Eerst thuis door stress en braken, mijn studie dus stopgezet (tijdelijk hoop ik) , mijn ouders uit elkaar en zetten mij en mn zusje tegen elkaar op. Onze ouders doen echt gemeen bijvoorbeeld vandaag is mijn grootvader begraven. Van mijn moeder MOEST ik naar de begrafenis, van mijn vader mocht ik niet. Beiden beweerden dat we hen heel hard zouden kwetsen als we niet deden wat ze vroegen.... Ik probeer voor iedereen goed te doen maar dat lukt echt niet. Ik ben vandaag echt ingestort, mijn moeder verweet mij dat ik mn zus verboden heb om te komen. Mijn moeder heeft alles achtergelaten voor een andere man en ze wil onmiddelijk dat wij dat accepteren en op bezoek komen, vriendjes zijn met hem enzo... Alles valt uit elkaar en ik heb niemand meer om eens mee te bellen of iets mee te gaan doen. Mijn moeder heeft ook nog geen enkele keer gevraagd hoe het met de zwangerschap is. Bovendien kregen we te horen dat ons kindje nu het een jongen blijkt te zijn (sterk vermoeden) kans maakt op een spierziekte waarvan ik draagster ben... Ik hoop maar dat ons kleintje geen last heeft van al die stress en drukte. Ik ben momenteel zo labiel dat ik misschien beter maar niet meer naar de topics ga die ik opende ivm mijn gewicht of over het uiterlijk. De kans is groot dat ik makkelijk boos word.
pff meis, wat verwarrend allemaal voor je en al die stress. Ik kan je alleen heel veel sterkte wensen. Worden er tijdens je zwangerschap ook nog onderzoeken gedaan naar de spierziekte? Liefs Fleur
Vooraleer iemand zegt dat ik aandacht vraag ofzo... Ja ik vraag aandacht, ik ben blij dat ik hier dingen kwijtkan want ik heb gewoon niemand om mee te praten anders. Ik heb wel een lieve vriend die me steunt maar verder zie ik niemand meer en mijn ouders zijn volledig aan het opgaan in hun scheiding. Ik kan niemand uitnodigen zelfs want dan is de andere partij kwaad. Mijn grootmoeder haat mijn moeder en als zij weet dat we mijn moeder bezocht hebben krijgen we ook de wind van voor. Maar ondanks alles kan ik mijn moeder niet missen, het blijft mijn mama.
Nee, ik weet enkel dat ik een vlokkentest kon doen om te zien of het de ziekte heeft en of het een jongen is maar dat was rond 13 weken dacht ik. Ik wou die test niet omdat ik het niet zomaar kan laten weghalen, het kan net zo goed minder last hebben van de ziekte en dan is het leefbaar. Het is de ziekte spierdystrofie van Becker. Ik ga er wel volgende afspraak bij de gyn eens over praten, en horen wat ik nog kan doen. Ik wil sowieso direct na de geboorte bloedonderzoek zodat ik weet of we ons moeten voorbereiden op problemen of niet.
Begin nou niet zo aanvallend, zo heb ik in ieder geval al geen zin om te reageren. jij kan niet invullen wat wij denken hoor Probeer vooral jezelf en je kindje voorop te zetten, als je moeder en vader er voor kiezen om er een potje van te maken, dan moet jij voor jezelf kiezen. Klinkt simpel maar wel de beste oplossing. Lekker kinderachtig om hun 2 grote dochters tegen elkaar op te zetten. Kies voor je gezin en geniet van de kerst.
Nouky, wat een vervelende tijd voor jou en je familie. Probeer erachter te omen waar jij je het beste bij voelt en kies daarvoor. Als JIJ ergens even ( nog) geen trek in hebt, dan moet je het gewoon niet doen. Ik weet het klinkt makkelijker dan gedaan, maar probeer het..... Heel veel sterkte gewenst! Een knuffel van mij.
Nee ik wil niemand aanvallen hoor. Bedankt.. Tis gewoon dat ik ze zo hard mis, ik heb ze nodig nu maar mijn moeder kan ik amper zien omdat mijn vader het niet wil. Hij zegt dat ik geen respect heb voor hem dan. Het rottige is dat ik mijn moeder ook niet te zien krijg want ze wil geen moeite doen, ik twijfel eraan of ze nog om mij en mn zus geeft. Ze begon aan de telefoon ook meteen te schreeuwen vandaag en het kan haar niet schelen als ik haar niet meer zou willen zien zei ze.
