Sorry mensen, dat ik even zo fel reageerde. Ik bedoelde er niemand persoonlijk mee, en zo hebben jullie het gelukkig ook niet opgevat. Bedankt Mroos, zeker er zit bij mannen en vrouwen verschil in. Ik heb gelukkig een man die er wel mee kan leven. Bij ons kwam het altijd spontaan, niet zo van vanavond gaan we er even een 'avondje van maken.' Dat vind ik maar niks.
O wat ben ik blij te lezen dat het bij meerdere stellen niet lekker loopt. Mijn man begrijpt mij totaal niet, we hebben van de week echt knallende ruzie erover gehad. Ik moet eerlijk zeggen dat ik altijd al moeite gehad heb met sex, maar me daar aardig over heen hebt gezet. 3 weken na mijn keizersnede liep mij man echt alweer te pushen voor sex....ik heb hem toen uitgelegd dat ik er nog niet zo op zat te wachten omdat de wond nog zeer deed en ik mij gewoon echt nog lelijk voelde met zo;n uitgelubberde buik. Nu is het inmiddels 8 weken geleden en hebben we 2 keer sex gehad, althans een poging tot....ik voel mij gewoon niet mooi nu en kan me daardoor moeilijk geven, hij snapt dat niet en wil per se sex hebben omdat dat in een "goede" relatie hoor vindt hij. Omdat ik dus al een beetje moeite heb met sex ben ik dat niet met hem eens. We hebben 2 kindjes waarvan 1 van 4 en 1 van 8 weken, ik doe de hele opvoeding en het huishouden en als hij thuiskomt is het enige wat hij hoeft te doen de honden uit te laten....ik ben dan s avonds helemaal gaar mede door de nachtvoedingen en voel me dan dus alles behalve uitgerust en sexy, als hij dan ook nog gaat lopen friemelen om 24.00 snachts als hij naar bed gaat, terwijl ik over 1,5 er weer uit moet voor een voeding, dan kan ik echt kwaad worden op hem. Hij zal er niet uit gaan s'nachts, want hij moet weer de volgende dag werken. Zo een heel verhaal geworden, maar ook hier moest het er eventjes uit.
O meid, wat vervelend voor je..Heel veel sterkte.. Hij kan dat toch wel een beetje snappen zeg, hij weet toch wat je allemaal mee gemaakt hebt?? En bovendien ook nog dat je er al nooit van hield, dan moet ie het helemaal begrijpen! Ik zou echt niet altijd toegeven als dat niet gaat, dan is het eerder traumatisch dan fijn. (Heb een hele begripvolle man, maar toen hij ineens aan mn () () zat gisteren voelde ik me ook rot.. Het hoort in een relatie ja, maar wel met beider toestemming. Blijf er over praten!!
Het praten doen we op zich ook wel, maar omdat hij erg van sex houdt en ik niet snappen we elkaar gewoon niet. Het gaat al bijna 10 jaar zo. Ik snap ook niet waarom ik er zo'n moeite mee heb, maar ik vind het gewoon niet prettig. Hij wil dat ik ga praten met iemand, maar dat is voor mij zo'n grote sta dat ik dat eigenlijk niet durf.
Ik heb het ook vaak gehad dat ik het niet prettig vond, iig geval dat ik er tegenop zag. Omdat mijn man me niks opdringt was het toch vaak fijn. Maar ik weet zeker, als ik het gevoel had dat ik 'moest,' dat ik nooit meer wilde. Het is zoiets persoonlijks. Ik vind het het hoogtepunt van je relatie, juist omdat je dan het meeste aan elkaar geeft. En NIET omdat je zelf zoveel wilt NEMEN!! Erg vervelend voor je zeg.. Het is iets wat steeds terugkomt en nu dubbel moeilijk is. Het is wel goed om er over te praten, ik heb er ook wel eens aan gedacht maar dat durf ik ook niet. Je bent niet bang voor pijn ofzo, het is meer dat je het niet prettig vind?
Nee ik ben niet bang voor de "pijn" want het doet geen pijn, ik kan me gewoon niet geven....heb het idee dat het iets raars is en dat de hele wereld over mijn schouder aan het kijken is als we "het" doen. Nu ik het zo opschrijf klinkt het wel heel raar.
