Ik voel me echt even zo shit op dit moment!! Ben dus 38 weken zwanger en vind het echt even zwaar op dit moment, met mijn dochter die bijna 2 jaar is en best eigenwijs kan zijn. Vanavond wou ze dus weer niet slapen, ik had het zo gehad, ik heb hier liggen huilen en gezegd dat ik echt niet meer trek. Ik moet elke morgen zo vroeg opstaan, terwijl ik zelf bijna niet slaap. Overdag kan ze echt soms zeuren, terwijl ze ook kei vaak lief is. Ze keek echt met grote ogen toen ik moest huilen en ze kwam zelf een knuffel geven. Nu voel ik me helemaal schuldig! Dadelijk snapt ze dit allemaal en onthoudt ze dit en denkt ze dat ik haar niet meer wil ofzo of niet meer van haar hou. Of dadelijk trekt ze aan haar haartjes (mijn andere topic gaat hier over) door mij!! Nu slaapt ze, tenminste ze ligt in bed en ze is stil, ik denk wel dat ze slaapt want ze was moe! Ik heb een mega schuldgevoel nu. Maar ik kon me niet inhouden vanavond.
Ohjee meid, dat lijkt me een ontzettend vervelend gevoel. Laat ik even voorop stellen; in mijn ogen ben je absoluut geen slechte mama. Ik zit er ook weleens doorheen hoor en dan ben ik niet eens 38 weken zwanger, dus ik kan het me levendig voorstellen. Is het misschien een optie om je oudste een dagje weg te brengen (kdv / opa en oma / een vriendin / broer / zus / etc) zodat je even kunt bijtanken??? Als ik jou was zou ik dat zeker doen, zeker als je al 38 weken zwanger bent en je lichamelijk ook dient voor te bereiden op een zware bevalling. Ik zou me hier niet schuldig over voelen, want je rust uit, je dochter heeft waarschijnlijk een geweldige dag en krijgt een uitgeruste mama ervoor terug. M.b.t. het onthouden van je dochter, dat gevoel herken ik enorm, ik ben ook weleens boos op mijn dochter en dan denk ik echt exact hetzelfde. Ik ben van mening dat kinderen grenzen moeten leren kennen en jij hebt ook je grenzen, zeker in combinatie met hormonen snap ik best dat je het even gehad hebt. Ik denk niet dat ze het gaat onthouden, over het algemeen ben je toch superlief voor haar? Nou dan. Je zit er gewoon ff doorheen. Probeer een dagje voor jezelf in te plannen en ga iets leuks doen, laat je even lekker verwennen bij de schoonheidsspecialiste, of laat je lekker masseren (dat kan dadelijk toch echt ff niet meer), laat je even lekker verwennen en laad jezelf weer even helemaal op. Komt echt wel goed. *knuffel*
Dank je wel voor je bericht. Ben echt zo verdrietig nu! Morgen gaat mijn dochter ook naar mijn schoonouders, daarom voel ik me nog schuldiger dat ik haar morgen ook nog wegbreng. Zaterdagavond gaat ze ook al slapen bij mijn ouders omdat wij een bbq hebben 's avonds. Daarom voel ik me ook al schuldig! Ik word er echt helemaal gek van. Ik weet niet of het hormonen zijn, ik hoop het. Maar normaal kan ik me wel inhouden maar nu knapte er echt iets, ze was de hele dag al vervelend, ik moest kei veel wassen en poetsen vandaag. Maar ze kijkt me dan zo lief aan en dan voel ik me dus echt schuldig. Zou ze nu nog wel van me houden vraag ik me dan af, misschien een overdreven reactie maar ik zie het gewoon even niet meer helder.
Nee, tuurlijk zie je het niet meer helder, maar dat gevoel gaat echt wel weer over. Ik denk wel dat het door de combinatie met de hormomen komt hoor. Het is ook allemaal niet niks he. Een kleintje van bijna twee die veel aandacht aan je vraagt (weet er alles van ), een bevalling die voor de deur staat, een bbq aanstaande zaterdag. Neem je niet teveel hooi op je vork? Juist tijdens de laatste weken lijkt mij dat je veel rust moet nemen hoor. En buiten de deur slapen; waarschijnlijk vind ze het helemaal fantastisch (zeg ik heel wijs, als onze dochter ergens gaat slapen sta ik de volgende ochtend -bij wijze van- om 6 uur op de stoep om dr weer te halen), dus pluk de vruchten ervan! Wat is nou spannender dan een logeerpartijtje?? En anders ga je zondag wat leuks doen met je gezin, je knuffelt haar gewoon weer wat extra. En natuurlijk houdt ze nog van je, voor haar ben je de meest geweldige mama van de wereld (als zij iets stouts doet hou je toch ook niet minder van haar? Nou dan!). Kop op he!! *knuffel*
Herkenbaar hoor Ik ben nu pas 22 wkn zwanger maar heb helaas al veel last van harde buiken en moet dus rustig aan doen. Maar tsja met een dochter van net 2 die alleen maar nee zegt is dat erg vermoeiend. Ze is nu ook sinds een paar dagen opeens erg vervelend, veel huilen,driften en alles nee nee nee. Lijkt alsof ze in een "sprongetje" zit. Maar ik heb ook heel veel moeite om nu rustig te blijven. Door de hormonen ben ik ook licht ontvlambaar en daardoor krijg ik meteen weer harde buiken. Kan af en toe ook een potje janken hoor. Sterkte
joh meid, ik vond het al megazwaar toen ik hoogzwanger was en ik had er geen kindje van 2 bij!! ik kan alleen maar zeggen: respect! ik meen het echt! niet schuldig voelen hoor, je dochtertje heeft vast de tijd van haar leven bij de opa's en oma's .
