In haar verhaal klinkt veel verdriet. Ze wil niet in deze situatie zitten maar er is iets wat haar dwingt
Als ze daadwerkelijk zo ongelukkig is waarom blijft ze dan bij haar man? En iets wat haar dwingt? Niets of niemand dwingt iemand om vreemd te gaan.. Dat doe je altijd nog zelf je kan ook zelf de keuze maken om het niet te doen en te vechten voor je relatie en redden wat er te redden valt. Of je gaat weg en gaat dan pas wat doen met een andere man.
Nee hoor, dat is gewoon een keuze. Wat mensen vaak 'dwingt' voor hun gevoel is de angst voor het onbekende en er uiteindelijk alleen voor te komen staan. Heel treurig, maar nog steeds de verkeerde reden om ergens anders te snoepen. Ze kan beter met haar echte problemen aan de slag gaan ipv vluchten in wat anders, daar dan een drama van maken in de zin 'ik heb het zo moeilijk' en haar problemen alleen nog maar groter laten worden. Dat ze het moeilijk heeft geloof ik best, maar omdat iemand het moeilijk heeft, ben je nog niet gerechtigd om andere mensen daarin mee te slepen. Gewoon heel erg fout vind ik dat.
een of andere manier ben ik dus gevoeliger dan jullie want ik lees er veel verdriet in.. En dat ze het zelf niet wil, maar het is de drang! Maar goed ik ben blij dat ik niet in haar schuitje zit.
Mss spelen er bij de TS ook andere factoren die we niet weten. Mss is weggaan de beste oplossing, maar is het haalbaar. Heeft ze genoeg loon, een deftige woonst, steun van haar familie ed. Hoe zit het met de echtgenoot: heeft hij iets door en vind hij het wel makkelijk zo, kan het hem niet schelen zolang zijn eten op tafel staat, wil hij ook van haar weg en doet hij dit door passief te zijn of weet hij echt van niets. Ik bedoel maar dat deze situaties altijd veel ingewikkelder zijn dan enkel het vreemdgaan/scheiden.
Ik vind dat niet gevoeliger, ik vind dat meer het gevoel voor gezonde grenzen verloren en een te ruim gevoel voor het ontoelaatbare. Het moet allemaal zo tolerant zijn dat iedere gezonde manier van omgang begint te verdwijnen. Ik vind het gewoon diep triest dat dit soort dingen steeds vaker voor komen en dat het steeds normaler wordt, dat je er zelf begrip voor moet gaan hebben want iemand heeft het zo moeilijk. Ik wil zo gewoon niet worden. Ik kan me in veel dingen in leven, maar er horen en er moeten gewoon grenzen zijn in hoe ver je gaat met zaken om wille van je eigen probleem.