Hallo, Wie kent dit? En belangrijker nog: Wat kan je eraan doen? Ik ben 8 maanden geleden bevallen van een prachtige zoon. Dit is allemaal nogal heftig gegaan (uiteindelijk tangverlossing geworden) maar hij is gezond en dat is het belangrijkste. Nu zijn we 8 maanden verder en ik heb het gevoel dat ik nog steeds niet mezelf ben. Ben zo vreselijk moe en futloos, als ik de wasbox zie dan beginnen mijn haren al rechtop te staan. In januari dacht ik mezelf weer gevonden te hebben. Lekker naar de kapper geweest, nieuwe kleding gekocht, lekkere maskertjes gebruikt en een zonnebankkuur gedaan. Nu vanaf maart ongeveer ben ik weer terug bij af, ben zo moe. Heb echt het gevoel dat ik niet genoeg energie heb. Kennen jullie dit? Ik heb verder alles trouwens op regel hoor, genoeg tijd voor het huishouden en de kleine man. Nu las ik trouwens ook ergens iets over Supradin? Ervaringen misschien hiermee?
Je zou bij je HA even kunnen checken hoe je ijzergehalte is, daar kan je erg moe van zijn als het niet goed is. Of gewoon sowieso even laten bekijken bij je HA hoe het lichamelijk met je is. Ik heb 3 jaar geleden ook een tangverlossing gehad en ben daar zeer moeizaam van hersteld. Allerlei lichamelijk toestanden aan overgehouden. Ik dacht dat ze het nu niet meer deden... Kan het zijn dat je daar nog last van hebt?
Tja die tangverlossing Ik ben op zondag bevallen en had een gyneacoloog die officieel al met pensioen was, maar nog 2 dagen werkt in het ziekenhuis en als invaller komt hij ook wel eens. Deze beste man is ook de enige in het ziekenhuis die de tang nog gebruikt, de rest gebruikt de vacuumpomp. Was dus gewoon dikke pech voor mij dat hij er was. Ik zal inderdaad mijn ijzergehalte eens laten checken. Is nooit verkeerd natuurlijk. Had jij verder ook nog lichamelijke klachten door die tang? Bedankt voor je tip!
Hoe zit je verder 'in je vel'? Ben je wel een beetje jezelf of voel je je ook rot? Als het puur en alleen moeheid is (wat natuurlijk ook super vervelend is!) dan zou ik idd bloed laten prikken en wat extra vitaminen slikken kan natuurlijk nooit kwaad. Davitamon heeft ook vitaminen voor mama's. Hoe is de start na de tangverlossing verder geweest? Want ik kan me voorstellen dat je daar best wel last van hebt gehad en je mannetje misschien ook wel. Dat kan ook nog best wel wat met je doen, al dan niet onbewust. Ik ben zelf 9 maanden geleden bevallen en we hebben de eerste weken met onze dochter in het ziekenhuis gelegen omdat ze een infectie had en omdat ze niet wilde drinken. Ik heb van die periode nog steeds 'last'. Heb me heel veel zorgen gemaakt en het maakt ook dat ik nu nog steeds snel in de stress schiet als ze een paar dagen minder eet of zo. Daarnaast ben ik ook heel moe en futloos en zit niet echt lekker in m'n vel. Grotendeels heeft dat te maken met hoe we gestart zijn. Had me de kraamtijd heel anders voorgesteld. Wellicht dat dit bij jou ook nog een rol speelt. Maar ik hoop voor je dat het iets simpeler ligt. Succes bij het prikken! Ik kreeg de uitslag een paar dagen later, maar dat kan ook per ziekenhuis verschillen.
Nou geprikt hoor. HB gehalte was 7.9 dus dat is goed. Ik mag eerst nog even extra vitamines proberen in tabletvorm en als het dan met 4 weken nog niet beter is dan moet ik terug naar de huisarts om verder onderzoek te doen.. Hoop dat de vitamientjes zullen aanslaan.
Ik ben thuis begonnen met bevallen, maar ben door ambu gehaald na 2 uur persen. Ons zoontje lag verkeerd en ik had het nooit zelf kunnen doen op de normale manier kwamen ze achter :x Toen het hartje van ons zoontje minder werd is hij met spoed gehaald en letterlijk uit mij getrokken met die tang pfff.. Hij heeft er zelf niets aan over gehouden op een plat achterhoofdje na (wat nu weer bijgetrokken is) maar ikzelf had er wel behoorlijk last van. Was ook compleet ingescheurd terwijl ze nog wel geknipt hadden. Wat mij het meest dwars zat was waarom ik het niet kon, waarom kan iedere andere mama dat en ik niet?? De kraamweek was inderdaad ook niet zoals ik had verwacht. Heb totaal niet kunnen genieten ivm veel pijn omdat de hechtingen veel te strak zaten en ik dus niet eens zelf uit bed kon komen. Heb dus toen ook veel te weinig rust gehad.. Misschien dus inderdaad wel hetzelfde als jou?
