Ik heb super goed contact met mijn ouders.. Ik ben gezegend met een lieve en geduldige moeder en mijn vader is echt mijn ziel en hart.. Helaas wonen wij meer dan 150 km van elkaar vandaan.. Het gemis dat ik ze niet wekelijks/maandelijks kan zien word steeds erger, omdat ik zie dat mijn dochter echt een band met ze begint te krijgen.. ze vraagt continue om mijn moeder en belt haar ook dagelijks op (ondanks dat ze niet goed kan praten ) Ik heb een lieve schoonmoeder gehad die helaas al enkele jaren overleden is.. mijn schoonvader is een schat, maar hertrouwd met een tja, vreemde vrouw.. Ik heb geen familie in de buurt en diegene waarmee ik goed contact heb wonen vele kilometers hier vandaan.. Ik heb vorig jaar de stap gezet en heb mezelf weer ingeschreven in de gemeente van mijn ouders.. de heimwee kan ik nog 1 jaar misschien verdragen, maar niet langer.. *einde*
Het gevoel kan ik heel goed begrijpen. Heimwee heb ik dan niet, want ben hier echt wel gesetteld. Maar het feit dat opa en oma verder wegwonen doet wel pijn. Mijn moeder zien we eens per 2-3 maanden (afstand 190km), maar mijn vader zien we minder (afstand is 350km) en merk nu aan mijn zoontje dat hij ook steeds vaker om pake (opa) vraagt. Toevallig zijn ze deze week in de buurt op vakantie en dan vind ik het super om te zien hoe ze op elkaar reageren. Verhuizen zou ik niet willen. Ben gesetteld, familie van mijn man woont hier. Ik heb mijn vaste baan, vrienden e.d. maar ergens blijft het toch knagen vanwege mijn zoon en de band met mijn familie.
Hij weet dat ik grote behoefte heb aan mijn ouders.. Hij weet ook dat ik daar huizen zoek.. we hebben allebei geen vaste banen en geen koopwoning, dus het zal niet al te moeilijk gaan.. enkel moeten we dan wel een nieuwe baan vinden natuurlijk..
Ik kan je goed begrijpen. Ik en mijn partner hebben geen familie in de buurt. Toen der tijd waren we hier naartoe verhuisd i.v.m. familieproblemen.. We hebben verder ook geen vaste banen of koopwoning dus het zal hopelijk niet een al te groot probleem worden.. (ik hoop het )
Ik snap ook wat je bedoeld. Helaas wil ml niet verhuizen richting mijn ouders. maar ik geef niet op want nu met de dochter erbij, zou ik toch graag willen dat ze een goede band heeft met mijn ouders, aangezien we op dit moment geen contact hebben met schoonouders. Ondanks het feit dat zij 10km hiervan wonen, en mijn ouders 185km. zie ik mijn ouders iedere 2 a 3 weken, terwijl schoonouders nu al 5? maanden geleden is. ik ben daar echt van verschoten hoeveel mensen uit mijn vroegere woonplaats om mij en mijn dochter geven! Ik zou in uw schoenen moeten staan, ik was allang verhuisd! (wij hebben vast werk en een koopwoning)
Maar 150 km is toch ook weer niet zo ver? Ik weet niet of je ee nieuwe auto hebt? Ik rijd dat iedere dag naar werk enkele reis.
Dat moet je toch echt wel willen om 300 km - heen en terug - op 1 dag te doen met nog es een kind erbij (in 't geval van opstartster). Bovendien ... op autostrade is 300 km misschien "maar" 3 uur rijden. Maar als er een stuk kleinere banen tussen zitten ... gaat het minder vlot. Hier 50 km enkel en ik vloek af en toe al daarop. (45 minuten enkel met de wagen - 2 uur enkel met de bus). Als mijn man niet meegaat is dat dus echt wel bijna een "daguitstap" (ik heb geen rijbewijs). Ik snap je dus wel, opstartster. En als je partner akkoord is en jullie nog niet echt gebonden zijn, zou ik ook proberen te verhuizen dichterbij. Liever dat je 't nu beseft dat de afstand toch echt te groot is, dan later als je echt vast hangt aan bepaald werk (dat je al jaren doet) en aan een huis.
