ik heb een probleem. mijn dochter van 17 mnd wil ineens niet meer in haar bed! normaal was er niks aan de hand. nu sinds een paar weken wil ze alleen nog maar tegen mij aan in slaap vallen. dan kan ik haar pas op bed leggen. als ze dan wakker wordt gaat ze gelijk weer staan en brullen. ze raakt dan helemaal overstuur. soms slaapt ze wel eens de nacht door, maar vaak wordt ze wakker en krijst ze het hele gezin wakker. ik moet haar dus wel oppakken en meenemen. vannacht weer geprobeerd te laten huilen, maar dan gaat ze echt vreselijk te keer en ze houdt niet zomaar op. ik leg haar dan maar in ons bed, wat natuurlijk niet verstandig is, maar ik trek ik kan niet anders.... iedereen wordt wakker .... nu vind ze het natuurlijk heerlijk tussen pappa en mamma maar het is niet de bedoeling. ze moet in haar eigen bed! overdag wil ze ook niet trouwens en gaat alleen als ze doodmoe bij mij op schoot in slaap valt. iemand tips hoe ik haar weer rustig in haar eigen bedje kan laten slapen?
Hierhetzelfde, ik geef er gewoon aan toe, ik heb geen zin meer in die stress rondom het slapen, eerste jaar genoeg ellende gehad en latdn huilen maar hier helpt dat gewoon niet. Als ze graag bij mij wil zijn dan geef ik er gewoon aan toe. Heb zoveel meer rust nu ik dat doe.
Hebben wij ook een hele tijd aan de hand gehad! We zijn overdag en s'nachts van alles uit gaan halen (naar beneden, bij ons in bed enz.) tot ik merkte dat het niets uithaalde en het probleem steeds erger werd. Op gegeven moment was ik kapot van elke nacht 1,5 uur beneden zitten en die continue strijd haar dan toch weer in bed te krijgen (bij ons in bed, op de bank of elders slaapt ze trouwens niet, dus ze moet echt in haar eigen bedje om te slapen). Sindsdien haal ik haar niet meer uit bed, maar ga ik wel regelmatig kijken. Of die aanpak werkt en ze snapt dat we s'nachts gewoon echt geen leuke dingen meer doen of ze gewoon door die fase heen is weet ik niet, maar wij lijken er redelijk doorheen te zijn nu en slapen gaat een stuk beter. Sterkte!
Waarom moet ze in naar eigen bed als ze zich daar op dit moment duidelijk niet veilig voelt? Vaak hebben kinderen zulke fases en gaat het ook vanzelf weer voorbij. Neem haar gewoon bij je en dan hoeft niemand zich onprettig te voelen. Na een tijdje weer eens in haar eigen bed leggen en vaak slapen ze dan weer prima.
bedankt voor de reacties. ik vind het zelf niet zo prettig als ze tussen in ligt eigenlijk... ik doe zelf ook geen oog meer dicht en ben bang dat ik op haar ga liggen of dat ik of mijn man perongeluk de deken over haar gezicht heenslaan. dus slaap zo ook niet echt. en eigenlijk wil ik gewoon dat ze zich ook prettig voelt in haar eigen bed. maar ondertussen is het inderdaad een hele strijd aan het worden. misschien een fase?? het is in ieder geval wel herkenbaar zo te lezen...
Ik heb het toevallig paar weken geleden ook gepost alleen is ons kleintje 9 maanden Wat ik nu doe is echt een straks schema savonds! Omkleding beneden ( deden we eerst op ons bed maar die vermijden we nu ) tanden poetsen , nachtlampje aan, even naar een speciaal lampje kijken op zijm kamer die hij mooi vind. Papa en mama een kus en Naar bed. Gaat nu 9 van de 10 keer goed. Snachts wakker speentje terug en weer weg...Huilt hij na 5 min nog ga ik ernaast liggen...meestal slaapt hij dan binnen 10 min weer.... Blijft hij overstuur even knuffelen en mag hij even bij mij liggen op het kussen naast zijn bed. Tot nu toe gaat het goed....het is zwaar want zoals vannacht ( slechte nacht gehad ) heeft hij een uur gehuild! Maar niet toe gegeven! Gaat steeds beter hier! Succes ken je gevoel!
Hier hielp een nachtlampje enorm. En ook vaker met haar gaan spelen in haar kamer: zo leerde ze haar kamer ook beter kennen bij daglicht, en was het 's nachts blijkbaar minder eng.
Ik wilde net zeggen: als jullie de kleine niet in jullie bed willen hebben zou ik proberen of het helpt om een lichtje aan te hebben op het kamertje?