zwangerschap. Ik vind het een cadeautje en ben allang al blij dat ik weer zo'n wondertje in mijn buik heb. Nu heb ik ook het geluk dat ik weinig kwaaltjes heb. (Geen misselijkheid in de eerste 12 weken e.d.) *** Maar nu moet ik toch even mijn ei kwijt hoor... Sinds een weekje ben ik zo verschrikkelijk moe! Ik kan gewoon niet functioneren. Ook na een nacht van 11 uur word ik gebroken wakker, ik ben regelmatig licht in mijn hoofd, minder eetlust, misselijk. Ik ga ervanuit dat dit allemaal door lage hb komt (bloedarmoede). Ga morgen even prikken en dan zal het hopelijk wel beter gaan met wat staalpillen. Maar nu heb ik sinds gisteren ook ineens last van mijn darmen. Buikpijn! (Het zijn gelukkig echt mijn darmen, want na elke aanval moet ik naar de wc.) En ik voel me zo 'vol'. Meer last van harde buiken, bandenpijn. De vk zei vanochtend dat het komt doordat de baby nu een groeispurt doormaakt. Alles is dus best te verklaren, en ik hoef me geen zorgen te maken. Dat doe ik ook niet, want de baby laat vaak genoeg weten dat het feestje in de buik gewoon doorgaat. Maar ja. Al met al voel ik me er nogal beroerd door. En dat terwijl ik natuurlijk - hormonen, hormonen - nog veel te veel moet doen. Zo moet ik vandaag eigenlijk thuiswerken, maar het gaat gewoon niet. *** Oke. Einde klaagzang. Sorry hoor. Het moest even.
Zeg niet zo zeuren hoor jij! Nee grapje, vervelend dat je je zo voelt. Hopelijk voel je je snel wat beter
Misschien had je wat in te halen van de eerste weken van je zwangerschap Ik voel me nu goed, maar ben in het begin erg moe geweest. Zo moe dat ik nog wel net kon werken (niet zonder fouten te maken helaas), maar zodra ik thuis kwam, was de bank of het bed mijn beste vriend. Gewoon heel erg vervelend. Ik heb ook nog buikgriep gehad tussendoor, dus heb wel een ideetje hoe je je voelt. Maar ja... dat is gewoon rot en niks aan te doen. Gewoon hoop houden dat het snel over is. Sterkte ermee!
Bleggh dat ken ik ook nog van de eerste 3 maanden, sliep zoon 16 uur op een dag als het even kon en nu nog lig ik van 10 u savonds tot 8 uur sóchtends in bed en ben ik na het eten koken gesloopt Maar TS misschien roosvice ijzer proberen (weet niet welke het is hoor )..
Jaaaaa ja, je bent tegen klagen, dus als anderen het doen vind je het irritant En zelf mag je het wel. Tsssssss!
ik heb dat nu ook heel erg. Ben ook heel erg moe. Heel erg last van maagzuur. En heb ook telkens kramp in mijn darmen. En dan weer naar de wc rennen vooral 's avonds.
Waar komt dat toch vandaan dat je niet zou mogen zeggen dat er ook mindere kanten of zelfs vervelende kanten aan het zwanger zijn zitten? Soms is het toch gewoon vervelend? En soms heb je toch gewoon pijn? Dat betekent toch niet dat je niet blij bent om een kindje te krijgen? We maken het onszelf soms zo moeilijk merk ik. We moeten heel veel en willen ons op een bepaalde manier voelen en als het niet helemaal klopt met het plaatje in ons hoofd dan voelen we ons schuldig want het is vast onze eigen schuld... waardoor we ons nog rotter voelen. Anyway (dit moest er ook even uit hoor ) ben blij dat je dit eruit hebt gegooid! Hoop dat je je er beter door voelt! Misschien moet je dit ook zien als een teken van je lichaam dat je soms even wat rustiger moet doen?
HE-LE-MAAL mee eens! Wat is dat toch idd... je moet alleen maar altijd blij en gelukkig zijn en mag nooit eens een negatief puntje noemen, anders ben je maar ondankbaar ofzo... Ik ben ook heel blij met mijn voorspoedige zwangerschap en onze grote man van 19 mnd, maar soms is het gewoon heel pittig. En dat is soms ook lekker om van je af te praten, dan ben je het ook kwijt! Klagen maakt je zeker niet ondankbaar hoor! Logisch dat je er af en toe doorheen zit
ik zou gewoon lekker klagen hoor, je doet het al immers het kan ook nog komen doordat je nu een lage bloeddruk krijgt (mid-pregnancy-drop) daar kan je ook heel moe van worden. tip: drinken, drinken drinken, veel drinken!
Bedankt voor de steun dames! Ik weet ook wel dat ik best wel eens mag klagen, maar ik houd er gewoon niet van. Ik heb een vriendin die 9 maanden heeft geZEURd. Ik dacht echt 'geef dat kind maar aan mij'. Ook toen ie eenmaal geboren was, was er van alles moeilijk aan en mis mee. Natuurlijk, soms is zit je er even helemaal doorheen, maar als je maar blijft klagen zie je de positieve punten ook niet meer. (wat ook meespeelt is dat ik zwanger ben met mijn drie beste vriendinnen en dat de vierde in de MMM zit. Die zou er een moord voor doen om nu, met ons, zwanger te zijn. Ook al hing ze negen maanden boven de plee.) Maar goed, om even terug te komen op mijn klaagzang: ik denk dat ik inderdaad toch iets rustiger aan moet doen (en daar baal ik van). En ik hoop inderdaad dat het ook een tijdelijk dipje is dat bij deze fase van de zwangerschap hoort. Goede tip van de roosvicee ferro trouwens! Ik ga het iig proberen.
Wat een onzin dat je tegen klagen bent zeg! Ik functioneer nauwelijks meer op mijn werk en thuis door de misselijkheid en de moeheid en dan zou ik niet mogen klagen. Pfff Uiteraard ben ik blij dat ik eindelijk zwanger ben maar tot nu toe vind ik er helemaal niks aan. Heb niks dan klachten en mijn dagelijkse leven is totaal ontregeld! Mijn vriend werkt fulltime en moet het hele huishouden doen incl mijn ontbijtjes op bed tegen de misselijkheid omdat ik nergens meer toe in staat ben. We leven van dag tot omdat het zo zwaar is op dit moment.
@Birgitte: het lijkt me heel beroerd als je je zo slecht voelt. Sorry daarvoor. Maar je moet mijn opmerking niet zo persoonlijk aantrekken hoor. Het was ook een beetje als grapje bedoeld natuurlijk. (Al begrijp ik vrouwen echt niet die - terwijl er verder weinig aan de hand is - negen maanden klagen. UIteraard is het wat anders als je echt ernstige problemen hebt, maar daar heb ik het ook niet over.)