Ik ga vreemd

Nou die nieuwe schoenen heeft ze al perseel dus laat die maar weg


Ts: ga eens met iemand praten. Kijken of zei je kunnen helpen de boel op een andere manier te zien. Je tips kunnen geven of je eventueel kunnen helpen met het maken van een beslissing.

 

Het gras is altijd groener bij de buren.

Je man verdient een eerlijke vrouw en jullie kinderen een papa en mama die voor elkaar vechten.
Ga het gesprek met je man aan. Vertel wat je mist en wat je gevonden hebt bij een ander. Stop met die ander tot jullie je eigen relatie een kans hebben gegeven evt dmv therapie. Ook voor de kinderen!

Praten, praten, praten en steek energie in je man. Ook als je moe bent of eigenlijk even geen zin hebt. Het zal zich terug betalen.

Sterkte!

 

Hm ik lees nu veel oordelen over het vreemdgaan.
maar lezen jullie waarom dit alles gebeurt?

Ts heeft totaal het gevoel niet dat ze wordt gewaardeerd bij haar man.
Ze raken elkaar niet meer aan.


Dat wil natuurlijk niet zeggen dat ik het goed keur of zo.
maar ik kan het wel begrijpen. En dan lees je
Wat een moeder bla bla.
dat je ooit misschien uit elkaar kan gaan met je partner. Ja die kansen bestaan.
maakt je dat een slechte moeder?
Of verdient je kind een gezonde en gelukkige moeder. Die ook nog eens goed met papa om kan gaan ook al zijn ze niet samen.
Sorry ik zal me niet ongewaardeerd gaan voelen alleen omdat we samen kinderen hebben hoor.

Ts ik kan je geen advies geven.
ik kan niet tegen je zeggen blijf bij je man
als jij je niet goed voelt in je relatie met je man praat met hem. Misschien heeft hij het niet door dat het zo gaat.
of kies voor je gelukkige gevoel.
laat je kindjes hierbuiten zij zijn het Gelukkigste als jij ook gelukkig bent.

 

Het gras is altijd groener bij de buren..... Die man is spannend en nieuw, terwijl jou man bekend en misschien zelfs "saai" is in vergelijking met deze andere man....

Verliefdheid overkomt je, maar wat je er mee doet is een keuze!!!
Iedereen kan verliefd worden of gevoelens krijgen voor iemand anders, we zijn geen robots, dus daar zou ik me verder niet schuldig over voelen. Ik zou nu stoppen met die andere man, voordat het helemaal uit de hand loopt. Wil je echt alles op het spel zetten voor een flirt? Jou relatie klinkt niet als slecht, maar heeft net als iedere andere relatie ups en downs... Helemaal met kleine kinderen is het gewoon hard werken.

Situatie is verder herkenbaar, dus mijn advies is echt om er mee te stoppen nu het nog kan! Misschien kan je met iemand anders praten over je gevoelens? Die andere man duidelijk maken dat hethier moet stoppen is ook een goed begin.

Sterkte!

 

Ha meis,

Ik snap hoe je je voelt. Je voelt je nu gelukkig en blij. Iemand anders dan je man laat zien dat je er mag zijn, dat je mooi en lief bent.
Mijn vriend heeft hetzelfde gehad. Tussen onze 2 kindjes was er een collega die hem liet lachen, met hem kon praten en luisterde. En ik, ik was bezig met ons zoontje en mijn werk. Hij is uiteindelijke ook echt vreemdgegaan, daar is het niet bij zoenen gebleven.

Ik ben daarachter gekomen en heb hem in eerste instantie de deur uitgezet, we zijn samen in therapie gegaan en daar zijn we erachter gekomen dat we samen leven maar ook apart. Wij zijn inmiddels weer bij elkaar en houden van elkaar.

De enige die de "juiste" beslissing kan maken ben jij. Niemand kan tegen jou zeggen wat je moet doen. Bedenk wat jij wil, wat is er zo leuk aan die andere jongen?

Neem een middag vrij, ga in je eentje winkelen of naar de sauna.

Succes!

 

Ik lees het al bij meerderen. Het gras is groener bij de buren! En dat is echt zo!

Deze "nieuwe" jonge man is nu spannend, als je met hem verder gaat zal ook hij "saai" worden. De stabiliteit voor je kinderen valt weg. Er komt een scheiding met veel verdriet, zorgen en het kost ook nog eens geld.

Als het bovenstaande je allemaal waard is, moet je je man verlaten.

Vergeet niet: Je weet wat je hebt en niet wat je krijgt!

 

Mee eens.
Ga praten met elkaar, het moet er toch een keer van komen!

 

Precies dit is mijn verhaal maar dan omgedraaid. Ik zag hem niet meer staan, reageerde niet meer op hem.

