pas maar op, hoe ze er aan komen.. komen ze er ook weer vanaf. Hoe zou je je voelen.. dat iemand die je vertrouwd.. je zo kan behandelen. dat is toch ongelovelijk. Kom er eerlijk voor uit.. misschien dat je jezelf dan toch nog een beetje in de spiegel aan kan kijken.
en dan komen de vuile sokken en de dopjes niet op de tandpastatube en dan.... Natuurlijk is het nu spannend en leuk en kunnen jullie samen lachen, jullie hebben nu alleen de lusten maar zeker niet de dagelijkse lasten die elk gezin heeft. En dan komen jullie samen te wonen, jou kinderen en zijn kinderen.. samen pfff lekker zeg. jou kinderen kunnen hem verwijten JIJ hebt mijn papa van ons afgenomen en zijn kinderen kunnen JOU de schuld geven dat je hun mama ongelukkig hebt gemaakt. Hoeveel kunnen jullie dan nog lachen als het ECHTE leven om de hoek komt kijken en hoe trots ben je dan op jezelf. Ik hoop dat jullie partners erachter komen en dan de kinderen bij hun mogen wonen wel zo rustig voor de kids om bij stabiele ouders te mogen opgroeien. Kunnen jullie lekker samen elkaar verwijten maken dat jullie de kids kwijt zijn om jullie lusten. Zien hoeveel er dan nog gelachen word.
Lastig hoor, klavertje vier. Misschien is het goed om even afstand te doen van beide mannen? Want met alleen denken kom je er niet, denk ik. Uiteindelijk zal het allemaal op z'n plek terecht komen, maar dat kan wat tijd kosten. Misschien is deze nieuwe man wel de man van je leven, dat kan toch? Maar misschien zul je de leuke kanten van je man ook wel weer herontdekken als jullie even afstand van elkaar hebben gedaan.
Als je niet trots bent op jezelf kan je nu wel veel zelfmedelijden hebben maar daar kom je niet verder mee. Het is zeker goed om heel goed na te denken. maar ik denk dat je met iemand (prof misschien) moet praten. Jammer dat je idd geen vriendin heeft die met je praat. ze hoeft je niet te steunen. als je je verhaal maar kwijt kan en misschien de dingen in je hoofd goed op een rij zetten. Als je verder wil met deze man en hij met jouw. Is het beter voor aller partijen dat je alle contact nu verbreekt tot je weg bent bij je man. Wil je verder met je man zal je ook een open gesprek moeten hebben. Ik denk dat het voor een man wel anders is of je all the way bent gegaan of alleen kussen. Dat je verliefd werd overkomt je. maar dit gaat verder. je hebt het opgezocht. en al kan ik begrijpen dat hij je een heerlijk gevoel gaf had je jezelf dit leed kunnen besparen door gelijk met je man te praten. en te kijken of hij nog wil vechten voor jullie. (en jij natuurlijk ook) Je eigenwaarde zal hier iig niet mee stijgen. je kan je eigenwaarde niet afmeten aan de man die naast je staat. je zal eerst van je zelf moeten houden en jezelf een goed gevoel kunnen geven voor een man dit kan. want zodra bij hem de eerste verliefdheid weg en verliefdheid houden van wordt de roze bril realistischer (ook voor jou) gaan jullie beide de negatieve kanten van elkaar ook zien. en begin je weer van voor af aan. Als je man niet goed voor je is moet je voor jezelf kiezen. door A) bespreekbaar te maken en B)zelfrespect. en dat zijn dingen die jij zelf kan en moet doen wil je verder kunnen. heel veel sterkte in je beslissing. (ik denk wel dat ik snap hoe je je voel en hoe je wilt zeggen dat je bent. en nee je bent niet gelijk een .... want dan had je al een half jaar met hem tussen de lakens gelegen. je zit giga met jezelf in de knoop. en ik vraag me af of je er alleen uit komt. het is nog al niet wat)
Als je zo walgt van jezelf waarom biecht je nu niet eerlijk alles op tegen je man? Je zit nu glashard te liegen tegen iemand die jou(en jij hem!!) trouw heb beloofd en er zal zijn in voor en tegenspoed. Wat houdt je tegen om gewoon eerlijk te zijn. Bang heb kwijt te raken? Tja je heb nu toch al lichtelijk gekozen voor die andere man. Dus hoe goed kan je huwelijk nu zijn... Be a 'man' en biecht op. Je bent vreemd gegaan en moet open staan voor alle gevolgen vind ik, wat dat ook zou mogen zijn.
