Hoi, Ik ben sinds begin augustus gestopt met de pil. Sindsdien heb ik op de ontrekkingsbloeding na de pil alleen een paar hele lichte bloedinkjes gehad (07/09/08 en 17 t/m 19/11/08 ), maar nog geen enkele echte menstruatie of een ovulatie (geen stijging temperatuur of positieve ovulatietest). Ik maakte me hier heel veel zorgen over en ben toen naar de huisarts gestapt. Deze meende dat een echo me wel gerust zou stellen en ik heb daarom op 13/11/08 een echo gekregen. Daarop was te zien dat mijn eierstokken een pco beeld hadden. Nu weet ik dat 20 a 30% van de gewoon regelmatig menstruerende vrouwen ook pco eierstokken hebben, dus dat dit niet betekent dat ik ook pcos heb. Nu heb ik van de huisarts toch een verwijzing gekregen voor de gynaecoloog. Er zat deze maand niet echt een verbetering in, maar voornaamste reden was dat ik alleen maar meer stress hierover heb gekregen (zeker met het idee dat mijn eierstokken een pco beeld vertonen) en met veel vragen zat. Ik geloof dat de huisarts ze niet echt meer kon of wilde beantwoorden. Het is de bedoeling dat de gynaecoloog een bloedonderzoek gaat doen om definitief te bepalen of het pcos is of niet. Ik vind dit een eng idee. Stom genoeg kan ik al zeggen dat ik gewoon PCOS heb. Ik heb geen ovulaties/menstruaties en ik heb een pco beeld op de eierstokken. Dat is sowieso 2 uit 3. Ik heb echter geen last van overbeharing (ok, drie haartjes op elke borst), maar kan geen enkel ander teken van mannelijke hormonen vinden. Maja, dat hoeft natuurlijk niet, terwijl de waarden van mijn hormonen toch verhoogd zijn. Zonder bloedonderzoek kun je daar dus nog niks over zeggen. Ik heb verder geen andere fysieke tekenen, die op PCOS kunnen wijzen of op een andere manier een verklaring zouden zijn voor het uitblijven van mijn cyclus. Ik heb geen overgewicht (55 kilo, 1.70m), geen overbeharing (op drie haartjes op mijn borst na), geen acné, ik sport NIET intensief, ben geen gewicht recentelijk kwijtgeraakt of andere vreemde dingen. Ik heb geen diabetes, maar diabetes type 2 komt wel in mijn familie voor aan mijn moeders kant. Deze openbaart zich echter pas na het 50ste levensjaar zover ik weet. Ik heb helaas wel veel stress gehad in de afgelopen twee jaar, die recentelijk met het uitblijven van mijn menstruatie verergerd is. Nou ja, ondanks bovenstaande zou het best kunnen dat ik PCOS heb. Dat begrijp ik. Maar mijn verleden rijmt ook al niet met PCOS. Ik ben nu 26. Ik heb de pil maar 3,5 jaar geslikt (1 jaar microgynon 30, 2,5 jaar triodeen). Daarvoor zonder pil was ik heel regelmatig (cycli van 30 dagen). Ik heb al eens eerder de pil geslikt (3 maanden microgynon 30), waarna ik direct weer regelmatig ongesteld werd. Dit was april t/m juni 2003. Ik ben pas begonnen met de pil toendertijd nadat ik per ongeluk zwanger ben geworden van mijn toenmalig vriendje. Ik heb toen een overtijdbehandeling ondergaan rond 6 weken. Dat moet toen halverwege februari 2003 zijn geweest. De zwangerschap merkte ik meteen op, omdat mijn menstruatie uitbleef! Ik heb tussen juli 2003 en december 2004 geen pil geslikt. De reden daarvoor was dat mijn cycli zo geregeld waren, dat ik precies wist wanneer het kwam en mijn menstruaties minder vervelend waren ZONDER pil dan MET pil! Op internet heb ik overal gezocht naar meiden met PCOS met een vergelijkbaar verhaal, maar overal lees ik dat ze vroeger ook al heel onregelmatig waren of hele lange cycli hadden. Ik herken mezelf nergens. Soms begin ik zelfs te twijfelen of ik vroeger echt regelmatig was, zo erg is het. Maar is er nu echt niemand, die pcos heeft en vroeger regelmatig was? Ik zoek iemand, die een beetje in hetzelfde schuitje zit of heeft gezeten als ik. Groeten, Vera Ps. Nog iets waarvan ik niet weet of het belangrijk is. Met de pil had ik altijd heel veel last in de laatste week. Mijn borsten gingen heel zeer doen. Dat ik overgestapt ben van microgynon naar triodeen na een jaar was daar ook de reden van. Mijn linkerborst begon namelijk helemaal op te zwellen. Met triodeen ging het in het eerste jaar beter, maar daarna heb ik ook veel last gehad in de laatste week. Ik sloeg dan ook vaak de laatste twee of drie pilletjes over om meteen te menstrueren. Mijn borsten zijn in die tijd ook heel scheef geworden. Ze waren al niet echt helemaal symmetrisch, maar de linker bleef een heel stuk groter. Sinds ik gestopt ben met de pil, zijn de borsten ook weer een stuk symmetrischer geworden. Is daar een verklaring voor?
