Hallo dames, Begin toch een nieuwe club speciaal voor deze doelgroep. Merk dat het toch anders is als je bezig bent om zwanger te worden als je miskraam hebt gehad dan wanneer dit niet het geval is. Sommige gevoelens en ervaringen zijn zelfde maar ook veel verschillen. Wie wil gezellig meekletsen, haar ervaring delen, elkaar steunen waar nodig en samen wachten op het o zo gewilde nieuws: zwanger! En het blijft zitten! Ik zal wel beginnen met mijn verhaal: Eind april 2016 positief zwangerschapstest. Zo ontzettend blij, vooral omdat het niet gepland was maar ik wilde het al jaren maar vriend wilde nog wachten. Hij was er uiteindelijk ook blij mee en samen gingen we na 8 weken zwangerschap naar de eerste echo om ons wondertje te kunnen zien. Maar er was niks te zien, lege vruchtzak. Ik was totaal in shock omdat ik me nog nooit eerder zo zwanger had gevoeld ( heb 1 mk gehad en daarna mijn zoon) in de beginperiode. Veel huilen en veel verdriet daarna. Maar de grote nasleep daarna had ik nooit verwacht! Moest een week wachten voor weer een echo om zeker te zijn dat het leeg was. Echo gehad weer leeg. Nog een echo omdat ik het vervroegd had omdat ik de onzekerheid slopend vond. Weer leeg. Toen de bekende vraag pillen of curettage. Wilde pillen proberen omdat ik de kans op Asherman niet wilde nemen. Was een vreemde ervaring die pillen dat er zoveel uitkwam. Leek wel een bevalling, met iets minder pijn. Maar bij de controle twee weken later bleek nog niet alles weg. Dus weer keuze pillen of curettage. Was er inmiddels helemaal klaar mee en koos voor curettage om er echt van af te zijn en snel. 15 juli curettage, Verliep verder ok, ruggenprik gehad ipv narcose op eigen verzoek. 5 weken later moest ik voor controle, nog geen menstruatie gehad. Gyn vroeg of ik pijn of bloedverlies had? Nee. Ok dan is het goed en ik stond weer buiten. Ik had liever nog een echo gehad. En toen brak het lange wachten aan. Had een positieve ovu test in augustus maar 2 weken later geen positieve zwangerschapstest en geen menstruatie. Kreeg op een gegeven moment pijn in mijn buik en vond het wel erg lang duren allemaal. Dus weer gyn gebeld en mocht langskomen. Inmiddels zat ik op 10 weken al. Bij de gyn echo gehad en kon het niet goed zien. Ze dacht aan mogelijk verklevingen dus moet een hysteroscopie ondergaan om dit echt te kunnen vaststellen. Dit kon niet gelijk omdat ik die dag weer positieve ovu test had. Dus pas 3 weken later en helaas geen zwangerschap of menstruatie. Wel heel erg veel pijn rond de tijd dat ik ongesteld zou moeten worden. De hysteroscopie heb ik aanstaande donderdag. Ik vrees echt voor Asherman en hele traject die daar weer aan vast zit. Wil zo graag miskraam achter me laten en gaan voor een nieuwe gezonde zwangerschap ! Lang verhaal geworden, maar fijn om even kwijt te zijn. Hoor graag van jullie! Groetjes
Nog dames die willen aansluiten? Morgen is mijn hysteroscopie. Ik kijk er tegen op maar tegelijkertijd ook blij dat er weer iets gebeurd...
Hoi garnaaltje. Wat vervelend allemaal, heel veel sterkte morgen. Hopelijk krijg je duidelijkheid. Ik heb miskraam gehad in september, ook een leeg vruchtzakje. Hopelijk hebben wel snel een positieve test in handen
Hoi Adria, Bedankt voor je bericht. Voor jou nog aardig vers als het in september is geweest. Hoe is het bij jou gegaan? Heb je curettage gehad, pillen of spontaan? Jij dus ook een leeg vruchtzakje. Ik voelde me flink belazerd door mijn lichaam. Hoe sta je er nu in?
