Ik heb er nog wel wat verdriet van.Het is inderdaad wel minder nu Dean er is maar 20 miskramen gaat je niet in de koude kleren zitten.Vooral omdat het achteraf niet nodig was geweest als ik medicatie had gehad....nee moest daarvoor helemaal naar het buitenland.En tot nu toe wordt er beweerd door meerdere artsen dat het puur toeval was dat het goed ging.....ja ja....lijkt mij heel onwaarschijnlijk maar goed. Dean maakt wel heel veel goed.Hij is ons wonderkindje.
Ik heb 1 MK gehad toen mijn oudste 10 maanden was. Ik heb een week gehuild, om alles ging ik huilen. Dat was meer omdat mijn lichaam faalde voor mijn gevoel, ik het ineens gevoelsmatig niet meer 'kon'. En mijn toekomstdroom een beetje in duigen viel. Ik was bang dat mijn ineens geen tweede meer wilde. Dat soort dingen. Maar mijn man wilde het wel, en een maand later was ik weer zwanger en kreeg ik mijn jongste. Dus nee, geen verdriet meer. Het is gewoon gebeurt en het gebeurt heel vaak. Wat ik hier boven lees, 20 miskramen? kan me voorstellen dat dat niet in de kouden kleren gaat zitten, dat lijkt me emotioneel heel zwaar.
Ik denk persoonlijk dat er al een heel groot verschil in zit of je makkelijk zwanger raakt, en of je inmiddels al "compleet" bent. Ik dacht ook nooit dat het me zoveel zou doen, ik heb nadat het na bijna een jaar eindelijk raak was een miskraam gehad bij 7,5 week en ben er kapot van geweest. Zolang moeten wachten en dan ook nog een miskraam. De angst dat er nooit meer een tweede kindje zal komen is er heel erg. Moet zeggen dat het nu wat beter gaat en persoonlijk denk ik dus wanneer wij een 2e kindje zouden hebben ik er ook bijna geen verdriet meer van zal hebben. Ik wil hier niemand mee kwetsen trouwens want er zullen vast meiden zijn die al een compleet gevoel hebben en nog wel verdriet hebben van een miskraam. Weet dus ook niet hoe dat bij mij zou zijn maar het valt me op dat de meeste die hier zeggen er geen verdriet meer van te hebben inmiddels alweer een gezond kindje hebben gekregen.
Verdriet van de miskramen op zich niet, maar wel van het feit dat we het allemaal mee hebben moeten maken. Scheelt voor mij persoonlijk ook dat er een streep onder onze kinderwens gezet is. Daardoor ligt het toch meer in het verleden denk ik.
ik heb een ma gehad waarbij het hartje is gestop t met 11wk door een infectie. ik heb hier heel veel verdriet van gehad. nadat mijn dochter geboren was werd het verdriet wel minder maar het bleef wel hangen. voelde gewoon als een gemis. misschien ook omdat ik het nooit heb af kunnen sluiten. het was allemaal zo snel en raar verlopen en heb nooit echt afscheid kunnen nemen kwa gevoel en wist nooit precies wat er nu aan de hand was. met 9wk toen een perfecte echo gehad, dood en dood ziek geworden in week 10 inc koorts van 41+. huisartenpost kon zo niks vinden in urine etc maar voelde gewoon dat het niet goed zat. echo wees uit dat het harje die dag gestopt was met kloppen (vanuit de metingen) ik werd opgenomen omdat ik was uitgedroogt en een curetage werd ingeplant. 3dg later lag ik in de ok, bijna 1 liter bloed verloren dus mocht ook nog blijven. eenmaal weer thuis veel napijn gehad en begon toen pas langzaamte besefffen dat het allemaal voorbij was. tijdens de zwangerschap van me dochter kie bang geweest dat het mis zou gaan. na haar geboorte kon ik nog niet naar de echo van de mk kijken zonder te huilen. ik kon het gewoon niet afsluiten. heb op den duur alle papieren opgevaagt in het ziekenhuis (ruim 2 jaar later) van mijn mk en zag daar in dingen staan die me wel goed geholpen hebben het een plekje te geven. onder andere het geslacht, dat de rede een infectie was en hoe het allemaal verlopen is tijdens opnamen en operatie. dit alles heeft me wel geholpen met het een plekje te geven en nu kan ik ook gewoon naar de foto kijken zonder te huilen. heb ondertussen ook een zoon en hoe raar het ook klinkt, na zijn geboorte was het verdriet om de mk zo anders. nuchter en niet huilen meer alsik er aan dacht. Op de uitgerekende datum van mijn mk kregen we de 20wk echo van mijn zoontje. ook de datum dat bij mijn zoon het water brak was de datum waarop ik positief teste bij mijn mk. allemaal toeval maar na mijn idee is het zieltje van mijn mk mijn zoon. het voelt gewoon zo en het had zo moeten zijn.