Ha Vera, Hier ook een PCO-er die vroeger wel regelmatig was. Na het stoppen met de pil (na 10 jaar te hebben gebruikt) nu twee jaar geleden begon de onregelmatigheid. Hoe dat kan, geen idee... Bij mij is eind 2007 PCO vastgesteld. Waarom vind je het een eng idee dat de gyn een bloedonderzoek gaat doen? Tuurlijk is het niet fijn om te horen dat de diagnose ook echt PCO is, maar er is gelukkig voldoende medicatie waarmee je wel de kans hebt om zwanger te worden, daar zijn al veel meiden het bewijs van hier op zwangerschapspagina... Ik wil je in ieder geval heel veel succes wensen! Gr. Daan
Hoi Daan, Ik vind het wel eng, omdat het dan echt definitief mis is. Het blijft toch bizar dat binnen 4 jaar ik van regelmatig naar niks ben gegaan. En je blijft stiekem hopen dat het toch ontpillen is, ook al is de kans daar nu heel klein op. Hoe is bij jou PCOS vastgesteld? Was dat een PCO beeld van de eierstokken met een verhoogde waarden van mannelijke hormonen? Als je dat laatste hebt, merkte je daar dan wat van? En wat zei de arts daarvan dat je vroeger regelmatig was enzo? Ovuleer je nog altijd, ook al ben je onregelmatig? Of ben je gestart met clomid enzo? Ben je bezig met zwanger worden of is het je in die 2 jaar toch gelukt om zwanger te worden? Ow, en als ik vragen mag, hoe oud ben jij? En hoe oud was je toen je met de pil begon en stopte? Want je had 'm toch wel 10 jaar geslikt, zag ik. In ieder geval erg bedankt voor je reactie! Groeten, Vera
Hoi Vera, ik snap je verwarring hoor. Heel vroeger werd ik ook regelmatig ongesteld, ben vrij snel aan de pil gegaan op mijn 14e. Toen ik stopte met de pil een aantal jaar terug (gewoon omdat ik toen toch geen vaste partner had) werd ik niet meer ongesteld en na een jaar de onderzoeken. Ook ik had geen overbeharing hoor, ook niet op mijn borst ofzo, wel 2 op mijn grote teen... en ook geen overgwicht. Daarna weer begonnen aan de pil en nu gestopt omdat ik zwanger wil worden. Heb uit mezelf nu een cyclus van 6 a 7 weken ineens, maar dat is niet voldoende. Ben nu begonnen met Clomid. Ik vond het nieuws van PCO ook shocking en was verdrietig, maar weet nu ook dat het niet het einde is en je bijna net zoveel kans heb als een ander zwanger te worden. Ik hoop voor jou op goede resultaten en wens je heel veel sterkte!
Hoi Leonizzie, Ik weet niet of het een groot verschil is, maar ik was tot vier jaar terug (toen was ik al 22) nog regelmatig. Dus dan is het bij mij wel heeel snel gegaan. Ik ben stiekem gewoon aan het hopen dat het allemaal ontpillen blijkt te zijn. Het is onwaarschijnlijk. Maar het is ook onwaarschijnlijk dat ik pcos heb volgens mij. Ja, ik heb een pco beeld van de eierstokken, maar dat heeft zelfs 20 tot 30% van alle regelmatig menstruerende vrouwen! Op basis van een aantal vragen op internet, zoals hoe waren je menstruaties, heb je overbeharing, enzo, waarop ik allemaal negatief kan antwoorden, en dus negatief scoor, [geen pcos dus], is de kans dat ik alsnog pcos heb slechts 7%. Dus die kans is ook niet al te groot. Ik moet nu een maand wachten tot ik naar de gyn kan voor het bloedonderzoek.... Snik. Heel irritant! Want als dat goed is, dan weet ik tenminste dat ik geen pcos heb. Je wilt toch gezond zijn. Daarnaast is het me al eens per ongeluk gelukt om zwanger te worden, toen ik 21 was. Dusseh, waarom nu niet meer?! Ik kan en wil het niet accepteren. Soms raak ik helemaal depri en ben ik helemaal overstuur... En dan heb ik buien, zoals vandaag dat ik het niet kan en wil accepteren. Op basis van wat is bij jou PCO vastgesteld? PCO beeld van eierstokken en verhoogde waarden van mannelijke hormonen? Ik heb begrepen dat je daar niet perse iets van terug hoeft te zien in je uiterlijk. Of was het bij jou slechts de onregelmatige of afwezige menstruaties in combinatie met een pco beeld van de eierstokken? Liefs, Vera
Hoi Vera, Ik had niet de uiterlijke kenmerken het was puur de combinatie van uitblijven menstruatie, in combinatie met het pco beeld eierstokken en de hormoonwaardes. Nu ik een aantal jaar later probeer zwanger te worden heb ik dus wel een menstruatie, maar de cyclus is te lang, wat ook bij het beeld past. Nu wordt er gezegd dat je er last van kan hebben in meer of mindere mate, het is zelfs zo dat het niet uitgesloten is dat je er ook "vanaf" komt. Je kan namelijk heel veel doen zelf om verbeteringen te krijgen (al weet ik niet of dat voor iedereen geld) Zo is het drinken van koffie niet zo goed, maar ook de inname van veel koolhydraten, en niet meer dan 2 a3 stukken fruit (dus ook teveel alcohol is niet goed). Deze beinvloeden allemaal je hormoonspiegel. Wanneer je leest op internet zijn er meiden die een