Ik sta er een beetje dubbel tegenover. Aan de ene kant inderdaad belazerd maar aan de andere kant denk ik: er is geen embryo ontwikkeld. Ik heb een missed abortion gehad in 2012, daar was echt een vruchtje maar te klein voor 6,5 weken en geen hartslag. Op één of andere manier was het een groter verlies. Mijn miskraam in september is spontaan op gang gekomen. Door het verlies van wat lichtbruine afscheiding mocht ik voor een echo komen. Mijn lichaam begon het vruchtzakje kennelijk zelf al af te stoten. Het was in ieder geval minder pijnlijk dan de pillen die ik heb gebruikt in 2012. Dat was echt een minibevalling terwijl ik ook 6,5 weken zwanger was. Hoe is je onderzoek gegaan? Heb je meteen een uitslag gekregen of moet je erop wachten?
Hoi Garnaaltje 2 en Adria27, Hopelijk mag ik met jullie mee praten. Wat naar om te horen van jullie verhalen zeg! Ik heb afgelopen juni een miskraam gehad na een zwangerschap van 10 weken. We hebben een hartje zien kloppen dus het was behoorlijk echt voor ons. Het is helemaal natuurlijk uit mij gekomen maar ook ik ben volledig het vertrouwen in mijn lichaam verloren. Alles wat ik dacht te kennen en herkennen is allemaal onzin. Na de miskraam ben ik vrij snel ongesteld geworden. Toen was ik meteen leeg. Maar de cyclus erna was ineens 37 dagen. En nu zit ik alweer 8 dagen over die 37 dagen heen. Heb al 2 keer getest maar negatief. Ik weet gewoon ook niet meer zo goed wat ik moet geloven nu. Het voelt allemaal niet goed. Garnaaltje2 hoe is de hysteroscopie verlopen?
Welkom maybebaby89! Een miskraam is inderdaad heel verwarrend. En wanneer je een hartje hebt zien kloppen is het helemaal vreselijk als het daarna misgaat. Wel fijn dat je vrij snel daarna weer ongesteld ben geworden, maar die lange cyclussen zijn dan weer verwarrend. Ik vond een miskraam al naar maar de nasleep vind ik nog wel het aller vervelendste, omdat je nog steeds last hebt eigenlijk van de miskraam. Je wil het op een gegeven moment een plek geven, achter je laten en weer een gezonde zwangerschap. Ik denk voor mezelf dat het pas weer goed is als ik hopelijk weer zwanger bent. Ik heb vandaag de hysteroscopie gehad maar het was te pijnlijk en ze kwamen er niet doorheen. Dus nu moet ik onder narcose het weer doen. Maar volgende week is het herfstvakantie dus veel artsen vrij dus geen plek. Ik word gebeld voor afspraak. Weer wachten dus. Ik ben het wachten zo beu inmiddels!
Hoi Garnaaltje, Klopt helemaal wat je zegt! Je wil het achter je laten en afsluiten. Maar stiekem heeft het meer impact op je lichaam dan je zelf denkt en je omgeving mee krijgt. Oei, geen goed nieuws over de scopie. Hopelijk hebben ze snel een plek voor je zodat ze het kunnen onderzoeken. Dan komt het achter je laten ook een stukje dichterbij en kan je het een plekje gaan geven. Ik zit inmiddels op dag 46 met wachten op een nieuwe cyclus. Heb de huisarts gebeld maar die doen niets tot ik er nog een mis. Dus ook ik zal moeten wachten....
