Zo praat ik niet over buitenlanders, zo praat ik over mannen die op de meest debiele manier hun verantwoordelijkheid willen ontlopen. IK BEN GEEN RACIST, laat dat duidelijk wezen! En jij: niet (ver)oordelen als je niet eens zeker bent of het wel met bv racisme te maken heeft Einde verdediging.
Jij hebt het je exvriend verteld ik niet... Bij jou is het bij dreigen gebleven mijn exvriend heeft het daad werkelijk gedaan bij een vorige vriendin van hem. Ik denk dat hier toch wel enig verschil inzit dacht ik zo... Ik waardeer je mening maar ik kies toch voor mijn kindje en de zekerheid dat er niets gebeurd. En wat ik tegen mijn kindje ga zeggen is de waarheid waar ik bang voor was nu. En als hij dan toch zn vader wil gaan opzoeken kan dat toch? Ik weet toch wie het is? groetjes [/quote]
en wie zegt dat ik zo'n Belg ben? gaf je net de uitleg waarom ik het woord aap gebruikte. nogmaals: omdat die AAP z'n verantwoordleijkheid op een nogal laffe manier probeert te ontlopen! en als je nu zou willen stoppen met op m'n kap te zitten? DANK U!
en voor litlledreams,ik probeer uit te leggen dat het twee kanten op kan gaan.hij zegt dat hij er voor wil zorgen dus misschien meent hij het ook wel. je kan misschien proberen een zus ofzo te benaderen die kan bemiddelen tussen jou en de familie. bij mij is het reuze meegevallen met de opa van mijn kind (die ook heel gelovig is) hij is nou helemaal gek met mijn kinderen.
platliggertje zoals je het formuleerde komt het zo over,sorry hoor maar je kan het ook op een normale manier uitleggen.
Dat heeft hij gezegd ja misschien om er zeker van te zijn dat het van hem is zodat hij er iets aan kan doen... Ik vertrouw hem niet en dat probeer ik nu uit te zoeken..als ik weet dat hij het serieus meent dan ga ik het hem vertellen zo niet dan laat ik het erbij en krijgt hij niets te weten... En even over die discriminatie ze noemde mijn exvriend persoonlijk een aap zonder te weten of het een turk, marokkaan of wat dan ook is...dus het is absoluut geen discriminatie Groetjes
Ik zou hier toch echt voor je kindje kiezen, je kunt altijd later vertellen hoe het is gegaan. Iedereen reageerd anders en ju kunt ruby's verhaal niet met dat van jou vergelijken. Het blijft gewoon moeilijk als er een andere cultuur bij betrokken wordt. Heb wel gekkere dingen gehoord hoor, gewoon lekker je mond houden en kiezen voor je eigen veiligheid en die van de kleine. Want aan je verhaal te horen, wil je ook niet samen met de vader verder.
hoi Samantha, Ik weet niet wat je ex allemaal heeft gedaan en dat hoef ik ook niet te weten, maar ik vind eerlijk gezegd wel dat hij er recht op heeft te weten dat hij de vader is. Het kindje is immers allebei van jullie en ik vind dus dat je het niet kan maken dit te verzwijgen t.o.v. je ex-vriend en uiteindelijk ook naar je eigen kind! Ik zou het hem dus toch vertellen. Dan is het vervolgens aan hem er wel of niet iets mee te doen. Groetjes Marie
De vorige keer dat hij er bij iemand anders wat aan deed liep dat verkeerd af, en dat is nou juist wat ze wil voorkomen. Verder vind ik eigenlijk wel dat hij er recht op heeft om het te weten. De waarheid zal altijd wel aan het licht komen. Op de een of andere manier. En wie weet wordt hij dan juist nog gevaarlijker. Maar in deze speciefieke situatie? Ik weet niet wat ik zou doen. Echt niet .
