ik heb het even gehad! morgen 4 weken geleden heb ik een miskraam gehad we zijn al bijna 3 jaar bezig voor een kleintje waaronder nu een tijdje in de mmm helemaal geweldig vonden we het dan ook toen we te horen krgen dat we na onze eerste icsi poging zwangere waren helaas is het met 6 weken mis gegaan gelukkig is het vanzelf gekomen en hoefde ik verder niet naar het ziekenhuis maar nu het 4 wkn verder is lijk ik er wel steeds meer 'last'van te krijgen en ook van anderen er word maar verwacht dat het nu wel voorbij is en ach je kan toch zo aan nieuwe poging beginnen ooh je gaat bijna op vakantie....nou lekker toch dan kun je nog eens een keer met zijn 2en weg straks met kinderen gaat dta niet meer hoor of na de vakantie zal het allemaal wel over zijn he ik word hier dood moe van terwijl ik nog geen eens zo vaak over de miskraam heb maar als mensen er ma vragen vertel je wel eens wat maar ik het het idee dat ze eigenlijk helmaal niet willen luisteren nu belde mijn zus ze is zwanger super voor haar natuurlijk maar voor ons heel dubbel en dan word er dus wel van je verwacht dat je helemaal uit je dak gaat en als dat niet zo is( heb ze gewoon gefeliciteerd en gevraagd hoe het allemaal gaat enzo) dan vinden mensen dat niet gepast nou sorry hoor ik stel mezelf en mijn man nu eens een keer voorop ik gun niemand het gedoe in de mmm maar ik zou willen dat ze eens een maandje in mijn slippers 8) staan
Hoi, Ik herken heel veel in je verhaal. Ik heb drie weken geleden een miskraam gehad. De eerste paar dagen zijn de mensen begripvol en vragen hoe het met je gaat maar wanneer de weken verstrijken vraagt niemand er meer na en is het enige wat ze zeggen wees blij dat het zo afgelopen is het had ook anders kunnen zijn. Nou dat helemaal niet aan mijn gevoel en ook ik vind er nog steeds hinder aan. Gelukkig sleept onze dochter van 15 mnd mij er wel doorheen. Hoop voor jouw dat je toch weer heel snel zwanger mag worden en dat het allemaal goed gaat komen.
Hey Lieve Anna, Je hoeft je echt niet te verantwoorden hoor. Zo lang is het echt niet geleden. En je houd er toch verdriet van, sterker nog het verdwijnt niet uit je gedachten. Je gaat verder, maar vergeten doe je het niet. Heeft je zus of familie er iets over gezegd dan? Neem je tijd, en laat je niet gek maken. Tuurlijk is het leuk voor je zus, maar toch had je het liever zelf geweest. Eerlijk is eerlijk toch? Liefs, Elvira
ik was het idd graag zelf geweest misschien is het wel jaloezie hoor ik weet het niet maar als er dan gezegd word je zus doet het echt niet om je jaloers te maken hoor of weet je wel niet hoe moeilijk dit voor haar is dan denk ik jullie mogen allemaal een maandje mij zijn en dan het liefste het maandje van de punctie terugplaatsing zwanger zijn en miskraam krijgen dan heb je het niet meer over ja je zus heeft natuurlijk last van der hormonen he of als je op vakantie bent geweest zal je zien dat alles beter is en jou tijd komt nog wel dat is ook zo'n goede ik wil niet zielig gevonden worden er zijn mensen die het veel slechter hebben als mij maar hoe er nu met ons om gegaan word vind ik toch ook niet helemal mensen kijken er volgens mij heel makkelijk tegen aan en denken misschien zeur niet zo ik weet het niet maar heb me vanavond eens helemaal los laten gaan met sporten en ik moet zeggen het luchte best een beetje op
he anna, wil je een hartje onder de riem steken. Vorig jaar in aug kreeg ik te horen dat het hartje van ons kleintje stil gevallen was en kreeg een curretage want kleintje wou gewoon niet komen. 7 Dagen na de curretage kreeg ik een doodleuk telefoontje dat ook m'n zus zwanger was, ze was 5 weken, net rond de tijd toen ons kleintje haar hartje was gestopt. Heb het er vreselijk moeilijk mee gehad en kon haar eerst niet zien of horen meer. Zoveel pijn deed het. Ik was blij voor haar maar waarom ging het bij haar toen wel goed en bij ons niet. We zijn nu enkele maanden verder en ik heb vorige week haar dochtertje als eerste in m'n armen mogen houden, de pijn is weg maar de gedachten zaten toen ook weer bij ons kleintje dat we hadden moeten afgeven. Ondertussen ben ik nu 18 weken zwanger en de ongerustheid is er nog steeds, toch weet ik dat dit kleintje steeds aan ons beebje zal doen denken. Wij waren ook in de mmm en ondertussen al een heel tijdje bezig, zij vonden dat ze er la la,g over hadden gedaan namelijk 6 maanden. De pijn is in de plaats gekomen na een 3 maanden voor nieuwe hoop, die hoop heeft z'n vruchten af geworpen en ik geniet nu, want voor dit kleintje hebben we wel heel lang moeten wachten tov onze andere kids. Ik wil je heel veel sterkte toe wensen, huil zoveel je wil, het kan echt deugd doen. Ik hoop dat je snel de hoop weer kunt vinden en er verder voor kunt gaan
Ik herken ook heel veel in jou verhaal meis. Het gevoel er ook bij dat het net lijkt dat je het maar snel moet vergeten en naar de positieve dingen moet kijken wat er gaat komen. Sommige mensen vind ik zelf ook heel hard. Het klinkt raar en hoe hard het ook is maar de mensen die hezelfde hebben meegemaakt (is mijn ervaring hier) begrijpen je meer. Als je wilt huilen als je boos wilt zijn. Hoe lang dat ook zal zijn dat is helemaal aan jou. ZOlang jij je niet happy voelt moeten ze daar ook maar rekening mee houden vind ik.
