Nah, ik zou het toch wel opprijs stellen als mijn man mij vertelt dat hij verliefd is op iemand anders zodat ik dan de keuze kan maken om hem te verlaten of er voor te vechten. Ik zou het vreselijk vinden als hij deze keuze zelf maakt en het verborgen voor mij houdt, als ik er dan later achterkom dan is het echt klaar want het vertrouwen is dan helemaal weg. En een willekeurige, eenmalige zoen vind ik iets heel anders dan deze situatie!
hmm lastig ! Ik heb wel altijd het idee dat liefde blind maakt maar dat is mijn mening ! Succes ig X x
Het zijn ook twee verschillende dingen, maar ze zijn onlosmakelijk verbonden. Als je keuzes maakt als één, heeft dat gevolgen voor de ander. Ik hoop dat je je beseft, dat de keuzes, die je als 'vrouw' hebt gemaakt, wel degelijk gevolgen hebben voor je kinderen. Nu misschien nog maar indirect en onopvallend, maar het is een kwestie van tijd tot zij er rechtstreeks de dupe van zijn. Lekker makkelijk om de schuld ook bij hem neer te leggen. Ik vind je nu heel oneerlijk. Als hij nou óók vreemd zou gaan, ja, dan zou ik hem ook schuldig vinden. Maar misschien is hij 'gewoon moe', wat ook niet gek is in deze fase van jullie leven. Welkom in de tropenjaren. Klinkt alsof hij helemaal geen vaste relatie met je wil. Als hij het écht verschrikkelijk zou vinden, dan zou hij helemaal wegblijven. Ook bij jou. Ik denk, dat jij er helemaal niet zo over denkt. Anders was je allang met deze affaire gestopt.
Eens. Stop met die andere man nu het nog kan en richt je op je eigen man en kinderen. Je zegt zelf dat het de laatste tijd beter gaat, zorg dat dat zo blijft en investeer in jullie relatie. Vergeet ook vooral je zelf niet (tijd voor jezelf), zodat je wat beter in je vel komt te ziiten. Wanneer je die andere man echt niet uit je hoofd kan krijgen of je relatie voor je gevoel over is kan je er over een aantal maanden altijd nog iets mee doen... Sterkte!
haar man is al een aantal keer vreemd gegaan, notabene 10 meter verderop terwijl zij nietsvermoedend aan een drankje op het terras zat...op hem te wahten(wat ze volgens mij redelijk normaal vind, althans zo kwam ze over) Dus beetje hypocriet dat zij nu zegt dat je rein moet zijn in het huwelijk verder wijd ik er niet over uit. lees haar berichtengeschiedenis maar als je het wilt weten. Verder snap ik echt wel dat het lastig is.. maar omdat je 'maar' 2x heb gezoend van de 6 keer(dat is dus bijna de helft van de keren) betekend niet dat het minder erg is.. Je gaat emotioneel vreemd...ik weet niet wat erger is.. een keer sex of dit wat jij nu doet. Laat die minnaar van je voor wat het is, want je sluit je eigen man compleet buiten zo, jij denkt toch alleen maar aan die ander. Buiten dat.. het eerlijk vertellen of niet...ik weet het niet Aan de ene kant is het ''''maar'''' een zoen...wie weet komt hij er nooit achter, dump je je lover en leef je nog lang en gelukkig... Aan de andere kant... eerlijk zijn is wel zo netjes...
Als mijn man vreemd zou gaan en het mij eerlijk zou vertellen zou omze relatie nog een kans hebben, zou ik er zelf achter moeten komen is het over en uit. Je trekt helemaal geen boetekleed aan, je verzint allemaal excuses om het maar niet te hoeven vertellen. Als je volwassen genoeg was zou je iedereen de waarheid vertellen en dan kun je het boetekleed aantrekken. En je minnaar? Die vindt het allemaal wel prima zo denk ik. Niet de lasten, wel de lusten. Als je niet tevreden bent in je huwelijk doe je er wat aan. Je probeert het op te lossen, accepteert het of je gaat weg, maar je gaat niet vreemd.
Meid, lastig hoor! Ik heb zelf nooit in zo'n situatie gezeten, ben al meer dan 10 jaar samen met mijn man en mijn man is zeker niet altijd makkelijk. Hij heeft gewoon een "rugzak" vanuit zijn slechte jeugd en kan zijn (negatieve)emoties eigenlijk alleen uiten in boosheid. Huilen als kind leidde namelijk tot gepest worden dus dan maar niet meer huilen. Ik heb door zijn boze buien dus ook wel verdriet gehad en ben niet altijd happy geweest met onze relatie en ja dan fantaseer je wel eens over een man die je op handen draagt en die jou altijd begrijpt en steunt. Dus dat jij ook wel eens fantaseerde begrijp ik maar er daadwerkelijk naar handelen vind ik toch iets heel anders. Ik zie het zo: als ouder ben je verantwoordelijk voor het geluk van je jonge kinderen en is het dus je taak om je uiterste best te doen om te zorgen dat ze een stabiele en fijne jeugd krijgen. Vergeet niet dat hun jeugd de basis is voor de rest van hun leven, je weet nooit waar ze later voor komen te staan dus laat de periode waar jij invloed op kunt hebben dan in elk geval goed zijn. Zo kunnen ze later hopelijk tegen een stootje. Een scheiding laat bij elk kind zijn sporen na(kijk bv naar mijn man...) ook al wordt het misschien geen vechtscheiding, voor je kinderen blijft het echt wel moeilijk en ze krijgen er hoe dan ook wel wat van mee. Ik denk daarom dat je niet alleen je eigen geluk voorop kunt stellen op dit moment. Naar mijn mening ben je het verschuldigd aan je kinderen (en ook aan je man als je enig respect voor hem hebt) om te vechten voor jullie relatie en het geluk van je kinderen. Je trouwt in voor- en tegenspoed en na 7 vette jaren komen 7 magere jaren en dat is niet makkelijk. Het is daarom vast verleidelijk om te vluchten in een spannende opwindende relatie die je in elk geval tijdelijk een heerlijk gevoel geeft... maar kom op meid!Je bent toch geen slappe hap?! Doe eens je uiterste best om er alles van te maken wat ervan te maken valt met je huidige gezin. Een gezin is iets heel kostbaars wat sommige mensen (al dan niet ongewild) nooit meemaken en je kinderen zijn afhankelijk van je. Als je man weet hoe moeilijk jij het hebt met alles wat er tussen jullie veranderd is is hij hoogstwaarschijnlijk bereid om er samen met jou aan te werken en voor te vechten. Ik zou zeggen geef het niet zonder slag of stoot op, wees eerlijk tegen je man en vecht! Even door de zure appel heen bijten en open kaart met hem spelen.Toon ruggengraat. Doe leuke dingen samen, ga in therapie, lach samen, huil samen wordt boos, maar doe het samen! Heel veel sterkte gewenst, succes en je kunt het wel!