Dat is toch onwijs kinderachtig? Jullie zijn de kinderen van beide. Ouders moeten het gevecht zelf uitvechten, niet jullie laten kiezen. JIJ en je kindje zijn belangrijk. Je mannetje en de andere kleine meid.
dat is echt niet leuk voor je meid ! maar je beide ouders bespelen je zo dat jij jezelf schuldig gaat voelen ... dat is echt niet goed voor jou en je kindje ik snap dat je niet zonder ze kan maar ze mogen dit niet van je verlangen ... en zeker niet nu en idd je kan het niet voor iedereen goed doen zeker niet als ze zo aan je trekken ik ben ook iemand die niet tegen ruzie kon en de wereld wilde verbeteren en ik ben uiteindelijk zelf tegen een muur opgelopen omdat ik te veel met andere bezig was en mezelf helemaal kwijt was kijk dus echt uit en echt waar meid als je je grens kan aangeven naar je ouders toe en je blijft dit volhouden zullen ze dit uiteindelijk accepteren dat is echt moeilijk maar je hebt er zooooo veel aan ! hou vol he meid en kop op ! het is nu je kindje op 1 jij op 2 en dan pas de rest van de wereld en meid ik kan je wel zeggen .. nu ik het eindelijk kan ..... is NEE zeggen zo zalig lekker !
Inderdaad helemaal niet leuk. Heel veel sterkte gewenst en hopelijk kun je met je eigen gezinnetje toch nog een beetje genieten van de feestdagen. Probeer je maar een beetje als een struisvogel te gedragen, soms ff je kop in het zand en niets van de ellende om je heen laten doordringen. Maar ik denk dat dit voor iedereen wel in mindere of meerdere mate geldt: ieder huisje heeft z'n kruisje.
hey nouky. teneerste wou ik je heel veel sterkte wens met de nare omstandigheden op dit moment want het is niet leuk om dit mee te maken al helemaal niet in je zwangerschap want tijdens je zwangerschap maak je al genoeg mee met jezelf en je lichaam en dan ook dit erbij. je moet aan jezelf denken wat tussen je ouders speelt dat is hun ding(strijd) en dat is niet leuk maar je kan het niet veranderen dus moet je voor je zelf beslissen hoe kan ik er het beste mee omgaan wat is voor mij goed en ik denk dat het beter is om even afstand te nemen en dan bedoel ik niet van geen contact meer met ze maar gewoon zeggen waar JIJ behoefte aan hebt zoals die begravenis meis jij bent oud genoeg om zelf te bepalen of jij wel of niet gaat daar heb jij geen toestemming voor nodig want het gaat om jou wil jij afscheid nemen of kan je ermee leven dat jij dat niet doet maar dat is up too you!en als jou ouders dat een probleem vinden dan is het hun probleem niet de jouwe. en bijv je moeder wil dat jij nu al aan de situatie kan wennen van langs komen terwijl ze net een vriend heb meis als jij daar niet klaar voor bent dan ben je dat niet en dat moet ze acepteren want niet iedereen is het zelfde en dat kan ook niet.Verwerk de dingen op jou manier en op je eigen tijd en doe waar jij je goed bij voelt en laat je niet sturen het is jou leven. Ik hoop dat je hier wat aan hebt ik hoop het denk aan jou en je kindje(s) want hun gaan voor en jij ook. (ik hoop dat het niet hard overkomt want dat is niet de bedoeling maar wil je graag helpen) liefss
Bedankt voor het nuttig advies en de steun, ik heb hier heel veel aan. Ja mijn grootvader, het ligt heel ingewikkeld want hij heeft mijn moeder heel veel aangedaan als kind. In die tijd was alles anders en mijn moeder heeft samen met haar andere misbruikte zussen een houding aangenomen van we doen of er niets gebeurd is. Mijn grootvader was dus ook aangesteld als mijn peter. Ik weet het zelf nog niet zo lang maar van de moment dat ik het hoorde (en het verhaal klopt) had ik zoiets van nee die hoef ik niet meer. Dus voor mij hoefde de begrafenis niet zozeer. Mijn moeder doet dan gemeen zij zei tegen mij: als je niet komt vergeef ik het je nooit, het is mijn vader en je moet respect voor hem hebben. Mijn vader had dan weer zoiets van je kwetst me en je hebt geen respect voor mij als je naar daar gaat en je moeder haar nieuwe vriend ziet. Ik ben het getouwtrek zo beu he, altijd doen wat zij willen en dan