Misschien heeft hij daar recht op... Maar dit kindje heeft ook het recht op goed en wel geboren te worden toch? Ik weet gewoon niet wat ik moet doen en daarom kies ik eerst voor veiligheid. Als het voor mijn gevoel zeker weten goed zit dan vertel ik het hem en dan zal hij het ook wel begrijpen waarom ik het hem niet gezegd heb als ik hem dat uitleg. Kus Samantha
Hey Marie, ik wil echt niet de trut gaan uithangen ofzo, maar de ex van Samantha heeft bij z'n vorige vriendin ervoor gezorgd dat haar/hun baby werd 'geliquideerd' (om het zo cru te stellen). Hij is bang voor z'n vader die alleen wil dat hij met iemand van z'n eigen cultuur trouwt, en dat was de reden waarom z'n eerste ongeboren kind uit de weg moest. Wat ik verkeerd vind aan hem is dat hij wéét wat z'n vader zijn mening is, en die toch aan z'n laars lapt met gevolgen die ik echt niet kan goedkeuren... Een goede vader kiest voor z'n kind. En zoals ik al vaak heb gezegd: papa worden kan iedereen, maar VADER zijn moet je verdienen. MAW: je kan als man bij zoveel vrouwen een kind verwekken als je maar wil, maar als je je verantwoordelijkheid niet wil opnemen, verdien je de benaming 'vader' niet. Samantha kiest voor het leven van haar ongeboren baby en ik persoonlijk vind ook dat dat op de allereerste plaats komt. Ik heb dezelfde keuze gemaakt als zij, ook met het oog op de veiligheid van m'n kleine mannetje. Ik kan je standpunt wel goed begrijpen mbt dat het kindje van hen beiden is, ik sukkel er ook wel mee: wat moet ik later zeggen tegen m'n zoontje als hij naar z'n papa vraagt? De waarheid, dat staat vast, maar die waarheid is allesbehalve rooskleurig... "schat, je bent er gekomen ondanks de pil, je papa was zwaar verslaafd aan alcohol en heroïne, hij wou dat ik abortus pleegde en omdat ik voor jou koos heeft hij me zo hard in m'n buik geschopt dat ik dacht dat ik je kwijt was, daarna heeft hij de benen genomen en hij woont nu waarschijnlijk nog ergens in Frankrijk bij z'n vader, maar waar weet ik niet want hij heeft z'n mobiel nummer veranderd en geen adres nagelaten, als hij nog leeft want z'n verslaving was echt wel zwaar" is het enige dat ik kan zeggen... Soms lijkt het allemaal makkelijker dan het in werkelijkheid is, en het is een zware last om dragen, je gehele leven. De schuldgevoelens tegenover je kind omdat hij nooit z'n vader zal zien, en dan toch zo blij dat je je kind de kans hebt gegeven op een mooi leven vol liefde, dat je volop kan genieten van je schatjes, elke dag het geluk hebben te mogen horen hoeveel ze van hun mama houden, hoe graag ze mama zien en dat ze nooit een andere mama zouden willen... Tweestrijdigheden alom, maar toch: m'n kindjes gaan voor op alles en iedereen. En ik denk dat Samantha er ook zo over denkt Het leven is niet altijd even makkelijk, en ik kan zo jaloers zijn op de gelukkige gezinnetjes die bestaan uit 2 ouders en hun kindjes, maar hier verloopt het ook prima en ik heb het naar m'n zin en m'n kindjes ook, en dàt is nu net het belangrijkste voor mij: een gelukkig gezinnetje, véél liefde en genegenheid, waarden als respect, beleefdheid en vriendelijkheid. Het is maar wat je er zelf van maakt, en als je het echt goed wil, kan je dat zonder de vader ook, daar is mijn gezinnetje al bijna 7 jaar het bewijs van Ik hoop dat ik nu niet overkom als een moraalridder En aan Ruby wil ik mijn excuses aanbieden, ik was niet zo liefjes en nogal opgejut. Het had echt niets met racisme te maken (ondanks de benaming die ik gaf) maar ik kan me zo kwaad maken op die mannen die het vertikken de verantwoordelijkheid op te nemen voor hun daden.
=D> Ik vind dat sommige mensen wel heel makkelijk oordelen over een situatie , ik zou doen wat mn hart me ingaf en kom niet aan met rechten en plichten van de 'vader' want daar denken ze zelf ook niet al te hard aan als ze je laten stikken ... Ik heb hetzelfde meegemaakt als jij en als ik het over kon doen zou ik het niet gezegd hebben ... ik moest 200 km ver weg van hem weg gaan wonen om het verleden te kunnen vergeten en mn kind te beschermen ... dus doe wat je hart je ingeeft en ik wens je heel veel succes met alles ..