Jeetje meid wat een start... Dat is wel super pittig zeg! Kan me voorstellen dat het behoorlijk angstaanjagend geweest is allemaal. Wat jij hebt (waarom kan ik het niet) heb ik zelf niet met de bevalling gehad maar wel daarna met de borstvoeding. Onze dochter huilde/schreeuwde continue als ik haar aan wilde leggen en ondanks dat ik daarom inmiddels al 9 maanden fulltime kolf, voelt het evengoed alsof ik gefaald heb. Als je relativeert weet je wel dat je het juist super doet/gedaan hebt, maar gevoelsmatig ligt dat anders... Ik heb net als jij ook geen rustige kraamweek gehad, doordat we weer snel in het ziekenhuis terug waren was er totaal geen rust, alleen maar zorgen, zorgen, zorgen en daarnaast angst, angst, angst... Het heeft er heel erg in gehakt. Ik heb de laatste weken/maanden heel veel nagedacht en ben tot de conclusie gekomen dat de start heel bepalend is geweest voor hoe het nu met mij gaat. Blijkbaar heb ik dat nog geen plekje kunnen geven en ben ik na 9 maanden nog altijd heel boos op het ziekenhuis (lang verhaal, maar onze dochter stikte bijna doordat ze haar buikje te vol propten via de sonde...) en die frustraties komen er nog steeds uit. Vanwege die reden start ik toevallig morgen gesprekken bij een psycholoog, ik vind gewoon dat er iets moet veranderen. Ik wil beter in mijn vel zitten, etc. Enige wat ik je mee kan geven is praat erover, vertel het honderd keer opnieuw, schrijf het van je af als dat helpt en zoek eventueel hulp.
Probeer anders ook de vloeibare versie van Floradix, die kan je bijv door een glas aanmaak siroop gooien. Daar had ik veel baat bij. Paar maanden geleden net gestopt haha ook ik was continue moe. Maar ook je bevalling is je niet in de koude kleren gaan zitten hoor meis, kan ook zijn dat je dat onbewust nog aan het verwerken bent.
De gyn die ik toen had was ook de enige die het deed, geen oude man. Hij is gelukkig wel ontslagen en mag zijn vak niet meer uitoefenen. Mijn bekkenbodemspieren zijn voorgoed beschadigd, gelukkig geen blijvend urineverlies dankzij intensieve bekkenfysio. De hechtingen waren bij mij ook open gesprongen waardoor ik 9 weken een open wond heb gehad. Ook was mijn stuitje door de tangverlossing gebroken. Ik kon ook amper wat na de bevalling, maar dacht dat het erbij hoorde. Na vele onderzoeken werd dit na 5 (!) maanden geconstateerd. Ik heb de bevalling zeer traumatisch gevonden en heb daarvoor bij mijn afgelopen zwangerschap een flink bevalplan gemaakt. Ik heb me toen geestelijk ook maanden niet goed gevoelt en was zo ongelooflijk moe. Achteraf denk ik dat ik heel dicht tegen een PTS aan heb gezeten. Ik kan gelukkig zeggen dat mijn afgelopen bevalling heel goed is gegaan en dat compenseert echt de eerste bevalling .
Ik slik ijzer tabletten van de kruidvat. Ook omdat ik nog steeds zo vreselijk moe ben. ik ga volgende week ook maar weer eens naar de dokter
Toevallig heb ik vorige week bloed laten prikken omdat ik zo moe ben elke keer. Huisarts heeft gelijk de schildklierfuncties mee laten prikken want die kan na de zwangerschap ook van slag raken. Hier was alles goed. Het kan ook gewoon komen doordat het allemaal veel energie kost. Weet niet of jij ook werkt maar ik merk dat dat me soms nekt. En ik heb wisselende diensten dus werk wel eens tot 23u en dan kan ik wel weer om 7u op de volgende morgen. Bij mij is er dus niets uitgekomen behalve dan voor mezelf dat ik beter mijn rust moet pakken. Ga soms ook even liggen als de kleine 's middags haar lange slaapje heeft. Dan maar even de boel de boel laten. Hier lijkt geen einde te komen aan de was en elke keer is er wel iets te vinden wat eigenlijk echt "even" moet gebeuren. Daarom probeer ik het van me af te zetten en dan wacht het maar een dagje...
ik jan.jullie een hand geven het ging afgelopen maand eigenlijk heel goed, eindelijk na al die maanden....maar zit nu weer in een mega dip hier ook wisselende diensten en dat nekt mij ook ik ga morgen weer bloed laten prikken
Beetje late reactie, maar ben inmiddels bij de huisarts geweest. Bloed geprikt maar alles was goed. Nu ben ik aan de Supradyn en dat werk als een tierelier!! Heb heel veel energie nu en kan alles weer aan haha. Dus voor alle meiden die er ook last van hebben is Supradyn echt een aanrader!!