Iemand die hier ervaring mee heeft? Ik ben ondertussen door alle ideeën heen en het knaagt enorm aan me. Normaal post ik dit soort dingen niet op internet, maar moet het toch even uit mijn systeem hebben geloof ik... Mijn familie (voornamelijk mijn vader) en schoonfamilie (voornamelijk schoonmoeder) kunnen elkaar ondertussen niet luchten of zien. Sinds mijn zwangerschap is dit begonnen met broeien en is van kwaad tot erger gegaan. Mijn schoonfamilie irriteert zich aan het gedrag van mijn vader, die blijkbaar dingen gezegd of gedaan heeft die zij als onbeschoft zien. Mijn familie irriteert zich op hun beurt weer aan mijn schoonfamilie. Zij beweren weer dat mijn schoonfamilie dingen hebben gezegd die zij weer als onbeschoft zien. Dit alles is begonnen toen men een babyshower voor mij aan het regelen waren waar men toendertijd niet helemaal uit kwam qua ideetjes. Dit alles is via facebook gegaan en is ook buiten mij om gegaan. Ik heb dus dat hele gesprek niet gevolgd en ook niet nagelezen. Bewuste keuze, want ik wilde hier niet persoonlijk in betrokken worden, ik wilde neutraal blijven. Een aantal weken geleden ben ik een keer uit mijn slof geschoten tegen mijn schoonmoeder. Zij heeft er namelijk een handje in om opmerkingen naar mij toe te plaatsen die ik niet prettig vind en toen dat weer gebeurde, heb ik dat ook gezegd. Daarbij heb ik ook gezegd dat ik die hele familiekwestie niet prettig vond en dat ik en mijn vriend hier niet mee geconfronteerd willen worden. Als er een probleem is, praat het dan met elkaar uit als volwassenen, maar deponeer je frustraties niet bij ons denk ik dan. Mijn schoonmoeder had daar schijnbaar moeite mee. Die stampte de trap op, gooide met deuren en begon met hele verhalen over wat mijn vader wel niet gezegd en gedaan zou hebben. Dat ging zo ver dat mijn vriend haar achterna moest om haar te kalmeren. ik heb toen ook (nogmaals) gezegd dat als zij problemen heeft met mijn vader/ familie, ze dit bespreekbaar moest maken met hen en niet met ons. Wij hebben hier immers niks mee te maken. Ik heb dan ook gezegd dat de eerste keer dat ze onze kant weer uit kwamen (schoonfamilie woont een uur rijden) dat ik dan zorg dat mijn familie ook kwam en dan kon er gepraat worden. Ik hoopte dat op deze manier alles uit de wereld geholpen zou worden. 's Avonds krijgt mijn vriend vervolgens nog wat appjes van zijn zus. Schijnbaar heeft zijn moeder haar verhaal bij haar gedaan en had zij ook een mening hierover. Zij vroeg waar wij het lef vandaan haalde om zo tegen hun moeder te doen en zij beweerde dat we de kleine meid bij de familie weg hielden. Waar dat op gebaseerd is, mag joost weten... Goed, afgelopen woensdag kwamen ze langs en heb ik ervoor gezorgd dat mijn familie ook langs kwam. Allemaal goedbedoeld van mezelf dacht ik, maar dat had ik beter niet kunnen doen volgens mij. Beide families gingen zo tegen elkaar in, dat er hard tegen elkaar geschreeuwd werd, niemand luisterde naar elkaar en begonnen elkaar zelfs uit te schelden en te beledigen. Ik heb een paar keer geprobeerd orde te scheppen in de tent door te zeggen dat iedereen op een normale manier tegen elkaar moest praten, elkaar uit moesten laten praten en