Tja, als je met 16 weken al lekt, dan kunnen je borsten het in elk geval wel. En dat je 'geen druppel' had klopt niet als je zegt dat er 'vocht' uit je borsten kwam. Lijkt me toch eerder een gevalletje begeleiding/inzet...
Dit heeft alles te maken met slechte begeleiding, want ik geloof echt dat jij perfect je dochter had kunnen voeden. Ik had ook 'geen druppel', tijdens de zwangerschap niet en ook na de bevalling kwam er op het oog niets uit. Maar mijn dochter pakte de borst wel en kreeg zo haar colostrum toch binnen. Terwijl ik niets voelde, geen volle borsten, geen druppels, etc. Door heel goede begeleiding in het ziekenhuis, intensief huid op huidcontact en kolven kwam mijn productie op dag 3 echt op gang. En toen was er geen houden meer aan. Maar als ik dat ook niet wist en ik ook niet zo'n goede begeleiding had, was ik misschien ook wel opgehouden. En was het niet in de kraamweek, dan wel met 3 weken. Of met 6 weken. Pas na 3 maanden begon het echt soepel te lopen en sindsdien is het gewoon leuk. Ik geloof dus echt dat je bv geven heel goed had gekund.
O, en over de adviezen: als je middenin een dip zit en je wil hier je ei kwijt en krijgt de adviezen toch door te gaan: dat helpt echt alleen maar! Met 3 weken was ik soms ook zo moe, mijn dochter had zoveel last van krampjes en was zo onrustig, dat ik dacht: en nu ga ik de fles geven verdorie. Maar toch heb ik elke dag weer doorgezet, elke dag de stap naar kunstvoeding uitgesteld, mede door de reacties hier, en nu voed ik al 13 maanden. En dat gaat al 10 maanden zonder enig probleem. Het is voor mij zeker zo dat die eerste weken/maanden niet representatief zijn voor de rest van de bv-periode. Toevallig loopt hier een draadje naar een artikel (door dirksmama gepost in dit forum en door Meisje89 in Voeding) over borstvoeding en de vaak belabberde informatiegeving. Misschien heb je daar nog iets aan, ook omtrent jouw gevoel. Ik proef toch spijt/rancune in je post, en dat is jammer.
Ik snap het doel van je post ook niet. Ik merk wel vaker een soort jaloezie/haat (ligt soms dicht bij elkaar) bij vrouwen waarbij bv geven niet gelukt is en die dat wel graag hadden willen geven jegens borstvoedsters. Aan de ene kant vind je het jammer dat niemand je heeft verteld hoe mooi het was en aan de andere kant werd je geïrriteerd van de pro-bv-praat. Wat wou je dan? Heb je alles uit de kan gehaald? Tegen iedereen gezegd dat je bv wou geven? Ik heb 5 dagen waterige drupjes gehad en heb mijn linkertepel er voor driekwart afgekolfd en ja, toen had kwam de gele vla en nee, toen had ik nog geen kind aan de borst. Dat duurde ruim een week. Maar ik wist dan ook zeker dat ik bv ging geven. En nee, ik ben ook niet naar bijeenkomsten geweest en had er bitter weinig over gelezen. Aan terugkijken heb je niks! Dit is niet iets wat je bewust fout hebt gedaan, je hoeft geen spijt te hebben of rancuneus te zijn.