nog niets goed kunnen doen. Dat mijn moeder dan ook nog durft denken dat ik mijn zusje ooit iets zou verbieden of verplichten deed me veel pijn. Het is al meermaals gebeurd dat ik denk mama waarom denk je zo slecht over mij? Ik heb mezelf al zo vaak bewezen ondertussen opdat zij fier zouden zijn op mij maar uiteindelijk doe ik alles voor haar en laat zij me staan. Echt bizar. Ik heb het hun vandaag aan de telefoon allebei goed gezegd. Wij hebben niet voor deze situatie gekozen, en ze moeten ons er de dupe niet van maken. Nu ziet alles er opeens zo anders uit, wat doe ik met de geboorte, het geboortefeestje, verjaardagen, nieuwjaar? Ze willen niet meer in 1 ruimte zijn met elkaar dus bijgevolg krijg ik geen van beiden nog te zien. Mijn vader is wel meer troostend meestal. Hij vraagt gelukkig al eens van kom je langs enz. Mijn moeder wil dat ook maar ik ben niet klaar om bij haar vriend langs te gaan... hij is ook zo opdringerig, hij wil vriendelijk zijn maar overdreven. Hij vraagt bijvoorbeeld privédingen. Mijn moeder was bijvoorbeeld eens kwaad omdat ik de echo niet aan hem wou laten zien. Ik heb gewoon geen behoefte om een vreemde meteen in mijn armen te sluiten, dat kan gewoon niet zo snel. Nu goed, ik heb mijn frustratie van me 'afgeverfd' de eerste laag verf zit al op onze zolder. Wij zijn volop aan het verbouwen en er moet nog zoveel gebeuren voordat ons kindje er is. Wij gaan op zolder slapen (is bijna gerenoveerd tot slaapkamer) zodat mijn dochter onze grote kamer krijgt en het kleintje een mooie nieuwe babykamer (word zelfs geverfd in speciaal gekozen kleuren voor hem, we zijn van plan dan het doopsuiker ook in die kleurcombinatie te doen ). Wel fijn dat we iets om handen hebben om onze zinnen te verzetten.
Mups, Ik wil je alle sterkte wensen! Uit ervaring kan ik zeggen dat jouw ouders van jou, vooral nu je zwanger bent, AB-SO-LUUT NIET kunnen vragen tussen hen beide te kiezen. Door jou steeds in zulke situaties te zetten spelen ze iets uit over jouw rug en dat kan niet, dat MAG niet! Maar ja, zij zullen zelf nu ook stress hebben en een kat in het nauw maakt rare sprongen. Zorg er dus voor jezelf voor dat je er niet (of zo min mogelijk) tussenin komt te staan. Er bestaat geen goed voor allebei, je kan nooit 2 vijandige mensen te vreden houden. Daarom moet je je eigen weg kiezen! Zeg tegen beiden je ouders waar het voor jou op staat, en als ze het er niet mee eens zijn, maak de situatie er dan naar dat ze je met rust laten. Zeg bijv. "laat mij erbuiten" en ga verder nergens op in. Dit is heel moeilijk, maar het werkt wel! Ik hoop dat het lukt, en dat je een manier kan vinden om met ze om te gaan. Ze zouden het jou niet zo moeilijk moeten maken, er bestaat niks ergers voor een kind. En nu je zwanger bent heb je ze eigenlijk heel hard nodig... Liefs Joeja
Ik lees nu pas je laatste post. Ik herken heel veel terug. Voor mij is het minder moeilijk omdat het niet meer zo vers is allemaal, maar dat van kerst vieren en straks de geboorte van de kleine en verjaardagen klinkt heel herkenbaar. Sinds ik weet dat ik zwanger ben heb ik dus ook voor mezelf gekozen en gezegd dat ze zich maar moeten voegen naar mij ipv. ik naar hun. Ik trek mijn eigen pad, lopen zij daar ook op..prima.. willen ze dat niet, dan houden ze zich maar stil en lossen het zelf maar op, maar niet waar ik bij ben en niet over mijn rug! Ik heb tegen beide partijen gezegd dat ik niet wens dat mijn kindje een twistpunt word voor hen beide, want dan verander ik in een draak! Tis heel simpel: kiezen of delen. En hoe moeilijk het voor hen ook mag zijn soms, dat is niet meer mijn zaak. Ik heb nu mijn eigen leven, mijn eigen gezin, en daar mogen zij best bij zijn mits ze zich gedragen. De rest van hun problemen onderling soppen ze zichzelf maar op. Kost mij te veel energie om me daar ook nog eens mee bezig te houden. Zij zijn mijn ouders, niet mijn kinderen. En voor mij werkt dit prima! Ik hoop dat jij ook een oplossing kunt vinden die even goed werkt.