Het is iets normaal natuurlijk, maar als je hoort hoe het tegenwoordig gaat.. Ook ik ben opgegroeid met het idee dat het iets raars was, er nooit over gepraat en dat doet meer dan je denkt! Of dat bij jouw zo is weet ik natuurlijk niet. Ik heb het ook gehad in het begin van ons huwelijk, maar toen we aan elkaar gewend waren ging het beter. het gekke is, na de bevalling zei ik vaak: Nee joh dat hoort nu niet meer zo.. Maar dat zal komen omdat ik me nu anders voel. Vind je man je wel mooi? Anders eens lekker voor jezelf weg ofzo, optutten.. vervelend meid..
Haha ja dat is het stomme, mijn man zegt dat ie met wel aantrekkelijk en mooi vindt. Ik snap dat alleen niet....kijk ik ben niet lelijk hoor, maar knap? nee zo zie ik mezelf niet en zeker niet nu zo na de bevalling. Het probleem ligt echt bij mij....en ik weet dat ik eraan moet werken, maar dat is best moeilijk als je niet zo prater bent. Maar goed uiteindelijk zal het allemaal wel weer een plaatsje krijgen het heeft alleen wat tijd nodig.
ja het met iemand erover praten wil ik ook niet..daar ben ik veels te verlegen voor. of dat het nou mijn ha is of een therapeut maakt me niet uit ik durf het gewoon niet aan. ik kan er bijv. ook absoluut niet tegen als hij aan mijn borsten zit..iets knapt er dan in mij en ik zou em dan zo willen neerslaan. ik word er echt serieus woedend om!!!! ik weet niet waar het aan ligt maar ik kon destijds ook niet verder gaan met het geven van bv aan mijn zoontje. ik werd zo kwaad van binnen en ik weet niet waarom. ik voel me er absoluut niet prettig bij..als ik ernu al aan denk springen de tranen in mn ogen van afschuw en woede. ik heb absoluut geen ideeeeee waar dat vandaan komt. ik heb dat laatst pas aan mijn vriend verteld en hij zei ook van jaa...dat is wel heftig..moet je wel moet iemand over praten hoor want dat is niet normaal. maar ja ik kan het gewoon niet. bij de baby die nu komt kan ik dus ook geen bv geven. ik kan het gewoon niet aan.
@Made, hebben wij zo vaak gehad eerst als mijn man zei dat ie me knap of mooi vond, ik weigerde het gewoon te geloven.. Op t laatst zei hij: moet ik dan niks meer zeggen?? Nou nee dat niet.. Gek genoeg vond ik het heerlijk dat ie dat zei. ik heb dat nu niet meer zo, ik weet dat hij me wil zoals ik ben. Ik hoop dat het bij jouw beter zal gaan. Meid, als hij het niet meent had hij het geen 10 jaar met je uit gehouden hoor
Oeps ik voel me nu wel heel oversext als ik dit lees haha Na de bevalling was het na 3 weken alweer raak en sindsdien dagelijks of om de paar dagen.
Wij hebben tot nu toe ook nog geen sex gehad. Tenminste niet DIE sex. Ik heb nog steeds een klein scheurtje wat steeds open gaat (ik had bijna totaalruptuur) Je kunt natuurlijk ook andere dingen doen Ik heb ook niet altijd zin, maar als we eenmaal wat doen dan gaat het ook vanzelf. Ik vraag me eigenlijk af (aangezien er hier mensen zijn die zeggen dat ze bijna nooit zin hebben, ook voor de zwangerschap) hoe ben je dan zwanger geworden? Ik bedoel oke sommige worden zwanger van 1 x sex, maar de meeste mensen moeten toch een aantal maandjes wachten en in een maand moet je het toch ook een aantal keer doen om de kans op een zwangerschap te vergroten. Doen jullie het dan echt alleen om zwanger te worden?
bij ons is het zeker waar dat we het veel vaker gedaan hebben om dat we zo graag een kindje wilden, ja.