koolhydraatarmdieet volgen en dan zwanger worden. Moet alleen eerlijk zeggen dat ik zelf nog niet heel erg op deze producten ben gaan letten. Ik weet niet of het wat zegt of het snel is gegaan dat je hebt gekregen. Hormonen kunnen heel snel beinvloed worden zoals je weet, door je voedseliname en leefstijl enz. Maar we weten ook dat menstruatie kan uitblijven door stress. Daarnaast zie je ook vrouwen die PCO hebben en na hun zwangerschap ineens een regelmatige cyclus hebben, dus volgens mij kan het (vrij snel) veranderen. Meid ik begrijp heel goed je frustratie en dat je het niet wil accepteren. En dat hoef je ook nog niet want er is niks vastgesteld nog. Toen ik het hoorde was ik er van slag, had er nog nooit van gehoord en eigenlijk wist mijn dokter er ook niet zoveel van, hormonen blijkt ook nog best een mysterieus gebied. Hij kon me ook niet vertellen waarom ik het nu ineens wel had en vroeger niet. Baalde dat mijn lichaam niet werkte en ik voelde het als een stukje falen in mijn vrouwelijkheid, ben meteen allemaal lingerie gaan kopen in de hoop mij beter te voelen. En echt ik had verre van mannelijke trekken zoals overbeharing. Omdat ik toen niet zwanger wilde worden, weer begonnen aan de pil (want dit is wel beter om cystevorminge tegen te gaan). Nu wil ik wel zwanger worden en ben eind jan. gestopt met de pil. Mijn eierstoken zagen er toen wel mooi en rustig ui (geen cystes) Het feit dat ik nog niet zwanger ben heeft te maken dat ze je dan eerst weer 3 maanden zelf laten proberen en daarna komen er een aantal onderzoeken (ook zaadkwaliteit van de man) voordat ze je aan de hormonen brengen, omdat ze je het niet voor niks wilen geven. Wanneer je normaal zwanger wil worden moet ej al rekenen op 6 mnd a een jaar en wanneer je dus maar om de 6 weken een eisprong hebt heb je gewoonweg minder kansen. Eind okt. kon ik dus beginnen met Clomid, maar door een val van de trap waarbij ik een gebroken enkel op liep heb ik het afgelopen ronde overgeslagen. Wanneer je met Clomid begint en dit aanslaat heb je net zoveel kans als anderen om zwanger te worden. Dus echt maak je geen zorgen. Maar zover ben jij nog niet en zoals altijd bij slecht nieuws heb je ook een periode nodig van rouw en acceptatie. Sorry beetje lang verhaal geworden, ik hoop dat jer er wat aan hebt. Wanneer je vragen hebt of je moet wat kwijt (boosheid) stel ze gerust hoor meid!
Hai Vera, hier nog 1 met opeens de diagnose PCOS. Op mijn 12de was ik ongesteld geworden en had ik een hele regelmatige cyclus van 5 weken. Ik heb bijna 15 jaar de pil geslikt. Ik ben een keer een jaar gestopt toen kreeg ik een regelmatige cyclus van 4 weken. Weer aan de pil gegaan en in december 2006 stopte ik weer en vanaf mei 2007 gingen we er echt voor om zwanger te raken. Tot mei had ik nog een soort van ongesteldheid niet veel bloed en er leek ook steeds een langere tijd tussen te zitten. En precies vanaf mei werd ik nooit meer ongesteld. In die tijd heel wat zw-testen gedaan, maar helaas. Van mijn huisarts moest ik het een half jaar aankijken en uiteindelijk kon ik in dec 2007 terecht bij de fertiliteitsarts. En daar kreeg ik de diagnose eerst aan de hand van de echo en mijn hormoonwaarde bevestigde het. Ik ben een slanke pcoser met weinig symptomen aan de buitenkant ik heb alleen altijd een onrustige huid gehad. Ik vroeg de arts wel hoe kan ik nu ineens PCO hebben zij gaf aan dat het door gewichtsschommelingen zou kunnen ontstaan. Dat klopte wel bij mij. Ik was afgevallen weer door samenwoonkilootjes aangekomen en die weer kwijt geraakt. In januari 2008 ben ik begonnen met clomid die leek eerst aan te slaan. Maar de progesteronwaarde was vrij laag en mijn ongesteldheid stelde ook niet veel voor en de cycli duurde steeds weer langer. Bij een controle kwam ik bij een andere gyn terecht en die gaf al vrij snel aan dat hij dacht de clomid niet goed voor mij was. Hij had ook naar mijn geschiedenis gevraagd toen heb ik hem ook verteld dat ik vroeger geen PCOS had. Ook vroeg ik hem wat moet ik nu dan ipv clomid gaan spuiten. Nee hij dacht eerder aan een LEO-behandeling waarbij hij met een laser het teveel aan actieve eitjes weer terug zou brengen. Hij had zeer goede hoop voor mij dat dit mijn cyclus zou reguleren juist omdat ik niet altijd PCOS heb gehad. 15 juli dit jaar ben ik onder het mes gegaan. In augustus meteen zwanger geraakt, maar helaas een vroege miskraam. Maar zie mijn banner meteen weer zwanger. Ik ben er voor mij echt van overtuigd dat door de LEO mijn hormoonhuishouding weer hersteld is en ik geen PCOS -beeld meer had. Welke behandeling je straks krijgt ik wil je heel veel succes wensen! Hopelijk heb je iets aan mijn verhaal.
