Ik woon al 10 jaar lang ver bij mijn ouders vandaan. Eerste 4 jaar 1,5 uur rijden en de laatste 6 jaar 2 uur rijden. Nooit geen problemen mee gehad tot de kleine er nu is en mn ouders de andere kleinkinderen vele malen meer zien en dus een sterkere band hebben. Ook worden zij ouder en is het voor de kleine ook niet fijn om zo vaak 4 uur in de auto te zitten. Ik ben huismoeder en mijn man heeft eigen zaak. Afgelopen maand zijn erg hectisch geweest en voelde me erg alleen. Sinds vorige week zondag zit ik bij mijn ouders met de kleine, man heeft een klus hier in de buurt en ik kon het even goed gebruiken. We reden het dorp nog niet binnen of de tranen kwamen op mn gezicht. Heimwee. We hebben dit weekend besloten om ons huis te verkopen en hier te gaan wonen. We zitten met zn 4e nu al een hele week op funda en rijden langs alle huizen. Nooit gedacht dat ik terug zou willen. Wij hebben overigens helemaal niks met waar we nu wonen, behalve een mooi huis waar we op moeten gaan inleveren, maar geen familie, vrienden of vast werk ofzo dus we kunnen makkelijk deze stap zetten.
Tja als je heimwee hebt en je man vind het ook een goed idee om te verhuizen? Doen! Wij zijn tussenin gaan wonen. Het is zowel naar mijn schoonouders als mijn moeder ongeveer 3 kwartier rijden. En wij komen niet vaak bij onze ouders. Met een gezin met opgroeiende kinderen hebben we zoveel dingen, dat we er niet vaak bij familie langs kunnen gaan. Maar als je wel die behoefte hebt en voor jullie is de afstand te groot en verhuizen is dan een optie moet je er voor gaan!
Ik snap er niks van ik ben van zuiden naar noorden verhuisd en als ik mijn fam mis neem ik de trein of de auto in begin was dat soms elke week. Nu 10 jaar later is dat vele malen minder en zou nooit terug willen. 150 km is einde van de wereld niet. Je kan toch heen gaan als je wil en blijven slapen ofzo ik zie de moeilijkheid niet maar dat ligt aan mij Ik kijk altijd naar oplossingen ipv beren op de weg
Waarom begin jullie niet met een baan te zoeken daar in de buurt? Als je dat hebt, gaat het vast sneller.
Herkenbaar. Ben na een aantal jaren ook terug gegaan wat mijn man gelukkig ook prima vond. Ik had al eerder een baan en ben toen een paar maanden door de week bij mijn ouders in huis gegaan. Na een maand of 9 konden we gelukkig verhuizen Heel veel succes!
Ja ook herkenbaar. Toen ik hier in de woonplaats van mijn man ging wonen (zonder familie van hem of van mij in de buurt) vond ik dat helemaal niet erg, ik vond wat afstand juist wel fijn. Maar nu ik een kind heb en geen werk meer heb vind ik het wel vervelend dat ik niemand in de buurt heb om gezellig bij langs te gaan of die af en toe eens kan helpen met de zorg. Mijn ouders wonen maar op 1,5 uur afstand, op zich goed te doen, maar wij hebben geen auto en met het OV duurt het 2,5 uur met meerdere overstappen. De reis is steeds een drama omdat mijn zoontje het na 10 minuten zat is en het op een gillen zet... dat houdt me wel tegen om daar regelmatig heen te gaan. Maar TS, veel succes, hopelijk kunnen jullie gauw verhuizen!