elkaar met respect moesten behandelen, maar voor ik uitgepraat was, kreeg ik een gigantisch smoelwerk van mijn schoonzus terug. Zelfs mijn vriend ging hierin mee en ging tekeer als een dolle stier tegen mijn vader. Ik heb toen mijn dochter opgepakt en ik ben jankend buiten gaan zitten. Mijn zus haar kinderen waren er ook, en dan word je getroost door je nichtje van 11 en je neefje van 8 had de meest wijze woorden van iedereen: "Houd toch eens op met dat geruzie!" Die zijn zich ook te pletter geschrokken. Wat ben ik geschrokken hiervan zeg! Een groep volwassenen die tekeer gaan alsof ze als 6-jarigen op een schoolplein staan! Mijn vriend heeft ook geroepen dat hij mijn familie niet meer wilde zien en dat ze alleen langs mochten komen als hij er niet was. Op mijn beurt heb ik totaal geen behoefte aan mijn schoonfamilie, maar ik wil hier geen beperkingen voor invoeren. Ik vind dat niet eerlijk tegenover mijn vriend en al helemaal niet tegenover die kleine. Ik heb ook constant geroepen dat ze mij erbuiten moesten laten en dat dit niet leuk is voor mij en de kleine. Iedereen snapt wat ik bedoel, geeft me hier ook gelijk in. Maar niemand die verantwoording wil nemen voor zijn of haar eigen acties en minstens een excuus aan wil bieden, laat staan enig actie onderneemt om het alsnog uit de wereld te helpen. Ik vind ook dat BEIDE partijen schuld hebben, gezien hun gedrag, en dat heb ik ook duidelijk gezegd. Nu zie ik al enorme beren op de weg en bedenk ik me hoe dat verder in de toekomst moet, met bijv. verjaardagen, familie-uitjes, feestdagen, etc. Ik vind dat zo zielig voor mijn dochter. Hoe moet ik dat in vredesnaam aan haar uitleggen als ze wat ouder is en de situatie nog steeds onveranderd is...? Ik sta hier dus tussenin en ik wil en ga ook geen partij trekken in deze situatie. Zij hebben ruzie met elkaar, maar ik/ wij zitten met de consequenties hiervan en moet ik maar op mijn tenen lopen wat betreft bezoekjes en dingen die gezegd worden. En zodra ik het de goeie kant op probeer te werken, gaat het juist 180 graden de andere kant op. Met mijn vriend heb ik geprobeerd te praten (ook over mijn irritaties wat betreft zijn moeder), maar dat loopt elke keer op niks uit. Hij vindt dat ik het allemaal verkeerd zie en dat ik me niet moet aanstellen. Heb ook heel erg het gevoel dat hij niet achter me staat. Dat gevoel heeft hij trouwens ook bij mij, puur omdat ik mijn mond niet heb opengedaan (om het voor hem op te nemen) tijdens die ruzie, wat ook weer een bewuste keuze was omdat ik geen partij wil en ga trekken hierin. Wat moet ik hier in Godsnaam nou weer mee...? (oh, mocht je het einde van deze post hebben gehaald, heb je van mij een staande ovatie te pakken. Sorry dus voor de lange post)
Dat klinkt erg ingewikkeld. Ten eerste vind ik niet dat je vriend zo tegen je vader hoefde te doen, het is je vader en daar moet men maar respect voor hebben. Het lijkt wel de kleuterschool, kunnen ze zich niet bij een ander gedragen en hun eigen houtje even opzij zetten? Ik zou echt niet weten wat ik zou doen, maar ikzelf zou met mijn schoonfamilie breken, misschien dat ze het dan eens inzien. Ik zou ook eens goed met je vriend praten dit kan echt niet.
