Ik vind zeker niet dat jeje hebt misdragen hoor meid! Respect dat je het zo lang hebt volgehouden! Ik zou ze al veel sneller een dreun hebben verkocht! Wel goed dat je gaat verhuizen, niet dat jeje moet laten wegjagen maar soms kan je gwn niet anders. veel sterkte nog! x
heerlijk ...werkt wel oppluchtend he ? ben pas ook de straat op gerend en heb iemand asociaal staan uitkafferen ....stond er gewoon van te spetteren (lees schuimbekken) wou het geheel nog afmaken met een lekkere klap ,.....maar die kreeg mijn man per ongeluk ..oepsi ..... hopelijk heeft ze hier van geleerd !
Vind het ook knap dat je je nu pas hebt laten gaan....had dat mens allang aangevallen geloof ik Ik denk dat ik even een weekje lang ging boren, zingen etc...maar dan in extreme mate....ze kan het krijgen zoals ze het hebben wil
zo zeg wat een verhaal, kan me helemaal indenken dat je ff je geduld verloor hoor! had ik waarschijnlijk ook wel op een gegeven moment gehad.. tuurlijk is het verkeerd, maar wat zij doet is ook niet goed ook al is ze psychisch niet in orde... Kan ze toch medicijnen voor nemen? of wat dan ook. En anders moet de woningstichtinh idd voor haar een andere rwoning vinden. Het lijkt me toch dat als er zooooveel klachten over haar binnen komen dat ze dat niet gewoon laten gaan? nouja, gelukkig heb je een mooi vooruitzicht dat je gaat verhuizen!
hahaha... hier één met weinig geduld. Ik had d'r al drie keer 'getaart' denk ik. Maar dan niet eentje met cake en slagroom .
soooo dat je idd niet eerder ben uit gevallen! ik had haar echt al wat aangedaan heel fijn voor jullie dat jullie gaan verhuizen !
Hoi, Wat een verschrikkelijk verhaal.. Ik vind dat je het nog lang hebt volgehouden.. Ik had haar waarschijnlijk al veel eerder gehoekt 8) .. Enne ik hoop dat jullie nu een beetje rust hebben en ze geschrokken is van je uitbarsting! Trouwens erg goed van je dat je de wijkagent hebt gebeld.. Sterkte verder..
Ach, voel je niet schuldig, ik kan me heel goed voorstellen dat je geduld een keer op is, vooral als ze je gaat lopen bedreigen. Ik ben benieuwd hoor, wie weet houdt ze zich voorlopig even gedeist. Maar fijn dat je gaat verhuizen.
Wat een verhaal zeg, kan me je reactie heel goed voorstellen. Vind dat je het nog erg lang hebt uitgehouden met goed blijven nadenken en de wijste blijven, maar ze meoten dat niet met of bij m'n kids gaan doen, dan flip ik ook. Toen ik puber was kwam ik vaak met de hond uitlaten een vrouw op straat tegen die me voor van alles uitmaakte. Zie haar nu nog wel eens, maar nu doet ze het niet meer. Volgens mij heeft dat mens Gilles de la Tourette of zoiets. Heb het er maar bij gelaten, maar heb wel eens op eth punt gestaan haar hond in de gracht te knikkeren, maar ja... wat kan die hond eralan doen he...
Ik heb clienten op het werk (verstandelijk beperkt) die me soms al het bloed onder de nagels vandaan halen. Soms zijn er dagen dat ik ze echt niet kan hebben en laatst was er eentje ZO aan de gang dat ik in huilen uitbarste. Wijd ik ook voor een deel aan de hormonen hoor. Maar ik kan me daarom heel goed voorstellen dat je na zo'n lange tijd en in je prive situatie nog wel dat mens een keer mept. Kijk bij mij is het m'n werk, ik trek de deur dicht en ga naar mijn rustige huis. Bij jou is het anders.... Wie weet niet helemaal 'ethisch' opgelost, maar ik ben benieuwd of die buuf het nog blijft doen. Misschien ben je nu wel heel duidelijk geweest en weet zij haar grenzen. Psychisch niet in orde betekent niet automatisch dat iemand alles recht krijgt om maar te doen en te laten; er zijn we degelijk grenzen. Zeker als je in een gewone woonwijk woont !
