Ik heb nooit echt gestudeerd. Na de HAVO was is ik heel erg klaar met school en bovendien wist ik eigenlijk niet wat ik überhaupt zou willen studeren. Omdat ik van mijn ouders toch persé een studie moest gaan doen na de middelbare school heb ik voor een verkort HBO-opleiding toerisme gekozen. Ik heb daarna een jaar in het toerisme gewerkt, maar het was echt niks voor mij. Na mijn toeristische "avontuur" ben ik bij een bank gaan werken, waar na 2 jaar mijn functie werd opgeheven. Toen ben ik langzaamaan de juridische wereld in gerold en nu werk ik alweer een aantal jaar als juridisch secretaresse op een advocatenkantoor. Ik vind mijn werk hartstikke leuk, ik heb leuke collega's en een zeer flexibele werkgever. Maar het idee dat ik nog minstens 30 jaar brieven en processtukken moet uittypen, dossier moet aanmaken, de telefoon moet doorverbinden etc. etc., daar word ik niet bepaald blij van. Maar wat moet ik dan gaan doen? Ik ben potverdorie 34 jaar oud en ik weet nog stééds niet wat ik wil worden als ik later groot ben . Hoe doen anderen dat? Doen die gewoon iets wat "wel leuk" is (net als ik nu dus) en zijn die daar tevreden mee? Of wisten/weten die wél echt wat ze leuk vinden en waar ze hun beroep van willen maken? Bijkomende moeilijkheid; ik zie mezelf nu ook niet direct gaan studeren (als ik al wist wát ik dan zou moeten gaan studeren). Ten eerste niet omdat mijn inkomen in ons huishouden wel echt nodig is en ten tweede omdat we een verstandelijke beperkte dochter hebben, wat ook heel veel energie vraagt. Dus nou ja....is dit nu het dertigersdilemma?...
Ik heb mijn opleiding niet afgemaakt, verschillend werk gehad.. Ik heb ook nog geen idee wat ik nou wil. Ben wel 20 geen 30
Herkenbaar. Vroeger had ik wel iets wat ik wilde worden, maar in die richting leek steeds minder werk te vinden te zijn. Ondertussen lukte het niet om mijn diploma te halen, lang last gehad van m'n rugoperatie, geen motivatie meer omdat ik niet wist wat ik nu zou willen studeren.. Toen wilde ik patissiere worden en zo'n opleiding gaan volgen, ook als ik m'n VWO-diploma niet zou halen, zou ik daarheen kunnen. Maar toen was daar mijn (inmiddels) man en het elkaar zo weinig kunnen zien brak me volledig op (nog minder motivatie), dus ging ik hierheen. En nu? Geen idee, ik twijfel nog ontzettend tussen een opleiding of toch heel simpel werk zoeken. Maar eerst maar eens afwachten hoe het allemaal verloopt, voorlopig heb ik genoeg aan m'n hoofd. Ik ben 21 trouwens.
Hier precies hetzelfde. Ik ben na de HAVO en 2 niet afgemaakte HBO-opleidingen (die ik niet leuk vond), een versnelde opleiding directiesecretaresse gaan doen. Dat werk doe ik nu nog, in de hoop dat ik ooit nog een keer iets ontdek wat mij echt leuk lijkt. Tja, literatuurvertaler worden lijkt mij erg leuk, maar of daar nu werk in te vinden is? En moeder, dat wilde ik wel worden van jongs af aan. De rest interesseerde mij nooit zo.
Ja... helaas Onze generatie heeft daar ook heel veel last van. We konden immers alles worden...alles mocht en alles kon...
Herkenbaar het gevoel van is dit het nou. Ik werk zelf in het voortgezet onderwijs en wilde dit al vanaf de derde op de middelbare school. Ik doe mijn werk met veel plezier maar vraag me af of ik dit tot aan mijn pensioen zou willen. Maar wat ik dan zou willen....geen idee.
Lees je anders eens iets over de Y generatie. Daar zal je veel in herkennen zoals Bosi333 zei, je kon alles worden.
heel herkenbaar. ik ben dan geen 30 maar 26 maar verder zit ik met hetzelfde dilemma. ik moest wat gaan doen maar mn opleiding zelf betalen, toen ben ik pedagogisch medewerker geworden, heb ik een aantal jaar in gewerkt (kdv en bso) maar naast dat ik steeds meer de uitdaging ging missen is er in het werkveld ook niks meer te vinden, toen ben ik op kantoor gaan werken in de projecten en evenementen rondom de techniek, alleen ging dat bedrijf failliet. tijdje werkloos geweest en bij de ah gewerkt. inmiddels werk ik in de financiele administratie, net als jij vind ik het werk wel leuk, heb een relaxte werkgever maar ik zie mijzelf toch echt niet nog 40 jaar facturen inboeken zeg maar. maarja wat dan? studeren kan inderdaad niet en ik heb ook geen flauw idee wat ik dan zou willen doen. mijn man heeft een beetje hetzelfde, die werkt al 15 jaar in de horeca maar is er helemaal klaar mee, hij heeft alleen geen idee wat hij anders zou kunnen doen.
