Mijn ouders zeiden het vroeger wel. Niet vaak maar heb het toch regelmatig gehoord, nog steeds wel trouwens. Hoor het ook met enige regelmaat van vriend. Voelt heel speciaal, zeker omdat ze het niet dagelijks zeggen. Ik weet wel dat het zo is, maar doordat ik het niet dagelijks hoor vind ik het nog meer bijzonder ofzo?
Mijn ouders zeiden het niet. Ik ben gescheiden, maar mijn kinderen en ik zeggen het meerde keren tegen elkaar per dag.
Mijn vader zei het vroeger nooit (en nog niet) maar liet het wel merken en zei vaak dat hij trots op ons was. Nu zegt hij het wel tegen de kleinkinderen. Mijn moeder zei het wel en nog. Mijn schoonouders (sv is overleden) hebben het nooit gezegd en doen dat nog niet. Zijn ook niet knuffelig. Op andere (materialistische) manieren laten ze merken dat ze om ons geven, maar mijn man heeft er wel moeite mee dat zijn vader dit nooit benoemt heeft. Ook twijfelt hij of zijn vader trots op hem zou zijn. Erg sneu. Ik zeg tot vervelens toe tegen mijn meisje dat ik van haar hou, meestal zegt ze het terug maar soms is het "jahaaa" haha. Ze zegt het ook uit zichzelf vaak tegen ons/opa en oma. Ook mijn man zegt het vaak tegen zijn kinderen. En tegen elkaar minstens elke dag. Mijn man zegt het vaker tegen mij en ik zeg het dan terug uit reactie. Uit mezelf zeg ik het meer als ik het echt voel zeg maar, tuurlijk hou ik altijd van hem maar als hij iets liefs heeft gedaan of ik hem zie staan en denk "god wat hou ik toch van je" dan zeg ik het, niet de hele dag door... Ben overigens allergisch voor mensen die 10x per dag op facrbook bleren hoe gelukkig ze met hun partner zijn en hoeveel ze van hem houden...denk dat altijd, wie probeer je nou te overtuigen?
mijn ouders zeiden en zeggen het niet, ze zeggen we zijn gek met jullie (wat dus op hetzelfde uitkomt) Ik zeg het tegen m'n man, en John vooral John hoort het vaak, juist omdat ik dat zelf heb gemist
Ik zeg het heel vaak tegen mijn man en hij ook tegen mij. Van huis uit heb ik het nog nooit gehoord maar ook niet gemist want er werd wel heel veel geknuffeld en gekust en gestoeid dus daaruit merk je het wel. Ik geef m'n ouders ook veel sneller/vaker een knuffel of een kus dan dat ik het zeg met woorden. Mijn man heeft het alleen van zijn moeder gehoord en nooit van zijn vader. Hij heeft dat wel gemist en dat is ook te merken aan zijn band met z'n vader. Op dit moment kan ik me ook niet voorstellen dat ik het wel tegen m'n kind zeg, terwijl ik wel nu al van ons baby'tje in m'n buik houd. Maar wellicht veranderd dat later?
Vroeger nooit gehoord, maar nu dagelijks Heb een paar goeie vriendinnen waar ik echt van hou en zeg het dat zeggen we ook geregeld Mn partner zegt het elke dag m'n kinderen ( zelfs m'n 14 jarige dochter ) Zelfs een aantal collega's Voel me geliefd haha
Ik kan me niet herinneren dat mijn ouders dat ooit hebben gezegd. Wij zeggen het dagelijks tegen elkaar en tegen de kinderen. Hoop dat zij het later ook terug zeggen, lofjoee klinkt zo lief
Wij zeggen het niet vaak. Mijn man zegt bijna nooit uit zichzelf. Mijn dochtertje zegt het wel eens, maar meestal ook nadat ik het tegen haar heb gezegd. Ook van huis uit werd het niet vaak gezegd, voorzover ik me dat kan herinneren.
Ik heb ook nooit ik hou van jou gehoord of dat ze trots op me waren van m'n ouders. Ik zeg het tegen m'n kids wel elke dag en ook voor het slapen gaan. Tegen m'n vriend zeg ik het ook elke dag en voor het slapen gaan en als ie naar z'n werk gaat. En m'n vriend zegt ook ik hou van jou tegen mijn kids van 5 en bijna 3 jr
Mijn moeder zei het wel iedere avond voor het slapen gaan. En mijn man en ik zeggen het eigenlijk vrij weinig tegen elkaar. Ik vind het ook soms geel gek om te zeggen,en vraag me soms af waarom het me zoveel moeite kost om het te zeggen...juist omdat mijn moeder het wel altijd tegen ons zei Soms als ik nadenk wanneer ik het voor het laatst zei tegen mijn kinderen,weet ik het niet eens meer en voel me dan soms een "slechte" moeder Het is toch fijn om als kind te horen dat je vader en moeder van je houden..?? Bij mijn dochter heb ik er minder moeite mee,Mss omdat ze het nog niet begrijpt!? Bij mijn zoon gaat het al wat moeilijker maar bij mijn man heel moeilijk. Ik zeg heel gemakkelijk "ik ook van jou" maar om uit mezelf te zeggen "ik hou van jou" doe ik echt met zenuwen en ik weet niet waarom
Hier dagelijks! Ik zeg het meerdere keren per dag tegen de kids. En die tegen mij. Mijn man zegt altijd love you en dan zeg ik hate you hahaha dat doen we al jaaaaaaaaren is een keer uit grap geboren maar dat betekent dus bij mij hetzelfde haha
Mijn moeder zegt elke dag tegen mij dat ze van me houdt en ook dat ze heeeeel veel van me houd. Ik zeg t elke dag tegen mn vriend. En mn vriend ook tegen mij! Heeerlijk gevoel vind ik dat! We zijn bezig voor ons eerste kindje samen en ik zal zovaak ik hou van je tegen onze kinderen zeggen dat t hun eerste woordjes zullen zijn!
Iedere dag wel van mijn vriend. Ik zeg ook vaak tegen mijn zoontje dat ik hem lief vind en dat ik ontzettend veel van hem houd. Mijn ouders zeiden het vroeger nooit tegen mij en dat vind ik best jammer. Een kind heeft in mijn ogen bevestiging nodig.
Ik zeg het iedere dag tegen mijn man en hij tegen mij. Tegen mijn zoontje zeg ik het voor het slapen gaan. Mijn ouders hebben dat eigelijk nooit gedaan. Ik weet wel dat ik het ze ooit heb gevraagd als klein kind en toen zeiden ze: "Natuurlijk houden we van jou, je bent ons kind." Dus die geldt voor altijd
Mijn man en ik zeggen het vaak tegen elkaar, hetzelfde geldt voor mijn familie en mijn beste vriendinnen en ik zeg het iedere dag tegen mijn meiske ik ben nou eenmaal een knuffelkont haha
van mijn ouders niet echt gezegt maar blijkt wel vind ik. met name door knuffels en kusjes als ik binnen kom en de bezorgdheid die ze tonen. mijn man zegt het veel en ik zeg het iedere dag tegen de kleintjes!
Mijn ouders zeiden dit vroeger ook nooit, totdat ik in het buitenland ging wonen en ik het zelf heel graag wilde zeggen zo is het patroon van het 'niet zeggen' doorbroken! Nu zeggen we het allemaal regelmatig tegen elkaar mijn man en ik zeggen het dagelijks meerdere keren per dag (bij het weggaan, slapengaan etc) en mijn dochter kan niet praten maar brabbelt wel terug als ik het tegen haar zeg