Wat een rotsituatie waar je in bent beland. Ik denk dat je het best kan blijven volhouden dat het hun ruzie is en dat jij erbuiten wil blijven. Maak duidelijk als ze erover beginnen dat je weggaat of dat zij kunnen vertrekken. Met toekomstige verjaardagen hebben ze maar het respect op te brengen om geen ruzie te maken in jullie huis en bij jou kindje. Hopelijk zakt het met de tijd
Nou als mijn vriend alleen partij kiest voor zijn familie en zijn eigen gezin niet ging ik toch echt een paar dagen weg bij hem. Kon hij daarover eens gaan nadenken. Dat hoort absoluut niet. Jij bent hierin (vind ik) het verstandigste geweest. Zelf zou ik het zo laten en voorlopig feestjes maar dubbel houden of op 1 dag met 2 verschillende tijden ofzo. Ik weet eerlijk gezegd ook niet zo goed hoe en wat hierin maar in ieder geval dikke knuffel
Oh nee wat een rotsituatie . Ik heb niet echt tips, behalve dat je meestal ziet dat zo'n dingen na een tijdje afzwakken en het wel goedkomt. Vind het wel erg van je vriend moet ik zeggen. Hij had zich er ook beter buiten gehouden en jou getroost! Dikke knuffel en laat je niet gek maken.
Ik heb het einde gehaald! Je mag de medaille opsturen. PB me maar voor het adres... Wat een mega-vervelende situatie voor je. Ik kan me je standpunt 100% indenken, ik zou er zelf denk ik net zo mee omgaan. Ik vind dat je het goed verwoord in je OP. Misschien kun je deze aan je vriend laten lezen zodat hij in elk geval begrijpt hoe het e.e.a. voor jou voelt? Ik vind het nogal wat dat hij zich op die manier in de ruzie heeft gemengd...
Jeutje.. Soms kunnen volwassen mensen zich echt goed gedragen als kleuters he.. Tja wat moet je hier nou mee.. Ik zou denk ik, naar mn vader gaan, en vragen wat er precies gebeurd was. Zonder dat er over het persoon in kwestie gepraat wordt over wat voor een persoon het wel niet is.. Gewoon, wat er is gebeurd.. En dan met je schoonmoeder. Waarschijnlijk komt eruit dat ze zich beide aanstellen en geef je aan dat je je hier echt niet prettig bij voelt en jullie relatie nu te lijden krijgt omdat er toen kinderachtig gereageerd is tegen elkaar.. Dat is wat ik zou doen, nu op dit moment, maar of het ook uitvoerbaar is.. Heel veel sterkte in ieder geval!!!
Poeh ik herken je verhaal wel een beetje. Alleen is het dan bij mijn familie onderling, de kant van mijn vader en de kant van mijn moeder. M'n ouders zijn al 19 jaar uit elkaar maar kunnen nog steeds niet in de buurt van elkaar komen. Ontzettend kinderachtige opmerkingen over en weer en ik zit er tussen in. Je bent tot nu toe echt het verstandigst geweest van iedereen door erboven te staan, geen kant te kiezen en je als een volwassenen te gedragen. Ik was en ben ook ontzettend bang over hoe dat straks bij ons met verjaardagen ed. Moet maar mijn man kan ik gelukkig wel op terugvallen en zegt dat ze dat zelf maar moeten uitzoeken en anders komen ze maar niet. Ik denk dat je daar het beste aan doet. Ik heb verder tot nu toe feestjes enzo steeds in 2 keer gegeven maar met een baby lijkt het me toch echt niet handig. En ik zou het er wel nog even met je man over hebben dat het echt niet kan wat hij doet (in mijn ogen dan) hij moet zijn eigen gezin voorop stellen en niet zomaar voor zijn ouders kiezen. 2 kijven en 2 schuld denk ik altijd maar. Nou je hebt niet heel veel aan m'n post maar ik voel met je mee! Veel sterkte met deze stomme situatie!
Jeetje, wat vervelend allemaal zeg. Geen ervaringen die ik kan delen... familie en schoonfamilie zien elkaar 2-3 x per jaar op een verjaardag / sinterklaas en zijn dan gewoon beleefd tegen elkaar. Social media doen ze niet aan.