Hoi Vera Ik heb ook PCO, maar bij mij zijn bijna alle kenmerken van pco wel aanwezig en al vanaf dat ik begon te menstrueren (op mijn tiende). Toch heb ik er lange tijd niets van geweten, omdat ik nooit gehoord had van het hele PCO. Ik had jaren dat ik onregelmatig was, maar ook jaren dat ik dat wel regelmatig was. Geen touw aan vast te knopen dus. Maar aangezien we geen kinderwens hadden en altijd veilig vreeën ook geen probleem. Toen ik zwanger raakte van onze eerste was ik in een half jaar tijd 10 kilo overgewicht kwijtgeraakt en al zeker een jaar superregelmatig. Het was dan ook met 1 vrijbeurt raak. Na mijn bevalling was ik weer zo onregelmatig als maar kan (cycli van 5-7 weken), maar ik was weinig anders gewend en dacht dat het door de zwangerschap en bevalling kwam. Van mijn tweede ben ik ook met 1 vrijbeurt zwanger geraakt. Ik ben toen direct doorgestuurd voor een termijnecho omdat ik absoluut niet kon zeggen hoe lang mijn cylus was. En toen wilden we graag een derde kindje. Na mijn tweede bevalling was ik meteen regelmatig en ben na een maand of 5 aan de pil gegaan. Voor onze wens voor een derde ben ik daar 3 jaar later mee gestopt. We gingen er vanuit dat het wel weer meteen raak zou zijn (dat krijg je als het al 2 keer op die manier gelukt is ) en dat ik weer lange cycli zou hebben zag ik absoluut niet als een probleem. Affijn, na 4 cycli varierend van 35 tot zelfs 50 dagen, hield mijn cyclus er helemaal mee op. Ik had wel rond verwachte ongi's 3 druppels bloed per dag die 2 weken duurden, maar echt ongi werd ik niet meer. Dus toen ben ik maar eens naar de ha gestapt. Ben toen direct doorgestuurd naar de gyn omdat ik toen inmiddels al 3,5 maand geen ongi meer had gezien. Na 1 inwendige echo en 1 keer bloedprikken was het al duidelijk: ik heb overduidelijk PCO! En dat waarschijnlijk al in elk geval sinds na de bevalling van onze eerste! Mijn verhaal lijkt helemaal niet op het jouwe. Ik wil je er alleen mee duidelijk maken dat PCO zeker niet het einde van de wereld betekent! Ik ben er zelfs zwanger mee geraakt van onze tweede! En ik was superopgelucht te horen dat er een naam voor was wat ik had. Ik had maanden in onzekerheid gezeten over zwanger zijn / niet zwanger zijn/ waarom ik welke pijn voelde in mijn buik/ waarom mijn temp maar bleef schommelen en waar die vegen bloed dan van waren als het geen ongi was. Voor mij vielen de puzzelstukjes eindelijk in elkaar. Ik ken iemand hier op het forum waarbij na onderzoek bleek dat ze voor 75 % pco had. Ze had wel lange cycli, maar verder geen symptomen. Ze heeft lang moeten wachten, maar is wel zwanger geraakt. En zoals je aan mijn banner kan zien ben ik ook al weer aardig onderweg. Bij ons was het raak met de derde ronde clomid (laagste dosering). Dus wat ik eigenlijk wil zeggen met mijn hele verhaal: Met pco kun je wel zwanger raken. Het is een syndroom waar gyns bekend mee zijn en waarmee ze wat kunnen om je te helpen zwanger te worden. Succes met alles en ik hoop dat je wens gauw vervult mag worden! Liefs Tezzz
Het zou toch ook gewoon ontpillen kunnen zijn hoor. Ik had na het stoppen van de pil ook driekwart jaar een heele lange cyclus (zie hieronder). Afgelopen februari naar de gyn geweest en die stelde (na een echo) ook de diagnose PCO (heb verder ook geen overbeharing en eerder ondergewicht dan overgewicht). Heb vervolgens 2 maanden clomid geslikt. Nu heb ik al een paar maanden een (voor mij) hele mooie cyclus tussen 31 en 37 dagen. Ik vermoed dus dat het bij mij toch ontpillen is geweest!
Hej Lotje, En je slikt ook geen clomid meer? Want daar kun je ook mooie cycli mee krijgen. Sloeg clomid trouwens bij jou aan? Op je banner lijkt het van wel, maar waarom stopte je dan weer met clomid? Wel goed hoor. Beter zonder dan met natuurlijk als het niet hoeft! Groetjes, Vera Ps. Ik heb vandaag de literatuur eens gecheckt en dit zijn de huidige eisen voor pcos. - PCO beeld eierstokken. Er zouden 12 of meer follikels per eierstok zichtbaar moeten zijn. Ik weet niet hoe ze dat tellen, maar op de plaatjes van de echo die ik heb meegekregen is dat bij een eierstok misschien net 12 te halen, maar bij die andere kom ik niet verder dan 8 ofzo en dat is echt heel erg kritisch tellen. - Biochemisch of klinisch aangetoonde hoge concentraties van mannelijke hormonen. Zoals eerder geschreven geen uiterlijke kenmerken... Maja, het komt weleens voor dat je niks aan de buitenkant ziet, maar toch die verhoogde concentraties hebt. - Weinig tot geen menstruatie cycli/ovulaties. Dat klopt nu, maar dat was vroeger (4 jaar geleden) niet het geval. Ik begin steeds meer overtuigd te raken dat ik me wrs om niks heb lopen druk maken, zoals Lotje suggereert.