Ik vond het tijdens de borstvoedingsperiode nog moeilijker om me er aan toe te geven... mijn lichaam was niet meer daar voor bedoelt. Ik had er een kindje mee gemaakt, ter wereld gebracht en liet haar nu groeien met mijn melk. Het lekker hielp ook niet helemaal Nu heb ik dat nog steeds een beetje, mijn "lichaam" is niet alleen maar de vrouw van, het is nu ook mama.... en dat ben je 24 uur. Moet echt een knop omzetten:x Nadat we hadden besloten om voor een kindje te gaan was de seks ook heel anders, niet alleen maar leuk maar het is ook wel misschien je kindje! En het is toch wat minder romantisch als je eerst even in je agenda kijkt wanneer je ei sprong ongeveer zal zijn
Duidelijk wat je zegt. Ik geef nog BV dus misschien is dat de 'boosdoener.' Maar zoals jij zegt, ook daarna was je niet alleen de 'vrouw van' maar de 'moeder van.' Wat een verschil he. Ik hoor altijd net de beeb piepen als manlief me aanhaalt, dan zeg ik weer ssshhh niet zo luid, terwijl de lieverd haast niks doet Wij hebben trouwens na ons huwelijk nooit anticonceptie gebruikt dus de kinderwens was er meteen. die werd alleen wel steeds sterker, lees: vaker doen.
lastig zeg, en vooral jammer! Ik zou zeggen, gewoon een keer doen! (niet erg tegen je zin in natuurlijk) en dan denk je vast van: oooo dit had ik veeeeeel eerder moeten doen hihihi. Zo werkt dat hier ook. Als we weinig tijd voor elkaar hebben en zo met 2 kids door druk mee zijn, dan heb ik ook weinig gehoefte. Maar als het er dan van komt, dan denk ik echt van wauw, dit wil ik wel elke dag! En dan komt het er alsnog weer niet van hoor, hahahaha Kun je er wel met je vriend goed over praten? Niet dat je je alleen maar schuldig voelt, je kunt er immers niets aan doen! Al een keer een romantisch avondje geprobeerd? of je kindje een nachtje uit logeren doen, dan heb je je slaapkamer voor jezelf!
wat ontzettend jammer dat er zoveel vrouwen zijn die niet meer genieten kunnen van de sex met hun partner.. ik vind het een zeer belangrijk onderdeel van onze relatie.. ik ben eerder getrouwd geweest en toen was er geen behoefte aan sex, en mijn ex had die behoefte ook niet.. waardoor ik op bepaald moment niet meer verder wilde in relatie, had teveel het idee dat we als broer/zus samenleefde. Nu is het belangrijk . voor ons beiden.. gelukkig genieten we er ook allebei intens van. Tijdens mijn laatste zwangerschap stond het op zeer laag pitje, het kon fysiek gewoon niet.. maar mentaal was het gemis er met als resultaat een kribbige limmeke, wel willen maar niet kunnen werkt ook niet. mocht het je zo onzettend tegen staan, dan is het misschien verstandig om een keer te kijken waardoor het nu echt komt, het hebben van een flubberbuikje lijkt me niet de achterliggende reden. ik hoop echt voor iedereen dat het gevoel weer terugkomt..
Limmeke, bij ons gaat het dus wel goed. We houden erg veel van elkaar en zien vanzelf wanneer het weer beter gaat, dat kan heus ook wel. Iedereen ervaart zijn/haar relatie anders denk ik. En nee, een flubberbuikje en daarom geen zin, kan ik me ook niet voorstellen!
Het is niet vreemd, hoor. Mijn libido heeft ook een flinke optater gehad na de bevalling. Ik heb 9 maanden BV gegeven en daarna werd het iets beter. Tegenwoordig heb ik wel meer zin, maar het is nog bij lange na niet hetzelfde als vóór de zwangerschap. Ik denk dat het hormonaal is, maar vermoeidheid speelt natuurlijk ook mee. Als ik echt moe ben (en dat ben ik veel vaker dan eerst, met zo'n kleine erbij), dan heb ik maar zin in één ding: Slapen. Misschien komt het weer goed, misschien niet meer. Misschien is het wel op te wekken door een afrodisiacum of zo.
In een "goede" relatie is begrip voor elkaar veel belangrijker. Als dat er niet is, is de relatie in mijn ogen niet goed. Ik denk dat je vriend wel beter weet en dat alleen zegt om te pushen.