Het is voor ons beide een heftige periode geweest maar dankzij het vreemdgaan weten we wel wat we aan elkaar hebben.
Een relatie is niet makkelijk, zeker niet als de sleur erin zit.

Ik weet niet of je er goed aan doet om het op te biechten. Maar wel om een keuze voor jezelf te maken. Bedenk je dat als je voor die jongen gaat, hij straks ook voor jouw kinderen gaat zorgen. Is het dan nog zo leuk, of krijg je dan weer een sleur?

Vreemdgaan is niet goed, maar het betekent wel dat er iets niet goed zit in je relatie en het is aan jullie samen om daar wat aan te doen. Er is een reden waarom je gevoelens hebt voor een ander en het ligt niet alleen aan jou.

 

Ts, goed om te lezen dat je zelf ook erkent dat het niet helemaal netjes is. Ik wil je veel sterkte wensen. Ik vind wel dat je een beslissing moet gaan nemen en heel snel ook. Het kan niet zo verder en dat weet je zelf ook. Wees eerlijk tegen je man en idd relatietherapie kan helpen.

 

Helemaal mee eens!

En voor de rest geen goed woord voor je over. Je mag op je blote knieën danken als je man bij je blijft..

 

TS, als ik jouw verhaal lees, lees ik ook geen slecht huwelijk of 'slechte' man, maar het bijna niet te vermijden effect van de drukte, vermoeidheid en sleur van alweer een decennium samen. Het klinkt alsof je het thuis met de kinderen en man ook vaak gezellig hebt, alleen dat jouw man, en wellicht jijzelf ook, het spoor even kwijt zijn van elkaar als man en vrouw ook een prettig en aantrekkelijk gevoel geven.

Of werken aan jouw huidige situatie met man en kinderen en weer een weg terugvinden naar de man die je ooit (vast ook verliefd, met liefde en vol vertrouwen) hebt gekozen, genoeg voor je is, kan niemand hier je vertellen. Ik hoop alleen dat je eerst dit alle kansen geeft die het verdient. Voor jezelf, jouw man en zeker ook wel de kinderen. Want die verliezen als je zo doorgaat een veilige en vaak gezellige basis (niet een ruzie huis!).
Daarbij wil ik opmerken dat het heel normaal is dat jouw huidige enthousiasme zorgt dat het nu gezelliger is met jouw man. Misschien ook een teken dat de sleur met jouw man ook niet alleen aan hem lag: jij kon en kan nu ook leuker en liever doen, wat hem helpt om een leukere echtgenoot te zijn.

Verliefdheid is fantastisch, maar een slechte raadgever. Het consumeert je gedachten, doet alle fijne hormoontjes stromen in jouw lichaam (en die van de andere man) en maakt dat je je zo heerlijk gewenst, gewaardeerd en geliefd voelt. Vrijwel nooit dat dit zo heftig blijft, bij mij in ieder geval niet. En altijd komen na de eerste maanden of zelfs jaren, zaken boven die ik in verliefdheid niet zag, of toen oh zo aandoenlijk en nu ergerlijk zijn. Dat hoort er bij een ander even hard bij.
Je vertelt dat de ander jou zag staan, nota bene een getrouwd vrouw met kinderen. En noemt dat positief... Gewenst, ja, maar hij heeft in ieder geval ook de karaktertrek dat hij niet meteen wegliep uit respect voor jouw kinderen (en man), maar doorging met jouw hoofd op hol brengen. Dát vind ik al niet zo'n leuke trek.

Ik ben zelf ook tien jaar samen met mijn man en herken veel gedeelten van jouw verhaal.

Als laatste: ik veroordeel je helemaal niet. Het klopt dat je naast moeder ook vrouw bent. Al denk ik dat je jouw weg nu wel een beetje kwijt bent omdat je in de war bent.
Geef de vaste basis meer vertrouwen, kans en trouw dan dit. En jouw man ook een schop onder zijn kont: jij bent niet de enige die voor jullie hoeft te vechten natuurlijk.
Ben je in jouw huwelijk dan nog steeds echt ongelukkig, dan is jouw huidige leven niet meer voldoende. Maar ga niet weg zonder dit zeker te weten.

Aan de persoon die het zielig voor de kinderen van TS vond dat ze 'zo'n moeder' hadden: nare opmerking, en dat helpt echt niemand. Ik hoop voor je dat het tijdelijke verstandsverbijstering is.