Ik hoorde in het ziekenhuis dat ontpillen niet bestaat dat het echt een fabel is. Ik hoop voor jou het tegendeel. Als je kralenkrans zou klein is heb je denk ik wel een hele goede kans met clomid! Veel succes
Hier ook iemand met PCO, ik ben van mijn dochter door de pil heen zwanger geraakt. En nu 3,5 jaar later lukt het niet meer uit mezelf. Ik ben nu zelf met de 2e ronde Clomid begonnen, 1e ronde heb ik geen eisprong gehad met 50mg. Vroeger ben ik eigenlijk altijd wel regelmatig ongesteld geweest. Ben eigenlijk al best snel aan de pil gegaan. Maar heb ook een pauze gehad van een aantal maanden, en toen was het ook wel regelmatig.
Hoi, Bedankt voor de reacties. Of eigenlijk niet, want ik had liever natuurlijk dat het gewoonweg niet voorkwam. Nou ja, als ik pcos heb, dan zie ik mijn kansen eigenlijk nog best goed in. Ok, ik ga echt niet roepen dat ik zeker weet dat ik kinderen zal hebben, want zelfs perfect gezonde vrouwen kunnen om onverklaarbare redenen niet vruchtbaar zijn. Maar het is me wel duidelijk dat er heel veel onbekend is over pcos enzo. Zo ben je vruchtbaar en altijd regelmatig en dan wordt er gedacht dat je het niet bent. Bij mij gaat het er echter niet in dat dit zo onomkeerbaar zou zijn. Als je het bij mij ineens zoveel slechter kan worden, dan waarom kan het ook weer niet andersom zoveel beter worden. Misschien is dat wel wat naief, maar er zijn heel veel dingen die toen beter waren dan nu qua levensstijl. Ik zou heel graag mijn kindjes zelf willen krijgen. Dat heeft niks te maken met dat ik kinderen uit vruchtbaarheidsbehandelingen ofzo niet goed genoeg vind of dat ik het een afbreuk zie van mijn eigen kunnen. Maarruh, met Clomid en zeker met die andere behandelingen ben je toch echt continu in het ziekenhuis. Je bent zo met zwanger worden bezig. Die artsen die continu eigenlijk mee lopen te kijken en je vertellen wanneer je nou wel of niet met je vriendje het bed induikt. Dat is echt niet iets dat ik wil. Misschien dat dit nog verandert als ik wat ouder ben en het is nog altijd niet gelukt om zwanger te worden. Maarruh, ik denk dat jullie de bui al voelen aankomen. Zoals Leonizzie suggereert zou dieet een rol spelen in het ontwikkelen van pcos. Bij mij in de familie zit suikerziekte en wat ik tot dusver heb gezocht, is dat echt de enige link die ik kan vinden waarom ik misschien pcos zou kunnen hebben. Het kan heel goed dat ik meerdere of mindere mate een insuline resistentie heb. Ik vroeg me af of er iemand is die wat succes heeft geboekt door zijn dieet wat aan te passen en meer te gaan sporten? Ik ben niet te dik, eerder echt slank, maar ik sport vrij weinig en ik houd wel van snoepen... Ik probeer al een paar weken minder suiker te eten en dat lukt met vallen en opstaan... Alhoewel het meer sporten de laatste tijd wat minder is. Maar ik vroeg me af of het echt helpt. Hopelijk wil het bij mij helemaal goedkomen, zoals bij Lotje! Ik wens iedereen heel veel succes met zwanger worden! Dat we straks allemaal maar met mooi bolle buikjes rond mogen lopen. [-o<
Hoi Vera, Ik zal eens kijken of ik ooit die site nog eens kan vinden. Maar daar waren echt een paar meiden die door dieet zelf een regelmatigere cyclus kregen en gewoon zwanger werden. Maar die hebben de iname van suikers drastisch veranderd. je hoeft ook niet perse overgewicht te hebben, maar koolhydraten, suikers en cafeine en alcohol hebben schijnbaar en hele grote invloed op je hormoonhuishouding. Ik ben dus net als jij van mening dat het ook weer kan verbeteren. Ik weet alleen niet of meer sporten echt helpt, maar voldoende lichaamsbeweging en ontspanning is zeker goed. daarnaast heb ik een boek over zwanger worden met een stuk PCO en daarin staat dat acupunctuur ook gunstig kan zijn en voetreflexologie. Verder ben ik toen ik stopte met de pil begonnen met de pillen "zwanger worden"van de etos. Hier zitten ook een aantal stoffen in die een gunstige uitwerking kunnen hebben. Ik snap dat je niet aan de hormonen wil en ik zal dat ook zeker niet doen wanneer je daar niet achterstaat en je in principe eerst kan kijken of veranderingen in eet en leefgewoonten helpen. Maar wil je wel geruststellen dat het gebruik van Clomid mee valt. 5 dagen lang 1 pilletje en ik hoef maar 1 keer in de maand naar de gyn. om te kijken of het goed aanslaat. Mijn seksleven is gezond dus ik doe dat ook zeker niet alleen op de dagen dat we kans hebben, want dat lijkt me ook niet zo leuk. Ik wens jou ook heel veel succes en laten we duimen op positief nieuws!