Klinkt alsof die vrouw flinke borderline heeft! Heb ook een paar van deze mensen op mijn werk ( werk in de psychiatrie) deze mensen zijn allemaal na zulke situaties als jij beschijft uit huis gezet. En staan op de zwarte lijst van de woningenbouwverrenigingen omdat ze te veel overlast veroorzaken. Veel sterkte met deze situatie en die klap.. kan ik me helemaal voorstellen, hetis niet de oplossing maar je moederinstinct gaat voor
Dank jullie voor alle steunende antwoorden. Dat vind ik erg fijn. maar ik blijf me er toch schuldig over voelen hoe ik het ook wend of keer. Ik ben degene met het gezonde verstand, ik moet op zo'n moment verantwoordelijkheid nemen in zulk een situatie ipv. me erin mee laten slepen. Een handtekeningenactie heb ik al eens geprobeerd maar dat krijg ik hier niet van de grond. Er wonen veel oudere mensen en die durven gewoon hun handtekening niet te zetten omdat ze bang zijn voor mijn onderbuurvrouw, die heeft hier eigenlijk gewoon vrijspel en terroriseerd mensen. Ze is nogal agressief en dominant in haar gedrag. Voorheen maakte het me niet warm of koud, maar nu met een kindje is het anders. De vrouw heeft het ook echt op mij gemunt misschien omdat ik me nooit uit de tent heb laten lokken. Volgens de wijkagent krijgt ze een sociaal werker over de vloer die therapie met haar doet. Maar haar eruit gooien gaat niet zomaar helaas.
Ik denk dat je goed gehandeld hebt, de afgelopen jaren. Negeren is het beste wat je kunt doen. En bij hoe veel instanties ze ook bekend is: als ze uit haar woning wordt gezet zal ze toch weer ergens anders moeten leven, dus voor die instanties levert dat niets op, ze verhuizen alleen het probleem. En deze mensen leven gewoonlijk van een uitkerinkje omdat ze niet in staat zijn te werken, dus die komen niet in een vrijstaande woning maar op een flatje, wat eigenlijk niet geschikt voor ze is omdat ze zich niet af kunnen sluiten van hun omgeving en alles op zichzelf betrekken. Vroeger had je kluizenaars in een hutje op de hei, zou ideaal zijn voor haar, kan ze lekker haar eigen gang gaan zonder gestoord te worden door alle geluiden om haar heen en mopperen tegen de vogeltjes enzo. Maar een hutje op de hei kost tonnen tegenwoordig, dus ze kan nergens heen. Voor haar is het beste als ze buren heeft als jou die wat begrip voor haar bizarre gedrag kunnen opbrengen. Ik kan me heel goed voorstellen dat je haar een lel hebt verkocht, moeder zijn haalt gelukkig de leeuw in je naar boven. Voor haar zal het bevestigen dat je weet ik wat voor iets slechts bent en het op haar hebt gemunt. Het kan zijn dat ze nu zo bang van je wordt dat ze je met rust laat, laten we dat hopen. Maar waarschijnlijk is zij banger van jou dan jij van haar.
Ik liep er nog even over te denken. Het mooiste wat je zou kunnen doen is naar haar toe gaan en een bloemetje geven. En haar zeggen dat het je spijt dat je haar hebt geslagen, maar dat ze jou niet met de dood mag bedreigen. In haar achterdocht denkt ze dat jij alleen maar slecht bent, en hiermee doorbreek je dat, zet je haar hele wereld op zijn kop. Blijk je ineens een normaal mens te zijn, maar geef je wel je grenzen aan en laat je zien wat normaal is en hoe je met elkaar om wilt gaan. Als je dan ook nog aanbiedt dat ze altijd langs kan komen als er iets is en als ze de hele dag naar dat bosje bloemen zit te turen die ze van die boze buurvrouw (jou) heeft gekregen, wie weet wordt ze dan wakker ...
hihi, of ze denk dat er een microfoontje inzit of dat er giftige stof over de bloemen zijn gestrooit maar stiekum vind ik het ook knap dat je haar een lel hebt verkocht. er is toch een verschil tussen zelf bedreigd worden of je kindje! heb je er verder nog iets van gehoort?