 

Nou ik zou dit niet begrijpen.
Ik zou het wel kunnen begrijpen als je gevoelens krijgt voor een ander wanneer je zelf in een sleur leeft, maar het daadwerkelijk actie ondernemen,in dit geval een bericht sturen en vervolgens vreemdgaan,nee..
Ik vind dat als je een huwelijk bent aangegaan en je kinderen hebt dat je op zijn minst had kunnen denken aan relatietherapie en er aan had kunnen werken ipv het bij een ander zoeken.

Zoals voorgangers ook zeggen...het gras lijkt groener aan de overkant. Toen je relatie met je man net aan was,was het vast net zo leuk als met je minnaar van nu. Als je met een ander persoon opnieuw begint, kan je net zo goed in een sleur komen over een paar jaar. En zoals je in je bericht schrijft, nu je zelf vrolijk bent gaat het er ineens ook beter aan toe in je gezin en met je man, dus zou er wel aan gaan werken door bijv. therapie.
De vraag is dan wel of je man dat nog wil nadat hij de waarheid weet, maar die keuze is dan aan hem.

 

Klopt daar is hij (mede) verantwoordelijk voor maar dat geeft nog geen recht om vreemd te gaan en de keuze bij alleen jou te laten hoe hier nu verder mee omgegaan moet worden. Jouw man verdiend het respect om dit te weten om samen tot een uitkomst te komen. Je moet je niet bezig houden of je met die ander door wilt, dat is voor later, je moet je bezig houden SAMEN met je man of jullie samen verder gaan en hoe.

 

Ik herken het. Net zelf dit afgesloten. 8 weken contact, ook gezoend en elkaar zoveel mogelijk zien. Eerlijk geweest en is allemaal misgelopen.

 

Die man zegt wel dat hij met jou verder wil maar geloof mij maar, niemand wilt een vrouw die niet te vertrouwen is... Jij bent niet te vertrouwen en dat ziet je 'vriendje' ook, het zal nooit serieus kunnen worden tussen jullie, dit is enkel lust.


Als ik jou was zou ik er echt nu mee kappen

 

Dit vind ik altijd zo raar. Ik hoor deze smoes veel vaker.
Je hebt geen puf om iets met je man te ondernemen, maar hebt die energie wél ineens voor een nieuwe vlam? Dat klopt niet. Diezelfde energie zou je in je man en in je relatie moeten steken.
Of zit je ook zo uitgeblust bij je vlam? Heb je dan ook nergens zin in en heb je ook geen behoefte om te praten?
Je steekt je energie in de verkeerde en als je dát nou eens veranderd, zal je zien dat je eigen man ook nog steeds leuk is. Hij heeft alleen hetzelfde nodig als die andere man; een goed gesprek en een vrolijke vrouw.

 

Wat een rot situatie. Ik snap wel dat je er zo in meegesleurd bent. Je moet best stevig in je schoenen staan om niet toe te geven aan zoiets.
Bedenk goed hoeveel pijn je degene doet waar je om geeft als dit uitkomt (dus bij je man en als dit in spanningen resulteert, je kinderen). Het maakt de stap om te stoppen met je minnaar makkelijker. Als dat tenminste is wat jij wilt! Kies je voor je minnaar, bedenk dan wel dat hij het vreemd gaan al die tijd heeft 'goed gekeurd' en die grens voor hem dus ook makkelijk te overschrijden zal zijn. Toen jij en je man elkaar net kenden, toen werd je toch ook op handen gedragen? Over 10 jaar zal jouw minnaar mogelijk een notoire vreemdganger zijn. Je weet wat je hebt, niet wat je krijgt. En zoals ik het lees, is jouw huwelijk nog niet kapot, heeft het alleen een lichtpuntje nodig.

Succes! Hopelijk maak je de juiste keuze.

 

Allereerst heel veel sterkte.

Ik wil je aanraden uit te zoeken en wel zsm wat precies je gevoelens voor die ander zijn. Als jij het gevoel hebt dat hij wel eens de ware voor je kan zijn, dan kun je daar uit je conclusies trekken en de stekker uit je huwelijk trekken. Mocht het zo zijn dat jij hem karaktereigenschappen toedicht omdat je die momenteel kwijt bent in je eigen man, dan zou ik stoppen met de affaire en met je man in therapie gaan om weer nader tot elkaar te komen. Want dan gaat het je niet om die andere man, maar op de dingen die je nu mist in je relatie met je eigen man.

Het laatste wat ik wil is je veroordelen, want ik kan me echt wel voorstellen dat dit je ooit kan overkomen, of je dit nu wilt/ opzoekt of niet.
Ik zal dan ook niet zeggen dat mij dit nooit zal overkomen, we blijven allemaal mensen van vlees en bloed.

Sterkte en hopelijk kun je snel de juiste keuze maken. Ik zou wel afstand nemen van die ander op dit moment om alles voor jezelf op een rijtje te zetten.