Een duidelijker teken dat de relatie kapot is is er niet denk ik. Wees eerlijk naar jezelf en je man (en je kinderen daarmee) en maak een einde aan je realtie ga zelfstandig met je kinderen verder en wie weet bouw je je relatie met je minnaar wel op over een tijdje... maar zorg eerst dat je zelf alles op een rijtje krijgt.. probeer het allemaal zo netjes mogelijk te regelen voor jezelf je (ex) partner en je kinderen... je relatie gaat er toch helemaal aan nu je deze last met je mee draagt... dat komt echt nooit meer goed... kies voor jezelf en je kinderen want hoe sneu ook die zijn hier de grootste dupe van....
Liefde is een werkwoord, zeggen ze vaak. Werk je er niet aan, dan gaat je liefde dus dood. Dat is klaarblijkelijk gebeurd tussen jou en je man. En dan heb je dus twee keuzes: er een punt achter zetten en weggaan, of eraan werken. Aan het eerste zitten grote gevolgen voor je kids en je man: niet meer met elkaar in 1 huis kunnen wonen en (ws) een stiefvader in hun leven. En net zo goed trouwens voor de vrouw en kids van je minnaar: die gaan hetzelfde meemaken. Of je dat een keuze vindt die je mag maken voor je man en je kids, hangt van jou af. Ik zou iig wel een keuze maken en dit niet eindeloos door laten gaan: dit is idd gewoon gemeen tegenover iedereen. Mijn keuze zou zijn om aan m'n relatie te werken. Je gaat met deze nieuwe man namelijk ongetwijfeld weer op hetzelfde punt uitkomen: het wordt saai, je voelt jezelf niet meer zo gewaardeerd door hem, het wordt een sleur.... Maar wat je ook doet: maak een keuze. Dat is wel zo eerlijk in ieder geval.
beetje off topic... (sorry) maar ik "schrik" altijd van deze topics en vooral het aantal waarin ik "ze" de laatste tijd voorbij zie komen.... (en hier om me heen in real-life) als ik dan ook nog lees "getrouwde mannen"... denk ik...: zal mijn man wel echt gelukkig zijn het gras is hier ook niet altijd groen, maar na een fikse bui, zie ik toch altijd de groene sprietjes opbloeien, en ligt het gazonnetje er na een tijdje weer mooi bij..... tijdig bemesten en soms verticuteren.... Vraag me soms af of het "deze tijd is"... dat het gras aan de andere kant vaak groener lijkt.... het maakt me "bang"...
Heb ik ook wel eens hoor! tis echt een hype. en vaak zie je het in van die golven dan ineens lijkt het of iedereen uit elkaar gaat enz. maar ik heb zelf het gevoel dat het allemaal IK IK IK is. en niet wij/ons. IK kan wel iets vinden. maar de rest van ons gezin dan? het is toch een WIJ. ook heb ik het gevoel dat men snel opgeeft. want tja. je kinderen hebben toch niks aan een mama die ongelukkig is...? liever gescheiden dan. maar ik denk dan je kan toch werken aan je relatie. wederzijds respect ed? je hebt die persoon ooit gekozen en zoek datgene waarom je ook al weer verliefd werd. (moet je wel samen aan willen werken dat is waar) en ook als ik dan bepaalde topics lees hoe snel er geroepen ga weg! of snap niet dat je bij hem blijft... zolang je niet geestelijk of lichamelijk mishandeld wordt vind ik dat er een hoop aan te doen is. maar nu zal ik wel veel mensen over me heen krijgen. iedere situatie is anders. dus als je vind dat je wel gewerkt en gevochten hebt of je bent het gewoon compleet eens met je beslissing moet je je door mij vooral niet aangesproken voelen. het is gewoon algemeen bedoeld. en niet voor elke situatie afzonderlijk
Ben het helemaal met je eens. T verschil is alleen vroeger gebeurde het ook werd het alleen met niemand besproken. Nu word het steeds meer besproken zowel face to face als via de media. Als je nu alleen al kijkt naar die reclames van secondlove etc etc.. Walgelijk!
