Nou, zoals jullie zien ben ik dus net zwanger. Ik ben echt superblij! Toen ik zwanger was van mijn zoontje heb ik het pas met 9 weken aan mijn vader en zusje verteld en met 12 weken aan mijn vriendinnen. Dat was toen best te doen, omdat niemand het verwachtte. Dat is nu wel anders. Nu waren/zijn mijn vriendinnen en ik allemaal bezig voor een eerste, tweede, etc. kind, en we weten het ook van elkaar. En ik ben de derde die nu zwanger is. We zijn dus - bijna - allemaal tegelijk zwanger! Superleuk, zou je zeggen. Er zit alleen een minder kantje aan. De laatste van de vriendinnengroep heeft namelijk een man met een vruchtbaarheidsprobleem. Ze is waarschijnlijk aangewezen op TESE, oid. Ze zit wel in de MMM, maar nog niet zo lang en het schiet niet erg op. Deze week hebben we samen afgesproken om samen (met alle vriendinnen) te eten. Nu zou ik het liever nog even voor me houden, omdat het zo pril is, maar ik denk dat dat moeilijk wordt. Dus kan ik het beter maar vertellen. Ik heb nu alleen al een knoop in mijn maag vanwege mijn vriendin. Ik voel me zo schuldig dat zij straks de enige is die niet zwanger is. Daarom wacht ik ook liever nog even, zodat ik kan bedenken hoe ik het ga zeggen. Sowieso vind ik het erg vroeg om te zeggen. Er kan nog van alles misgaan, en dan heb ik haar straks voor niks verdrietig gemaakt. (Hoewel ik er eigenlijk wel erg veel vertrouwen heb, op de een of andere manier...) Mijn andere vriendin heeft het haar trouwens eerst persoonlijk verteld (dat ze zwanger is), voordat ze het aan ons vertelde. Dat had ik me eigenlijk ook voorgenomen, maar daar zie ik ook zo tegenop. Bovendien moet ik het haar dan nog eerder vertellen, en ik weet niet of ik daar wel de mogelijkheid voor heb deze week. Sorry voor het lange verhaal! Ik hoop dat iemand advies voor me heeft... Vooral vrouwen die hier ervaring mee hebben...?
Ik heb zelf in de MMM gezeten en vond het altijd wel "prettig" om het van iemand zelf te horen als via via. Ik zou het haar wel eerst apart vertellen, en niet tegelijk met de rest want dan valt het een stuk rauwer op haar dak
meissie, ik heb zelf meer dan 1,5 jaar nodig gehad en had het er ook soms moeilijk mee dat iedereen rond ik precies zwanger werd, maar in feite werd ik ekel kwader op de meiden die dachten me dat met een "treurig" gezicht te moeten vertellen. Ik zou ook totaal blij zijn als het wel lukt en als ze echt je vriendin is dan heeft ze daar absoluut begrip voor. Zeg haar gewoon hoe het is, ze zal mss een traantje wegpinken... mss ook een goed idee van een doosje te maken, met een mooi tekeningetje (of iets anders er in) en een briefje waarop staat:" een doosje vol HCG" dan zal ze het dadelijk snappen en zich mss nog beter voelen... succes iig... xxxx
Hi Lindangel! Allereerst van harte gefeliciteerd met je zwangerschap!! Ik heb geen ervaring met dit vertellen, maar wel met het incasseren van blij nieuws. Wij zijn 4,5 jaar bezig geweest om zwanger te worden, 7 x IUI, 3 x ICSI, 3 x cryoterugplaatsing, 1 miskraam en 1 buitenbaarmoederlijke zwangerschap gehad. Portie medische molen wel achter de rug dus. We waren het eerste stel in onze vriendegroep die aan kinderen 'begonnen' en zijn nu het enige stel dat nog geen kinderen heeft (wel een op komst gelukkig zie mijn banner) Veel stellen hebben er inmiddels al 2. Mijn ervaring is dat het erg fijn is als je het blije nieuws persoonlijk 1 op 1 vertelt, liever niet in een groep want als je vriendin het niet aan ziet komen kan de klap hard aankomen. Als ze al weet dat jullie bezig zijn voor een 2e zal ze het nieuws verwachten en zal ze erop voorbereid zijn, maar dan nog liefst 1 op 1 persoonlijk. Ik kan me heel goed voorstellen dat je het moeilijk vindt om te vertellen, dat betekent dat je een goede vriendin bent, maar het is erger voor je vriendin om het als laatste te horen omdat je haar niet wilt kwetsen, dat doet juist veel meer pijn. Ze wil niet zielig gevonden worden en is niet van suiker. Ik vond het altijd erg als mensen het onderwerp juist vermeden ofzo. Als ik jou was zou ik dus proberen het haar persoonlijk te vertellen, hoeft niet perse als eerste te zijn, maar ik denk dat ze dat waardeert. Overigens als je het sowieso nog te vroeg vindt nu (4 weken is wel heel pril) kun je het toch nog een tijdje voor je houden en het niemand vertellen? Succes meid!!