Hoi meiden, Ik heb besloten een pagina te beginnen waar ik mijn ei kwijt kan en misschien ervaringen terug krijg als reactie. https://avontuurnaareenbaby.wordpress.com We hebben een heftige uitslag gehad en nu door voor PESA, heb geen idee wat te verwachten en de slaagkansen ervan!
Hoi 22baco, Jeetje wat een heftig verhaal Ik wens jullie veel succes ! Trouwens ook een hele mooie blog.... Liefs Happy
Hoi 22baco, Ik heb t verhaal ook gelezen, wat ontzettend heftig om mee te maken. Heel veel succes in t traject, en hoop zo dat t tot een pracht kindje voor jullie komt!
Bedankt meiden, we waren er ook echt totaal van slag van! Gelukkig kunnen we snel door met behandelingen en hopen inderdaad op iets positiefs!
Wow wat heftig zeg. Vooral dat er zo een fout is gemaakt en dat hij nooit van iets heeft geweten. Heel veel sterkte en succes met het traject. Mijn duimen draaien voor jullie!
Wat heftig zeg... Heel veel succes met het traject! Hopelijk wordt het beloond met een mooie liefdesbaby!
Was inderdaad een heftige afspraak! Vandaar de blog! Heb weinig mensen in mijn omgeving die in hetzelfde schuitje zitten en praten over medische termen schiet dan niet echt op! Hopen met deze blog in contact te komen met andere die hetzelfde qua behandelingen meemaken!
Jeetje zeg 22baco, ik heb net je blog gelezen. Heftig om er op deze manier achter te komen dat ze een fout hebben gemaakt in het ziekenhuis en dit ook nog eens hebben 'verborgen'. Want dat gevoel krijg ik erbij. We zeggen er gewoon niks over of zetten het anders in het dossier. Als dit nooit was opgevraagd hadden jullie het nooit geweten. Fijn dat de bij het mck zo doortastend zijn dus! Ik hoop voor jullie een goede uitkomst van de pesa volgende maand met daarop een goede behandeling van jou met mooie bevruchtingen en een plakbeeb!
Dat gevoel kregen wij ook gelijk Zeehondje, we willen er ook werk van gaan maken, maar eerst even het medische afwachten, want dat is al zwaar genoeg!
Haai, Ik heb net je blog gelezen. In kleine lijnen komt jou verhaal overeen met mijn verhaal. In 2011 besloten mijn vriend en ik dat we ook graag kinderen wilde. Na een paar maanden werd ik al ongeduldig dus hup naar de huisarts. Die vertelde dat ze bij vrouwen geen onderzoek deden het eerste jaar maar dat mijn vriend best een potje met zaad in mocht leveren. Dit gedaan en s middags werden we gebeld van er zit inderdaad niets in. De assistente dacht dat het om een sterilisatie ging dus die was positief helaas was dit dus niet de bedoeling. S middags gelijk gesprek bij ha gehad die verwees ons door naar een uroloog. Na verdrietige weken konden we daar terecht. Uroloog allerlei onderzoeken gedaan en vertelde dat alles goed was bij m'n vriend. We werden doorverwezen naar gynaecologie. Het eerste gesprek daar in het ziekenhuis vergeet ik nooit meer. Ze begonnen over donors en adoptie. Hallo wij wilde weten hoe het kwam en helemaal niet aan donors etc denken! Doorverwezen naar een andere uroloog en die had goede connecties met het Erasmus mc. Weer wachten en poe wat verschrikkelijk was die tijd. Bij de uroloog werden een aantal vragen gesteld en die beste man gaf aan dat hij ws al wist wat het was maar hij voor de zekerheid een echo wilde maken. Dit werd gelijk gedaan en wat bleek; mijn vriend had geen zaadleiders. Vervolgens gingen we echt de Mmm in. Mijn vriend bleek dragen van het cf gen te zijn (taaislijmziekte) en daardoor had hij dus geen zaadleiders. Ik werd ook getest daarop want als ook ik drager zou zijn dan zou de kans groot zijn dat we een kindje met taaislijmziekte zouden krijgen. Voor mijn vriend werd die dag gelijk een afspraak gemaakt voor de pesa behandeling en er werd gelijk verteld dat mochten ze daar wat vinden we dan sowieso icsi zouden moeten doen. Uiteindelijk hebben ze de punctie gedaan in de bal en hebben ze 2 rietjes met zaad eruit gehaald. Oh wat waren wij blij. Vrij snel daarna icsi traject ingegaan en na de 4e terugplaatsing was het raak. Inmiddels een prachtige zoon van bijna 2 en nu net begonnen voor een broertje of zusje. Wat ik je mee wil geven, blijf hoop houden, blijf praten en blijf leuke dingen doen. Het icsi traject is voor een vrouw ook best zwaar en mijn vriend heeft een hele tijd het gevoel gehad dat het zijn schuld was en dat ik maar bij hem weg moest gaan etc. Hij vond zich zelf niet meer mannelijk en had daardoor ook problemen met seks in het begin. Meis heel veel sterkte! Liefs Kirsten
Jeetje Kristen, ook z'n heftig verhaal! Bij ons in Diakonesse begonnen ze ook vrij snel over een donor, maar ik had het gevoel niet alles te hebben geprobeerd en bij MCK hebben ze zo goed geholpen, waardoor de waarheid boven is gekomen en een groot deel van het zelfvertrouwen van mijn vriend! Hij voelt zich minder schuldig en is nu vooral erg kwaad op het WKZ, we hebben besloten eerst onze focus op een kindje te zetten en dan het WKZ aan te pakken! Jullie heel veel su cces met het proberen voor een 2e! Bedankt voor je bericht, geeft me toch goede hoop op 5 mei!♡