Hoi, net jullie verhaal gelezen, en ik hoop dat ik jullie een beetje hoop kan geven! Eind juni had ik een positieve test in handen. Superblij natuurlijk, maar twee weken later had ik plots bloed bij het afvegen, niet veel, zeker niet, maar ik was ongerust en mocht voor een echo gaan. Ik was toen 6 weken. Ze zag een mooi vruchtzakje, alles zag er goed uit, maar nog geen vruchtje. Maar dat zou een paar dagen later wel te zien moeten zijn op de echo. Niet dus. Het bleef leeg. Ik koos voor de pillen. Dezelfde dag was alles er uit. Ik was positief, ik dacht, snel een nieuwe kans, want de gynae had gezien dat alles schoon was vanbinnen en er een eitje klaar stond om te springen. En dat was ook zo, alleen, 3 dagen later werd ik ongesteld. Een LF van 3 dagen! Ik werd echt gek! Die nasleep vond ik zo erg, ik bleef maar bloed verliezen, tot het plots ophield. De cyclus erna werd langer, maar mijn LF was opnieuw kort, maar 8 dagen. Ik was superongerust en besloot te temperaturen en ovutesten te gebruiken. Met alle stress en spanning erbovenop. Ml kon niet meer presteren en ik zag het echt niet meer zitten. Tot ik plots eind september weer enkele druppels bloed verloor, dat zou een LF zijn van maar 6 dagen! Natuurlijk weer in de put! Maar, het bleef bij die paar druppels! Op 3 oktober testte ik positief! Supergelukkig, maar ook bang voor die eerste echo. En toch voel ik me nu anders. Ik heb ook wel gemerkt dat mensen die het nooit meegemaakt hebben, er zo luchtig over doen, terwijl het zo moeilijk kan zijn! Maar hoe dan ook, er komt een dag dat we allemaal een minimensje in onze handen mogen houden! En daarvoor hebben we veel over, toch? Sorry voor mijn lange verhaal. Maar heel veeel sterkte en veel succes!
Hoi Cyd, Altijd fijn om een positief verhaal te horen. Het lijkt zich makkelijk zwanger worden, maar als je alle negatieve verhalen hoort en alle onzekerheid dan is het toch erg ingewikkeld. Ik zou me ook wel onzeker blijven voelen tot de 20 weken echo denk ik. Het voelt zoals je zegt in ieder geval anders. Ik hoop dat alles goed blijft gaan en je straks een gezonde baby in je armen hebt. @maybebaby89 46 dagen is lang en dan zo vervelend dat artsen zeggen dat je moet afwachten. En je weet zeker dat je niet zwanger bent? @adria ben je weer bezig met nieuwe zwangerschap of nog in het verwerkingsproces? Ik was vrijdag gebeld dat ik 21 november pas terecht kan voor de narcose. Ik vind dat te lang duren, dat trek ik niet. Dus gevraagd of het toch eerder kan. Ik word teruggebeld. Ik ga morgen ook verwijzing alvast vragen voor Spaarne ziekenhuis, heb gelezen dat daar goeie specialisten zitten. Vandaag voel ik weer pijn in mijn zij. Ik denk dat het mijn eisprong weer is. Zo balen dat ik het voel maar dat het weinig zin heeft om te klussen omdat het toch 'verstopt' lijkt.
@Cyd, fijn dat je jouw verhaal deelt. Goed om te horen dat het inderdaad ook gewoon positief kan zijn en je hebt ook gelijk uiteindelijk komt het allemaal goed. @Garnaaltje, Inmiddels zit ik al op dag 50 sinds mijn laatste periode. En ik heb vanochtend nog maar eens getest. K2v5 maar negatief helaas. Klopt, wachten is erg vervelend maar schijnbaar helpt de arts niet voor je twee cyclussen hebt gemist. Ik snap ook niet zo goed hoe het kan. Ik had een cyclus van 37 de laatste keer dus ik ben nu 12 dagen te laat. Oeh naar zeg 21 november pas. Dat is nog een volle maand. Hopelijk hebben ze sneller plek voor je en "ontstoppen" ze het zodat je weer vol aan de slag kan voor een mini wondertje!
@Cyd: gefeliciteerd met je zwangerschap en bednakt voor je positieve berichtje. @Garnaaltje: wat naar dat het zo pijnlijk was. Gelukkig mag het nu onder narcose. Het is altijd goed om verschillende ziekenhuizen in de omgeving te bellen. Wellicht kan je ergens anders eerder terecht. Ik vind 21 november ook erg lang wachten. Ik ben al bezig met een volgende zwangerschap alhoewel ons was geadviseerd om een menstruatie af te wachten. Helaas nog niet ongesteld geworden en zaterdag een negatieve test. Wel allerlei PMS/ongi klachten. Ik wacht nog tot eind van de maand. Als ik niet zwanger of ongesteld ben bel ik de dokter. @MaybeBaby89: frustrerend dat je cyclus zo van slag is. Hoeveel dagen was je cyclus voor de miskraam? Heb je nog een controle echo gehad na je miskraam? Misschien kan je daarmee de huisarts overhalen je een verwijsbrief te geven. Is het misschien iets om (zodra je ongesteld ben geweest) even met ovulatietesten op zoek te gaan naar je eisprong? Dat geeft je een beetje grip op de hele zaak. Ik heb die van action gekocht, goede ervaringen mee en ze zijn niet duur. Wel zo handig als je een lange cyclus hebt. Hopelijk weet je snel meer!