Ik ook Bij een onschuldige zoen in een dronken bui, als eenmalige vlaag van verstandsverbijstering kan ik me dat nog enigszins voorstellen, maar in deze situatie vind ik dat onbegrijpelijk!
Nou ja als ze nu der mond houd. De waarheid komt toch wel aan het ligt er hoeft maar iemand een vermoeden te hebben en het vertellen. MAar zou het liever willen horen en niet weten hoe nu. Dan dat ik er achter moet komen door een ander en niet je partner.
Dat had je moeten bedenken voor je je heil zocht bij een ander JIJ heb besloten dat je iets most bij je man, zodat hij vanaf het begin van de sleur al 1-0 achter stond. JIJ hebt besloten dat een ander dat blijkbaar aan kan vullen. Stand; 2-0 achter. JIJ hebt besloten te willen nadenken over je/jullie toekomst. Stand; 3-0 achter. Sorry, je bent echt waardeloos bezig. Het gáát er niet meer om wat JIJ wil. Het gaat erom wat je man wil. Jij hebt je recht op beslissingen in mijn ogen allang verspeeld. Je mag in je handen knijpen als je man nog met je verder wil. Het is 1 ding om vreemd te gaan, maar dit ook nog verzwijgen zodat jij een antwoord of oplossing klaar hebt liggen; het spijt me, maar ik kan het me heel goed voorstellen als je man daar nog wel het meest boos om zou worden. Je hebt het lef gehad om vreemd te gaan. Heb dan nu ook het lef om eerlijk te zijn tegen je man.
Het klinkt juist behoorlijk.cliché. Ik hoor en lees juist 9 van de 10 keer verhalen over mensen die dol zijn op hun minaar. Halsoverkop verliefd zijn, en helaas te vaak daardoor bij hun partner weggaan en het leven van hun kinderen op hun kop zetten.
Dat treft, dat ben je momenteel ook niet. En als je de boel nog langer verzwijgt, zal je man er hoogstwaarschijnlijk al helemaal zo over denken.
Vind het ook zeer schokkend dat mensen voorstellen om het niet aan haar man te vertellen?? Als hier een vrouw was geweest waarvan ze erachter was gekomen dat haar man was vreemdgegaan had iedereen geroepen dat het een vuile hufter is die geen ballen heeft om het zelf te vertellen. Je wéét dat het fout is wat je doet (vreemdgaan) en dat is goed, maar je hebt nog geen flauw idee hoe erg je je man en je gezin hier pijn mee doet. Je gaat namelijk gewoon door met je minnaar? Je wil eerst zelf nadenken of je nou hem wil of je man en tot die tijd blijf je met je minnaar praten/afspreken en laat je je man geloven dat alles goed zit? In dit geval wil ik zeggen: Kansloos als je dit laat voortduren, grow some balls en vertel het aan je man. En als je écht nog van je man houdt gaan jullie samen in therapie en verbreek je al het contact met die o zo geweldige nieuwe vent (die overigens net zo stom is om te zoenen met een getrouwde vrouw). Oh en verliefd wordt je niet zomaar, zeker niet in dit geval waarbij jij zelf contact hebt gezocht met die man. Daar ben je al de fout in gegaan en daar had allang een belletje moeten rinkelen dat je ermee moest kappen (oftewel eerst de relatie met je man verbreken/oplossen). Verder eens met Luuz, LadyXochi en alle anderen die zeggen dat je het moet opbiechten en proberen op te lossen.
Gras lijkt bij de buren altijd groener.... Zou maar eens goed nadenken over wat je wilt en die lover ook maar even op een zijspoor zetten, want met hem erbij kun je ook niet helder denken. Iemand die ineens volop aandacht voor je heeft is natuurlijk hartstikke leuk als je zelf niet zoveel aandacht meer kreeg van je man. Lekker makkelijk ook maar 9 van de 10 x niet de oplossing maar meer een uitvlucht. Ik zou het een afkappen en dan bij het ander kijken of daar nog wat te redden valt. Kun je je erna altijd nog in de armen van een ander storten, maar dan weet je tenminste dat je het ene op een juiste manier hebt afgesloten als dat echt blijkt niet meer te werken. maar volgens mij moet je gewoon weer wat meer actie maken bij je huidige man (en v.v. natuurlijk, it takes two to tango) Succes in ieder geval