Herkenbaar, al ben ik wel afgestudeerd. Na de havo ben ik de pabo gaan doen omdat ik het leuk vond om les te geven. Al dat klassemanagent dat erom heen hangt was mijn ding niet dus ik besloot te switchen naar pedagogiek. Het leek me een logisch vervolg maar ondanks dat de studie leuk was bevalt het werk me over het algemeen niet. Mijn laatste baan (beleidsmedewerker in de kinderopvang/VVE-coördinator) was leuk maar dat soort functies zijn er bijna niet. Jeugdzorg is echt mijn ding niet en de kinderopvang is altijd maar even leuk, dan mis ik uitdaging. Ik wil eigenlijk helemaal iets anders maar ik wil niet weer naar school, daar heb ik ook geen geld voor. En daarnaast weet ik echt niet wat ik wel wil. Er zijn wel dingen die me leuk lijken maar om dat dertig jaar te gaan doen? Ik weet het gewoon niet!
Ook ik herken het.. Ik werk al 10 jaar in de kinderopvang maar zie mezelf dit ook niet nog 40 jaar doen.. Maar wat dan wel, geen idee!
Ik herken het ook ja, ben 'al' 36 en weet nog steeds niet echt wat ik wil. Moeder worden wilde ik altijd al maar ik zou zo graag ook iets echt voor mijzelf willen. Ik heb niet gestudeerd omdat de dingen die ik wilde afgeraden werden (had ik toen maar doorgezet...) en ik wist niks anders dus ben ik maar gaan werken. Helaas ben ik nu alweer heel wat jaren thuis, volledig afgekeurd maar ik wil dolgraag weer iets gaan doen. Reïntegratie loopt telkens stuk op mijn gezondheid maar ik heb nu een opleiding tot Life Coach liggen (thuisstudie) en ik wil kijken of ik daar op termijn iets mee kan gaan doen. Mensen helpen is iets dat ik heel graag wil maar of dat er ook echt in zit? Ik wil iets betekenen voor anderen, zit al te lang nutteloos thuis en dat ben ik goed zat. Maar wat ik nu precies wil 'worden' of gaan doen? Geen flauw idee...
Heel herkenbaar. Ik heb na de havo een directiesecretaresse-opleiding gedaan, dat werk jaren gedaan, nu werkloos, maar eerlijk gezegd vind ik secretaressewerk erg stom. Ben ook al tig keer van baan gewisseld, omdat je na een paar maanden alleen maar hetzelfde deed en ik heb toch wat meer uitdaging nodig. Wat wel wat voor mij is? Geen idee, ga ook geen studie doen voor iets waar ik straks op mijn veertigste toch geen werk in ga vinden. Misschien moet ik maar voor mezelf beginnen, maar ik weet ook niet wat ik dan moet beginnen.
Goh, wat een herkenning! Fijn (niet voor jullie misschien ), tenminste...gedeelde smart is halve smart, toch?... Nou ja, lastig is het wel. Er zijn overigens genoeg dingen die ik interessant vind; het heelal, het menselijk brein, de prehistorie etc. etc., maar ja, wat kan je daar nou mee .
Ik ben na mijn studie per toeval in een heel ander wereldje terecht gekomen dan waarvoor ik opgeleid ben. Voor nu vind ik het leuk, maar inderdaad niet voor nog 40 jaar. Ik geloof ook niet zo in een geplande toekomst. Voor mij is het belangrijk dat ik het nu naar me zin heb en als het niet meer bevalt zie ik dan wel weer hoe en wat.
Ik was/ben jaloers op kinderen die vanaf hun 6e al zeker weten wat ze willen worden! Een doel...gericht te werk gaan, omdat het je roeping is! Lijkt me geweldig. Ik heb het nooit geweten. Ik weet heel veel dingen wat ik NIET wil...maar geen idee wat ik dan wel wil. Ik zeg ook heel vaak nog "als ik later groot ben" haha...ik ben 34!
Ja, dat heb ik ook, ik lees veel en verdiep me in verschillende onderwerpen, maar vaak nogal uiteenlopende dingen of iets waar geen droog brood in te verdienen valt. Ja, of er zijn alleen voltijd studies van, ammehoela dat ik nog op mijn 36ste tussen die jonkies ga zitten . Net onder moeders vleugels vandaan...laat maar.