Nou meid, ik geef je groot gelijk hoor! Ik heb ook ervaring met een Borderliner in mijn buurt en ik weet hoe zwart/wit ze kunnen denken. Als jij in hun ogen de slechterik bent, dan laten ze je niet met rust tot ze je helemaal gek hebben gemaakt. Ze mag dan wel een geestesziekte hebben, het is geen excuus om je zo het leven zuur te maken. En als je geen hulp krijgt van de instanties, dan moet je jezelf beschermen. Dus schaam je vooral niet voor je gedrag, laat het idd niet meer over je kant gaan en maak haar heel goed duidelijk dat als ze dit nog 1 keer doet, dat die ene klap in het niet zal vallen. Escaleren is allang gebeurt, dus laat de instanties maar eens zien wat er echt aan de hand is. Heel veel sterkte gewenst!
herkenbaar dat je ineens als een leeuwin reageert als je kindje er bij is...Ik ben zelf altijd de vrede herself, maar ben nu voor t eerst twee keer zó uitgevallen tegen mn ouders (waarbij ik zelfs één keer heb gezegd: en flik het eens om ook maar één woord over mij tegen mn dochter te zeggen.." nadat mn ma het noduig vond om mn dochter in t geheel te betrekken) Ook heb ik een jochie van een jaar of 9 bij zn hals/ kraag gepakt na drie keer te hebben gezegd dat ie niet op de kinderwagen mocht slaan (ze was toen net twee maanden oud) na de derde keer heb ik m bij zn boord gepakt, recht in zn ogen gekeken en nog een keer heel duidelijk gezegd dat ie dat niet mocht doen en dat ie maar beter kon luisteren.. t kind rende boos weg en schold me vervolgens nog één keer vanachter een boom uit voor "stom mens" hahaha Maar goed..niet te vergelijken met de vreselijke rotsituatie waarin jij je bevindt..maar ik begrijp je reactie dus volkomen..vind het alleen zo jammer (al is het een goed teken natuurlijk) dat je je er achteraf zo rot door laat voelen. Zo heeft die gekke buuf toch nog invloed terwijl jij juist een hele sterke mama voor je kindje was. Misschien helpt het als je het vanuit het oogpunt van je kindje blijft bezien..Je deed wat een goede mama hoort te doen hoor! | Ik ben uiteraard tegen geweld, maar ik denk dat je hier niet te rot om moet voelen..je beschermde je uk, da's je eerste levenstaak momenteel Amen hahaha
Hee, ben je je buurvrouw ondertussen nog een keer tegen gekomen en hoe reageert ze nu? @Niva, vind ik niet gek hoor, dat je zo'n kind bij z'n kraag grijpt. Ik zat eens met de hond buiten bij de Plus te wachten, want mijn moeder ging een zak sla halen en je mag niet met de hond naar binnen. Ze hadden zo'n voetbalplaatjesactie en er stonden van die dramkinderen buiten om die plaatjes te bedelen. Mijn moeder reageerde niet toen ze buiten kwam en toen begon zo'n joch mijn moeder uit te schelden voor 'dove' etc. Ik heb dat takkekind bij zijn arm gegrepen, de Plus ingesleurd (met hond en al) en naar de filiaalmanager gebracht met de opmerking dat dat kind klanten uitschold. Je had dat jong moeten horen 'laat me los, je bent mijn moeder niet' etc. Ik heb toen gezegd dat als hij nog 1 x zijn mond opentrekt, de hond hem naar zijn strot vliegt (haha, onze hond was een echte allemansvriend, maar dat hoefde hij niet te weten). Toen hield hij zijn mond wel en is weggestuurd. Tja, kom niet aan mijn kind of mijn moeder !
Ik heb haar niet meer gezien, en niet meer gehoord! De woningbouwvereniging is ook angstvallig stil. Ze hebben ons een andere woning aangeboden, maar ik ga me niet in de kosten jagen door een verhuizing die ik niet wil. Als zij betalen ben ik zo hier weg, ze gaan nog contact met me opnemen hebben ze gezegd, maar ik heb natuurlijk niks meer gehoord.