misschien komt het ook omdat ik niet zo makkelijk huil en boos ben waar een ander bij is kreeg vandaag te horen ja je bent zo sterk.... bedankt voor jullie berichtjes liefs anna
Just Those Few Weeks For those few weeks I had you to myself And that seems too short of time To be changes so profoundly. In those few weeks I came to know you... And to love you. You came to trust me with your life Oh, what a life I had planned for you! Just those few weeks When I lost you, I lost a lifetime of hopes plans, dreams, and aspirations A slice of my future simply vanisched overnight Just those few weeks It wasn't enough time to convince others How special and important you were. How odd, a truly unique person has recently died And no one is morning the passing. Just a mere fes weeks And no "normal"person would cry all night Over a tiny unfinished baby, Or get depressed and withdraw day after endless day No one would, so why am I ? You were just those few weeks my little one You darted in and out of mij life too quickly But it seems that all the time you needed To make my life so much richer And give me a glimpse of eternity By Susan Erlin, Dit is een gedichtje dat ik van iemand kreeg (via de mail) en heeft mij geholpen met het verwerken van de miskraam. Juist omdat het het gevoel van - je moet er nu maar eens overheen zijn het is al een maand gelden- heel goed weergeeft (vind ik dan) Wat betreft je gevoelens, die zijn heel normaal en horen bij het verwerkings/rouw proces. Veel mensen denken ach een miskraam maar ze beseffen niet dat het voor jouw een kindje was compleet met toekomst dromen. Groetjes Anita
Hey lieve Anna, Je gevoel en je verdriet is heel begrijpelijk en logisch (als zou ik willen dat ik in plaats van dit berichtje er gewoon voor zou kunnen zorgen dat je weer zwanger wordt ) Tuurlijk is het leuk voor je zus, maar die 'gezonde jaloezie' is er ook en logisch. Denk eerder dat het raar zou zijn als het er niet zou zijn. Jij en je man gaan ook gewoon voor...en ja voor alles. Jullie moeten het met z'n tweeën doen, daar heeft niemand iets over te zeggen. Wil je nogmaals veel sterkte wensen...en ik blijf je volgen. Dikke kus x
oh Anna wat herken ik dit toch zo goed. toen ik mijn 2e MK kreeg was van mijn fam. alleen maar mijn zus en mijn moeder die belde hoe het ging na een dag of 3 hoorde ik helemaal niks meer dan voel je je echt kl*te. ze denken maar dat je door kunt gaan en dat je als maar vrolijk en vriendelijk blijft. mijn nichtje is dus precies ven lang zwanger dan ik zou zijn geweest zij weet inmiddels dat ze een meisje krijgt pffff ik heb er zo'n moeite mee. ondertussen zijn mijn andere nichtje en mijn vriendin bevallen en ik merk dat ik er steeds meer moeite mee krijg men denkt dat ik heel sterk ben maar ondertussen voel ik me steeds kleiner worden. nu als mensen na me vragen hoe het gaat zeg ik maar dat het goed gaat met me, alleen maar om nietzielig over te komen maar ondertussen kan ik wel janken zal voor je duimen dat je goed uit die MMM komt en dat ook jij weer blij en gelukkig kan worden/zijn. hier is het helemaal over en gaat er bij mij de knup erin, wel jammer maar goed het is niet anders