Ik heb ook de ovu testen van de action. Erg goedkoop en ze doen hun werk. Is inderdaad handig bij zo'n lange cyclus of wanneer het langer duurt voordat je zwanger bent. Ik was aan het twijfelen of ik gisteren eentje zou doen, gewoon om te weten of ik gelijk had dat de pijn die ik voelde mijn eisprong was. Maar eigenlijk weet ik wel zeker dat het mijn eisprong was en het testen is emotioneel ook weer een ding. Want als het positief is, wil je ervoor gaan, maar dat is nu toch niet mogelijk. Plus dat we afgelopen dagen niet hebben kunnen klussen vanwege de hysteroscopie en sinds gisteren vriend ziek. Maar zeker handig als je inderdaad je cyclus wat beter in kaart wil brengen. Ook als je wat meer wil bereiken bij de artsen. Ik had trouwens ook niet mijn menstruatie afgewacht na de curettage tegen advies gyn in. Maar ik had al op verschillende plekken gelezen dat dit advies per gyn verschilt en de reden niet eens echt medisch is. Adria heb je wel al een menstruatie gehad sinds je miskraam? En op hoeveel weken zit je? Wat vinden jullie partners van de situatie eigenlijk? Mijn vriend is er niet zo mee bezig volgens mij. Hij heeft de lichamelijke dingen niet, dus beetje ver van zijn bed show. Hij leeft met mij mee en vindt het ook stom dat we zo lang moeten wachten ed ..maar daar houdt het verder mee op.
Mijn vriend is heel positief en hoopt dat we snel weer zwanger raken. Ik heb wel zoiets dat ik niet nog een miskraam wil meemaken en daarna weer proberen. Ik vind twee miskramen meer dan genoeg, emotioneel zou ik het niet meer aankunnen. De ovu testen, het wachten, bij elke symptoom denken 'zal ik zwanger zijn'. En als je dan zwanger bent de hele circus tot de echo van vijf maanden. Want na een miskraam kan je echt niet meer onbezorgd genieten van een zwangerschap, het is een stuk minder vanzelfsprekend. Dat stukje is erg moeilijk uitleggen aan mijn vriend, een man kan tot een bepaalde hoogte met je meevoelen maar alleen iemand die een miskraam heeft meegemaakt snapt je helemaal. Voor mannen is het hele proces van zwanger worden enz. niet helemaal te bevatten. Ze leven heel erg mee maar snappen niet wat een inpact het op je lichaam en psyche heeft als het niet lukt of misgaat. En dan neem ik ze absoluut niet kwalijk. Daarom hebben we het forum om ons verhaal te doen. Ik wacht dus nog steeds op mijn eerste menstruatie, baal ontzettend want sta nu 'on hold' zeg maar. En omdat we onveilig hebben gevreeen is een kans op zwangerschap ook aanwezig. Heel lastig allemaal. Dit moment 4 weken en 2 dagen na mijn miskraam (geteld vanaf het eerste bruinverlies). Nog twee weken aankijken
Mijn vriend is ook erg positief. Hij reageert bijna hetzelfde. Hij geeft aan dat hij mee leeft en vind het wachten vervelend. De nasleep van de miskraam met name. Al zegt hij wel dat mannen makkelijker hun emotie ervan kunnen scheiden. @Adria27: Ja, ik heb al een controle echo gehad na de miskraam. Alles was netjes leeg. Mijn cyclus voor de miskraam was al onregelmatig maar ik heb er nooit een overgeslagen. Ik zat rond de 32 tot 34 dagen. Vorige maand was deze ineens 37 en vandaag ben ik begonnen met wat licht verlies dus ik ga er vanuit dat het nu doorzet. Maar dan zit ik ineens over de 50. Ik ga inderdaad nog een keer bellen want op deze manier worden de kansen steeds kleiner en dat wil niemand. Bedankt allebei voor de tips van de testen! Ik gebruikte die nog niet. Ben wel eens nieuwsgierig of ik nu uberhaupt nog een eisprong heb want ik heb het gevoel van niet. Wie weet is het alweer raak Adria! Ze zeggen dat je na de miskraam extra vruchtbaar bent. Snap je frustratie over het wachten helemaal!! Laten we hopen op een positieve uitkomst.