Sluit me aan bij bovenstaande, na de HAVO had ik echt geen idee.. Ben toen maar gaan doen waarvan ik dacht dat het me leuk leek. Via via kon ik aan de slag bij een incassobureau als bijbaantje, vond ik erg leuk! Via dat bedrijf weer doorgestroomd naar een administratiebedrijf en toen dat bedrijf begon te wankelen kon ik via via weer aan de slag bij het bedrijf waar ik nu werk, ben dus altijd van het ene in het andere gerolt zonder daar enige achtergrond van mijn studie voor nodig te hebben. En eigenlijk wil ik daar ook niets meer mee doen.. Ik heb het naar mijn zin waar ik nu werk maar om dit werk nog jaren te doen?! Nee.. Maar wat dan wel?!! Volgens mijn vriend ben ik een organisatie talent, daar zou ik iets mee moeten doen. Wie weet, eerst maar eens lekker richten op het moederschap, daarna ga ik toch parttime werken en zien we wel weer verder. Ik ben nu in ieder geval zeker van een vast inkomen, ook wel lekker.
Heb je het boek gelezen? Erg grappig. Dat kan maar een goede secretaresse is wel goud waard! Ik denk trouwens dat veel mensen blijven zitten waar ze zitten ivm zekerheid en ook niet weten wat ze nou echt willen. Ik kreeg gelukkig na mn vorige baan een klein budgette mee voor een loopbaancoach en ik heb daar toch wel wat aan gehad. Werd ook duidelijk wat ik niet wilde. Tja ik heb braaf universiteit afgemaakt, 12 jaar op tijdelijke contracten gewerkt en toe was ik t zat dat wereldje. Subsidies werven, eeuwig tijdelijke contracten. Ik had er geen zin meer in. Toen andere richting gezocht. Nadeel is dat je op je 35e al bijna te oud bent op de arbeidsmarkt helemaal als je een nieuwe weg wil inslaan. Gelukkig iets gevonden waar ik de kans krijg wat nieuws te leren maar wel mijn achtergrond en hersens kan gebruiken. En de intentie is dat ik na 1 jaar contract een vastcontract krijg. Zegt ook niet alles maar niet elke keer weer die kan/mag ik wel of niet blijven momenten. Meer commercieel dat is even wennen. En ja ik heb er op ingeleverd, je begint toch weer lager op de ladder. Maar ik zie me zelf hier wel groeien en ik heb erg zin in om keigoed te worden in wat ik doe. Dus op mn 40e zit ik nog wel in deze branche
Ja pffffff heeeel herkenbaar!! 'Vroeger' dacht ik altijd dat ik teammanager ofzo wilde worden. Dus na middelbare school een hbo bedrijfskunde gedaan. Nu alweer 6 jaar aan het werk, twee verschillende werkgevers op administratieve functies... Lijk ook geen klap verder te komen, maar eigenlijk weet ik ook niet wat ik wil. Soms denk ik wel eens dat ik het onderwijs in had moeten gaan, maar ik weet niet of ik daar nou zo gelukkig van zou worden... Misschien wel op een ROC ofzo, ben absoluut geen kleuterjuf . Ook coaching lijkt me erg leuk om te doen, maar daar is volgens mij geen brood in te verdienen en ik ben ook niet altijd zo subtiel in m'n bewoordingen Vooralsnog heb ik een hele leuke en betrokken werkgever. Het werk vind ik niet súper interessant, maar de werkomgeving is mij wel heel veel waard.
heel herkenbaar, en absoluut 30-ers dilemma/ quarterlife crisis! Het is dit nu alles idee... (ben zelf 28) Maar is het niet met veel banan dat je uiteindelijk toch in een soort "flow" komt waarbij je je eigenlijk niet meer verder kunt ontwikkelen. Dan kun je wel gaan kijken wat je op persoonlijk vlak nog kunt doen om toch wat van je energie/kennis ed. te benutten. Leuke hobbies, ofzo. Oja en met de jaren veranderen intresses ook, en kun je erachter komen dat je droombaan misschien eigenlijk helemaal niet meer je droombaan is. Zo wilde ik vroeger eigenlijk nooit een baan waarbij ik "met mensen moet werken" zoals in de verzorging of onderwijs ofzo. Echter lijkt dat me nu eigenlijk best wel leuk, iets betekenen voor mensen. maar dit zou ik ook op vrijwillige basis kunnen doen in een verzorgingshuis, of misschien later als overblijfmama, bijscholings hulp of iets dergelijks.