Hallo meid, Wat een vervelende situatie zit je in zeg! Ik kan me voorstellen dat je er helemaal gek van word van dat getouwtrek! Maar net als de andere dames al zeggen, je hebt nu jouw eigen gezinnetje wat jouw prioriteit is en dat moet je gewoon aangeven! Zeg ze dat dit een bijzondere periode in je leven is en dat je geen zin en puf hebt voor hun problemen, dat je het vervelend voor ze vindt maar dat als ze een deel willen zijn van jullie gezinnetje ze zich normaal moeten gedragen en hun onderlinge problemen bij de voordeur moeten laten! En het wordt JOUW kraamtijd, die kun jij invullen zoals jij wilt.. je kunt ze gewoon de keus geven of jullie kunnen komen wanneer jullie willen met de kans elkaar tegen te komen of jullie bellen van tevoren en dan maak je met beide andere afspraken! zorg ervoor dat je genoeg rust pakt en laat je niet gek maken..!Heel veel sterkte en ik hoop dat je je weg kunt vinden.. Liefs Gina
hey nouky. Ben blij te lezen dat je voor jezelf kiest goed voor jou meid! ik wou ook zeggen wat gina zei bijv met verjaardagen of feesten vier het anderst in 2 keer dan geef je beide partijen de gelegenheid om te komen en hoeft niemand zichzelf opgelaten te voelen en dan betrek je ze allebei in je leven en dan laat je ook zien van ik kies niet tussen jullie.maar daar moet je zelf zin in hebben natuurlijk om het dubbel te vieren maar voor de meesten werkt het wel. En misschien met je moeder dat je niet teveel met haar nieuwe vriend wil omgaan nu omdat je er niet klaar voor bent spreek gewoon wat meer bij jou af met z'n tweeetjes totdat jij er wel klaar voor bent. Probeer lekker te genieten en concenteren op je zwangerschap want je dat is zo weer voorbij en die tijd komt niet meer terug en geniet van je gezinnetje. Liefss
He meid, wat vervelend om te lezen! Ik herken het ook wel, mijn schoonouders hebben er ook zo'n potje van gemaakt een jaar of 3 terug. Hebben we ook veel verdriet en pijn van gehad en nog steeds wel. Ik wil je het advies geven om zoveel mogelijk vanuit je eigen gevoel te handelen. Je bent dan wel volwassen, je bent altijd nog kind van je ouders en misschien wil je daar nog steeds naar handelen. Kinderen willen toch vaak hun ouders "pleasen". Je kunt misschien nooit iedereen tegelijk gelukkig maken, zorg dan dat je iig jezelf gelukkig maakt! Als je heel bewust voor je vriend je je gezin kiest zal er een last van je schouders afvallen. Wij hebben deze knoop ruim anderhalf jaar geleden doorgehakt en het geeft echt lucht. als anderen niet tevreden zijn, jammer dan. Wij doen wat ons gelukkig maakt en wat goed voelt, dat wil niet zeggen dat we niets voor een ander doen, maar we doen niets waar we zelf niet achter staat, al wil een ander dat nog zo graag. Veel sterkte meid!
Tjeetje wat een verhaal zeg! Ik vind heel erg vervelend voor je! Mijn ouders zijn ook gescheiden, maar jaren geleden, ik was 9 jaar dus mijn vader is al 20 jaar getrouwd met andere vrouw en mijn moeder is ook hertrouwd en nog een kindje erbij (4e kind) waar ik zo blij mee ben, ik heb contact met mijn moeder EN mijn vader, niemand komt tussen ons, daar hebben ze wel respect voor, het is mijn ouders en ik ben volwassen. Gelukkig kunnen ze wel tegen in 1 ruimte, ze komen gelijk op mijn verjaardagen enzovoort, daar ben ik best wel blij om. Ik vind heel flauw hoor van je ouders, je bent dan nog zwanger en die misschien ziek wordt, daar moet je aan jezelf denken meis! Sterkte!