Hoi Leonizzie, Bedankt voor je reactie. Misschien ben ik wel een beetje overdreven bang voor hormonen en dergelijke, maar als het met een dieet kan, dan zou het echt beter zijn. De pil was namelijk bij mij geen pretje. Ik had heel veel last van pijnlijke borsten enzo. Achteraf was het stom dat ik er gewoon meer door ben gegaan. Maja, het was zo veel makkelijker enzo dan een condoom, spiraaltjes enzo. Ik ben echter door mijn ervaringen met de pil erg bang dat clomid er dan bij mij ook erg in hakt. Ik had mezelf al eerder voorgenomen om geen suiker meer te eten, maar je weet wel hoe dat gaat met dieten enzo. Je vervalt zo weer in oude gewoonten. Ik dus ook. Ik ben nu sinds woensdag weer zo min mogelijk koolhydraten aan het eten en aan het sporten (lees drie kwartier fietsen naar mijn werk). En het lijkt te helpen. Het is echt heel maf. Ik had vandaag namelijk weer een lichte bloeding. De vorige lichte bloeding duurde drie dagen (17-19 nov). En nu, na 25 dagen, verlies ik weer licht bloed. Helaas lijkt het maar een paar uur te zijn geweest, want ik heb sinds vanochtend geen bloed meer verloren. Maar ik zou zeggen dat het een positieve ontwikkeling is. Alhoewel ik me zelfs aan het afvragen ben of die bloedvlekken al in mijn onderbroek zaten. Wat echt te stom voor woorden is, maar ik vind het zo ongelooflijk. Dit is de tweede keer dat ik in een maand tijd bloed nadat ik de hoeveelheid koolhydraten reduceer in mijn voeding. Het kan heel goed toeval zijn. Maar ik begin me toch af te vragen of dat echt het geval is. Daarnaast doe ik ovulatietestjes en het was me een paar dagen geleden opgevallen dat de test strepen vaak donkerder zijn als ik veel snoep tov als ik zeer weinig suiker eet. Als ik super weinig suiker eet, dan zijn de teststreepjes echt heel licht, terwijl met normaal eten (lees brood, aardappelen, pasta, snoepgoed enzo) de streepjes best paars zijn tegen het positieve aan. Ik probeer nu het dieten eens een maand vol te houden om te kijken of ik dan misschien een echte cyclus met ei kan krijgen. Ergens vraag ik me wel een beetje af of het echt zo simpel is. Misschien is het gewoon allemaal toeval. Ik kan me bijna niet voorstellen dat suiker zo sterk verband kan houden met je lh waarden. Maja, het lijkt er echt op. Vandaag was de teststreep alweer lager dan gisteren, terwijl ik even veel gedronken heb. Dat heb ik vandaag expres om die reden bijgehouden. Maf he? Ik zal eens een foto van de testjes in mijn album zetten als het lukt. Het enige is het volhouden. Ik ben nu namelijk alweer bang dat ik volgende maand geen bloed zal verliezen en dat ik mezelf voor de gek aan het houden ben. Het probleem is dat ik me niet kan voorstellen dat het zo snel werkt en dat werkt voor mij heel demotiverend. Stom hè? Groetjes, Vera
He Vera, grappig zeg eigenlijk is dat best goed nieuws toch? Snap dat je het dan niet meteen wil geloven en ik denk ook dat het iets is wat je lagere tijd moet volhouden om te weten wat het echte effect is, maar het is wel frappant dat je nu weer lichte bloedingen krijgt en dat je ovutesten er zo sterk op reageren. Ik heb zelf nooit ovu testen gebruikt dus heb er niet heel veel verstand van, maar toch is het opvallend. Vind het wel heel goed dat je ermee bezig bent en het probeert. Ben benieuwd hoor. Kan me ook voorstellen dat je gezien jouw ervaring met de pil erg op ziet tegen het gebruik van hormonen. Mocht het ooit zover komen bespreek dit dan ook met je gyn. Ik zelf heb nu bij de lage dosering Clomid eigenlijk weinig last, maar dit verschilt per persoon. Er zijn meiden die er wel veel last van hebben en die krijgen wat anders. Maar als ik jou was zou ik gewoon nog even verder gaan, zoals nu want dat klinkt ook veelbelovend en zeer zeker de moeite waard om uit te proberen. Hou me op de hoogte! en fijn weekend alvast
Hoi Leonizzie, Bedankt voor de bemoedigende woorden. Ik heb het vandaag zwaar. Ik heb al een heel stuk kaas opgegeten (zo'n halve kilo). Daar zit geen koolhydraten in, dus dat mag dan wel. Maar volgens mij helpt het niks, omdat er geen suiker in zit. De behoefte om te snoepen blijft. Als ik zo kaas blijf eten, dan wordt dit dieten een duur geintje. En ik vraag me af of ik er zoveel slanker van word. Haha, maar dat kan wel lijden. De eerste drie dagen waren makkelijk, maar nu hakt het er toch even in. Mooie is wel dat ik vandaag weer bloed heb verloren en voor het eerst in vier maanden een stuk maandverband heb laten aanrukken. Bloed is helaas voornamelijk veel bruin, niet echt rood. Ik weet niet wat dat betekent. Het is niet echt een menstruatie, maar dat had ik ook niet verwacht zonder ei... Hoe dan ook, ik ga super mijn best doen en niet vergeten waar ik dit voor doe. Hopelijk word ik dan beloond met een ei. Ben jij nu al begonnen aan je Clomid kuurtje? De enkel is weer beter? Groetjes, Vera
