Ik heb het veel te ver laten gaan!

Als je getrouwd bent, heeft de vader gewoon alle rechten hoor. Zelfs als je je kind een aantal maanden (ik weet niet precies hoeveel) na de scheiding krijgt.

 

hey hey,

ik zit hier zo een beetje alle topics te lezen, en kwam toen die van jou tegen, ik zat er tegen op om jou verhaal te lezen omdat ie zo lang is maar er was iets aan jou verhaal dat me het toch liet lezen,

toen ik jou verhaal las was ik behoorlijk geschrokken en niet alleen omdat je verhaal heel bizar is maar ook omdat ik de keuze's die jij hebt gemaakt me heel goed kan voorstellen, jij voelt je misschien dom maar dat ben je niet, ik heb namelijk een soortgelijk verhaal meegemaakt maar ben bij mn ex gebleven tot mn dochtertje 3,5 jaar was (nu ondertussen bijna 4,5 jaar) en geloof me ik heb mijn dochtertje daardoor een hoop verdriet gedaan, dus je bent juist optijd geweest met je keuze,

de rede dat ik je dit bericht stuur is omdat ik je wil zeggen dat je helemaal niet dom ben, en dat je juist optijd je keuze heb gemaakt, tuurlijk hadden al die andere "gebeurtenissen" voorkomen moeten worden, maar als je alles weet van te voren is het leven toch eigenlijk saai!

mensen maken keuze's soms goeie soms verkeerde, dat hoort dr nu eenmaal bij, en de verkeerde keuze's maak je om daar uiteindelijk een goeie van te maken, ik vind het heel volwassen van je zoals jij hiermee omga, je gaat nog hele moeilijke tijden tegemoed, maar meissie de liefde voor je kindje overwint alles, dus ook de moeilijke tijden!

dat je je gekwetst voel door je vriendin kan me voorstellen, maar weet ook dat mensen van buiten af die zoiets nooit hebben meegemaakt ook niet altijd de juiste dingen weten te zeggen, waardoor ze dingen gaan zeggen die jou kwetsen maar waar ze zelf geen benul van hebben dat ze jou kwetsen!

ik was zelf 19 toen ik zwanger raakte van mijn dochtertje, ik en mijn ex waren toen wel al 4 jaar samen, hij wilde dat ik de zwangerschap liet afbreken, en ik niet, ook ik vond dat als je volwassen genoeg bent om sex te hebben moet je ook maar de verantwoordelijkheden durven nemen voor de consequetie's die daar aan vast kunnen zitten! ook ik heb daardoor een en al ellende gehad met mn ex, maar weet dat jij juist door zo'n beslissing te kunnen nemen heel volwassen bent!

ik voelde me zo betrokken bij jou bericht om dat ik soortgelijk heb meegemaakt, vandaar dat ik je dit bericht stuurde, om jou een hart onder de riem te steken, dat je dr echt nog niet bent, maar meissie, met jou instelling kom je dr wel door jou bericht kan ik lezen dat je een sterke persoonlijkheid heb, met heel veel liefde voor je kindje, en dat is het belangerijkste dat er is, jij komt dr wel uiteraard met ups en downs maar weet dat je dat je leven lang zult hebben

liefs sabrina

 

Schat wat een verhaal zeg. Hoop dat je nu beter in je schoenen staat.

Ik zou hem jouw kindje niet laten erkennen. Als je dit wel doet. ok je hebt recht op zijn geld, maar hij kan dan ook (als hij de kolder in zijn kop krijgt) een rechtzaak tegen je aanspannen dat hij het kindje wilt zien en ergste geval wilt hebben.

Als je hem niet erkent heeft hij geen poot om op te staan.

Ik heb heel veel respect voor je dat je toch voor jezelf en het kindje kiest.

Wanneer ben je uitgerekend?

 

meid!
je bent STERK!

geniet van de rest van je zwangerschap en als je je mooie meisje in je armen hebt zal een een geluk voelen dat je niet kent!

 

nu is het moeilijk en vervelend want je kan ook nog eens geen kant op de hormonen maken je emotioneel en je bent de hele dag aan het denken denken denken ik heb ook in een soortgelijke situatie gezeten en het is niet makkelijk op dit moment maar je wordt idd zo sterk als n tijger als je je kleintje eenmaal in je armen hebt! dan krijg je nog meer dat gevoel dat je haar wilt beschermen! en dan heb je het zo druk dat je die gozer snel vergeten bent en verder wilt met je leven! ik kan je alleen echt afraden om hem het kind te laten erkennen! het komt echt allemaal goed meid!