Pff wat een moeilijke situatie zeg... Meid als ikjou was zou ik er nu niks van zeggen je weet maar nooit je kan nooit weten in hoevere je hem kunt vertrouwen
Hoi hoi Eerst wil ik iedereen ff bedanken voor antwoorden die jullie mij hebben gegeven ik kan er echt wat mee En platliggertje het verhaal van jou is ook niet mis zeg je zal het ook wel moeilijk gehad of nog steeds hebben... Van jou kant kan ik het ook wel begrijpen dat je niet verder met hem wilde! En verder wilde ik nog zeggen ook al moet je het in het begin alleen doen je bent nog jong genoeg als je een beetje je best doet kom je heus wel een man tegen die van jou en van je kindje(s) houd. Ook al is het dan niet de echte vader van het kind (of kinderen) het is in ieder geval wel verzekerd van liefde en aandacht. Het kan allemaal goed komen en dat ligt aan hoe je je eigen leven invult... Je kan er mee blijven zitten en je ellendig voelen maar daar heb jij en je kind niets aan. En ik heb gewoon het idee dat ik op dit moment de goede beslissing heb genomen door het niet te vertellen. En de anderen die niet meer samen zijn met hun vriend zullen dat ook gedaan hebben dat geloof ik wel. Groetjes samantha
@ Littledream -> ik vind dat je een juiste beslising hebt gemaakt.. Mijn ex heeft me laten zitten toen ik zwanger was (lees vreemdgaan etc. en verschrikkelijke dingen zeggen over de kleine en dingen toewensen wat je je ergste vijand niet toewenst). Hij weet wanneer ik ongeveer uitgerekend ben, maar neemt, omdat ik het wil, geen contact met mij op. Als ze geboren is, laat ik het hem wel weten, maar hij hoeft niet te verwachten omhet kind te zien ( is 'gelukkig' niet erkent door hem) Als ze wat 'ouder' is, en het begrijpt, vertel ik haar wel wie de vader is, maar vertel er ook gelijk bij, dat ze niet gewenst was door hem. Mocht ze besluiten toch contact te willen, dan doet ze dat maar op haar 18e. Ik blijf eerlijk tegen haar (straks), maar ik denk dat ze in zal zien dat ze het wel goed vind zo, alleen met mams. Die wel voor haar klaar stond vanaf het begin, en wel van haar houdt etc.
Mijn mening op jouw situatie,. niet vertellen als je bang bent dat hij jou hetzelfde aandoet, het zekere nemen voor het onzekere je kan het altijd doen als die kleine geboren is, het is heel jammer maar dan kan je hem uit leggen waarom je zo lang gewacht heb ermee, en ja dan zal hij misschien boos zijn maar voor hoe lang als ie die hummel ziet, dus wat dat betreft als je het zegt wachten tot die kleine geboren is, en dan ook de reden erbij vertellen, en het dan niet alleen doen maar met iemand erbij. sterkte dame
Het eerste wat een goede moeder doet is ten alle tijde het kind beschermen! Beschermen tegen alles wat het mogelijkerwijs kwaad kan doen, ook als dat de verwekker is (vader/pappa hoe je het wilt noemen). Als jij angst hebt dat de verwekker van je kind jou iets aan zal doen, moet je het niet vertellen of je nu 5 weken of 39 weken zwanger bent. Wanneer het kindje geboren is hoef je het ook niet eens te vertellen, ik vind namelijk dat als je zulke schrik hebt van de vader/familie je kinds veiligheid boven alles gaat. Want het enige dat het je gaat brengen is schrik en angst, of deze jongen uit een andere cultuur komt doet dan niet eens ter sprake. Als het een kaaskop is die zijn vriendin(nen) en ongeboren kind(eren) zo behandeld is het ook een aap. Als het een belgische patatbakker is idem. Maar ja we zouden liegen als de reactie's van diverse culturen/opvoedingen/religie's gelijk zijn, in sommige culturen/opvoedingen/religie's komt dit gedrag helaas vaker voor, hoe graag we dat ook anders zouden willen zien ontkennen kunnen we het helaas niet. Als je dat rasicme wilt noemen, mij best.... ik lig er niet wakker van. Ik weet namelijk dat ik geen rasicst ben, maar je kop in het zand steken is gewoon weg dom. Er niet over praten cq discusieren lost daaraan niets op. Wat ik wel jammer vind is dat deze mensen zo streng opgevoed worden qua religie/geloofovertuiging/cultuur en hun opvattingen over sex voor het huwelijk (met de juiste persoon), en het steevast fout doen. Hoe sterk is die overtuiging in hun religie/geloofovertuiging/cultuur dan werkelijk? Als iemand me daarop antwoord kan geven...... ik wacht er met smart op. Meid kies voor jezelf en je kindje, jullie veiligheid en gezondheid gaat boven alles.