Dat bruine bloed is misschien wel oud bloed? Is je lichaam zich lekker aan het opschonen misschien. Meid een half stuk kaas haha. Dat je het wegkrijgt, waarschijnlijk normaal ook niet, maar dat is het irritante van iets niet mogen/dieeten. Je krijgt meteen zin in dingen die je anders helemaal niet zonodig in een bepaalde hoeveelheid hoeft of wilt. Micchien moet je eens op googlen naar koolhydraatarmdieeten en staan er misschien wat menutjes. Je hebt bijv. Atkins of Southbeach. Maar misschie moet je niet meteen zo streng beginnen. Probeer je normale koolhydraat en suikerinname te halveren, of anders eerst een kwart en dan halveren. Alle beetjes helpen. Ze zeggen vaak dat suiker een soort verslaving is dus om het nou helemaal niet te mogen wanneer je er zo gek op bent! Gun jezelf gewoon elke dag iets van wat jij lekker vindt alleen niet meteen een hele reep wanneer je dat gewend bent maar wat minder. Mijn enkel gaat goed. 2 jan. mag het gips eraf en dan ga ik weer oefenen met lopen mbv krukken. Maar sosm word ik er gek van dat ik dus niet alles zelf kan of ales zolang duurt voordat ik het voor elkaar heb (bijv. de trap op) Omdat ik de vorige ronde in het zekenhuis 9 dagen te vroeg ongesteld werd dan gepland, nu dus geen Clomid (want je begint 3e dag menstruatie). Ik moet maandag naar de gyn en dan kijkt ze naar mijn temperatuurkaart en omdat ik nog niet ongesteld ben geworden na de laatste keer denk ik dat het weer opgewekt wordt met Duphaston en dat ik op de 3e dag menstruatie weer met de Clomid mag beginnen. Dat hoop ik iig. Mijn temp. blijft hoog, maar heb niet het gevoel dat ik zwanger ben, maar doe morgenochtend denk ik voor de zekerheid wel een testje, zodat ik niet iets ga slikken terwijl dat niet mag. Grappig dat ik hoop op Clomid en jij er tegen op ziet. Maar ik moet eerlijk zeggen. Toen ik voor het eerst hoorde dat ik PCO had wilde ik er ook niet echt aan. Ik kwam ook uit een hele foute relatie en die vent liet me toen ook niet echt met rust. Ik zei toen altijd; dat is god/het universum die mij beschermt dat ik iig geen kind van hem op de wereld zet, wanneer het goed gaat met mij zal dit ook beter gaan. En met mijn huidige vriend werd ik na het stoppen met de pil na 6 weken ongesteld! Ik wist niet wat mij overkwam, want die andere keren ben ik het 14 maanden niet geweest en kwam het ook niet. Dus ja ik denk echt dat heel veel dingen invloed kunnen hebben
Hoi Leonizzie, Suiker is echt een verslaving voor mij. De vorige keer, drie weken terug, ging het helemaal mis, omdat ik dacht dat het niet zo erg was om een klein stukje van een choco letter te nemen. Dat werd dus alleen maar meer en meer. En toen snoepte ik dus weer vanalles.... Dit keer ga ik het gewoon proberen om cold turkey te gaan. Het werkt beter. De cravings zijn nu ook weer weg. Het verbaast me wel echt hoe dol ik op suiker ben en hoe erg ik er naar kan verlangen. Ik heb nooit gedacht dat ik verslaafd zou (kunnen) zijn aan suiker, maar het lijkt er dus echt op. Hoe lang ben jij eigenlijk bezig met zwanger worden? Ik snap namelijk niet zo goed waarom je aan de Clomid gaat als je elke zes weken ongesteld wordt. Of is dit altijd zonder ei? Ik snap dat het langer voor je zou duren in principe om zwanger te worden, wat frustrerend is, maar een paar maanden zal toch niet veel uitmaken? Het is wel apart dat een relatie/situatie zoveel invloed kan hebben op het wel of niet hebben van je cyclus. In mijn geval heb ik de afgelopen 2 jaar ook veel stress gehad door verhuizingen, mijn werk, waar ik het niet helemaal naar de zin heb en dergelijke. Vroeger heb ik daar nooit last van gehad, dus misschien dat dat gedoe van de afgelopen tijd ook wel wat bijdraagt aan het uitblijven van mijn cyclus. Ik hoop het maar, want ik heb het gevoel dat die dingen nu allemaal toch minder is geworden. Het uitblijven van mijn cyclus was juist dat wat de laatste tijd het meeste stress heeft gegeven. Wat je zegt over god/universum, die je beschermt enzo, dat speelt bij mij wel een rol. Ik vraag me soms af of het goed is om mijn lichaam tot een zwangerschap te dwingen, terwijl het nu niet lijkt te willen. Vroeger was ik altijd super regelmatig en dat was nog geen vier jaar geleden. Mijn gevoel zegt dat mijn lichaam in principe het toch nog moet kunnen en dat het nu niet werkt, is dat dan een teken dat het nu niet het juiste moment is om zwanger te worden? Dat is denk ik ook wel een reden waarom ik nog maar niet naar Clomid grijp. Het is wel spannend dat je temp nog steeds hoog is. Het zou erg leuk zijn als je zwanger zou blijken en dat zonder Clomid! Je hoeft natuurlijk niet zwanger te voelen om zwanger te zijn. Ik zal in ieder geval voor je duimen. Groetjes, Vera