Maar als je dan s ochtends vroeg weggaat en s avonds na het eten vind ik het wel meevallen. Je doet er misschien 2 uur over enkele reis. Het scheelt misschien dat ik autorijden leuk vind en ook familie ver weg heb wonen, wij rijden vaak naar familie aan de andere kant van het land voor een dagje. We zijn wat dat betreft ook niet veel gewend in NL.
Eens. Toen ik las 'heimwee' dacht ik dat TS haar ouders op een ander continent wonen! 😆 150km is idd prima te doen op een dag, desnoods blijf je een nachtje slapen. Het klinkt ook een beetje alsof je nog best emotioneel vast zit aan je ouders (navelstreng) en zo. Heb je wel voldoende afleiding/hobby's/sociale contacten waar je nu woont?
Ik heb op 100 km afstand gewoond en begrijp je helemaal! Ik zag mijn familie/vrienden gelukkig wel (max) om de week, geregeld kwamen ze naar hier en nog vaker ik naar daar.. Na een jaar terug verhuist omdat ik echt niet kon aarden (geen baan, nauwelijks sociale contacten, huwelijk dat toen al slecht liep) maar dat was alles behalve makkelijk, we hadden beide een baan maar geen huis, later wel een huis en ons huwelijk wilde ook hier niet werken..maar ben super blij dat ik terug ben! Hopelijk vind je snel een huisje en beide een baan!
Ik snap wat je bedoeld , je kan niet even "zomaar" heen. Mijn moeder woont hier maar 10 km vandaan dat is toch weer even anders. Maar 150 is gelukkig ook niet ver dus dat valt ook te overzien.
Ik snap je ook wel hoor! Mijn ouders wonen op 10 minuutjes rijden en dat is ver genoeg! Heb een hele goeie band met mn ouders en mn zoontje ziet ze minimaal 2x per week. Ik zou nooit zo ver bij mn familie/ouders vandaan willen wonen
Ik snap je gevoel helemaal ik woon nu al weer 11 jaar in een andere woonplaats is maar 65 km bij mijn ouders vandaan maar toch jr kan niet zo maar even langs gaan voor een bakkie ofzo. Nu gaan wij om.de 2 weken naar mijn ouders maar zou ook graag dichter bij willen wonen.
Ik dacht dat dus ook, mijn man z'n ouders wonen in Afrika en ziet hij niet vaker dan 2x per jaar (naast Skype natuurlijk). Dus dan valt 150 km echt mee. Mijn zus woont op 3 uur rijden afstand en ziet mijn moeder ook wekelijks. Eerlijk gezegd denk ik dat het wel iets cultureels is, bijna al mijn Marokkaanse vriendinnen hebben hier last van.
Ik ben bewust hier gebleven. Ook binnen Amersfoort naar "mijn" wijk verhuist. Mijn moeder woont 2 straten bij ons vandaan en mijn opa en oma 4. Ik zou de heimwee niet kunnen verdragen. Mijn schoonmoeder woont in Apeldoorn. Absoluut te doen met de auto alleen kost het gewoon flink geld met onze slurper. Haar zien we 1x per maand en mijn familie bijna dagelijks. Als je niet kan aarden zou ik ook echt proberen terug te gaan!
Rot dat je je zo voelt TS. 150 km (300 totaal) zou ik ook niet iedere week gaan rijden, maar wel om de week. als de heimwee zo groot is. Alleen ik kan niet in jullie portemonnee kijken, en weet niet of en hoe goed dat gaat met je kindje/auto e.d. wat andere al schrijven, hoe gaat het verder waar je nu zit, heb je hobbies, een sportclub o.i.d. waar je heen kan waar je wat sociale contacten hebt. het hebben van een ruimer sociaal netwerk maakt het missen van je ouders misschien ook wat beter te accepteren.
Hier ben ik nu 60 km van mijn ouders vandaan gaan wonen sinds 5 maanden en hiervoor woonden wij 5 km van elkaar af en ja ik mis mijn ouders. Normaal ging ik op de fiets even snel heen en weer en nu moeten we e het plannen.