Dank jullie wel voor de reacties alvast! Geeft me toch weer een wat prettiger gevoel als anderen ook zeggen dat ik verstandig gehandeld heb, aangezien ik daar ook over begon te twijfelen. Er spelen wel meer dingen mee, maar dit zijn echt de hoofdlijnen. Wat mijn schoonmoeder betreft, daar heb ik nooit irritaties of onenigheid mee gehad, maar sinds de kleine er is, is dat veranderd. Ze is vrij dominant, en als ze dingen als goede raad meegeeft (wat ik heus wel op prijs stel) maar daar wordt niets/ niet snel genoeg iets mee gedaan, dan is ze 'beledigd'. Opmerkingen in de trend van dat ik niks te zeggen heb over mijn eigen kind (ja heus!) en dat ze niet willen dat ik haar een bepaald accent meegeef, stel ik gewoon niet op prijs, ook al waren die als 'grappig' bedoeld zoals zij beweert. Het komt gewoon niet over als 'grappig'. En met verjaardagen apart vieren, daar ben ik gewoon 'tegen'. Klinkt mss raar, maar ze zijn in mijn/ ons huis en daar hebben ze zich maar te gedragen. Al doe je dat alleen maar voor je kleinkind. Kan je het niet laten om je buiten het fatsoenlijke te gedragen, dan weten ze het gat van de timmerman. Het moet toch niet zijn dat wij ons moeten aanpassen omdat anderen zich niet weten te gedragen, toch? Mijn ouders zijn ook gescheiden en kunnen elkaar ook niet luchten of zien. Maar ze weten zich wel te gedragen als ze elkaar op een verjaardag zien. Tegenwoordig kan er zelfs weer een handje en een 'gefeliciteerd' vanaf en mijn vader kan ook leuke gesprekken voeren met de vriend van mijn moeder. Zo kan het dus ook Nogmaals bedankt alvast, al is het alleen maar dat ik effe mijn ei kan neerleggen hier
Wat naar voor je meid!! Een hele lastige situatie. Ik heb in zoverre ervaring dat er een soortgelijk iets bij mijn broer en schoonzus heeft plaatsgevonden tussen haar familie en die van mij. Mijn broer heeft zonder enige twijfel voor zijn vrouw gekozen. Ik heb mijn broer al jaren niet meer gezien, niemand van ons trouwens. Ik vind het heel erg knap dat jij je neutraal opstelt. Wellicht kan je nog een keer een gesprek met je schoonfamilie aangaan waarin je duidelijk maakt dat je het vervelend vindt maar dat jij er buiten staat en normaal met hen wil omgaan. Voor wat betreft je vriend denk ik dat hij zich goed moet realiseren dat dmv zijn houding jou in een onmogelijke positie brengt. Ook hij zou zijn eventuele problemen met jouw ouders individueel kunnen oplossen als geïsoleerde incidenten i.p.v. onderdeel van de ruzie tussen jouw en zijn ouders. Ik hoop voor jou dat iedereen snel afkoelt en zijn verstand weer gaat gebruiken. Het is te zot voor woorden dat jouw ouders en schoonouders dit zelf niet inzien. Sterkte meid!
