Wil je nu het weer leuker is tussen jou en je man wel met hem verder? En wat wil je voor je kinderen? Leuk de rest van hun leven heen en weer pendelen tussen twee gescheiden ouders of opgroeien in een gezin waarvan papa en mama voor elkaar willen gaan en hun best doen voor elkaar? Ik snap best dat het na 10 jaar niet meer zo vanzelf gaat. Zelf heb ik ook in die fase gezeten. En ik kreeg ook kriebels voor iemand anders. Daar schrok ik geweldig van en ben toen echt gaan nadenken hoe dat kwam. Bij ons was ook de sleur toegeslagen, druk, moe, beetje langs elkaar heen leven. In plaats van toegeven aan mijn kriebels, heb ik energie gestoken in mijn man. Me weer leuk aankleden voor hem, iets leuks organiseren, proberen meer tijd voor elkaar te maken, meer zin in hem te krijgen. Die ander heb ik zo snel mogelijk uit mijn hoofd geprobeerd te werken. Het was best even lastig en kostte wel even tijd, maar uiteindelijk werd ik weer helemaal gek op hem en vonden we elkaar weer terug. We hebben er nooit over gepraat, maar sinds die tijd weet ik zeker dat ik nooit een ander wil. Jaren later heb ik 1x opgebiecht dat ik ooit wel eens iets voor iemand anders heb gevoeld. Toen bleek dat hij dat in diezelfde tijd ook had gehad. Gelukkig hebben we er geen van beiden aan toegegeven. Ik denk dat als je je hele leven op zijn kop zet, overloopt naar die ander, je kinderen in een gebroken gezin stort, en gaat voor je eigen geluk, dat dat op de lange termijn niets positievers brengt dan je nu hebt. Want over 10 jaar slaat misschien wel weer de sleur toe. Of nog eerder en dan neem je het je nieuwe vriend misschien zelfs kwalijk dat hij je in die positie heeft gebracht. En dan wat? Kortom, ik zou maar eens goed nadenken waar je je energie in wilt steken en wie je toewijding het meest verdienen.
Maar het verschil zit het in het afwerken van je relatie jullie hebben samen eerst de keuze gemaakt om te gaan scheiden daar mee is er een vrije weg gekomen voor een nieuwe relatie en is de spanningsboog vele male kleiner. Kinderen hebben niet in de stress gezeten.! Als je vreemd gaat en dan je partner daar achter komt dan verloopt een scheiding vaker in een soort( oorlog) De andere partner blijft gekwetst over er blijft wrok hangen. Kinderen merken dat voelen dat zien dat. Moeten dan een andere partner accepteren. Een relatie verbreken omdat er een vreemd gaat verloopt vaker toch echt veel meer met hoog oplopende emoties. Hoe graag je dat ook wilt voorkomen. Jij bent netjes gescheiden je heb je nieuwe partner rustig binnen gelaten je kinderen waren de nieuwe situatie al gewent. Daar zit echt verschil in. Jij hebt het eigenlijk top geregeld. In het belang van je kinderen en van daar uit heb jij een nieuw leven opgebouwd waar bij de kinderen de ruimte is gelaten om aan de situatie te wennen.
Dit! Ik heb periodes waarin ik fantaseer over andere mannen. Het voelt fantastisch en dan denk ik: "ik gun mezelf het gevoel van liefde, begeerte ". Maar het zijn fantasieën, jij maakt het echt mee. Ik zeg geniet ervan! Maar denk goed na wat je kapot maakt ..want alle geheimen komen uit.
sorry maar ik denk toch echt dat je jezelf voor de gek houd want als je echt gelukkig bent en van je man houd doe je zulke dingen niet
Daarin zit voor mij de kern: jij bent vrolijk, je man reageert daarop, jullie relatie gaat een stuk beter. De sleutel heb je dus zelf in handen: als jij je anders opstelt, kun je ook weer gelukkig worden in deze relatie dus, en kunnen je kinderen op blijven groeien met hun vader en hun moeder samen...
Nee oprecht, ik hou van mijn man en heb over het algemeen geen slecht huwelijk. Ik mis alleen bepaalde dingen, die op een gegeven moment normaal worden binnen een huwelijk van 10 jaar. Echter heb ik de verkeerde keuze gemaakt door dit te delen met een ander en niet met mijn man.