Hoi Adria, Heel herkenbaar wat je zegt over nog een miskraam en hele circus rond zwangerschap. En voor mannen is het ook wel echt anders. Ben wel blij met deze forum, toch fijn om dit te bespreken met mensen die het beter snappen. Het 'onhold' snap ik helemaal. Dat heb ik nu dus al ruim 3 maanden. Ik zag het verhaal van iemand waarbij het 10 weken duurde voordat haar menstruatie weer op gang kwam en dacht jeetje moet ik niet aan denken zo lang wachten...en nu wacht ik dus nog langer dan zij. Ik hoop dat jij niet zo lang hoeft te wachten want is wel slopend. Ik heb trouwens wel goed nieuws dat ik morgen al terecht mag en niet hoef te wachten tot 21 november. Klagen helpt dus toch. Ik hoop dat ze me morgen eindelijk wat meer duidelijkheid kunnen geven. Moet al vroeg daar zijn.
@Garnaaltje, wat fijn dat je toch nog zo snel terecht kan! Heel veel succes vandaag. Hopelijk verloopt alles goed! Ik ben bij de internist geweest vandaag en hij heeft mij een verwijzing gegeven naar de gynaecoloog. Hopelijk kunnen ze er achter komen waarom mijn cyclus nu steeds langer wordt.
@maybebaby89. Dank je wel. Ik ben net terug van de ok. Is goed gegaan. Heb het zelf kunnen zien omdat ik een ruggenprik hebt gekregen. Waren alleen verklevingen aan de voorkant, bij mijn baarmoedermond. Die zijn doorgeknipt. Over 6 wkn controle. Weet alleen niet hoe en wat verder. Fijn dat je doorverwezen bent. Hopelijk kan je snel terecht en krijg je meer duidelijkheid. Het is vooral 'het niet weten' wat vervelend is.
Ha meiden mag ik me aansluiten, ik was tot vandaag zwanger 11e zwangerschap mislukt.... Ondertussen 2 gezonde en 10 sterrenkindjes. Uiteenlopende van 4,5 tot de 13 weken. Allemaal in een andere fase gestopt, genoeg keren echo's met hartjes gehad, het kon niet mis... En toch. Missed abortions en mk door elkaar. Ik mag een afspraak gaan maken bij de specialist, bloedonderzoek gehad, niets mis. Nu kan ik nog een hysteroscopie krijgen, maar ze hebben nooit afwijkingen gevonden tijdens echo's en de eerste kwam gelijk en de tweede na ruim een jaar na beginnen raak, die de 14 weken haalde, die hebben het gered en ze doen het super Het kan dus wel. M'n man vindt het rot voor me, hij wil door tot ik er klaar mee ben (of met de kinderen of met de missers) hij steunt altijd al mijn beslissingen. Hij gaat mee naar elke afspraak als hij niet weg is (is militair). Mijn verhaal een beetje in een notendop, zal zo alles terug lezen.
Hoi meijtje, Tuurlijk mag je aansluiten! Helaas iedereen die aansluit vanwege zelfde vreselijke reden. Bij jou nog heel erg vers. En ook zoveel keer. Ik heb erg veel moeite gehad met de 2 mk die ik gehad hebt, kan me niet voorstellen zoveel. Zou er zelf aan onder doorgaan denk ik. Ik hoef zeker niet te vragen hoe het met je gaat? Wel fijn dat je een man hebt die je zo steunt. Alle steun is meegenomen. Ik zelf vond ook fijn om te praten op deze forum met mensen die ongeveer zelfde meegemaakt hebben. Heb je al eerder een hysteroscopie gehad? Als je vragen erover hebt, ik heb het net twee weken geleden gehad. Update van mij: ik heb eindelijk sinds juli weer mijn menstruatie gehad, dus hysteroscopie heeft gewerkt. Nu kan ik weer eerste ronde in sinds mijn curettage. Hoe is het met de andere meiden?