Wat een rot situatie, ik word gewoon plaatsvervangend verdrietig. Want het is gewoon eigenlijk heel verdrietig, dat jullie families niet in staat zijn zich tolerant op te stellen. Jouw dochter is nog zo klein, ze is je eerste en deze periode is al vermoeiend en zwaar genoeg, laat staan dat je dit er nog eens bij krijgt, PLUS de spanningen die het in jouw relatie veroorzaakt. Dikke pluim voor hoe jij het aanpakt, echt heen goed en lovenswaardig! Ik gok dat dit aan beide kanten het eerste kleinkind is?(edit: toch niet) dat kan echt heftige dingen veroorzaken... Grootouders willen allemaal zoveel mogelijk betrokken worden wat kan leiden tot competitie en in dit geval dus ook in ruzie. Ook de verslechterde band met jouw schoonmoeder heeft hiermee te maken en komt vast goed als jij jezelf als moeder en haar als oma blijft neerzetten. Haar rol is belangrijk maar ondergeschikt en daar moet ze aan wennen. Als eerste moeten jij en je vriend op één lijn komen. Jullie zijn met zijn drieën een gezin, jullie staan in het midden en zijn het belangrijkste. Daarna bespreken jullie samen een tactiek en daar blijven jullie achterstaan. Stel je gezamenlijk onpartijdig op. Daarvoor zal je vriend zich moeten realiseren dat zijn kritiek op jou of jouw familie het alleen maar erger maakt. Licht gezamenlijk beide families per brief bijv in dat jullie neutraal blijven en NIKS meer ermee te maken willen hebben. Uit iemand kritiek op de andere familie pak je je spullen en ga je. Je onderhoudt wel de banden met hen natuurlijk. Zeg je schoonzus (of laat je vriend dat doen) dat zij erbuiten staat en negeer haar appjes. En veel sterkte.. Dit kunnen jullie niet oplossen, maar beperk de schade voor jullie gezin. Ik voel echt met je mee
Else, wat vervelend dat je je broer al jaren niet gezien hebt. Toch erg jammer dat het op zo'n manier moet. En je hebt gelijk wat betreft de eventuele problemen met mijn ouders. Mijn vriend vindt het storend dat de relatie met mijn vader niet zo hecht/ anders is dan dat hij heeft met zijn ouders. Hij spreekt zijn ouders werkelijk dagelijks en ik niet. Ik heb een aantal jaar ook geen contact met mijn vader gehad (issues met zijn toenmalige vrouw) en dat contact is de laatste jaren hersteld, maar niet zo hecht. Ik heb daar minder problemen mee dan hij, het is nu eenmaal zo. Maar mijn vriend presteerde het om hem afgelopen woensdag hier ook mee te confronteren, terwijl dat helemaal niet relevant was in het hele gebeuren. Daar heb ik hem dan ook goed voor op zijn flikker gegeven Cathelijne, het is idd van beide kanten niet het eerste kleinkind. Aan mijn kant is dit de 4e, aan de kant van mijn schoonouders de 2e. Mijn schoonmoeder heeft er nogal moeite mee dat we wat verder weg wonen, waardoor ze niet zomaar even langs kan komen (hoeft van mij ook niet, dat wil ik bij mijn eigen ouders ook niet). Ik heb ook sterk het idee dat ze mij daar de schuld van geeft, want ik ben immers degene die niet die kant op wilde verhuizen. (Tja, jammer dan...) Daarbij heeft ze bij haar kleinzoon een grote rol in de verzorging gespeeld, aangezien mijn schoonzus een postnatale depressie kreeg na zijn geboorte. Allemaal hartstikke lief dat ze voor hen gezorgd heeft, maar wij kunnen het wel redden met zijn drietjes. Denk dat dit ook wel ergens meespeelt, dat haar rol bij dit kleinkind minder groot is. Ik denk dat ik van de week om te beginnen eens bij mijn vader langs ga en daar eens een goed gesprek mee aanknoop. Ook al is het mijn taak niet om het probleem op te lossen, helemaal niks doen, kan ik dan ook weer niet. Zo'n situatie is gewoon niet tof. Met vriend zal ik binnenkort nogmaals weer een gesprek aangaan, nu alles iets gezakt is aan emoties. Hopelijk komt er dan meer 1 lijn in wat we willen. Een brief/ mail heb ik ook aan zitten denken en ben er zelfs als eens aan begonnen, maar ik weet gewoon niet waar ik moet beginnen, haha! Zelfs in mijn hoofd is alles nog chaos. Heb het toen weer weggeklikt. Mss toch nog een poging doen... Nogmaals bedankt voor de lieve woorden en tips. Doet me toch echt even goed!