Ik vind niet dat je dit goed kunt praten. Verstandsverbijstering of niet, vreemdgaan is geen optie! Ik krijg echt serieus buikpijn van dit soort dingen. Hoe kun je nou denken dat dit nog goed komt? Dit is toch niet eerlijk tegenover je man, ondanks dat jullie huwelijk ingekakt is, je ongelukkig bent, buiten dat alles om, dit hoort niet... En zo doe je het ook niet. Dat je hem in die waan kunt laten, dat de leugens je niet achtervolgen en je nog ongelukkiger maken, hoe kun jij je man nog in zijn ogen kijken? Denk je eens in hoe het zou zijn als de situatie andersom zou zijn geweest, dan ga je toch kapot? Heb je dan geen waarden en normen? Tips? Eerlijk zijn tegen je man en ook instaan voor de gevolgen... ( en laat je kinderen er buiten, mijn ouders hadden altijd ruzies zonder dat ze wisten dat ik alles meekreeg en daar heb ik nog wel een klap van gehad later, kinderen verdienen het niet, wees daarin tactisch )
dat dus, zulke dingen komen meestal toch nog uit... hier een overspelige vader gehad, heb die man daarom gehaat tot op het bot.... kan er nog steeds niet over uit hoe hij zoiets heeft kunnen doen. ja ze zijn samen gebleven, maar dat was om mij... dus als ik er niet was... dan hadden ze hun eigen weg kunnen nemen, misschien kinderlijke gedachte maar dat krijg je dan wel... Ik kan idd ook niet begrijpen hoe mensen zulke keuzes kunnen maken, gewoon hartstikke bewust... en idd eerlijkheid duurt het langst... want als hij er achteraf achterkomt, dan is de kans helemaal verkeken lijkt me dat het nog goed komt....
Sorry maar daar ben ik het niet mee eens. Vreemdgaan is niet goed, klopt. Maar het kan wel een eye opener zijn. Wij zijn er ook doorheen gekomen. Makkelijk? Nee, verre van, maar we weten wel wat we aan elkaar hebben.
Ik wil niet uitweiden over het vreemdgaan want je weet zelf heel erg goed dat wat je doet niet door de beugel kan. Wat ik me afvraag is wat jullie er, buiten een keer een goed gesprek om, aan hebben gedaan om jullie relatie te verbeteren. Je kan namelijk niet verwachten dat na 1 gesprek er een hele andere wereld open gaat en alles ineens weer goed gaat. Nemen jullie wel de tijd voor elkaar? Bijv. in het weekend. Kindjes nachtje logeren bij opa en oma en echt tijd voor jullie zelf. Gezellig uit eten, filmpje pakken, hotelletje enzovoort. Boek is een weekendje weg als gezin. Ga er even tussenuit. Doe eens iets nieuws. De sleur in je leven brengen heb je zelf in de hand. Verder zou ik toch proberen die andere man uit je hoofd te zetten. Vertel hem, mits je dat zelf wilt natuurlijk, dat je voor je gezin gaat. Verbreek het contact en steek de energie in de relatie met je man. Hij kan je wel allerlei mooie dingen gaan vertellen maar wie zegt dat dat ook werkelijk gaat gebeuren? Stel dat je wel voor hem kiest, en het word vanzelf weer een sleur, ga je dan weer voor de eerste de beste man die je mooie praatjes beloofd? Probeer voor je zelf duidelijkheid te scheppen. Wat wil jij? Hoe zie jij de toekomst? Zou je zonder je man kunnen/willen?
Hier ben ik het mee eens. Als je jezelf blijkbaar anders opstelt dan voel je man dat aan en is ook een stuk leuk. Je vlucht nu in de armen van een andere man en dat klinkt harder als ik het bedoel. Maar als je echt van je man houd dan moet je er ook voor vechten! Ga een weekend met zijn twee weg zorg dat telefoons ver weg liggen en ga genieten van elkaar. Gewoon iets leuks voor jullie samen. Zorg dat je gevoel jegens je man veranderd wat ik lees zit er nog genoeg gevoel. Nu is er een man die je precies zegt wat je wil horen. Tja een therapeut doet dat ook. Maar wat als je daarmee 10 jaar verder bent? En je komt weer in een sleur ga je dan weer vreemd om weer een andere man die precies hetzelfde doet als deze man nu?
Ok. Even heel kort: Nu jij weer vroljk bent gaat het weer goed in de relatie tussen jou en je man en lacht hij weer. Oftwel: jouw gedrag is typerend voor zijn gedrag. Ligt er dan niet een groot deel van de relatiesleur bij jou?
Ik zou een periode afspreken waarin je niet (af)spreekt met die ander. Alle tijd en aandacht naar je man en gezin....kijk eens hoe sterk jullie gevoelens nog zijn na 1 maand geen contact. Is het lust/spanning of is het meer?
dit klopt natuurlijk niet he. Als je eerst alles netjes moet afhandelen voor je verder gaat met een ander dan slaat het spreekwoord wat je net noemt nergens op. Dat spreekwoord van de schoenen betekend in de context van DIT topic dat je EERST een relatie begint met de ander en DAN pas je man aan de kant zet.
Ik zeg toch dat ze h gaat huidige relatie moet afmaken. Voor verder te gaan? Weet ook dat spreek woorden in mijn uit leg niet kloppen.
Ja dat zeg jij ja. Alleen waarom noem.je dan dat spreekwoord? Want dat compenseert niet met je uitleg namelijk van het spreekwoord. Van daar.
Eerlijk gezegd...ik denk dat dit zo'n situatie is waar iedereen natuurlijk zijn adviezen (of veroordelende opmerkingen) kan geven,maar het je echt voorstellen..dat kan pas als je het zelf hebt meegemaakt.