Eigenlijk al sinds mijn tienerjaren heb ik last van mijn buik, altijd een zeurend gevoel laag in mijn buik wat in perioden van ongesteldheid verergde. Ik heb dan echt veel last van krampen en breng halve dagen op mijn hurken door en met kruiken op mijn buik om het te verzachten. Ik ben me altijd bezust van mijn buik, voel daar altijd pijnen en bijvoorbeeld sex of zelfs sporten is onprettig. Ik heb PCOS, slik nu een 'de pil' speciaal om botontkalking te voorkomen en slik deze continu door (dus geen stopweek om ongesteld te worden). Heel soms heb ik tussentijds bloedverlies wat lijkt op een ongesteldheid qua gevoel, geen idee waar die bloeding vandaan komt. Uit een uitstrijkje komt Pap1, dus geen afwijkingen op dat gebied. Ik ben 35, heb twee prachtige kinderen en denk er steeds meer over na of een definitieve operatie mogelijk uitkomst zou kunnen bieden. Dus mijn baarmoeder/eierstokken laten verwijderen om zo hopelijk een eind te maken aan die buikpijnen. Wie kan mij meer vertellen of heeft hier ervaring mee of zelf zo'n operatie ondergaan? Zou ik uberhaupt in aanmerking komen met mijn situatie of ben ik nog 'te jong'? Uiteraard moet ik alles bespreken met mijn gynaecoloog, maar zou alvast graag wat ervaringen horen.
Wauw...dat is wel een heftige beslissing. Ik weet dat als je je eierstokken verwijderd dat je dan al in de overgang komt. Weet niet of je dat wel moet willen eigenlijk. Hoe erg is de buikpijn? Wordt het erger nu je ouder wordt...of juist minder. Wat zegt je huisarts hiervan?
Is er al eens gekeken of je endometriose hebt? Mijn eierstokken zijn in december 2012 weg gehaald. Hier helaas noodzaak, omdat ik borstkanker heb (gehad). Door de hormoonproductie van mijn eierstokken sloegen de borstkankermedicijnen niet goed aan, waarna ze preventief weggehaald zijn. Mijn baarmoeder heb ik nog wel. Eierstokken weg halen doen ze niet zomaar, er moet echt een dringende medische reden voor zijn. Als je je eierstokken kwijt bent, kom je per direct in de overgang. En trust me, dat is geen aanrader! Zo'n directe overgang is niet te vergelijken met wat vrouwen op natuurlijke wijze doormaken rond hun 50e, het is veel heftiger. Je krijgt ontzettend veel lichamelijke klachten en die klachten zijn blijvend: opvliegers, zweetaanvallen, met geen mogelijkheid meer kunnen slapen, verhoogde kans op botontkalking, stramme spieren en gewrichten, sneller moe, ander postuur qua vetophoping, meer vocht vasthouden, enz. Als de pijn bij je baarmoeder vandaan komt, dan zou die wel weggehaald kunnen worden. Dat zullen ze sneller doen dan ook je eierstokken meenemen. Maar ze doen het natuurlijk niet zomaar. Ik denk dat je er eerst achter moet zien te komen waar de pijn vandaan komt. Het kan ook bij je darmen vandaan komen. Vaak voelt darmpijn alsof het uit je baarmoeder of eierstokken komt. En ik zou je eierstokken ook eens laten nakijken. Misschien heb je grotere cystes die pijn veroorzaken? Daar moet je ook zekerheid over hebben. Er bestaan ook kwaadaardige eierstokgezwellen en deze geven ook pijn. Dus zeker iets om na te laten kijken! Succes!
Bedankt voor de reacties. Ik heb echt al zo lang buikpijn, er is eigenlijk op gynaecologisch gebied al heel vaak vanalles nagekeken omdat ik een kinderwens had en niet zwanger kon worden op natuurlijke wijze. (pcos zodanig dat ik dus echt geen cyclus had en nooit zomaar ongesteld werd). Er zijn de afgelopen jaren uiteraard heel veel echo's gemaakt, soms groeit er een eiblaasje maar deze komt niet tot knappen maar vormt blijkbaar ook geen cyste uiteindelijk, verschillende uitstrijkjes gemaakt, verschillende vormen van voorbehoudsmiddelen geprobeerd (2 keer spiraaltje erin en 2 keer er weer uit, verschillende pillen etc). De pil die ik nu slik (zoely) moet ik specifiek slikken omdat ik dus anders een sterk vergrote kans op botontkalking heb. Mijn darmen zijn nooit onderzocht, mede omdat het buikpijngevoel zich echt onder in mijn buik lijkt te bevinden, links en rechts zeg maar...op eierstokplek. Ook als ik duw is mijn buik gevoelig en strakke broeken probeer ik zo min mogelijk te dragen. Met vrijen is het extra pijnlijk, de samentrekkingen. Vandaar dat ik er vanuit ging/ga dat het probleem toch daar zit ondanks dat er geen medisch bewijs lijkt te zijn. Ik moet begin april naar de huisarts en wilde het dan bespreekbaar maken, nu heb ik geen heel serieuse arts maar dan stuurt ze me maar weer door. Mijn gyn is wel op de hoogte maar lijkt een beetje uitbehandeld op zijn gebied nu met de Zoely als pil. Ik ben hormonaal gezien sowieso niet standaard, ik heb geen schildklier meeren slik vervangende medicatie daarvoor. Ook de internist is op de hoogte maar dit valt niet onder zijn gebied, zeg maar. Is er medicatie tegen overgangsverschijnselen of is het met een soort 'de pil' tegen te gaan door toch hormonen te nemen? Ik weet het allemaal niet, vind het erg moeilijke materie...