Ik ben eind januari 2008 gestopt met de pil. Omdat mij dus ooit door de huisarts was gezegd; wanneer je zwanger wil worden probeer het dan niet zelf kom maar meteen. Dat dus eigenlijk gedaan. Doorverwezen naar de gyn. en tegen de tijd dat ik een afspraak had dus ongesteld geworden. Deze zei ga het eerst nog maar 3 maanden zelf proberen want het PCO beeld kan veranderen en wei weet krijg je wel een normale cyclus. Ze wilde me niet weer een jaar laten proberen omdat ik natuurlijk al een seerder was gestopt en het toen en jaar uitbleef. Ze begreep natuurlijk ook dat ik nu kwam omdat ik echt wilde beginnen. Na 3 maanden dus niet zwanger en een cyclus van 6 a 7 weken. Dit is ergens dus "regelmatig", maar valt wel onder PCO beeld en maakt dus dat je in een jaar tijd de helft minder kan hebt om zwanger te worden. Of ik een echte eisprong toen had weet ik niet ik deed toen niet aan tempen of ovutesten. We hebben toen allerlei onderzoekjes gehad als zaadcheck, soatesten, inwendige echo en uiteindelijk het nakijken van de eileiders of die verstopt waren. Dit was allemaal goed. Je bent dan 8 maanden verder alweer. Eigenlijk wilde ze het zo laten aangezien ik wel een cyclus had en voor de zekerheid een keer bloedtesten op progetsron om te kijken of er wel een eisprong plaatsvindt, maar dat is moeilijk te bepalen want dat hangt om een paar dagen en dat weet je dus bij mij niet precies (6 a7 weken) Dus geschat wanneer het ongeveer on zijn mijn ovlatie. Uit de bloedtest kwam niks dus heeftz e me doorverwezen naar een fertiliteitsdeskundige (ik noem het alleen gyn. want dat is makkelijker/korter). Toen ik daarkwam was ik 7 weken niet ongesteld, dus vandaar de Clomid. Je kan er wel voorkiezen om het aan te kijken, maar mijn wens is nu toch wel een kindje en wie weet ooit een 2e. Dus Clomid om gewoon net zoveel kans als een ander te hebben om zwanger te raken + dat er ook eerder opgemerkt wordt of er toch iets niet goed gaat, zoals eisprong enz. Mocht ik over een paar maanden niet zwanger zijn krijg je bijv. een samenlevingstest. Maak ik hier niet gebruik van tja dan weet je dus niet of je misschien nog wel jaren bezig bent (wat natuurlijk nu ook zou kunnen) Dus ik kies nu echt voor Clomid. In die zin geeft Clomid mij dus ook het meeste gevoel alsof wij gewoon bezig zijn om zwanger te worden en wordt het niet zo'n issue, met echt teveel onzekerheden zoals; Goh blijft mijn menstruatie wel aardig regelmatig en hier op hopen (wat mij stress geeft), en dat je uiteindelijk maar blijft testen omdat je eigenlijk nooit precies weet wanneer je ongesteld moet worden enz. Daarnaast is het ook niet goed om te lang zonder iets zo te blijven rondlopen, want je gaat dan uiteindelijk wel meer cystes ontwikkelen en uiteindelijk wel klachten als meer haagroei enz. (nu valt dit anderen niet op en gaat het heel langzaam, maar zo had ik nooit haren op mijn teen en ineens zie je er eentje zitten). Dus eigenlijk vandaar... Ik weet ook niet hoe oud jij bent, maar ik wordt eind deze maand 30 dus ik wil gewoon niet nog een aantal jaar aankijken. Of het voor jou een teken is dat het nu nog niet de juiste tijd is om zwanger te worden, kan alleen jij bepalen. Zit je lekker in je relatie heb je het gevoel dat je dit echt samen met hem wil? Of heb je het gevoel dat je eigenlijk nog lekker saampjes moet genieten van het met zijn 2en zijn? Wanneer dat zo is kan ik mij voorstellen dat je het gewoon nog zo probeert en je dus ook geen haast hebt, want raak je dan zwanger dan zou dat voor mij wel een teken zijn, van Ja het moet zo zijn. De gedachte wat komt dat komt en komt het nu of over half jaar dan is het welkom vind ik heel gezond en legt ook niet zo'n druk op je relatie. Je gaat vanzelf merken of je verlangen naar een kind groter wordt en dan merk je ook vanzelf dat meer toen bent aan een volgende stap en Clomid niet meer zo erg lijkt. Wanneer moet jij weer naar de Gyn? Kreeg je nog bloeduitslagen ofzo?