Zooo herkenbaar! Heb eergisteren nog ff lekker zitten janken, zoonlief wilde echt niet slapen! Om 5 uur sochtends viel hij pas in slaap, toen begon de hond vervelend te doen. Ben van ellende op de bank gaan liggen en in slaap gevallen voor een uurtje. Om half 7 moet me man de deur uit.. Het was ook gelijk weer de eerste avond werken na me vakantie, was er dus he-le-maal doorheen. Daarna even lekker janken! Lucht op. Maarree.. je meisje houd echt niet minder om je hoor! Misschien vind ze het allemaal een beetje 'gek'. Maar jij bent de beste mama ter wereld voor dr hoor!
Volgens mij heb jij inderdaad 1 of 2 dagen zonder schaamte tijd voor jezelf nodig! Je bent hartstikke zwanger, dik (goed bedoeld, mooi dik ), moe, tikkie gespannen voor wat er komen gaat en nogmaals: hartstikke zwanger! Neem echt, als dat kan, even wat tijd voor jezelf zeg! Dit heeft helemaal niks te maken met je lieve kleine meid maar alles met jezelf. Kinderen schijnen dit aan te voelen en dat werkt geloof ik niet in je voordeel. Ik vind het echt niet gek dat het je even tot de lippen stijgt nu hoor! Gas terug, even mama-time. Heel veel succes met de laatste loodjes! Als je in de buurt woonde kon je haar zo een dag brengen! Elmo
mja hier net wer begonnen met werken (4 dagen) met kindje van bijna 2 en ik zit er na 2 weken ook echt even helemaal doorheen enige voordeel is dat het op werk helemaal niet zo druk is dus dat ik daar dan even kan "bijtanken" maar ondertussen moet er natuurlijk wel vanalles in mijn koppie gestopt wroden gelukkig zijn mijn collega's wat minder dwars... maar ik ga zo lekker mn bed in.. en hopen dat manlief morgenochtend op staat dat werken is 1 ding.. maar een dochter die dan ook nog eens klaarwakker is om 5 uur... en na werktijd (want tja manlief werkt natuurlijk ook) ook nog eens boodschappen/koken etc plus opruimen want dat gaat ook al niet vanzelf... ben ik toch wel redelijk total loss zondag op visite bij mn schoonouders.. kijk er nu al naar uit lekker op de bank.. koffie, wijntje.. en anne vermaakt zich wel. en ik kan even relaxt zitten en beetje beppen
Vandaag lekker gelunched met een collega, maar wel een zware nacht gehad! Ik werd er zo gek van! Normaal laat ik haar wat langer liggen huilen maar nu ben ik dus bang dat ze aan haar haartjes gaat trekken (zie mijn andere topic). Ze ging gisteravond pas om half 11 's avonds naar bed en om 3 uur werd ze wakker...toen weer om 4 uur slapen en om half 7 wakker.....pffff mijn man ging toen werken en ik moest dus weer op. Ze ging dus wel naar opa en oma, volgens mij hebben ze haar daar afgepeigerd want nu slaapt ze dus wel, gelukkig en hopelijk tot morgen 9 uur!! En dat ze ook eens niet aan haar haartjes trekt, want ze krijgt echt kale plekjes.... Door al deze dingen kan ik ook niet echt genieten en uitkijken naar de baby......daar baal ik ook van. De babytijd van mijn dochter ging ook zo aan mij voorbij omdat ik me onzeker voelde en ik had me voorgenomen om nu te genieten. Maar door alle 'problemen' van mijn dochter lukt me dit nu niet en ik ben wel bang dat het dadelijk ook niet lukt als ons kindje er is. Wat een gezeur hé? Maar zo voel ik me nu wel....
Ik vind je geen zeur hoor, ik vind het juist goed dat je er eerlijk over durft te praten! Het is zeker zwaar als je oudste dochter zo slecht slaapt en je daarnaast ook nog eens zorgen maakt over het aan haar haartjes trekken, plus nog een bevalling in zicht, pfffft, ik doe het je niet na hoor... Helaas heb ik geen kant en klare oplossing voor je. Ik kan wel 1000 keer aangeven dat je je niet onzeker moet voelen maar dat kan alleen jij bepalen, dat is een gevoel diep van binnen wat niemand voor jou kan veranderen behalve jijzelf. Waar ben je zo onzeker over en wat kun je eraan doen om dat te veranderen? Hoe moeilijk het ook is, maar als ik jou was zou ik me echt proberen te ontspannen de komende paar dagen. Ook al moet je man werken spreek een keertje af dat hij er 's nachts uitgaat, jij hebt je rust ook heel hard nodig, desnoods slaap je met oordopjes in. Denk nu ook echt aan jezelf he, je twee wondertjes hebben jou ook hard nodig en dat gaat een stuk prettiger als jij lekker in je vel zit!! Liefs, Fem
Thanx meiden! Vandaag gaat het alweer beter. Ze ging gisteravond gelukkig goed slapen. Vanmorgen wel om 7 uur wakker, zijn we niet gewend van haar, normaal slaapt ze tot 8 uur/ half 9. Maar goed, ik ben hier al blij mee! Ze heeft nog tot kwart voor 8 in bed bij ons tv gekeken. Vanmorgen ook geen haartjes in bed gelukkig, hopelijk blijft dit zo!!!!!!! Vandaag slaapt ze bij mijn ouders omdat wij bbq hebben, maar ik blijf daar niet lang denk ik, ga vroeg op de bank liggen niets doen denk ik! Bedankt voor jullie lieve reacties!!