Dan zou ik eerst je darmen eens laten nakijken. Hier ook eens een hele poos buikpijn gehad ter hoogte van mijn linkereierstok. Ik dacht aan een cyste, omdat ik de pijn leek te herkennen van een eerdere cyste. En ik gebruikte medicijnen waarbij de kans op een eierstokcyste groter was. Naar de gyn geweest, echo gehad en geen cyste te bekennen. Volgens de gyn kwam de pijn bij mijn darm vandaan. Na een poosje is het vanzelf over gegaan. Maar bij jou kan het dus ook best daar vandaan komen, aangezien je darmen door je hele onderbuik liggen. Het is moeilijk om specifiek vanaf de buitenkant aan te wijzen of het uit je baarmoeder komt, je eierstokken, je darmen, je blaas zou ook een optie kunnen zijn. Buikpijn kan ook veroorzaakt worden door gewrichten of spieren die je onbewust constant aantrekt. Het kan met etensgewoonten te maken hebben. Stress kan de boosdoener zijn. Dus op zich best nog een hoop mogelijkheden die te onderzoeken zijn. De overgang is enigszins op te vangen door hormoonmedicijnen te nemen. Er zitten alleen een hoop risico's aan vast, doordat het de bijvoorbeeld de kans op borstkanker sterk verhoogt. Dus die medicijnen worden eigenlijk niet voorgeschreven. En bepaalde gevolgen/bijwerkingen van een directe overgang op jonge leeftijd, zoals botontkalking en hogere kans op hart-en vaatziekten, zijn niet te voorkomen. Als de oorzaak zo op het eerste gezicht niet bij je eierstokken ligt, dan worden die ook niet weg gehaald. Er moet een duidelijk aanwijzing zijn dat de pijn daar veroorzaakt wordt, er moeten afwijkingen te zien zijn, of het moet een andere medische reden hebben. Als je eierstokken weggehaald worden, stopt je hormoonproductie van het een op het andere moment, wat een hele hoop andere klachten en risico's oplevert. Ik denk dat je niet helemaal beseft wat zo'n geforceerde overgang inhoudt. Om het voor jezelf op een rijtje te krijgen, zou ik het een en ander proberen uit te zoeken, na te vragen bij artsen, enz. Ik kan me heel goed voorstellen dat je de pijn zat bent en een oplossing zoekt. Soms moet je een drastische beslissing nemen, dat snap ik ook. Maar doe het weloverwogen. Want het is niet een kwestie van eventjes de eierstokken weghalen en klaar. Grote kans dat je achteraf zegt: Had ik de buikpijn maar voor lief genomen en mijn eierstokken gehouden. Want de gevolgen zijn erger dan de klachten van tevoren. Het is geen aanrader in ieder geval.
Bedankt weer voor de reactie. Ik ben eens kunstmatig in de overgang gebracht in de vorm van een soort reset in hoop dat mijn lichaam zelf weer iets zou gaan doen....niet gelukt maar inderdaad wle vervelende bijwerkingen van gehad. Ik denk er zeker ook niet licht over, integendeel....wil juist het goede doen en niet zomaar iets weg laten halen wat niet ziek is, zeg maar. Ik ga het bespreekbaar maken of ze verder kunnen kijken maar heb twijfels bij mijn huisarts. Ik heb eerder (al enkele keren) aangegeven dat die buikpijn er is en blijft en haar reecatie was:"Is het uit te houden of moeten we er iets aan gaan doen?" Ik was daardor erg uit het veld geslagen omdat het in haar ogen schijnbaar normaal is om altijd buikpijn te hebben zonder dat er een echte reden voor gegeven is. Ik denk dat ik dan eens ga vragen of mijn darmen, nieren etc eens onderzocht kunnen worden (al ben ik daar ook wel bang voor) maar zou graag onderhand weten waarom ik die pijn heb en of er echt niets aan gedaan kan worden. Dan moet ik me er immers bij neerleggen en hoort het schijnbaar bij me, maar nu blijf ik ongerust dat het niet normaal is en wil weten wat het is.
Natuurlijk wil je weten of er iets aan de hand is! Ik zou bij de huisarts wat meer op je strepen gaan staan. Het is jouw lichaam, jij hebt pijn. Dus haar taak om het verder uit te zoeken of je door te verwijzen. Ik denk dat je gewoon stuk bij voet moet houden en moet aangeven dat je het uitgezocht wilt hebben. Artsen zijn er voor jou en niet andersom.