Jeetje meid wat een situatie... Jij hebt je netjes gedragen, maar stel je niet te zwak op. Als mijn man tegen mijn vader zou gaan schreeuwen, dan zou ik daar geen enkel begrip voor op kunnen brengen. Dan was ik toch wel vierkant achter mijn vader gaan staan. Zeer respectloos!! Het is JOU vader. Zijn ouders zijn welkom bij hem en die van jou niet? Nou daar was die van mij niet mee weggekomen
Allereerst vind ik dat jouw vriend niet zo tegen jouw vader mag doen. En inderdaad, ik zou ook echt de verjaardagen niet apart gaan vieren. Ze hebben maar normaal te doen tegen elkaar. Wat lastig zeg...
Eigenlijk had je de keet uit moeten schoppen klinkt heel hard maar. Il duld geen geruzie in mijn huis als jullie uit geruzied zijn zijn jullie weer welkom anders niet Je man vind ik dan nier reël die hoort achter jou te staan
Jemig, wat een rotsituatie! Ik vind eigenlijk dat iedereen, behalve jij, hier schuld aan heeft. Ouders die tegen elkaar lopen te schreeuwen, schoonzus die zich ermee bemoeit, vriend die z'n grote waffel niet kan houden... Oei! Ik zou werkelijk op iedereen ontzettend pissig zijn en inderdaad ook heel verdrietig. Waarschijnlijk is het het beste om in een brief aan alle betrokkenen te schrijven hoe je je voelt en dat je hier geen aandeel meer in wilt hebben. Dat wil dus ook zeggen dat ze, als ze elkaar tegenkomen in jullie huis, zich hebben te gedragen. Als ze graag iets uitpraten (wat ik van harte toe zou juichen) dan mag dat natuurlijk, maar schreeuwen of op een andere manier respectloos met elkaar omgaan mogen ze lekker in hun eigen huis doen. Stelletje kleuters.
Nou kom maar op met die staande ovatie Maar nu even serieus... Oei wat een vervelende situatie zeg... Denk dat het toch het belangrijkste is, dat vriend en jij op één lijn komen te zitten en met elkaar iets kunnen afspreken, om een bepaalde gedragslijn te volgen. Dus iets in het trant van: We willen geen opmerkingen meer horen mbt schoonfamilie (wederzijds) en als ouders hier wel mee beginnen, direct afkappen. Je er verder niet meer over uitlaten, maar wel consequent duidelijk maken dat JULLIE er NIETS mee te maken willen hebben en desnoods tig keer. (dit is toch kleutergedrag dus ook maar behandelen als kleutergedrag?) En afspreken misschien dat je van te voren even duidelijk maakt dat je graag alle opa's en oma's voor je kindje wilt hebben maar dat jullie kindje NIET in het geruzie hoeft te zitten? En dat iedereen hartelijk welkom is (en weer mag gaan ook haha), maar dat het enkele reis voordeur en exit is, als ze zich niet weten te gedragen. Moeilijk hoor, maar voor jou denk ik het allerbelangrijkste om samen met je vriend één gedragslijn te gaan hanteren.
*Doet staande ovatie voor iedereen in dit draadje* oh geloof me, vriend heeft nadien ook een fikse uitbrander gekregen van me hoor! Ik was echt not amused over dit gehele tafereel. Nou moet ik zeggen dat mijn vader ook niet heel netjes bezig was door hem in het gesprek te betrekken (en dat heb ik mijn pa ook duidelijk gemaakt), maar dan nog is dat schreeuwen en schelden gewoon not done. Ik denk ook dat vriendlief ook wel begint te snappen dat hij sommige dingen beter niet of anders had moeten zeggen. Vrijdag mogen we weer de kant van schoonouders op, kijk er nu al gruwelijk tegenop Maar goed... Bedankt voor jullie meningen weer! Helpt toch weer dingen op een rijtje te krijgen.
Eens, ik had dat ook zeker gedaan, ik kan er echt niet tegen als anderen gaan ruziën met elkaar en dan ook nog eens gaan schelden en schreeuwen ook, nee bij mij had het heel simpel geweest, kan je niet normaal doen dan donder je maar op, kom maar terug zodra je je normaal kan gedragen.