Wat een pittige reacties hier! Wie zonder zonde is, werpe de eerste steen. Niet dat ik het goed wil praten hoor, absoluut niet, maar ts wordt hier tot de grond afgebrand af en toe. Natuurlijk moet ze het haar man vertellen en een einde maken aan dit toneelstuk. Maar kan niemand zich voorstellen hoe moeilijk dat is? Het is nogal wat om op te biechten. En dan te bedenken hoeveel topics er hier wel niet zijn over dingen niet tegen een ander durven te zeggen ("mijn schoonmoeder geeft mijn kind teveel koekjes, maar ik durf er ik niks van te zeggen want dan wordt ze kwaad". Om maar effe een stom voorbeeld te noemen.) Maargoed ts. Naar mijn mening is er maar een ding wat je kunt doen. Kappen met die hele handel (beide mannen). Waarschijnlijk zit je nu onbewust te wachten tot je man (of iemand anders) jullie betrapt. Dan hoef je zelf de keuze niet meer te maken. Alleen als dat gebeurt ben je nog veel verder van huis. Bovendien is jullie huwelijk dan niet voorbij omdat de koek gewoon op was, maar omdat je iets met een ander bent begonnen. Dus stop met je vriend. Als je al het contact verbreekt, worden de gevoelens vanzelf minder. En worden ze dat niet, dan kun je altijd nog toenadering zoeken als je alles met je man geregeld hebt (en hij met zijn vrouw, want believe me, er zijn een hoop mannen die zeggen dat hun huwelijk niks meer voorstelt, maar echt nooit bij hun vrouw weg zouden gaan.). En dan ga je met je man praten. Meid ik kan me goed voorstellen als je thuis aan een dood paard loopt te trekken, je dan openstaat voor aandacht van een andere man. Maar voordat je er echt een zootje van maakt, moet je het echt gaan oplossen. Jij weet ook wel dat je huwelijk voorbij is. Het moet alleen uitgesproken worden. Doe het. Je kunt nog zoveel nadenken, maar uiteindelijk zul je iets moeten doen.
Lieve schat, Als je je niet meer gelukkig voelt, maak er dan een eind aan. Vertel je man dat je liefde voor hem over is en dat het beter is om te gaan scheiden. Want als hij hierachter komt, dan zal het nog veel zwaarder vallen. Vreemdgaan is niet ok, maar je man voorliegen is nog veel erger. En je kinderen dan? Die zitten straks hier ook tussen! Hoe dan? Heb je dan gemeenschap met beide? Kan niet meid... Maak keuzes, want je man en je kinderen verdienen dit niet. Echt niet. Succes.
joh, hou op zeg. Wie zonder zonde is, snap jij in de vrede de betekenis van deze tekst wel? Dit is iemand die willens en wetens iemand bedriegt. Niet zomaar bedriegt, maar in de naam van liefde en vertrouwen. Hoe vals kan iets zijn? TS je kan dat zielige manipulatieve toontje wel gewoon weg laten. Je gaat vreemd en daar moet je gewoon mee stoppen. Je geweten klaagt je aan, luister daarna, wees op zn minst trouw aan jezelf.
Ze heeft gee ngemeenschap met die nieuwe man zeg maar... enkel gezoend ... ook niet oke... maar persoonlijk vind ik het wel best knap... de meeste die vreemdgaan , gaan toch ook snel al the way
Maar als dat zou betekenen dat je een ander geen spiegel meer voor mag houden, zouden we er helemaal wel mee op kunnen houden. Dan zou niemand zijn fouten meer hoeven beteren, omdat iedereen wel eens wat fout doet? Dat is toch niet logisch? Ik zeg zelf altijd dat zolang ik zelf aanspreekbaar ben op mijn fouten, ik een ander ook op z'n fouten aan mag spreken. Dat lijkt me een handiger stelregel...
Ja dat weet ik heel goed. Maar wie zijn wij om haar zo te veroordelen? Ik zeg toch niet dat het goed is wat ze doet? Ik vind sommige reacties gewoon behoorlijk schijnheilig.
Ik zeg niet dat het goed is wat ze doet hoor... en iedereen mag daar zijn of haar mening over hebben tuurlijk!! Alleen mij gaat het meer om wat meerdere hier nu ook zeggen. De reacties van sommige... ik geloof dat ik net iets voorbij zag komen van je gaat vreemd stop hier mee!! uh bepalen wij dat of mag ze nog altijd zelf haar keus bepalen... ik bedoel wie zijn wij om haar te zeggen wat ze wel of niet moet doen?? wij mogen onze mening geven... maar we hoeven haar niet heel fel aan te vallen ofzo ze heeft geen relatie met ons zeg maar.